ตกดึกฉันตื่นขึ้นมาแล้วย่องออกมาเบาๆก่อนปิดประตูห้องให้เบาที่สุด ให้ตายสิฉันไม่เคยตื่นเต้นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย ฉันเดินเงียบๆลงบันไดไป"จะไปไหนซาบีน่า"
ฉันสะดุ้งทันทีเมื่อหันไปมองก็เห็นพี่วิเวียนยืนอยู่ข้างหลัง"จะลงไปในครัว"ฉันตอบพี่วิเวียนก่อนจะเดินลงบันไดมาซึ่งพี่วิเวียนเดินตามมาด้วยแบบงงๆจนเดินมาถึงในครัวเห็นพี่ซูซานนั่งดื่มเลือดอยู่ในครัว ให้ตายสิเห็นพี่ซูซานทีไรต้องมีเลือดตลอด “ออกมาดื่มเลือดด้วยกันหรอ”พี่ซูซานถามขึ้น"ป่าวหรอก คือว่าเมื่อตอนสายๆฉันเห็นตู้นั้นมันแปลกๆ"ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปที่ตู้ตัวใหญ่ๆที่สุด"มันแปลกยังไง?"พี่ซูซานเอ่ยถามขึ้น"ก็ตรงพื้น มันมีรอยแปลกเหมือนรอยเคลื่อนย้ายของหนักๆ"ฉันอธิบายให้พวกพี่ดู "จริงด้วย" พี่วิเวียนพูดขึ้นเมื่อเห็นรอยนั้น "ฉันว่ามันต้องมีอะไรอยู่ข้างหลังตู้นี้แน่ๆ" พี่วิเวียนพูดขึ้น
ฉันไม่รอช้าจึงผลักตู้ตัวใหญ่นี่ออกด้วยแรงมหาศาลของฉันจึงผลักตู้ทองคำนี้ได้อย่างสบาย "ครื้นนนนนน…….."พอผลักตู้ออก ก็เป็นอย่างที่คาดไว้ มันคือ ประตู?แล้วมันคือห้องอะไร? พี่ซูซานเอื้อมมือไปเปิดประตู้นั้น "กึก..กึก" ประตู้ล็อก ล็อกหรอ ทำไม? มาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันไม่ถอยง่ายๆหรอกน่าาา~"จะเอาไงต่อ"พี่ซูซานหันมาถามฉัน
มีทางเดียวคือ ไปถามคุณแม่บ้านเธอต้องรู้เรื่องนี้แน่"คุณหนูทำอะไรกันค่ะ" ยังไม่ทันไปหาคุณแม่บ้านก็เดินมาก่อนแล้ว"กำลังหาทางเปิดปะตูนี่อยู่"พี่วิเวียนเอ่ยขึ้น "อย่านะค่ะคุณหนู มันเปิดไม่ได้" คุณแม่บ้านเอยเสียงสั่น "ทำไม!"พี่ซูซานเอ่ยขึ้น "บอกมา"พี่ซูซานพูดอีกครั้ง คุณแม่บ้านสีหน้าหนักใจและลังเลอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเอยขึ้น "ก็ได้ค่ะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ฉันจะบอกความจริง ห้องนี้มันคือ ห้องใต้ดิน" พี่วิเวียนที่ยืนฟังอยู่ ก็ถามด้วยความสงสัย "ห้องใต้ดิน? ในนั้นมีอะไร" พี่วิเวียนพูดเสร็จปั๊ป " มันมี ห้องๆหนึ่ง สำหรับเก็บอาวุธ และ…"คุณแม่บ้านพูดแค่นี้ ก่อนจะหยุดพูด "แหละอะไร”พี่ซูซานถามขึ้น"มันเป็นอุโมงค์ ทางออก” !!!! ฉันที่ยืนฟังอยู่กับพวกพี่ๆถึงกับเงียบทันที "แต่มันเปิดได้จากข้างนอกด้านเดียว เอาไว้ให้พวกส่งเลือดเข้ามานะ" เข้าใจแล้ว ทำไมฉันไม่สังเกตมาก่อนนะ ทั้งที่นี้โดนสาปไม่ให้ใครออกไปได้และคนข้างนอกก็เข้ามาไม่ได้แต่ทำไมมีขวดเลือดตุ๋นเต็มตู้เย็นไปหมด ทั้งที่พี่ซูซานก็กินเอาๆแต่ไม่หมดสักที ที่แท้ก็มีคนคอยส่งเลือดให้นี้เอง"แต่มันมีรูไขกุญแจ ด้านในนิ”พี่ซูซานกอดอกพูดจ้องเขมงไปทางคุณแม่บ้าน"ใช่ค่ะเมื่อก่อนเปิดทางด้านในได้แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว”ฉันยืนฟังแม่บ้านอยู่นาน ก็พูดขึ้น "ทำไมถึงเปิดไม่ได้ มันต้องมีกุญแจไขใช่ไหม" คุณแม่บ้านพยักหน้า"แล้วมันอยู่ที่ไหน"พี่วิเวียนเอยขึ้น"หายไปแล้วค่ะ"หายงั้นเหรอ ของสำคัญขนาดนั้นหายไปได้ไง "ตั้งแต่คุณผู้หญิงคนที่สองเสียชีวิต กุญแจนั่นก็หายไปด้วยค่ะ" แม่ฉันงั้นเหรอ แล้วแม่ฉันเกี่ยวข้องอะไรกับกุญแจ"กุญแจที่คุณผู้หญิงเก็บไว้ที่ไหนก็ไม่มีใครรู้" เดี๋ยวก่อนนะ ฉันรู้สึกทะแม่งๆแล้วสิ กุญแจของแม่หรอ ระ หรือว่า สร้อย!!นี้ ไม่รอช้าฉันดิ่งไปไขกุญแจทันที "คุณหนูมีกุญเเจหรอค่ะ"คุณแม่บ้านถามด้วยความตกใจ"อืม คุณแม่ให้ก่อนท่านจะเสีย"ฉันไม่รอช้าไขกุญแจทันที"กึก..แกร็ก!!"สำเร็จเปิดประตูได้แล้ว
ความคิดเห็น