คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Born love to yakuza - Chap.3
Rewrite
Chapter 3
มินโฮหมุนลูกบิดประตูห้องแทมินด้วยความลำบากยากเย็นเพราะมีภาระอันหนักอึ๋งอยู่บนหลังแถมยังเป็นคนขี้เมาอีก พอเปิดประตูได้หลังจากผ่านความลำบากมา มินโฮก็ได้ใช้เท้าผลักประตูแทนมือเดินตรงเข้าไป เจอห้องโถงขนาดกลางมีโซฟาตั้งอยู่สองสามตัว มีชุดโฮมเธียเตอร์และทีวีจอแบนขนาด32นิ้ว เลี้ยวขวาไปเป็นส่วนของห้องนอน มีเตียงขนาด6ฟุตปูทับด้วยผ้าปูที่นอนสีครีมแบบเบสิค มินโฮวางคนตัวเล็กอย่างไม่มีความอ่อนโยนใดๆแต่แขนเจ้ากรรมยังกอดคอมินโฮแน่นจนร่างสูงเสียการทรงตัว
"แทมินอ่า!!!ถึงห้องนายแล้ว ปล่อยได้แล้วน่า"
"อืม..." คนเมาผละแขนออก มินโฮเลยเลี่ยงตัวออกมาจากเตียงได้ แต่พอหันหลังจะเดินกลับห้องตัวเองก็มีเสียงดัง
ตุบ!
"นี่มันตีสองจะตีสามอยู่แล่วนายจะไม่ให้ฉันได้นอนเลยรึไงฮะ" มินโฮมองนาฬิกาเรือนโตในห้องติดผนังแล้วกระชับเสียงบ่นเบาๆ คนเมานอนแอ้งแม้งบนพื้นห้องลำบากมินโฮต้องอุ้มไปไว้บนเตียงเหมือนเดิม
"เอ็มม่า~ อยู่กับผมนะ อย่าทิ้งผมปายยยย"
"คนโดนทิ้งแล้วกินเบียร์ประชดชีวิต นี่มันพร่ำเพ้อน่ารำคาญจริงๆ" มินโฮบ่นอีกที ก่อนจะเดินเงียบๆออกไป
Morning Snow
"มินโฮ!!"
"มินโฮ"
ปั่ง ปั่ง
"มินโฮ!"
ปั่ง ปั่ง
"มินโฮมินโฮมินโฮ"
"แป๊ปนึงๆ"
เจ้าของห้องกำลังอาบน้ำสบายใจ มือสองข้างถูๆไถๆผิวกาย จู่ๆก็ได้ยินเสียงเรียกของคนข้างห้อง ร่างสูงตัวเปียกในห้องน้ำทนฟังเสียงน่ารำคาญแบบนั้นครู่หนึ่ง ก่อนจะนุ่งผ้าขนหนูไว้รอบเอวหลวมๆ และเดินไปเปิดประตูห้องทั้งๆที่ท่อนบนเปลือย ปุ่มน้ำน้อยๆเกาะอยู่ตามตัว
"นายอาบน้ำอยู่หรอ?" แทมินจ้องหุ่นเปียกชุ่มตรงหน้า จ้องซิกแพคสีแทนอย่างรู้สึกอิจฉา
"อืม ฉันไม่ใช่คนสกปรกแบบนายซะหน่อย ดูสิกลิ่นเหล้ายังหึ่งอยู่เลยอ่ะ" มินโฮแสร้งทำท่ารังเกียจแทมิน
"ฉันหิวอ่ะ ตู้เย็นฉันไม่มีอะไรกินเลย"
"ไปอาบน้ำก่อน"
"โอเค งั้นนายหาอะไรให้ฉันกินด้วยนะ"
"นี่ฉันกำลังเลี้ยงเด็กอยู่รึไงฮะ"
"ฉันหิว~~" แทมินเอามือลูบท้องออดอ้อน ก่อนจะเดินกลับห้องไปอาบน้ำตามที่เจ้าของห้องบอก ไม่งั้นเขาอาจจะอดตายหรือไม่ก็เสียเงินหลายบาทเพื่อซื้ออาหารมื้อเช้า อะไรเล่าจะสู้ของฟรีได้
"เดี๋ยว! แทมิน"
"ฮะ?"
