คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้นที่วันเกิด
หัวใจมันชาเมื่อเธอบอกกัน
ว่าเธอต้องการให้เลิกไป
ให้ฉันเลิกหล่อหลอมความดีได้ไหม
เธอไม่เคยต้องใช้มัน
เพราะตัวฉันจะทำดีเท่าไร
ผลที่ได้อยู่ในใจของเธอ…คือเขา
ละลายหมดเลยใจ ละลายหมดเลยใจ
เมื่อสิ่งที่ทำ..เพื่อเธอไม่เคยมีความหมาย
หัวใจหมดแรงเลย ละลายหมดแล้วใจ
ทำดีแทบตายสุดท้ายไม่มีที่อยู่
“พี่แอนค่ะ”เด็กคนหนึ่งเดินมาหาฉันพร้อมกับดอกไม้ช่อโต แล้วก็ส่งดอกไม้นั้นให้ฉันพร้อมกับการ์ดใบหนึ่งแล้วเธอก็วิ่งหนีไป
“พี่แอนค่ะ เออ…”พอฉันเดินออกไปหน้าโรงเรียนว่าจะไปหาหมิว ก็มีเด็กอีกคนหนึ่งสงสัยจะอยู่ป.6 ส่งกล่องที่ใส่เค้กช็อกโกแล็ต รูปหัวใจมาให้ฉันอีก พร้อมกับการ์ดแนบอีกใบแล้วก็วิ่งหนีไป อีกแล้ว
เอ้ วันนี้วันอะไรนะทำไมเราได้ของเยอะจัง
“เออแอน รับนี่หน่อยดิ” พี่ม.5 ส่งของขวัญกล่องโตมาให้ฉัน แล้วก็ถามฉันว่า
“ของพวกนี้แอนได้มายังไงเหรอ”พี่เค้าถามแล้วก็มองไปยัง เค้กและดอกไม้ แล้วหมิวที่มาจากไหนไม่รู้ก็พูดแทรกขึ้น“ของหมิวเองค่ะ หมิวให้แอนช่วยถือ”หมิวพูดขึ้นอย่างหน้าตาเฉย ฉันก็เลยงงนิ ดหน่อยอะไรเนี่ยวันนี้วันอะไรกันนะ ทำไมเราได้ของขวัญเยอะจัง เออใช่แล้วหมิวมาจากไหนเนี่ยโอ้ย งง
“งั้นก็ดีนะ แสดงว่าพี่เป็นคนที่ให้ของขวัญแอนก่อน คนอื่นใช่มั้ย อ่ะพี่ให้ แอนเก็บไว้ดีๆนะ พี่เลือกเองเลยแหละ” แล้วพี่แอ้ก็ยิ้มแล้วก็เดินมาใกล้ฉันก็หอมแก้มฉันซะฟอดใหญ่ แล้วก็ยิ้มวิ่งไปหาพี่กิ๊บซึ่งยืนยิ้มให้ฉัน และโยนอะไรสักอย่างมาให้ฉัน อ๋อ ที่จริงก็คือพวกกุญแจ ที่เป็นรูปหัวใจ ทำมาจากแก้ว
“โอ้ยแอน แกตายแน่ ”
“ตายไรว่ะ”
“ทางโน้น” หมิวชี้ไปทางสนามฟุตบอล พวกแฟนคลับพี่แอ้กับพี่กิ๊บ หันมามองฉันกับเต็มเลย และ สายตาแบบนั้นมันบอกว่า ฉันพร้อมจะฆ่าแกได้ทุกเวลา
“หมิววิ่ง” ฉันพูดแล้วก็ลากหมิวไปที่ล็อกเกอร์เก็บรองเท้าที่อาคาร 5 แล้วก็นั่งพักซักแปป ตรงพื้นนั่นแหละ พักหอบกันแปป แล้วก็ฉันก็เปิดล็อกเกอร์เพื่อเอารองเท้ากีฬากลับหอ แล้วก็
“โอ้โห” หมิวพูด แล้วก็ทำตาโตมองไปในล็อกเกอร์ซึ่งมีตุ๊กตาตัวเล็กๆและจดหมาย สีชมพูพุ่งออกมาจากล็อกเกอร์นั้น
“วันนี้วันอะไรเนี่ย หมิวช่วยเก็บของหน่อยดิ”ฉันพูดแล้วก็เปิดซิบกระเป๋าเป้ใบใหญ่ๆออกแล้วหมิวก็ช่วยเก็บตุ๊กตาและจดหมายใส่ในกระเป๋า ซึ่งมันก็ทำให้กระเป๋าพองน่าดู
