รัตติกาลแห่งดวงจันทร์ (full moon)

ลำดับตอนที่ #14 : Part13

----------------------------   หวืบ!โครนอสเหวี่งแวมไพร์ตัวนั้นออกไป แล้วหันมามองหน้าฉัน”เธอบ้าไปแล้วหรือไงมาคนเดียวแบบนี้”โครนอสูดใส่ฉันรัวๆ”ก็ฉันอยากมาช่วยพ่อเร็วๆนิ”ฉันเอ่ยขึ้น”แล้วตกลงช่วยมั้ยหล่ะ”โครนอสพูดขึ้น ฉันไม่ตอบได้แต่หันหลังก็เจอพี่ซูซานกับอเดมที่ตอนนี้กลายร่างเป็นหมาป่าเรียบร้อยแล้วยืนมองฉันอย่างไม่พอใจที่ไม่ยอมบอกเรื่องนี้ “ย๊ากกก!!”ยังไม่ทันที่ฉันพูดแก้ตัวเสียงแวมไพร์วิ่งมาอีกเป็นฝูง!”ให้ตายสิ อย่าให้เจอตัวฮิมดิสน่ะแม่จะจับหัวโขกฝ่าเลย”เสียงพี่ซูซานพูดขึ้นและแล้ว พวกเราทั้ง5ก็ยืนรอรับศึกต้องหน้า  ให้มันได้อย่างงี้สิ”คอยหลบอยุ่ข้างหลังฉันเข้าใจมั้ย”โครนอสหันมาพูดกับฉัน

“ทำไมนายไม่ไปคอยปกป้องพี่ซูซานหล่ะ”ฉันพูดขึ้น”ทางนั้นเค้ามีคนคอยดูแลอยู่แล้วหล่ะ”โครนอสพูดพร้อมมองไปทาง อเดม สงสัยคงจะรู้หล่ะว่าอเดมชอบพี่ซูซาน เฮ้อ! นี้ฉันจะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย “ย๊ากกก!”เสียงฉันวิ่งเข้าหาพวกนั้นพร้อมโครนอสที่วิ่งอยู่ข้างๆฉัน  ฉันอยากให้โครนอสอยู่ข้างๆฉันตลอดไปจัง......

“ย๊ากก!”ฉันใช้มีดฟัน ใช้เท้าเตะและมือตบ อะไรที่คิดว่าป้องกันตัวเองได้ ฉันรัวๆใส่ทันทีก็ฉันไม่มีทักษะในด้านนี้ไม่เหมือนพี่วิเวียนกับพี่ซูซานที่เคยเรียนเทควันโดทั้งแต่เด็กๆเลยพอจะรู้พื้นฐานอยู่บาง  ส่วนฉันที่ไม่ชอบความวุ่นวายหรือหารอยแผลให้ตัวเองเรื่องแบบนี้แล้วฉันขอบาย แต่เมื่อได้ลองสัมผัสแล้วฉันคิดว่ามันก็รู้สึกโล่งอกดีน่ะการที่เรากระทืบใครสักคนเพื่อระบายอารมณ์ มันก็ทำให้รู้สึกดีขึ้น เวลาผ่านไปเท่าไรไม่รู้ แต่ตอนนี้ฉันเหนื่อยมากๆสิ่งที่อยู่ข้างหน้าฉันตอนนี้คือกองไฟขนาดใหญ่ที่เผาพวกแวมไพร์ที่ตายโดยฝีมือพวกฉัน “เรารีบไปกันเถอะเดี๋ยวไม่ทันเวลาพอดี”เวลพูดขึ้นเมื่อจุดไฟเผาเสร็จ”เวลาอะไร”พี่ซูซานถามขึ้น “ถ้าพวกเราตามไปช่วยพ่อกับพี่วิเวียนไม่ทันก่อนเที่ยงคืนมันอาจจะ....”ฉันตอบพี่ซูซานก่อนจะหยุดพูด...ซึ่งพี่ซูซานเองก็เข้าใจความหมาย”งั้นไปกันเถอะ”อเดมพูดขึ้น”เอ่อเดี๋ยวอย่าพึ่งไป แป๊บนึงน่ะ”ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะวิ่งไปยังกองไฟขนาดใหญ่ แล้วยกมือสองข้างประสานกันระดับอก “ข้าพเจ้า ซาบีน่าขอให้พวกท่านจงไปสู่สุคติและให้ไปเกิดในภพภูมิที่ดีกว่านี้ สิ่งที่ข้าพเจ้าได้กระทำกับพวกท่านขอให้ยกโทษให้ด้วย อาเมน”ฉันยืนสวดไว้ทุกข์ให้แก่แวมไพร์เสร็จก็วิ่งกับมาหาพวกพี่ซูซาน หลังจากนั้นเราก็เดินทางไปยังร้านขายอาวุธในตัวเมืองเพื่อจะเอาไปสู่กับฮิมดิส

