รัตติกาลแห่งดวงจันทร์ (full moon)

ลำดับตอนที่ #21 : Part 20

----------------------------     "อืมๆ"ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาก็พบว่าตอนนี้มันมืดมาก สงสัยคงจะนอนยาว ฉันลุกขึ้นไปล้างหน้าก่อนจะเดินออกมานั่งเล่นข้างนอก"เธอมานั่งทำอะไรดึกๆดื่นๆ"เสียงนายเวลทำเอาฉันสะดุ้งโหยงตกใจหมด"เอ่อ ฉันเพิ่งตื่นน่ะ แหะๆถ้าจะกลับเข้าไปนอนคงนอนไม่หลับหรอ"ฉันตอบพร้อมหัวเราะเเห้งๆ"จริงสิน่ะเธอนอนวันหนึ่งเต็มๆเลย เอ้อ นายโครนอสฟื้นเเล้วน่ะ"เวลพูด "เเล้วมาบอกอะไรฉันหล่ะ"ฉันพูดวางฟรอม
เเต่ในใจเเอบกรี๊ดเบาๆ "เอ๊า!!ก็นายโครนอสถามหาเธออยู่ ก็นึกว่าเธอกับโครนอสเเอบกิ๊กกัน"เวลพูดพร้อมอมยิ้ม อะเเอบกิ๊กเหรอตาบ้านิ
เขิลน่ะ~O///O "จะบ้าหรอเเอบกิ๊กเก๊ออะไรเล่า"ฉันพูดอมยิ้ม"อั๊ย!!ทำไมต้องหน้าเเดงด้วยหล่ะ อย่าให้วิเวียนรู้เเล้วกัน"เวลพูด"ทำไมหรอมีอะไร"ฉันถาม"ก็เมื่อเที่ยงเนี่ยไอ้อเดมเเอบหอมเเก้มซูซานน่ะสิ เจอวิเวียนกระโดดเตะปากไปทีนึงวิ่งหลบเเทบไม่ทันดีน่ะที่พ่อของเธอไม่รู้เรื่องไม่งั้นเจอไปอีกดอก"เวลพูดติดตลก"ฮึ่ยอย่าว่าเเต่พี่วิเวียนเลย ถ้าเป็นฉันจะกระโดดถีบยอดหน้าเลย "ฉันพูดด้วยความหมั่นไส้ "เอ่อเเล้วพี่ซูซานว่าไงอ่ะ"ฉันถามขึ้น"ก็เห็นยืนนิ่งหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก"เวลพูด เอ่อว่าเเต่โครนอสรู้เรื่องเเล้วจะเป็นไงน่ะ"เเล้วโครนอสไปไหนล่ะ"ฉันถาม"ก็หายไปตั้งเเต่เที่ยงเเล้วก็ว่าจะไปตามอยู่"เวลพูดพร้อมชเง้อมอง หืมหายไปไหนน่ะ"เเล้วนายรู้มั้ยว่าเค้าไปไหน"ฉันถามขึ้น"ก็เห็นเดินไปทางสวนดอกไม้ในป่าน่ะเเต่ยังไม่เห็นเดินกลับมาเลย"เวลพูด"งั้นเดี๋ยวฉันไปตามเองนายไม่ต้องไปหรอก"ฉันตอบ"ได้ไงเธอเป็นผู้หญิงน่ะในป่าอันตรายจะตาย"เวลดึงมือฉันไว้"นี่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนเเอน่ะปล่อยเดี๋ยวนี้!!"ฉันพูดพร้อมจิ๊กเล็บเข้าที่มือของเวล"โอ๊ย!!เจ็บน่ะ เอออยากไปก็ไปเลยเเ้ล้วอย่าวิ่งร้องไห้ขี้มูกโป่งออกมาหล่ะ"เวลพูดพร้อมเอานิ้วชี้มาจิ้มที่หน้าผากฉันเบาๆ"ฮึ่ย อย่ามากพูดมากน่า~"
ฉันปัดมือนายเวลออก ก่อนจะเดินสะบัดหน้าวิ่งเข้าป่าไป สะพักนึงฉันวิ่งมาถึงสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ ฉันชะเง้อมองหาโครนอส
อ๊ะ!เจอเเล้วนอนอยู่ตรงกลางสวนนั่น ฉันเดินย่องเข้าไปให้เงียบที่สุด ฉันเดินมาถึงก็เห็นโคนอสหลับอยู่ ฉันเข้าไปใกล้ๆมองหน้าหมอนี้
เเสงดวงจันทร์กระทบกับใบหน้าที่นอนหลับใหลอยู่ โอ๊ย~น่าจับกินซะจริงๆเเวมไพร์อะไรเนี่ยหล่อชะมัดใบหน้าคมคายที่ชวนหลงไหล
โอ๊ย~ใจจะละลาย(นี้เเกเก็บอาการหน่อย เเกเป็นนางเอกน่ะ)ฉันจะทำไงดีเนี่ย"นี้เเอบดูคนอื่นเค้านอนหรอ"O-O โครนอสพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่ มะหมอนี่ไม่ได้หลับหรอ"อะเเอบอะไร ป๊าว~ฉันเห็นนายนอนอยู่เลยไม่อยากปลุกเฉยๆเเอบมองหรอไม่มี๊ไม่มี"ฉันเเก้ตัวน้ำขุ่น โครนอสลืมตาพร้อมลุกขึ้นนั่ง"หรอ เเต่ทำไมต้องย่องเข้าเเถมยังมองหน้าฉันด้วยสายตาหื่นด้วย"โครนอสพูด กรี๊ด!หื่นหรอไอ้บ้า อ๊ากก!ฉันทำหน้าเหมือนควันออกหูฉันเป็นผู้หญิงน่ะ "อ๊ะรึไม่จริง คิดอะไรกับฉันป่าวเนี่ย"โครนอสชี้หน้าฉันก่อนจะหรี่ตามองจับผิด จากที่ควันออกหูเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นเขินเเทน จะบ้าหรอิตาบ้าถามตรงๆเลยหรอ"คิด"ฉันตอบ"หะเห้ยไม่คิดจะบ้าหรอ หลงตัวเองชิ"ฉันตอบเเก้ตัวทันควันอร๊ายยย~อ่ะ"ฮึฮึฮึ"โครนอสหัวเราะก่อนจะส่ายหน้าเบา"เธอเนี่ยตลกดี อยู่ใกล้เธอเเล้วคลายเครียดดี"โครนอสพูด"นี้ฉันไม่ใช่ตัวตลกของนายน่ะ"ฉันตอบ"ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันหมายถึงเธอเป็นคนอารมณ์ดีเลยทำให้คนรอบข้างมีความสุขไงหล่ะ"โครนอสอธิบายพูดงี้เเล้วเขิลอ่ะโอ๊ย!อยู่ใกล้หมอนี้ที่ไรใจฉันก็ยิ้มทุกที่เเหละ เอ่อว่าเเต่หมอนี้บอกว่าฉันทำให้คนที่กำลังเครียดอยู่หายเครียดได้รึว่าหมอนี้เครียดเรื่ิองอะไรหล่ะ "เอ่อนายเครียดอยู่หรอ"ฉันถามขึ้น ทำเอาโครนอสที่ยิ้มอยู่ถึงกับหน้าสลดลงทันตาเห็น ก่อนจะหันหน้ามองฉัน"เธออย่ารู้หรอ มานั่งข้างๆนี้เเล้วฉันจะบอก"โครนอสพูดพร้อมตบพื้นหญ้าเบาๆให้ฉันเข้าไปนั่ง...