"อาบน้ำห้องฉันก็ได้นะ"
"ไม่เอาอ่ะ" แทมินปฏิเสธพลางเปิดประตูห้อง จังหวะนั้นเองก็มีชายร่างใหญ่ ความสูงปะไหล่มินโฮ แต่งตัวภูมิฐาน เดินมาพร้อมกับช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ
"ขอโทษนะครับ คุณชื่อแทมินรึเปล่าครับ" เจ้าของแปลกใจพอๆกับคนข้างๆ
"ใครวะ?" มินโฮอุทานและจ้องไปที่ชายแปลกหน้า
"ใช่ครับมีอะไรรึเปล่า"
"ผมเจอคุณเมื่อคืนที่บาร์ เราทำความรู้จักกันแล้วนะ"
"ผมจำคุณไม่ได้ อ่ะครับ"
"ก็นายเมาซะขนาดนั้นอ่ะ!" มินโฮเสริม
"เงียบ!" แทมินปรามคนข้างๆ
"ผมชื่อจงฮยอนครับ ผมตามคุณมาตั้งแต่เมื่อคืน ผมเห็นผู้ชายคนนี้มาส่งคุณ เค้าเป็นใครหรอครับ"
"ผมเป็นแฟนเค้า" มินโฮพูดตั้งใจแกล้งคนตัวเล็กไม่พูดเปล่า มือกร้านพลางเกี่ยวเอวบางข้ามาแนบตัว แทมินก็ผลักร่างสูงออกไปไกลๆทันที
"ไม่ใช่นะครับ เค้าเป็นแค่คนข้างห้อง"
"ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะที่รัก" มินโฮเข้ามาโอบแทมินอีกครั้ง คนตัวเล็กก็ขัดขืนเหมือนนางเอกเล่นตัวในละคร
"ไม่ว่ายังไง ผมก็จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ผมชอบคุณตั้งแต่แรกเห็น ช่วยรับดอกไม้ช่อนี้ไว้ด้วยเถอะครับ" ชายแปลกหน้าคุกเข่าลง พร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้กับแทมิน
"รีบๆรับไว้สิแทมินอ่า หมอนี่อุตส่าห์เอามาให้นาย"
ดวงตาคู่กลมลังเลเล็กน้อย ความคิดสองแง่กำลังถกเถียงกันอยู่ในหัวระหว่าง รับไว้เถอะแทมินอ่า กับ อย่าไปรับนะ ชั่วขณะหนึ่งกว่าแทมินจะตัดสินใจยื่นมือไปรับช่อดอกไม้ แล้วกล่าวขอบคุณตามมารยาท
"ขอบคุณครับคุณจงฮยอน"
"ต่อไปนี้เรียกผมว่าพี่นะครับ ผมจะเรียกคุณว่าน้องแทมนะ"
"มุ้งมิ้งสิ้นดี!!" มินโฮยืนแกว่งปากอยู่ข้างๆ
"อ่อครับ.. พี่จงฮยอน"
"งั้นพี่ขอตัวก่อนนะน้องแทม พรุ่งนี้เราไปเดทกันมั้ย?"
"ได้ครับ" แทมินตอบปากแบบไม่ลังเล
"เฮ่ย!แทมินนี่มันเป็นผู้ชายนะเว่ย" มินโฮท้วงอย่างแปลกใจ ที่จู่ๆแทมินก็ตกลงปรงใจไปเดทกับผู้ชายที่เพิ่งรู้จัก
"พรุ่งนี้พี่จะมารับตอนเช้านะ"
"ครับ" จู่ๆรอยยิ้มบนใบหน้าหวานก็กระจ่างไปด้วยความสุข จนคนข้างๆสงสัยพร้อมใช้ศอกกระแทกแขนแทมินเบาๆ
"อะไร?" แทมินว่า
"พอแล้วเข้าห้อง!!!" มินโฮเน้นเสียงเข้มใส่
"พี่จงฮยอนกลับไปก่อนนะครับ" แทมินพูดจบ จงฮยอนก็เดินจากไปด้วยท่าทางที่แสนร่าเริงเหมือนได้แทมินเป็นหวานใจแล้วอย่างงั้น ก่อนมินโฮจะดึงแทมินกลับเข้าไปยังห้องของเขาอีกครั้ง
"แทมินอ่า!!! นายคิดอะไรอยู่ฮะ นายชอบผู้ชายงั้นอ๋อ"
"ฉันว่าฉันเสียสติเพราะเอ็มม่าทิ้ง" เสียงนิ่งเนิบตอบ
"อย่าบอกนะว่านายจะคบกับจงฮยอนนั่น"
"ถ้าเขาขอฉันเป็นแฟนฉันก็โอเคนะ หน้าตาก็หล่อใช้ได้ เค้าคงเป็นคนดี"
"นายดูยังไงฮะเป็นคนดี นายเจอกันยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย ทำไมถึงใจง่ายขนาดนี้ฮะ"
"แล้วนายมายุ่งอะไรด้วย!! นี่มันเรื่องของฉัน"
"โอเค๊ งั้นนายก็รีบไปอาบน้ำ ห้องน้ำอยู่ทางนู้น" มินโฮสะบัดหน้าไปทางซ้ายมือ
"โถ่เว๊ยย!!!!!" แทมินกระแทกเสียงใส่มินโฮ อย่างเจ็บใจที่เขาทำอะไรผู้ชายตัวสูงตรงหน้าไม่ได้เลย นอกจากยินยอมอย่างเข็ญใจ แทมินเยือนกายเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูจากนั้นมือคู่เล็กเร่งปลดเสื้อผ้าออกจนหมด แต่เหมือนประตูไม่ได้ล็อก มินโฮเห็นอย่างนั้นจึงซุกซนเปิดประตูห้องน้ำ ขณะที่ร่างขาวเนียนกำลังเล่นอยู่กับสบู่
แก๊ก
"ย่า!!!!! มินโฮนานา...นายนาย" คนร่างเปลือยถึงกับตะกุกตะกัก เมื่อเห็นมินโฮเข้ามามือเล็กอยู่ไม่สุขพลันหาขันมาปิดของรักของหวงไว้
"แทมินนี่ หุ่นนายนี่ก็เด็ดใช่เล่นเลยนะ"
"ถ้านายไม่ออกไปฉันจะฟ้องพี่ควี"
"สิ่งที่นายทำกับฉันเมื่อคืนฉันก็จะฟ้องควีเหมือนกัน"
"ฮะ? ฉันทำอะไรนาย ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย"
"เมื่อคืนนายเมามาก นายจำอะไรไม่ได้หรอก"
"ฉันทำอะไรนาย?"
