คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 002
“ใครอยากร้องเพลงคู่ใครจับคู่เลย เดี๋ยวนี้ 1 2 3”
สายตาของเขารีบสอดส่องมองผู้หญิงในห้องทันทีหลังครูใหญ่พูดจบ ..คู่กับใครดีล่ะ.. แต่ยังไม่ทันที่จะได้ลุกไปหาใคร มือของคนที่นั่งอยู่ข้างๆก็คว้าหมับเข้าที่แขนของเขา
“เอ้า”
“เต๋าคว้าคชาทันทีเลย นี่มันอารมณ์ขี้เกียจลุกนะเนี่ย” ครูใหญ่พูดด้วยความขำขัน ในขณะที่ตัวเขาก็ยังยิ้มค้างอย่างงงๆอยู่
เต๋าไม่ได้ตอบรับอะไรครูใหญ่ เพียงแค่ยิ้มเท่านั้น แล้วควงแขนกับเขาเสร็จสรรพ
“เต๋าคชา”
ครูใหญ่เรียกชื่อของเขากับเต๋าเพื่อออกไปรับโจทย์เพลง ตามมาด้วยเสียงโห่ร้องจากเพื่อนในห้องอย่างที่มักเกิดขึ้นเป็นประจำ
‘เธอจะมีใจรึเปล่า.. เธอเคยมองมาที่ฉันรึเปล่า..’
เสียงเพลงโจทย์ดังขึ้นแทบจะพร้อมๆกับเสียงกรีดร้องบาดหูของแพรวา
ก็เข้าใจเลือกเพลงให้นะ..
เต๋าหันมาสบตาเขาแล้วเอื้อมมือมาจับที่ใบหน้า พร้อมทั้งโน้มหน้าลงมาใกล้อย่างกลั่นแกล้ง และก็เป็นความเคยชินของเขาอีกตามเคย ที่แกล้งเล่นด้วยไปกับอีกฝ่าย
ก็อย่างว่า ทุกอย่างมันก็เป็นเหมือนความเคยชิน แกล้งกัน หยอกกัน
แกล้งทำเหมือนชอบกัน
ทั้งที่ความจริงแล้ว.. พวกเขาต่างก็ไม่ได้รู้สึกอะไรต่อกันเลย
- - -
หรือบางทีอาจจะแค่
‘เคย’ ไม่รู้สึก
คชาไม่ใช่คนใสซื่อขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยมีความรัก ตัวเขาเองย่อมรู้ตัวเองดีว่าความรู้สึกมากมายที่กำลังปะทุขึ้นมาในใจของเขาคืออะไร แต่จิตใต้สำนึกของเขาก็สั่งให้ยับยั้งความรู้สึกนั้นเอาไว้
ด้วยเหตุผลเพียงไม่กี่ข้อ แต่ก็เป็นไม่กี่ข้อที่สำคัญ
ทั้งเขา และเต๋า .. ต่างก็เป็นผู้ชาย
จริงๆแล้วสำหรับเขามันก็ไม่ได้สำคัญมากมายขนาดนั้น เขาไม่ได้มีความรู้สึกทางด้านลบต่อเรื่องนี้อยู่แล้ว เขาเชื่อเสมอว่าความรักเกิดขึ้นได้ในทุกที่ ทุกเวลา และกับทุกคน เพียงแต่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าสถานการณ์นั้นจะมาเกิดขึ้นกับตัวเขาโดยตรง มันดูเป็นเรื่องที่ยากเกินทำใจยอมรับสักหน่อยสำหรับคนที่ไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อนอย่างเขา แต่สุดท้ายเขาก็ยอมรับมันได้ เพราะว่าเขาไม่ได้ชอบผู้ชายทั้งโลกเสียหน่อย เขาแค่ชอบเต๋า และเต๋าดันเป็นผู้ชาย ก็เท่านั้นเอง
