คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Baby Boy :#intro
Baby Boy :#intro
“พี่ซีวานนนนน แงงง ฮือออ ซีวาน อย่าปาย อย่าปาย อยู่กับคายูวสิซีวานนน” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยวัยห้าขวบเตาะแตะ แหกปากร้องเรียกหนุ่มน้อยข้างบ้าน ‘ชเว ซีวอน’ ไม่ขาดปาก
“โอ๋ๆๆๆน้องคยู ไม่ร้องนะคะคนดีของแม่นะ โอ๋ๆๆๆ” แม่ของเด็กน้อยรีบอุ้มเด็กน้อยเข้ามาสู่อ้อมอกด้วยความสงสาร
“ฮือออ พี่ซีวานใจร้ายยย คายูวจาม่ายรักพี่ซีวานแล้ว ฮือออ” คยูน้อยแหกปากตะโกนตัดพ้อพร้อมซบหน้าลงที่ไหล่ของผู้เป็นแม่
“อ้าว ซีวอนมาพอดีเลยลูก จะมาลาน้องใช่ไหม ดูสิร้องไห้งอแงไม่ยอมหยุดเลย” คุณนายโจวพูดกับร่างที่สูงและหล่อเกินจะเป็นเด็กอายุ14ปี
“มาลาทั้งคุณน้า ทั้งเจ้าตัวเล็กนั่นแหละครับ ผมไปก่อนนะครับคุณน้า ไปก่อนนะเจ้าตัวเล็ก” ซีวอนพูดพร้อมโค้งให้กับคุณนายโจว แล้วเดินเข้าไปยีหัวเด็กน้อยที่เอาแต่เอาหน้าซบไหล่คุณแม่ ไม่ยอมหันมาพูดกับร่างสูงเลยสักนิด บ่งบอกถึงอาการ ‘งอนสุดๆไปเลย’
"ตัวเล็กมานี่เร็วมา ขอพี่ซีวอนกอดหน่อยนะครับ” ซีวอนกางแขนออกรออุ้มเด็กน้อยในอ้อมอกของคุณนายโจว
“อื้อ” เด็กน้อยพยักหน้าน้อยๆพร้อมโน้มตัวเข้าไปสู่อ้อมกอดของเด็กหนุ่ม
“คุณแม่รอในบ้านนะคะน้องคยู เดินทางปลอดภัยนะจ้ะตาซีวอน” คุณนายโจวพูดพร้อมแล้วเดินเข้าไปในบ้าน
“ครับคุณน้า”ซีวอนตอบรับคำคุณนายโจวแล้วหันมาสนใจเด็กในอ้อมกอดของตัวเอง
“ตัวเล็กครับ พี่ต้องไปแล้วนะ จะไปบอกลาพี่สักคำเลยหรอ” ซีวอนวางร่างเล็กลงยืน พร้อมคุกเข่าลงไปคุยกับเด็กน้อย
“ซีวาน ฮึก ทิ้ง ฮึกคายูววทามมาย” เด็กน้อยถามด้วยความสงสัย ว่าทำไมพี่ชายข้างบ้านของตนต้องทิ้งตนไปไกลถึงประเทศที่คุณแม่บอกว่า มันใหญ่โตและไกลจากเกาหลีมากๆ แล้วอย่างนี้ ‘คยูจะตามหาพี่ซีวอนเจอได้ยังไงล่ะ’
“พี่ไปเรียนครับ เดี๋ยวก็กลับมาหาคยูนะ พี่สัญญา” ซีวอนพูดพร้อมยื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าร่างเล็ก
“ฮึกกก ซีวานจะม่ายผิดสัญญาใช่ม้ายย” เด็กน้อยถามอย่างลังเลว่าควรจะเกี่ยวก้อยกับคนตรงหน้าดีรึเปล่า
“พี่เคยโกหกเรารึไงตัวเล็ก มาเร็วเกี่ยวก้อยสัญญา แล้วพูดคำนั้นด้วยนะ” ซีวอนพูดพร้อมกับกระดิกนิ้วก้อยรอ
“สัญญาแล้วนะ ฮึกก” เด็กน้อยพูดพร้อมสะอึกสะอื้น
“สัญญาครับสัญญา มาเร็วมาพูดว่ารักพี่ซีวอนก่อนพี่ไปหน่อยเร็ว” ซีวอนดึงเด็กตัวน้อยเข้ามากอด
“คายูรักซีวานนน” เด็กน้อยพูดเบาๆ
“ไม่เอาพูดใหม่ พี่ชื่อซีวอนสิ ซี-วอน” ร่างสูงส่ายหน้ากับร่างเล็กที่ตั้งแต่อ้าปากพูดชื่อเขาได้ก็ไม่เคยเรียกถูกสักที
“คายูวรักซีวอน” เด็กน้อยพูดแล้วมุดหน้าลงกับไหล่หนาด้วยความเขิน
“พี่ซีวอนก็รักคยูนะ” ซีวอนพูด
“อื้อ ซีวานกลับมาซื้อของมาฝากคายูวเยอะๆเลยนะ คายูวจารอซีวานน” คยูพูดเจื้อยแจ้วหลังจากเคลียกับซีวอนได้แล้วว่า พี่ข้างบ้านคนหล่อสัญญาว่าจะกลับมาหาเด็กน้อยแน่ๆ
“รู้แล้วๆ ไปแล้วนะครับตัวเล็ก บ๊ายบาย” ซีวอนพูดพร้อมกับโบกมือให้ร่างเล็กๆ
“โอเคคค บ๊ายบาย รักซีวานน้า” คยูที่กำลังเดินเตาะแตะๆเข้าบ้านหันมาโบกมือพร้อมตะโกนบอกรักพี่ชายข้างบ้านด้วยรอยยิ้ม
แต่ใครจะไปรู้ว่าภายใต้รอยยิ้มของเด็กตัวเล็กๆนั้นคิดอะไรอยู่ล่ะ... ‘ไปแล้วจริงๆสินะซีวอนของเค้า’
คนที่คอย.....ปกป้องเวลาเด็กคนอื่นมาแกล้งคยู
คนที่คอย......โอ๋เวลาคยูโดนคุณแม่ตี
คนที่คอย......พาไปซื้อขนมเวลาอยากกิน
คนที่คอย......ดูการ์ตูนเป็นเพื่อนคยู
คนที่คอย......แบกคยูคยูขึ้นหลังเวลาขี้เกียจเดิน
คนที่คอย......จูงมือเวลาไปไหนมาไหน
คนที่คอย......สอนคยูพูดให้ชัด
คนที่คอย......เดินไปส่งที่ห้องเรียน
คนที่คอย......เป็นห่วงคยูเสมอเวลาไม่ร่าเริง
คนที่คอย......เป่ามนตร์วิเศษให้คยูเวลาคยูหกล้ม
คนที่คอย......เป็นผู้สร้างรอยยิ้มให้แก่คยูฮยอน
แต่ยังไง 'คยูจะรอซีวอนนะ'
มาสั้นๆใช่ปะ อิ____อิ ตอนแรกจะเรียกมันว่าตอนที่หนึ่งแต่สั้นขนาดนี้คงเป็นได้แค่อินโทร
ฝากด้วยนะคะ ปิดเทอมแล้วเลยเปิดฟิคแต่ง ฮิฮิ
ความคิดเห็น