"จะให้ฉันทำให้ดูมั้ยล่ะ" มินโฮก้าวเข้าไปหาแทมิน จนถึงระยะประชิด
"หยุด!! ยะ..อย่าเข้ามา"
แทมินถอยหนีจนหลังเนียนติดกับผนังกระเบื้อง มินโฮเอื่อมมือไปปิดฝักบัวฉวยโอกาสยื่นหน้าเข้าใกล้คนสวย มือเล็กจะผลักออกก็เกรงว่าจะเห็นของรัก เขาเลยหลับตาปี๋แทน...
"กลัวหรอ?"
"ฉันแก้ผ้าอยู่ นายเข้ามาทำไมอ่ะ! ออกไป"
"ฉันจะทำให้นายดูไงว่านายทำกับฉันยังไง" มินโฮยื่นริมฝีปากเข้าไปใกล้พวงแก้มใสกิ๊งของแทมิน.... ขณะเดียวกัน
ก๊อกๆ
"มินโฮ" เสียงผู้หญิงคุ้นหูดังขัดจังหวะเจ้าของชื่อนึกได้ว่าเป็นเสียงควีบุน จึงรีบออกไปเปิดประตูให้โดยเร็ว
"ว่าไงควีบุน"
"ฉันไม่เจอแทมินที่ห้อง เค้าอยู่กับนายรึเปล่า?"
"อยู่ในห้องน้ำอ่ะ"
"ฉันซื้อของกินมาให้ขอบใจนะที่ช่วยตามหาแทมิน ถ้าแทมินปลอยภัยดีงั้นฉันกลับก่อนนะ" ควีบุนยังไม่ทันได้นั่งพักก่อนเลย เธอคิดแต่จะไปอย่างเดียว มินโฮคงรู้สึกแย่หากควีบุนจะรีบออกไปตอนนี้ เขาจึงอ้อนอวอนต่อคนสวยเปรียบนางฟ้าในฝัน
"อยู่กับฉันอีกนิดนึงเถอะนะ ฉันไม่เคยอยู่กับเธอเกิดครึ่งชั่วโมงเลย"
"ก็ได้" ทันทีที่ควีตอบตกลง เจ้าน้องชายตัวดีของเขาก็วิ่งนุ่งผ้าออกมาจากห้องน้ำ
"พี่กลับไปเถอะ" แทมินไล่พี่สาว
"แทมินอ่าตกลงนายหวงพี่หรือหวงมินโฮกันแน่เนี่ย พี่เข้าใกล้มินโฮไม่ได้เลยนะ"
"ผมหวงพี่สิ จะหวงไอ้บ้านี่ทำไม"
"โอเค งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ มินโฮฝากดูแลแทมินด้วยนะ" ควีบุนฝากภาระให้มินโฮจบก็เดินจากไปด้วยรอยยิ้ม เหมือนคิดถึงบางอย่างอยู่
"ควีบุน" เสียงเรียกนุ่มๆคุ้นหูดังขึ้น ระหว่างควีบุนกำลังล้วงหากุญแจรถในกระเป๋า
"พี่อนยู"
"ไปคุยกันหน่อยสิ"
"ได้สิ ฉันคิดถึงพี่จะตายอยู่แล้วอ่ะ"
"เอากุญแจมาเดี๋ยวพี่ขับรถให้" ควีค้นกุญแจรถเจอ พร้อมยื่นไปให้กับอนยู
ความคิดเห็น