รัตติกาลแห่งดวงจันทร์ (full moon)

ลำดับตอนที่ #11 : Part 10

  ฉันหันไปมองโครนอสที่กำลังหากุญเเจอยู่ เฮ้อ!!นี่ฉันสับสนหมดเเล้ว "ฉันว่านายหาไม่เหรอ"ฉันบอกโครนอสที่ตั้งอกตั่งใจหา มาสักชั่วโมงกว่าแล้ว"เธอรู้ได้ไง"โครนอสหันมาถามฉัน"ก็ฉันเห็นนายเดินหาวนไปวนมา 10รอบเเล้วเเต่ไม่เจอออะไรเลย"ฉันตอบ "เเต่ฉันมั่นใจว่ามันอยู่ที่นี้"โครนอสพูด"ถ้ามันอยู่ที่นี้ฮิมดิสคงเอาไปนานเเล้วหล่ะ"ฉันหาข้ออ้าง เพื่อลบเล้าให้เขาเปลี่ยนใจ"..."โครนอสนิ่งเงียบเหมือนใช้ความคิดเเล้วมองไปรอบๆห้อง เเล้วฉันก็พูดต่อว่า"ฉันว่าเราน่าจะกลับกันได้เเล้ว อีกไม่นานก็จะเช้าเเล้ว"ฉันยกข้อมือดูนาฬิกา ---------------------------- ตอนนี้ ีตี3เเล้ว
ฉันคิดว่าเราคงกลับไปไม่เเน่ๆ"อืม"โครนอสที่ยืนนิ่งก่อนจะตอบ เเล้วเราสองคนก็เดินออกมาจนถึงทางออก "เ้เล้วนายมายังไงเนี่ย"
นั่นสิฉันยังเเปลกใจอยู่เลยเค้ามายังไง"ก็บินมาไง"โครนอสตอบเสียบเรียบ  "ห๊า!!แวมไพร์สมัยนี้บินได้ด้วยเหรอ" ฉันพูด"มันเเปลกต้องไหน แวมไพร์มีความสามาพิเศษเฉพาะตัวเเตกต่างกัน"โครนอสตอบพลางมองฉันเเปลกๆ"อะไร ทำไมมองหน้าฉันเเบบนั้น"ฉันถาม"เธอนี่เเปลกไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเเวมไพร์เลย"โครนอสพูด"ฉันว่ารีบกลับกันดีกว่า"ฉันว่าพลางทำท่าจะวิ่ง หมับ! โครนอสจับมือฉันไว้ทันก่อนจะ"ฉันว่าเธอขี่หลังฉันไปดีกว่า น่าจะเร็ว"โครนอสพูดพร้อมย่อตัวระดับตัวฉันพอดี ฉันยืนคิดอยู่นานก่อนจะขึ้นขี่หลังของโครนอส ตึกตักๆ โอ๊ย!หัวใจฉันเต้นโครมครามเลย><จากนั้นโครนอสก็กางปีกสีดำลอยขึ้นฟ้าอย่างรวดเร็ว เอ็ะเดี๋ยวน่ะลักษณะเเบบนี้คุ้นๆเว้ย! ห๊า!หรือว่าตัวอะไรที่บินผ่านหัวฉันตอนที่ฉันวิ่งอยู่คือ โครนอสเหรอ... หลังจากนั้นความเงียบก็บังเกิด นี่ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยรึไง เมื่อฉันมองโครนอสผ่านจากทางด้านหลังหัวใจฉันเต้นผิดจังหวะอีกเเล้ว>o< เวลาผ่านไป2ชั่วโมงเราก็มาถึงหน้าหมู่บ้านหมาป่าเเล้ว เฮ้ย!โล่งอกมาถึงก่อนพวกพี่ๆจะตื่น
"งั้นฉันขอตัวกลับที่พักก่อนน่ะ"โครนอสพูดพร้อมกับโบกมือบายๆฉันก่อนจะวิ่งไป แล้วฉันก็รีบเดินไปยังที่พักเเต่ก่อนจะถึงก็เจอกับใครบาง(ตัว) อเดม ยืนยิ้มเเป้นอยู่ตรงหน้าฉัน"อะไรของนายเนี่ยถอยไป"ฉันพูดก่อนจะก้าวเดินต่อไป"ปากบอกไม่ เเต่ใจสั่นเมื่ออยู่ใกล้ เเล้วไหนจะเเอบออกไปไหนด้วยกันเเล้วกลับมาซะเกือบเช้า"อเดมพูดเเซวฉัน"พูดบ้าอะไรของนาย"ฉันพูด"เหรอเเล้วทำไมหน้าเเดงหล่ะ"อเดมยังไม่เลิกกวนประสาทฉัน"นายพูดบ้าอะไร เเล้วนี่นายมาทำอะไรเเต่เช้าเนี่ย"ฉันถามอเดมพร้อมจับหน้าตัวเองที่ร้อนผ่าวเพราะอเดมแซวเมื่อกี้
"เมื่อคืนเป็นเวรฉันที่ต้องตรวจความปลอดภัย แล้วฉันก็เห็นเธอวิ่งออกไปฉันวิ่งตามเธอไปเเต่ไม่ทันเเวมไพร์อะไรวิ่งเร็วเป็นบ้าเลย"อเดมพูดก่อนจะหันมาทางฉัน ซึ่งฉันเดินหนีมาไกลได้ซักระยะหนึ่งเเล้ว "โด่ ไรว่ะ"อเดมพูดพร้อมทำหน้าเซ็งๆ ฉันเดินมาถึงที่พักเเล้วเดินขึ้นไปชั้นบน"อ้าว ซาบีน่าทำไมตื่นเช้าจัง จะไหนเหรอ"พี่ซูซานที่สลึ้มสลืออยู่ถามขึ้น ทำไมน่ะเมื่อฉันเห็นพี่ซูซานเเล้วมันปวดจายYOY ทำไมฉันไม่สวยเหมือนพี่สาวทั้งสองคนบ้างน่ะ เเต่เเม่ฉันสวยน่ะทำไมไม่ได้เเม่บ้างTOTปวดจายรอบสอง "หืมปาวนิเเค่ลุกขึ้นจะไปเข้าห้องน้ำเฉยๆ"ฉันตอบก่อนจะเข้าห้องน้ำล้างหน้าเเล้วออกมาซ่อนของที่ไปหามาได้ก่อนจะเดินไปนอนเเต่ก่อนจะถึงเตียงดันเดินผ่านกระจกเลยหยุดดูสภาพตัวเอง ผู้หญิงที่ตัวสูง170เซนติเมตร มัดรวมผมหางม้าเปิดเหม่ง ใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนขาสั้น หรือว่าจะเกี่ยวกับการเเต่วตัวน่ะ ถ้าเราเเต่งตัวเเละเเต่งหน้าให้เข้ากันก็อาจจะทำให้สวยขึ้นก็ได้ ฮึฮึฮึ รอให้จัดการเรื่องพ่อเสร็จก่อนเถอะ เเล้วคอยเห็นโฉมใหม่ของฉันให้ดี
หลังจากนั้นฉันก็เดินไปทิ้งตัวนอนบนเตียงเฮ้อ!เหนื่อยจังนอนก่อนที่กว่า....


                          ...............................................................................................................................................................