แต่ยังมีอีกข้อ อีกข้อที่ทำให้เขาต้องทนฝืนกลั้นความรู้สึกทั้งหมดไว้ข้างในก่อนที่มันจะเลยเถิดไปไกลกว่านี้
‘งั้นอีเต๋าสร้างกระแสจะได้ดังงั้นดิ่’
คำพูดของต้นในคืนนั้นยังคงติดอยู่ในหัวของเขา
คชาไม่ใช่คนดันทุรัง เขาจะไม่เอาตัวเองไปเสี่ยงกับความรักที่ไม่มีทางสมหวัง เขารู้ดีกว่าใครว่าเต๋ามีใครคนนั้นอยู่แล้ว ใครคนนั้นที่รอเต๋าอยู่ข้างนอกบ้านหลังนี้ ใครคนนั้นที่มาก่อนเขา
ใครคนนั้นที่เขาไม่มีวันแทนที่ได้
เพราะอย่างนั้น ความรู้สึกมากมายที่กำลังเกิดขึ้นจึงควรหยุดอยู่ตรงนี้ หยุดและเก็บมันเอาไว้ในส่วนลึกของจิตใจ
หยุดตรงความรู้สึกดีๆที่ได้แอบชอบใครสักคน
ก่อนที่การแอบรักใครสักคน.. จะทำให้เจ็บปวดใจมากกว่านี้
- - -
“ร้องดีกว่าเดิมครับ เพี้ยนน้อยลงครับ แล้วก็..อะไรวะ”
“ชอบป้ะ ชอบป้ะ”
เสียงถามอย่างหยอกล้อของเพื่อนๆในห้องดังแทรกเขาเป็นระยะๆทำสติเขากระเจิงจนลืมไปหมดว่าต้องพูดอะไร
“สนุกได้มากกว่านี้ครับ”
“ชอบป้ะ ชอบป้ะ”
“ถ้าจะชอบแล้วจะทำไมล่ะ” เออ อยากแซวกันมากใช่มั้ย พอใจรึยัง
เสียงโห่ร้องของเพื่อนทั้งห้องดังขึ้นอย่างถูกใจ ในขณะที่คชาต้องใช้พยายามอย่างยิ่งยวดในการปั้นหน้านิ่งเหมือนไม่รู้สึกอะไร
นิ่งไว้.. คชา นิ่งไว้ ทำหน้าเฉยๆไว้.. แค่ขำๆน่า เย็นไว้
“นั่นแหละ”
เพราะคำที่เผลอหลุดออกไป ทำให้คชาไม่กล้ามองหน้าคนที่ยืนอยู่จนต้องแสร้งทำเป็นก้มหน้ามองโทรศัพท์เหมือนกับว่ามันมีอะไรน่าสนใจนักหนา
นิ่งไว้.. คชา เฉยเข้าไว้
แต่ก็ดูเหมือนกับว่า หัวใจของเขาจะไม่ฟังคำสั่งของเขาเอาซะเลย
- - -
“คุณคิดยังไงกับ เต๋า V23 ครับ ได้ข่าวว่าคุณกุ๊กกิ๊กกัน”
“เรื่องนี้ต้องปล่อยให้เป็นเรื่องเวลาครับ ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์”
“พิสูจน์อะไร”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
“พิสูจน์ความสะอาด ไม่อาบน้ำ”
คชาเพียงแต่ยิ้มน้อยๆกับมุกตลกที่ไม่ค่อยจะตลกของเต๋าโดยไม่ได้ต่อบทสนทนานั้น แต่กลับพูดไปอีกเรื่อง
“เต๋า พรุ่งนี้เราต้องเลิกกันแล้วนะ”
“ไม่เลิก”
เสียงตอบของอีกฝ่ายที่สวนกลับมาทันควันทำให้หัวใจของเขากระตุกวาบก่อนจะเต้นระรัวอย่างไม่น่าให้อภัย
บ้าเอ้ย.. หยุดเต้นสักที
บางทีการเลิกชอบใครสักคน มันก็อาจจะไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด
ความคิดเห็น