คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Baby Boy :#2
Baby Boy :#2
(KYUHYUN’s Part)
สวัสดีตอนเช้าอันแสนสดใสที่บ้านสุดหรูของตระกูลโจว ผมต้องรีบตื่นมาอาบน้ำเตรียมตัวรอซีวอนมารับไปส่งที่โรงเรียน ตื่นเต้นจังเลยครับ....
“น้องคยูคะ พี่ซีวอนมารับแล้วนะ ลงมาได้แล้ว” คุณแม่คนสวยของผมมาเคาะประตูเรียกแล้ว โอ้ย ซีวอนมาเร็วมากเลยอ่ะ .__. น้องคยูตื่นเต้น
“โอเคครับ เดี๋ยวผมลงไป” ผมตอบคุณแม่ก่อนลุกขึ้นหยิบกระเป๋านักเรียนเดินออกจากบ้านมาก็เห็นซีวอนยืนหล่อพิงรออยู่ที่รถออดี้สีดำแล้วอ่า TwT คนอะไรจะเพอร์เฟคขนาดนี้
“มอร์นิ่งครับเด็กน้อย” ซีวอนเอามือมายีหัวผมให้ยุ่งก่อนจะดึงกระเป๋าจากมือผมไปถือให้แล้วเปิดประตูรถข้างคนขับให้นั่ง
“สวัสดีตอนเช้าซีวอนนา” ผมพูดตอบก่อนขยับตัวเข้าไปนั่งในรถราคาแพง
“ทำไมไม่เรียกพี่ว่าพี่ล่ะครับคยู แบบนี้ไม่ดีเลยนะ” ซีวอนพูดขึ้นระหว่างขับรถโดยสายตาจับจ้องไปยังถนนเบื้องหน้า ไม่มาแลผมเลยสักนิด แต่ก็ช่างเถอะ ถ้าซีวอนหันมามองผมจริงๆชีวิตของเราทั้งคู่อาจจะไปไม่ถึงโรงเรียน-__-
“ก็ผมบอกไปแล้วว่าผมชอบซีวอน ถ้าเรียกว่าพี่แล้วต้องเป็นน้องชาย คยูจะไม่เรียกซีวอนว่าพี่” ผมตอบกลับไปตามที่ใจคิด ผมคิดจริงๆนะครับ ไม่อยากเป็นแค่น้องชายจริงๆตั้งแต่ห้าขวบเลยล่ะ ผมรู้เลยว่าต้องรักซีวอนไปแล้วจริงๆ
“ดื้อจริงๆ” ซีวอนพูดแล้วยิ้มบางๆก่อนหยุดรถในลานจอดรถของโรงเรียน
“ไม่ดื้อ ซีวอนอ่ะซึน” ผมพูดก่อนรีบคว้ากระเป๋านักเรียนเดินลงจากรถ
“ซึนอะไรครับ มาเดี๋ยวพี่เดินไปส่งที่ห้อง” ซีวอนดึงกระเป๋าไปจากมือผมแล้วแทนที่กระเป๋าด้วยมือใหญ่ๆที่ไม่ได้นุ่มนิ่มเลยนะ แต่ทำไมเวลาถูกมือใหญ่ๆนี้จับเอาไว้ มันรู้สึกปลอดภัยจังเลยJ
“ก็ซีวอนชอบคยู แต่ซีวอนทำเหมือนไม่ชอบนี่หน่า” ผมพูดขึ้นระหว่างเดินไปที่ห้องเรียน
“ชอบสิก็เราเป็นน้องชายที่พี่รักที่สุดเลยรู้ไหม?” ซีวอนหยุดเดินแล้วพูดตอนที่อยู่หน้าห้องเรียนของผมพอดี
“แต่ซีวอนรู้อะไรไหม..ซีวอนเป็นผู้ชายที่ผมรักที่สุดรองจากคุณพ่อเลยนะ” ผมพูดก่อนทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะทำ คือเขย่งขึ้นไปจุ๊บปากผู้ชายตรงหน้าเบาๆก่อนคว้ากระเป๋าแล้วเดินเข้าห้องเรียนไปเลย ผมไม่หันกลับไปมองหรอก รู้ตัวอีกทีชางมินก็มาตีหน้ายักษ์อยู่ตรงหน้าผมแล้ว
“คยู มึงนะมึง” ชางมินพูดแล้วเอามือชี้หน้าผม ตอบผมทีไอห่านี่หรอจะจีบผม=__=