“หมิววันนี้วันอะไรว่ะ ทำไมฉันได้ของเยอะจัง” ฉันถามหมิวเพื่อนที่สนิทที่สุด
“แกไม่เคยสนอะไรเลยนะแอน วันนี้วันเกิดแกไง”หมิวพูดขึ้นทำให้ฉันนึกขึ้นมาได้
“เออใช่ วันพุธที่ 13 กุมภา นี่เนอะ แล้วพี่แอ้ กับน้องพวกนั้นเค้ารู้ได้ไงอ่ะ”ฉันถามแบบงง ก็นึกว่าเป็นวันวาเลนไทน์ซะอีก ที่แท้วันเกิดนี่เอง
“อ้าว แกนี่ไม่เคยสนอะไรเลยนะ ไอ้แอน”หมิวพูดแล้วก็ตบหัวฉันอย่างแรง
“ก็พวกแฟนคลับแกอ่ะ เค้าตั้งเว็บให้แกนะ แกนี่น้า”หมิวต่อให้ฉันเข้าใจ
“อ้อ เหรอ ป่ะเรากลับหอเถอะ หนักว่ะ ช่วยถือหน่อยดิ” ฉันพูดแล้วก็ยื่นดอกไม้ให้หมิว
“เฮ้ย ไอ้บ้า”
“อะไร”
“น้องที่ให้แกมองฉันว่ะ แกอย่าพึ่งให้เลย รอออกจากโรงเรียนก่อน ไม่งั้นฉันตายแน่เลย”
“แต่มันหนักนะ”ฉันพูดอ้อนให้หมิวช่วยถือ แต่หมิวดันมาตบหัวฉัน แล้วก็ลากฉันออกนอกโรงเรียน
“อย่าลากแรงดิว่ะ ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาหินนะโว้ย”ฉันโวยนิดหน่อย แล้ว น้องกลุ่มใหญ่ดักรอใครไม่รู้อยู่ที่ตู้โทรศัพท์ หน้าโรงเรียน
“หมิว น้องพวกนั้นเค้า......” ไม่มีเสียงตอบรับจากหมิว หมิวหายไปแล้ว
“พี่แอน ”เสียงของเด็กม. 1 ,2 แล้วก็พวกเด็กประถมที่โตๆแล้วดังขึ้นมาแล้วก็วิ่งมาทางฉัน
“พี่แอนรับนี่หน่อยค่ะ”เด็กๆน้องๆ พวกนั้นพูดแล้วยื่นของมากมายมาให้ฉัน
“ขอบใจจ้า”ฉันพูดยิ้มๆให้น้องพวกนั้นซึ่งซื้อตุ๊กตาและช็อกโกแล็ตให้ฉันเต็มเลย อีกทั้งมีจดหมายอีกหลายใบอยู่ในมือฉันด้วย เยอะมากครับ แล้วน้องพวกนั้นก็กลับไป แล้วต่อมาก็แทนที่ด้วยพี่ม.ปลายอีก พี่พวกนี้ก็เดินมาหาและพี่เค้าก็เอาของให้ซึ่งมันเป็นของขวัญกล่องใหญ่มากๆ และพี่เค้าก็ต่างหอมแก้มฉันอีกโอ้ย แก้มบวมหมดแล้วนะพี่ ฉันนึกในใจแต่ใบหน้าฉันก็ยังยิ้มอยู่ แล้วฉันก็ขอตัวกลับก่อน ซึ่งตอนนี้ตัวฉันมันเต็มไปด้วยกล่องของขวัญซึ่งบางกล่องก็วางกับพื้นเพราะถือไม่ไหว ทั้งเยอะทั้งหนัก
“หมิวมานี่เลย”ฉันเรียกหมิวซึ่งเหมือนจะหลับอยู่ในตู้โทรศัพท์แล้ว
“แอนฉันรอแกนานมาก”หมิวพูดขึ้น {นานตายล่ะแกหลับแล้วนี่ว่ะ}
“แกช่วยถือของให้ฉันเลย”ฉันพูดขึ้นแล้วก็เปิดกระเป๋าหมิวซึ่งว่างเปล่า เพราะวันนี้หมิวโดดเรียน แล้วก็ยัดของลงไป แล้วก็มีบางกล่องซึ่งใหญ่มาก ก็เลยต้องถือเอา แล้วเราสองคนก็เดินกลับหอด้วยกันแต่ในระหว่างทาง....
ความคิดเห็น