คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Part 9
อ้อ!นึกออกแล้วที่บ้านมีห้องเก็บอาวุธอยู่นี่น่า โป๊ะเช๊ะ!ต้องไปที่นั่นก่อน เราต้องมีอาวุธติดตัวไปบ้างเผื่อเหตุฉุกเฉิน งั้นคืนนี้ฉันจะต้องแอบไปบ้าน แต่ต้องใช่เวลานานน่ะสิทำไงดี แต่ฉันวิ่งเร็วนิคงจะหย่นเวลาได้พอสมควร “555+”เอ๊ะเสียงใครมาหัวเราะแถวนี้ เมื่อฉันมองตามเสียงก็เห็นพี่ซูซานกับนายโครนอสพูดคุยกันถูกคออยู่อีกฝั่งนึงของน้ำตก เห็นแล้วทำไมรู้สึกหงุดหงิดอย่างงี้น่ะ ขวับ!แล้วสายตาของโครนอสของหันมาสบตากับฉันพอดี “อ้าว!เธอมาตั้งแต่เมื่อไร ไหนว่าจะ ไม่ตามมาไง”ชิ คิดว่าคนอื่นเค้าอยากจะเดินตามนายหรือไง ฉันไม่ตอบก่อนจะเดินหนีออกมา ระหว่างทางฉันคิดแต่เรื่องของโครนอส โอ๊ย!แล้วทำไมฉันต้องคิดถึงแต่เรื่องของหมอนั้นด้วยเนี่ยพอๆเลิกคิดได้แล้ว….
ฉันเดินมาถึงที่พักเห็นพี่วิเวียนคุยกับเวลอยู่โอ๊ย!อิจฉาคนมีคู่แง่ๆ “นี่ ซาบีน่าฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”หืม? จู่ๆอเดมก็โผล่มาจากไหนไม่รู้มาบอกว่าจะคุยกับฉัน”ตามฉันมา”อเดมขวักมือเรียก ฉันเดินตามอเดมไป จนมาหยุดอยู่ตรงริมหน้าผามองเห็นทิวทัศน์สวยงาม “นายมีอะไร”ฉันถามขึ้น “ฉัน ชอบซูซาน”อเดมพูดขึ้น”ฉันรู้แล้ว ”ฉันตอบ”แต่ซูซานกำลังอยู่กับโครนอส ซึ่งฉันไม่ไว้ใจ”อเดมพูดสีหน้าจริงจัง”แล้วมาบอกฉันทำไม”ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วยเล่า ใครชอบใครก็เรื่องของเค้าสิ”แต่เธอชอบโครนอส ตอนเห็นหน้าหมอนั้นครั้งแรกสายตาของเธอมันฟ้องชัดๆ” อึก!คำพูดของอเดมทำเอาฉันจุกเลยทีเดียวแถมเถียงไม่ออกด้วยทำไมน่ะ “ไงเถียงไม่ออกหล่ะสิ ฉันน่ะเดาสายตาคนแม่นน่ะจะบอกให้ไอ้น้อง!”อเดมพูดพร้อมกับเอามือหนักๆมาแตะที่บ่าเบาๆ ก่อนจะพูดต่อว่า”หลอกคนอื่นได้แต่หลอกหัวใจตัวเองไม่ได้หรอกน่ะ ยอมรับกับมันซะ”อเดมพูด”ฉันไม่ได้ชอบโครนอสแล้วจะให้ยอมรับได้ไง”ฉันพูดขึ้น หน้าร้อนผ่าวด้วยอาการโกรธหรือเขินกันแน่ “เฮ้อ! เธอนี่ดื้อจริงๆไม่ยอมรับหัวใจตัวเอง”อเดมพูดพร้อมถอนหายใจ”ฉันเจอเค้าแค่วันเดียวจะชอบได้ไง ไม่เหมือนนายที่เห็นพี่สาวฉันแค่แว้บแรกก็ชอบแล้วมันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ ไหนลองเล่าเหตุผลมาสิว่าทำไม”ฉันตอบ”ความรักไม่มีเหตุผลหรอกน่ะ ไม่จำเป็นว่าจะต้องรู้จักกันกี่วันหรือต้องหาเหตุผลอ้างนู่นอ้างนี้ แต่เมื่อถึงเวลาหัวใจเราจะบอกเอง และเมื่อฉันเจอพี่สาวเธอฉันก็คิดว่าคนนี้แหละที่ตามหามานาน”ฉันอึ้งกับคำตอบของอเดมฉันเถียงไม่ออกอีกแล้ว “แต่ฉันคิดว่าตอนนี้ความรักของเธอมีอุปสรรคแล้ว หล่ะ”ฉันก้มหน้าเงียบ ใบหหน้าของฉันร้อนวูบวาบเมื่อหลับตาลงเพื่อสงบอารมณ์แต่ก็มีใบหน้าของโครนอสลอยไปมาจนต้องลืมตาขึ้น ตึกตักๆหัวใจฉันเต้นเร็วผิดจังหวะอีกแล้ว นี่ฉันชอบโครนอสจริงเหรอเนี่ย จู่ๆภาพของโครนอสกับพี่ซูซานที่กำลังคุยกันที่น้ำตกอย่างมีความสุขก็ฉุกขึ้นมาในสมองอีกครั้ง ทำเอาฉันขาอ่อนเลยที่เดียว แล้วทำไมถึงต้องอยากร้องไห้ด้วยน่ะ ฉันแสร้งทำเป็นเสียงปกติกับอเดมว่า”นายต่างหากที่มีอุปสรรคไม่ใช่ฉันสักหน่อย”ฉันพูดแค่นั่นก่อนจะวิ่งออกมา เมื่อวิ่งออกมาไกลพอสมควรแล้วฉันก็เริ่มปล่อยโฮ่ทันที ไม่รู้เป็นอะไรแต่ทำไมเมื่อเห็นภาพนั้น หัวใจเจ็บแปลบขึ้นมาทันที ไม่จริงใช่ไหมขออย่าให้พี่ซูซานชอบโครนอสทีเถอะ!!
