ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ฉันเบื่อเธอแล้ว
ในทุกๆวัน เอมิจะโทรไปหากายเป็นประจำ จนเหมือนเป็นสิ่งที่เธอต้องทำ
ไปแล้ว และในวันนี้วันที่อากาศดูมืดครึ้ม เธอก็ยังคงต้องโทรไปหาเขา แต่ความรู้สึกของเธอมันดูเมินเฉย
เหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรในแบบที่เธอเคยเป็น เธอเคยอยากโทรไปหาเขาทุกๆวัน แต่สำหรับวันนี้มันไม่ใช่
ทำไมเราต้องคุยกันทุกวัน ไม่คุยกันสักวันก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยหนิ ฉันขี้เกียจคุยแล้ว
ความคิดต่างๆล้วนเข้ามาในหัวเธอมากมาย เธอเลือกตัดสินใจไม่ถูกว่าจะโทรหรือไม่โทรไปดี
"ฮโหล" สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะโทร
"เอมิ ทำไมโทรมาช้าจัง รอตั้งนาน อยากคุยจะตายแล้ว" เขารอเธอจริงๆ หรือแค่เขาปากหวาน
"อ่อตื่นสาย" เธอไม่เคยเย็นชาแบบนี้มาก่อน
"อ่อ"
"ทำไรอะกาย" เธออยากวางสายเขาเหลือเกิน แต่เธอก็เลือกที่จะไม่ทำ และพยายามชวนเขาคุยให้ปกติ
ที่สุดในแบบที่เธอเคยเป็น
"อ่อ" เขาตอบไม่ตรงคำถาม
"อะไรของเธอ เราถามว่าทำอะไรอยู่" เธอเริ่มอารมณ์เสีย
... เขาเงียบ เขาเงียบทำไมกัน ไหนบอกเขารอเธออยู่ไง พอเธอโทรมาแล้วทำไมเขาไม่พูด เขากำลังทำ
อะไรอยู่นะ
"กาย!"
"ว่าไงนะเอมิ"
"เธอทำอะไร"
... อีกครั้งที่เขาก็ยังคงเงียบใส่เธอ
"กาย!"
"ว่าไง"
"เราถามเธอทำไมเธอไม่ตอบเรา"
"ถามว่าไรอะ เราไม่ทันฟัง"
"เราถามว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่"
"อ่อเล่นเกม" คำตอบปรากฎชัดขึ้น เขาไม่ตอบเธอเพราะเขากำลังเล่นเกม เขาสนใจคอมตรงหน้าเขา
มากกว่าเธอ คนที่เขาบอกว่า อยากจะคุยมากมาย
"งั้นก็เล่นไปเถอะ แค่นี้"
"เฮ้ย ไม่ๆ เราขอโทษนะ เราไม่เล่นละ"
"เราไม่ได้ว่าอะไรเธอหนิ"
... เขาก็ยังคงเงียบ
... และเธอก็เงียบเช่นกัน
"เอมิ โอเคไม่เล่นละขอโทษนะ ขอโทษที่ไม่สนใจเธอ"
"เราไม่ได้โกรธ เราแค่เห็นว่าเธออยากเล่นเกม เราก็จะไม่กวนเธอไง อย่าทำไรพร้อมกันในเวลาเดียวกันสิ"
เธอประชด เธอโกรธ หรือเธออยากจะวางจริงๆ
"ไม่เอา เราอยากคุยกับเธอ"
"หรอ"
"นี้ไง เรามาคุยแล้ว" เขาเลิกเล่นเกมแล้ว แต่เธอ เธอกลับอยากวางแล้ว
"แค่นี้นะ" เธอตัดสายทิ้งทันที เธอโกรธเขาหรอ? มันคือคำถามที่เธอเองก็ยังไม่รู้
เสียงโทรศัพท์สั่นแล้วสั่นอีก อยู่บนหัวเตียง หน้าจอปรากฎชื่อ "กาย" ใช่! เขาโทรมาง้อเธอตั้งหลายครั้ง
เขาโทรมานับตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอวางสายเขา จนตอนนี้เขาก็ยังไม่เลิกที่จะโทร
เธอไม่คิดจะรับแม้แต่นิด เธอไม่สนใจโทรศัพท์ เธอไม่สนใจเขาเลย โทรมาทำไมนักหนา คำถามนี้ล้วนแต่อยู่
ในหัวเธอ เธอคิดอย่างนั้นจริงๆ เธอรำคาญเสียงสั่นโทรศัพท์ที่ยังคงสั่นไม่หยุด เมื่อไหร่จะเลิกโทรสักที
เธอคอยภาวนาในใจ เธออยากให้เขาเลิกโทร เธอเบื่อเธอไม่อยากคุย เธออยากอยู่คนเดียว
2อาทิตย์ผ่านไป.. เขาก็ยังคงโทรมาเรื่อยๆ แม้อาจจะน้อยลง เธอยังคงใช้ชีวิตในแบบที่ไม่มีเขา
แบบที่เธอรู้สึกว่ามันมีความสุขมากกว่าตอนที่มีเขาอีก ไม่มีเขาฉันก็อยู่ได้ ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่คุยโทรศัพท์กัน
สักวันก็ดีเหมือนกันนะ สบายดีโล่งดี ความคิดต่างๆ ล้วนเข้ามาในหัวของเธอ
แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าเพราะอะไร ใน2อาทิตย์ที่แล้วเธอเป็นอะไร เธอทำอย่างนั้นเพื่ออะไร
เธอโกรธเขาหรอ เธอโกรธที่เขาไม่สนใจเธอ หรือเป็นเพราะเธอแค่ทำเป็นเหมือนโกรธเขา เพื่อปกปิด
ความจริง ความจริงที่ว่า เธอรำคาญเขา เธอเบื่อเขาแล้วกันแน่นะ เอมิ ------> ติดตามกันต่อได้ในนิยาย
"รักครั้งนี้ฉันไม่อาจลืม" ตอนที่5 "เธอชอบใครอยู่นะ เอมิ!"
ไปแล้ว และในวันนี้วันที่อากาศดูมืดครึ้ม เธอก็ยังคงต้องโทรไปหาเขา แต่ความรู้สึกของเธอมันดูเมินเฉย
เหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรในแบบที่เธอเคยเป็น เธอเคยอยากโทรไปหาเขาทุกๆวัน แต่สำหรับวันนี้มันไม่ใช่
ทำไมเราต้องคุยกันทุกวัน ไม่คุยกันสักวันก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยหนิ ฉันขี้เกียจคุยแล้ว
ความคิดต่างๆล้วนเข้ามาในหัวเธอมากมาย เธอเลือกตัดสินใจไม่ถูกว่าจะโทรหรือไม่โทรไปดี
"ฮโหล" สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะโทร
"เอมิ ทำไมโทรมาช้าจัง รอตั้งนาน อยากคุยจะตายแล้ว" เขารอเธอจริงๆ หรือแค่เขาปากหวาน
"อ่อตื่นสาย" เธอไม่เคยเย็นชาแบบนี้มาก่อน
"อ่อ"
"ทำไรอะกาย" เธออยากวางสายเขาเหลือเกิน แต่เธอก็เลือกที่จะไม่ทำ และพยายามชวนเขาคุยให้ปกติ
ที่สุดในแบบที่เธอเคยเป็น
"อ่อ" เขาตอบไม่ตรงคำถาม
"อะไรของเธอ เราถามว่าทำอะไรอยู่" เธอเริ่มอารมณ์เสีย
... เขาเงียบ เขาเงียบทำไมกัน ไหนบอกเขารอเธออยู่ไง พอเธอโทรมาแล้วทำไมเขาไม่พูด เขากำลังทำ
อะไรอยู่นะ
"กาย!"
"ว่าไงนะเอมิ"
"เธอทำอะไร"
... อีกครั้งที่เขาก็ยังคงเงียบใส่เธอ
"กาย!"