ระหว่างทางฉันรู้สึกแปลกเหมือนมีคนจ้องตลอดเวลาเมื่อหันไปก็เห็นโครนอสมองฉันอยู่ก่อนจะหันหน้าหนี

อีตานี้ดูมีพิรุธแหะ  ระหรือว่าหมอนี้จะรู้แล้วว่าฉันมีกุธแจ อึ๋ย!ขออยากให้รู้เลย เมื่อเราเดินทางมาถึงหน้าร้านแห่งนึงซึ่งอยู่ในซอยที่ลึกมาก “แอ๊ดดด”โครนอสเปิดประตูเข้าไป ข้างในมีตู้ชั้นๆสูงเกือบติดหลังคาวางอาวุธเรียงรายเต็มไปหมด

“คนขายไปไหนเนี่ย”อเดมพูดพร้อมชะเงอมองหา”ไม่ต้องหาให้เมื่อยหรอก นี้นะบ้านฉันเอง”โครนอสพูดเสร็จก่อนจะนั่งลงที่โซฟาสีแดงเก่าๆ “ฉันว่าเราน่าจะวางแผนก่อนจะไปช่วยสองคนนั้นน่ะ ฮิมดิสเก่งกว่าที่เราคิด”โครนอสพูดก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบนสักพักก็ออกมากับผู้หญิงดูมีอายุคนนึง”นี้แม่ของฉัน”โครนอสพูดเสร็จพวกฉันสี่คนก็กล่าวสวัสดี”สวัสดีจ๊ะ สวยๆหล่อๆกันทั้งนั้นเลย อืมแล้วผู้หญิงสองคนนี้คนไหนแฟนโครนอสหล่ะ อ้อ!ต้องเป็นหนูตัวสูงๆขาวๆนั้นใช้มั้ยหล่ะ”
เมื่อแม่โครนอสพูดเสร็จ.”เอ่อ ไม่ใช่ค่ะ คุณแม่เอ้ย!คุณน้าเข้าใจผิดแล้วค่ะ  แต่เป็น.."
ฉันตอบก่อนจะชี้นิ้วไปทางพี่ซูซานแต่ยังไม่พูดอะไรนายโครนอสก็พาคุณน้าออกไปซะก่อน
”เอ่อ แม่ฮะผมมีเรื่องจะคุยด้วย”โครนอสพาคุณน้าเข้าไปคุยในห้อง อะไรทำไมต้องมีพิรุธ
ด้วยแล้วไหนยังจะบอกแม่ตัวเองว่าพาแฟนมาแต่เมื่อฉันจะบอกว่าพี่ซูซานเป็นแฟนตัวจริงกับพาแม่ตังเองเดินหนีบ้าปะเนี่ย “นี้ ยืนคิดอะไรอยู่คนเดียว หรือว่าเขินที่แม่ของโครนอสทักว่าเป็นแฟนกัน  อั้นแน่!เขินอะดี้”อเดมพูดยั่วอารมณ์ฉันจนหน้าร้อนผ่าวไปหมดแล้วตาบ้าพูดอะไรไม่รู้ ฟงแฟนอะไรกันไม่มีเหรอกถึงอยากจะเป็นอะน่ะ อ๊ะ!แล้วทำไมฉันถึงต้องอยากเป็นแฟนกับอีตาโครนอสด้วยหล่ะ อ๊าย!!O///O

ฉันเดินหนีอเดมมานั่งลงข้างๆพี่ซูซาน”ไปทำอะไรมา ทำไมหน้าแดง”พี่ซูซานถามขึ้น”เอ่อสงสัยจะเหนื่อยกับการต่อสู้เมื่อตอนเที่ยงน่ะแดดก็ร้อนด้วย”ฉันตอบ  หลังจากนั้นอเดมก็เดินเข้ามานั้งลงข้างๆพี่ซูซาน”เป็นไงบ้างเหนื่อยมั้ย เจ็บตรงไหนหรือป่าว”อเดมพูดกับ
พี่ซูซานด้วยเสียงที่ชวนเลียนมากกก   หน๊อย!ที่กับฉันนี้ชอบพูดกวน....แต่กับพี่ซูซานเสียงนุ่มน่า
ฟังจริง จริ๊ง!หมั่นไส้โว๊ย!เเถวนี้มีคลีนิกมั้ยว่ะทนไม่ไหวแล้วน่ะ