ฉันเช็ดน้ำตาให้เรียบร้อยแล้วเดินเข้าที่พักแต่ก็ต้องหยุดกึก! เมื่อเห็นโครนอสเดินมาส่งพี่ซูซาน
ฉันมองดูอยู่สักพักเพื่อพิสูจณ์ว่าฉันชอบโครนอสจริงหรือป่าว แต่เมื่อทั่งสองยืนคุยกันอย่างสนุกสนานและไม่มีท่าว่าจะหยุด ฉันเมื่อเห็นเหตุการณ์ก็รู้สึกจุกพูดไม่ออก ก็รีบวิ่งขึ้นที่พักเข้าไปในห้องนอนรีบคลุมโปงแล้วนอนร้องไห้ ฉันทำใจไม่ได้ ฉันนอนร้องไห้จนเผลอหลับไป
ตกดึกฉันตื่นขึ้นพวกพี่หลับกันหมดแล้ว ฉันจึงย่องเข้าห้องน้ำแล้วอาบน้ำตัวเหนียวหมดแล้ว
เมื่ออาบน้ำใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ย่องเบาๆเพื่อแอบไปบ้าน เมื่อลงมากก็ไม่มีใครจึงเป็นโอกาสเหมาะฉันใช่ความสามารถเฉพาะตัวคือการวิ่ง ฉันวิ่งเร็วๆโดยไม่คิดชีวิตเมื่อวิ่งออกมาไกลพอสำควรฉันรู้สึกเหมือนมีตัวอะไรบินผ่าน เมื่อฉันมองขึ้นไปก็ไม่มีอะไร ฉันจึงวิ่งต่อเวลาผ่านไป5ชั่วโมง
ฉันก็วิ่งมาถึงทางอุโมงค์ ข้างในมืดมากทำไมไม่เอาไฟฉายมาน่ะ ฉันคลำทางมาเรื่อยๆจนมือไปสัมผัสเข้ากับลูกบิดไม่รอช้าฉันเปิดเข้าไปทันที แปลกมันไม่ได้ล็อกแหะ ฉันเดินเข้าไปข้างใน มือฉันคลำไปเจอตะเกียงจึงเปิดไฟทำให้เห็นทาง หือ?มันมีบันไดลงไปอีกหรือเนี่ยมันจะลึกไปถึงไหน ฉันเดินลงบันไดมาเรื่อยๆ จนฉันได้ยินเสียงกึกกัก!เหมือนกับมีใครอยู่ข้างล่างคงไม่ใช่ยัยแม่บ้านเมรี่น่ะ ฉันเดินลงมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องกว้าง “นี่เธอมาทำอะไรที่นี่”เสียงนั่นทำเอาหัวใจฉันเกือบหยุดเต้น เพราะมันคือเสียงของโครนอส!!! “ฉันต้องถามนายมากกว่าว่ามาทำอะไรที่นี่ เพราะนี้มันบ้านฉัน”ฉันทำหน้าและเสียงให้เป็นปกติ แต่ว่าหมอนี่มาได้ไงว่ะ
เฮ้อ!ฉันถอนหายใจก่อนจะเดินมาที่เปิดลิ้นชักเพื่อหาอาวุธ ฉันเห็นมีดพับเล่มน้อยก่อนจะหยิบใส่กระเป๋ากางเกงขาสั้น “นี่ เธอทำอะไรน่ะ”โครนอสโผล่มาทางด้านหลัง ฉันหันขวับกับไปทำให้น่าเกือบจะชนกัน O///Oฉันอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะผละออก”ขะขอโทษ”โครนอสพูด