"ว่าไง"
"เราถามเธอทำไมเธอไม่ตอบเรา"
"ถามว่าไรอะ เราไม่ทันฟัง"
"เราถามว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่"
"อ่อเล่นเกม" คำตอบปรากฎชัดขึ้น เขาไม่ตอบเธอเพราะเขากำลังเล่นเกม เขาสนใจคอมตรงหน้าเขา
มากกว่าเธอ คนที่เขาบอกว่า อยากจะคุยมากมาย
"งั้นก็เล่นไปเถอะ แค่นี้"
"เฮ้ย ไม่ๆ เราขอโทษนะ เราไม่เล่นละ"
"เราไม่ได้ว่าอะไรเธอหนิ"
... เขาก็ยังคงเงียบ
... และเธอก็เงียบเช่นกัน
"เอมิ โอเคไม่เล่นละขอโทษนะ ขอโทษที่ไม่สนใจเธอ"
"เราไม่ได้โกรธ เราแค่เห็นว่าเธออยากเล่นเกม เราก็จะไม่กวนเธอไง อย่าทำไรพร้อมกันในเวลาเดียวกันสิ"
เธอประชด เธอโกรธ หรือเธออยากจะวางจริงๆ
"ไม่เอา เราอยากคุยกับเธอ"
"หรอ"
"นี้ไง เรามาคุยแล้ว" เขาเลิกเล่นเกมแล้ว แต่เธอ เธอกลับอยากวางแล้ว
"แค่นี้นะ" เธอตัดสายทิ้งทันที เธอโกรธเขาหรอ? มันคือคำถามที่เธอเองก็ยังไม่รู้
เสียงโทรศัพท์สั่นแล้วสั่นอีก อยู่บนหัวเตียง หน้าจอปรากฎชื่อ "กาย" ใช่! เขาโทรมาง้อเธอตั้งหลายครั้ง
เขาโทรมานับตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอวางสายเขา จนตอนนี้เขาก็ยังไม่เลิกที่จะโทร
เธอไม่คิดจะรับแม้แต่นิด เธอไม่สนใจโทรศัพท์ เธอไม่สนใจเขาเลย โทรมาทำไมนักหนา คำถามนี้ล้วนแต่อยู่
ในหัวเธอ เธอคิดอย่างนั้นจริงๆ เธอรำคาญเสียงสั่นโทรศัพท์ที่ยังคงสั่นไม่หยุด เมื่อไหร่จะเลิกโทรสักที
เธอคอยภาวนาในใจ เธออยากให้เขาเลิกโทร เธอเบื่อเธอไม่อยากคุย เธออยากอยู่คนเดียว
2อาทิตย์ผ่านไป.. เขาก็ยังคงโทรมาเรื่อยๆ แม้อาจจะน้อยลง เธอยังคงใช้ชีวิตในแบบที่ไม่มีเขา
แบบที่เธอรู้สึกว่ามันมีความสุขมากกว่าตอนที่มีเขาอีก ไม่มีเขาฉันก็อยู่ได้ ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่คุยโทรศัพท์กัน
สักวันก็ดีเหมือนกันนะ สบายดีโล่งดี ความคิดต่างๆ ล้วนเข้ามาในหัวของเธอ
แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าเพราะอะไร ใน2อาทิตย์ที่แล้วเธอเป็นอะไร เธอทำอย่างนั้นเพื่ออะไร
เธอโกรธเขาหรอ เธอโกรธที่เขาไม่สนใจเธอ หรือเป็นเพราะเธอแค่ทำเป็นเหมือนโกรธเขา เพื่อปกปิด
ความจริง ความจริงที่ว่า เธอรำคาญเขา เธอเบื่อเขาแล้วกันแน่นะ เอมิ ------> ติดตามกันต่อได้ในนิยาย
"รักครั้งนี้ฉันไม่อาจลืม" ตอนที่5 "เธอชอบใครอยู่นะ เอมิ!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น