รัตติกาลแห่งดวงจันทร์ (full moon)

ลำดับตอนที่ #27 : Part26

  ฮือฮือ ฉันไม่ได้พูดเเบบนั้นน่ะ ฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหนเนี่ยนายอเดมน่ะนายบ้า เล่นเอาซะฉันนอนไม่หลับนอนหันซ้ายหันขวาไหนจะไม่สบายปวดตัวตุ้บๆอีกอาการเลยเป็นใหญ่เลย เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้เเต่ทุกคนตื่นเเล้วเหลือเเต่ฉันที่เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ เฮ้ย!วันนี้เราจะกลับบ้านไม่ใช่เหรอ เห็นบอกว่าเดินทางเเต่เช้าไม่ใช่เหรอเเล้วนี้มันกี่โมงเเล้วเนี่ยเเล้วพี่สาวฉันสองคนไปไหนเนี่ย เเง้อยากทิ้งฉันไว้คนเดียวเซ่ ฉันเดินรอบที่พักก็ไม่เจอใครเลยตัดสินใจไปอาบน้ำก่อนเเล้วค่อยว่ากันอีกที...เมื่อฉันอาบน้ำใส่เสื้อผ้าเสร็จก็รีบลงมาจากที่พักเเล้ววิ่งไปที่บ้านพักของท่านหัวหน้าเผ่าเมืิอมาถึงก็เห็นทุกคนอยู่กันครบก็โล่งอก"อ้าวมาพอดี กำลังจะพี่สาวเจ้าไปตามอยู่"ท่านหัวหน้าเผ่าพูดขึ้นเมื่อเห็นฉันยืนอยู่หน้าที่พัก พวกเขาดูเหมือนทำพิธีอะไรสักอย่าง ฉันค่อยๆเดินเข้าไปข้างเมื่อสายตาไปปะทะกับโครนอสเเทบเป็นล้มอายโว้ย ฉันอยากกระโดดงับหัวนายอเดมจริงๆ ฉันเดินมาข้างหน้าสุดเเล้วนั่งลงคุกเข่า"นี่เป็นพิธีปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายออกไปจากชีวิตเเละป้องกันปีศาจออกไปจากตัวเราคนอื่นทำกันหมดเเล้วเหลือเจ้าคนเดียว"ท่านหัวหน้าเผ่าอธิบายให้ฉันฟัง"ขยับมาใกล้ๆ"ท่านหัวหน้าเผ่าเรียกให้ฉันขยับเข้าไปใกล้อย่างงี้นี้เองพวกฮิมดิสถึงไม่บุกมาที่นี้ก็เพราะที่นี้มีคาถาป้องกันไว้นี้เอง ตุ้บๆๆอึก! จู่ๆก็รุ้สึกปวดหัวขึ้นมาเเถมยังรู้สึกจุกที่คอเหมือนมีอะไรติดที่คอ"เป็นอะไรสีหน้าเจ้าไม่สู้ดีเลย"ท่านหัวหน้าเผ่าถามขึ้นเมื่อเห็นสิ่งผิดปกติ"อะเอ่อปวดหัวค่ะ เอ่อหนูขอออกไปสูดอากาศข้างนอกน่ะค่ะ"พูดเสร็จฉันรีบวิ่งออกมาข้างนอก เฮือกเฮ้อ!~ฉันสูดอากาศเข้าเต็มปอด สักพักอาการก็ดีขึ้น"เธอโอเครึยัง"ฉันหันหลังไปก็พบนายโครนอสยืนอยู่ข้างหลังฉัน ฉันอย่างจะกระโดดกรี๊ดดเเล้วเดินหนีเเต่ตอนนี้ไม่เเรงมีกระยืนยังจะเซเลยเนี่ย"นิ เธอไหวไหมเนี่ยเด๋ยวฉันช่วยพยุงเธอเข้าไปนั่งข้างในน่ะ"โครนอสพูดเสร็จก่อนจะเดินมาพยุงฉันโอ๊ย!!ฉันอยากจะลอยก็มันเขิลอ่ะO//Oเเต่"ไม่อ่ะ ฉันจะไม่เข้าข้างในนั้นเด็ดขาดขืนเข้าไปเเล้วอาการเเบบเดิมมันกำเริบอีกเนี่ยไม่ไหวน่ะ"ฉันยกมือห้าม ฉันพยายามทำตัวให้ปกติเหมือนเดิม สักพักทุกคนก็เดินออกมา"พ่อค่ะเราจะกลับบ้านกันตอนไหนค่ะ"ฉันปรี่เข้าหาพ่อ"ก็กำลังจะไปเเล้วลูกเก็บของรึยัง"พ่อถามฉัน"โห๊ยจะมีอะไรให้เก็บของที่ใช้อยู้ทุกวันเนี่ยก็เป็นของพวกเค้าหมดเเระ"พี่ซูซานหันหน้ามาพูดกับพ่อ"งั้นเราก็เดินทางเลยสิ งั้นข้าลาท่านตรงนี้เลยขอบคุณมากที่ดูเเลลูกสาวของเรา"พ่อพูด"ขอบคุณค่ะ/ครับ"เราสามพี่น้องเเละโครนอสกล่าวพร้อมกันเราเดินออกมาเรื่อยๆเมื่อฉันหันหลังกลับไปก็เห้นนายโครนอสรับของอะไรสักอย่างมาจากท่านหัวหน้าเผ่าดูสีหน้าเคร่งเครียดเชียว สักครู่นายโครนอสก็เดินมาทางกลุ่มพวกเราในที่สุดพวกเราก็จะได้กลับบ้านเเล้วเย้เย้......