“กูทำไม” ผมถามกลับไปก่อนหย่อนตัวลงนั่งที่เก้าอี้
“ใจร้าย” ชางมินพูดแค่นั้นแล้วเดินไปนั่งข้างๆคริสตัล
ตั้งแต่เริ่มเริ่มคาบแรกจนถึงเวลาพักกกลางวันคำว่า ‘ใจร้าย’ เนี้ยแหละที่ผมได้ยินเป็นคำสุดท้ายจากปากชางมิน สรุปคือผมใจร้ายเรื่องอะไรยังไม่รู้ตัวเลยนะ TTT_TTT โอ๊ะ นั่นไงมันเดินมาแล้ว ต้องเคลียให้รู้เรื่อง
“กูไปกินข้าวกับคริสตัลนะ มึงจะไปกินกับพี่ชายข้างบ้านมึงก็ตามสบายกูไปล่ะ” ชางมินพูดพร้อมกับจูงมือคริสตัลเดินออกไปจากห้อง นี่สรุปคือมึงประชดกูเรื่องซีวอนหรอชางมิน .... อย่างนี้ต้องเคลียให้จบ
“ซอลลี่อา ช่วยอะไรเราหน่อยสิ” ผมกดเบอร์โทรหาซอลลี่ พร้อมแจ้งว่าให้เธอนัดคริสตัลให้หน่อย ผมมีเรื่องต้องคุยกับเพื่อนสนิทเป็นการส่วนตัว ซึ่งซอลลี่ก็ยินดีช่วยเหลือแต่โดยดี
แล้วผมก็ต้องเดินๆๆๆๆ ตามหาทุกที่ที่คิดว่าคนอย่างมันจะไปนั่ง นั่นไง ผมเจอมันแล้ว นั่งอยู่คนเดียวจ้องแต่หน้าจอโทรศัพท์มันมีอะไรดีนักรึไง
“คริสตัลไม่อยู่ เหงาหรอมึง” ผมพูดก่อนหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ
“ไม่หรอก ตัลไม่ได้มีผลต่อจิตใจกูมากมายกับกูขนาดนั้น แล้วมึงไม่เหงารึไงพี่ข้างบ้านมึงไม่พาไปกินข้าวหน่ะ” มันตอบผมแต่ตาก็ยังคงสนใจแต่หน้าจอโทรศัพท์
“มึงเลิกพูดวกถึงซีวอนได้ปะ ตอนนี้มีแค่กูกับมึง” ผมเริ่มโมโหแล้วนะ เลิกพูดถึงซีวอนสักที คนที่มองผมเป็นแค่น้องชายหน่ะ
“มึงก็เป็นซะแบบนี้ตลอดเลยคยูฮยอน มึงรู้ตัวบ้างไหมว่ากูดีใจแค่ไหนตอนที่มึงให้กูจีบมึง แต่กูยังไม่ทันจะจีบมึงก็มาจูบผู้ชายที่กูไม่รู้จักหน้าห้องเรียน ไม่คิดถึงกูก็อายคนอื่นบ้าง” ชางมินจับไหล่ผมให้ไปประจันหน้ากับมัน....ชางมินเห็น...
“ก็แค่จุ๊บ..” ผมตอบไปอย่างเสียงเบา
“ก็แค่จุ๊บงั้นหรอ งั้น...” ชางมินพูดแค่นั้นก่อนจะโน้มตัวลงมาครอบครองปากของผมเอาไว้ด้วยปากของมัน ไม่รู้สิครับ มันรู้สึกดีแปลกๆ รู้สึกได้ว่าปากของคนตรงหน้านี้กำลังละเลียดกับริมฝีปากของผมเรื่อยๆ ไม่มีการรุกล้ำไปมากกว่านี้ ก่อนจะจูบหนักๆอีกทีแล้วเลื่อนมากระซิบข้างหูของผมว่า
“กูหวงมึงนะ” แล้วดึงตัวผอมเข้าไปกอดจมอยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนสนิท
“เออกูรู้แล้ว แต่จะห้ามไม่ให้กูรักซีวอนมันยากนะชางมิน” ผมบอกไปตามตรง ก็หวั่นไหวครับ แต่ก็รักซีวอนไปแล้ว จะให้ทำยังไงล่ะ?