“ฉันจะทำอะไรก็เรื่องของฉันน่า”ฉันตอบแบบปัดรำคาญ แล้วเดินค้นหาอาวุญอีกซะสองสามอันก็คงได้ “นี่เธอหาอะไร ให้ฉันช่วยไหม”โครนอสชะโงกหน้ามาทางฉัน ทำเอาฉันหัวใจเต้นแรงทันที กับท่าทางเหมือนเด็กน้อยของเค้า “เอ่อ ไม่ต้องอ่ะเ ดี๋ยวก่อนน่ะฉันลืมถามนายว่ามาทำอะไรที่นี่”เอ่อฉันเพิ่งนึกออก”แหะๆคิดว่าจะไม่ถามซะแล้ว ฉันมาหาของบางอย่างน่ะ”พอโครนอสพูดจบทำเอาคิ้วของฉันขมวดเข้าหากันทันที “เดี๋ยวๆ มาหาของในบ้านฉันเนี่ยเหรอ?มาหาผิดที่แลัวหล่ะ”ฉันพูดเสียงแอบประชด “ไม่ผิดหรอกที่นี่แหละ ที่นี้แหละ”โครนอสพูดพร้อมมองซ้ายมองขวา”แล้วมันคืออะไร?”ฉันพูดพลางกอดอก”เอ่อ คุณลุงบอกว่ามันเป็นกุญแจอะไรสักอย่าง”กุญแจอะไรว่ะ”แล้วจะหาไปทำไม”ฉันถามขึ้นอีกครั้ง”คุณลุงบอกว่าฮิมดิสต้องการมัน”โครนอสพูด”หืม?ต้องการเอาไปทำอะไร”
ฉันโผล่ถามขึ้นอย่างสงสัย”นี่เธอไม่เคยได้ยินเรื่องพวกนี้เลยเหรอ กุญแจน้ำเหรอ” โครนอสเอ่ยถาม”ไม่อ่ะ มีด้วยเหรอ”อะไรว่ะ กุญแจน้ำ”โธ่ เชื่อเธอเลยเมื่อใครได้ครอบครองจะมีอำนาจมากมายมหาศาลเชียวน่ะ”โครนอสพูดก่อนจะต่อด้วย”นี้ยังไม่นับกับกุญแจไฟที่ฮิมดิสมีอยู่น่ะถ้ากุญแจสองอันนี้อยู่รวมกันหล่ะก็พลังมันคงจะยิ่งใหญ่มากแน่แต่จะให้สมบูรณ์ต้องทำพิธีเอาเลือดมนุษย์และเลือดเจ้าของกุญแจทั้งสองฝ่ายมารวมกัน โอ้แม่เจ้ามันสุดจะบรรยาย ”โครนอสพูดเสร็จก็หันมามองหน้าฉัน”ฮึฮึฮึ...555+”ฉันยืนกุมท้องตัวเองที่พยายามสกัดกั้นอารมณ์ขันตัวเองแต่มันก็เผลอหลุดออกมาจนได้”หัวเราะอะไรของเธอ”โครนอสมองฉันอย่างงงๆ”ฉันไม่คิดเลยน่ะ ว่าหนุ่มแวมไพร์อย่างนายจะเชื่อนิทานหลอกเด็กแบบนี้”ฉันพูดปนหัวเราะ”นี่เธอพูดมากน่า จะช่วยหามั้ย”โครนอสพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “แล้วถ้าหาเจอนายจะเอาไปทำไม”ฉันถามขึ้น “ก็เอาไปต่อรองกับฮิมดิสเผื่อมันปล่อยตัวคุณลุง”โครนอสพูดพร้อมสายตามุ่งมั่น
“อ๋อเหรอ ขอให้เจอที่เถอะ”ฉันพูดยั่วอารมณ์โครนอสแต่สายกับไปปะทะกับอะไรบางอย่างที่มุมห้อง ฉันเดินเข้าไปหยิบดูมันเป็นรูปแล้วเมื่อดูชัดๆ ทำเอาฉันหัวใจแทบหยุดเต้น มันคือรูปฮิมดิสกับแม่ของฉันแล้วที่สำคัญแม่ฉันห้อยสร้อยคริลตัลนางฟ้าส่วนฮิมดิสห้อยสร้อยปีศาจสีแดง แล้วที่สำคัญมันเหมือนกุญแจ ระหรือว่าเรื่องของโครนอสเล่าเป็นเรื่องจริง แต่ที่สำคัญแม่ฉันไปเกี่ยวข้องอะไรกับฮิมดิส ฉันต้องรู้ให้ได้!!
ความคิดเห็น