“กูไม่ได้ขอให้มึงรักกูปุบปับหรอกคยู เปิดใจให้กูบ้างก็พอ” ชางมินตอบแล้วกอดผมแน่นกว่าเดิม มือใหญ่ๆลูบหัวผมเอาไว้
“อื้อ” ผมพยักหน้าก่อนดันตัวชางมินออก นี่บ้านในสวนหลังโรงเรียนนะครับถ้ามีใครมาเห็นคงไม่ดี ตอนนี้ก็ขึ้นไปเรียนคาบบ่ายไม่ทันแล้ว อีกสักพักก็หมดเวลาเรียนของวันนี้ละ
“ไหนๆก็ขึ้นไปเรียนไปทันละ กลับบ้านเลยไหมมึง?” ชางมินถาม
“กลับได้ที่ไหน กระเป๋ากูอยู่บนห้อง อีกสิบห้านาทีก็เลิกละ รอหน่อยไม่ได้รึไงวะ” ผมตอบ
“ให้กูรอมึงทั้งชีวิตกูก็รอได้” ชางมินพูดแล้วยักคิ้วให้ ไอห่า เขิน T/////A/////T
“สัสปากดี ที่ตอนเช้าล่ะงอนกูเป็นตุ๊ด” ผมตีมันไปแรงๆที่ไหล่
“หายงอนตั้งนานละ” มันตอบแล้วโยกหัวผมไปมา
“ตอนไหน” ผมถาม
“ตั้งแต่มึงเดินมา” ชางมินตอบ
“อ่าวห่า แล้วประชดกูหาอะไร” ผมด่ากลับแล้วต่อยที่อกมันไปแรงๆทีนึง
“ก็หมั่นไส้” มันพูด
“สัส” ผมพูดเสร็จก็รีบเดินนำไปรอขึ้นตึกเรียนไปเอากระเป๋าบนห้อง ผมหันกลับไปมองมันก็ไม่ทำอะไรนอกจากเดินล้วงกระเป๋ากางเกงยิ้มๆแล้วเดินตามผมขึ้นมา
“กูไปส่งเอง” ชางมินทำเหมือนกับที่ซีวอนทำเมื่อเช้าเลย.. ทำไมไม่รู้แบบเดียวกันกับที่ซีวอนทำล่ะ มือที่ชางมินกุมไว้ให้ความรู้สึกเขินมากกว่าปลอดภัย... -///-
เราสองคนเดินกุมมือกันลงมาจากห้องเรียนโดยมีชางมินเป็นคนจูงผม เอ๊ะรถนั่นมันคันเดียวกับที่เมื่อเช้ามาส่งผมหนิ
“พี่มารับคยูกลับบ้าน” ซีวอนพูด
“เดี๋ยวผมไปส่งมันเองพี่” ชางมินตอบ
“ไม่เป็นไรบ้านพี่อยู่ข้างๆคยู ไม่ต้องรบกวนนายหรอก” ผมทำได้แค่ยืนเงียบๆ=___=
“ไปครับ กลับบ้านกัน” ซีวอนกุมมือผมอีกข้างนึงแล้วกระตุกเบาๆ ทำไมการกระทำเพียงแค่นี้ทำให้ผมยอมปล่อยมือให้เป็นอิสระจากชางมินง่ายจังล่ะ...
“กลับก่อนนะมึง” ผมพูดก่อนโบกมือให้ชางมิน” ผมพูด
“เดี๋ยวคืนนี้กูโทรหา” ชางมินพูดพร้อมยีหัวผมเบาๆ
“โอเค จะรอ” ผมพูดเสร็จก่อนเดินตามแรงดึงของมือไป
พอขึ้นรถมาซีวอนก็ไม่ยอมพูดอะไรกับผมสักนิด มันอึดอัดมากเลยนะ ไม่ชอบเลย ไม่ชอบจริงๆ มาทำเป็นหึง แล้วบอกว่าคิดกับเราแค่น้องชาย แบบนี้มันน่าน้อยใจจริงๆ
“ซีวอนเป็นอะไร” ผมพูดขึ้นก่อนเดินเข้าบ้าน
“เปล่าครับ”ซีวอนตอบ
“ก็เห็นอยู่ว่าเป็น หึงหรอ?” ผมถาม
“แค่ไม่ชอบให้คยูทำแบบนั้น คนอื่นเขาจะมองไม่ดีนะรู้ไหมครับ?” ซีวอนพูด
“แล้วที่คยูจุ๊บซีวอนหน้าห้องเรียนทำไมซีวอนไม่กลัวคนอื่นมองคยูไม่ดีบ้าง ทำไมไม่ผลักคยูออกล่ะ” ผมคิดจริงๆนะถึงถามออกไปแบบนั้น
“พี่แค่...ช่างเถอะ เข้าบ้านได้แล้ว รีบๆนอนล่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหว เจอกันพรุ่งนี้เช้านะครับตัวเล็ก บ๊ายบาย” ซีวอนทำเหมือนจะพูดอะไรกับผมสักอย่าง แล้วก็ไม่พูด
วันนี้มันเป็นวันอะไรก็ไม่รู้ ผมจุ๊บกับคนสองคนภายในวันเดียว อีกคนผมเป็นคนกระทำ อีกคนผมถูกกระทำ เฮ้ออออออออ เบื่อจริงๆ ทำไมซีวอนนาไม่เปิดใจให้ผมอย่างที่ผมเปิดใจให้ชางมินบ้างนะ ใจร้ายจริงๆเลย ว่าแล้วรอรับโทรศัพท์จากชางมินดีกว่า (.___.)
จบแล้วตอนที่สอง มีอะไรเม้นบอกไว้ได้นะฮร้า
ความคิดเห็น