ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เวิ่นเว้อ..
Oattalk
หลังจากที่มินเดินมาส่งผมที่บ้านผมก็ได้รู้ว่าบ้านมินอยู่ข้างๆผมงั้นดีเลยผมจะได้ไปนอนบ้านมันบ่อยๆ ผมเดินเข้าบ้านมาแบบเปื่อยๆตายังแดงก่ำอยู่เลยให้ตายเหอะ ผมต้องเสียน้ำตาอีกกี่ร้อยรอบฮ่ะถึงเค้าจะพอใจ ผมเดินเข้ามาในห้อง บ้านผมเงียบมากนะมากๆเลยแหล่ะเพราะไม่มีใครอยู่บ้านทุกคนต่างไปทำธุระกันหมด ผมเลยเหงาไงว่าจะไปนอนบ้านมินจะได้มีเพื่อน ผมทิ้งตัวลงที่โซฟาภายในห้องนอนสีขาวสวยของผม เห้อออออ..เปิดเทอมวันแรกยังโดนขนาดนี้เบื่อเต็มทีแล้ว
ตื่อดึ๊ง !!! เสียงไลน์ของผมดังขึ้น
Ssing : โอ๊ตพี่ขอโทษ
Oattrt : ผมโอเคแล้วพี่
Ssing : อย่าร้องไห้นะลูกอ๊อดของพี่
รอบที่ล้านแปดเเล้วนะ เป็นคนบอกเลิกผมแล้วจะเอาอะไรกับผมอีกเห็นผมร้องไห้เสียใจยังไม่พอหรือไง นั่นไงน้ำตาไหลเลยกู... ตอนนี้ความรู้สึกของผมมันโหวงเหวงเปล่าเปลี่ยวมาก ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมมีความสุขกับคนที่ผมรักมากอย่างพี่ซิงที่ผมทุ่มเททุกอย่างตอนนี้มันเหมือนไม่มีความหมายใดใดเลย ผมไม่รู้ว่ามันมีแรงจูงใจอะไรให้ผมคิดที่จะโทรไปหาพี่ซิงผมหยิบโทรสับขึ้นมา
ผมตัดสินใจโทรไปหาพี่ซิง
" ฮัลโหลพี่ซิง "
ผมพูดแค่นั้นแหล่ะพี่แกก็เล่นใส่คำขอโทษเป็นชุดจนไม่มีโอกาสให้ผมได้ตอบบ้างเลย
" โอ๊ตพี่ขอโทษนะ ที่พี่บอกเลิกโอ๊ต พี่รู้นะว่าโอ๊ตเสียใจ พี่ก็เสียใจไม่ต่างจากโอ๊ตเลย แต่โอ๊ตให้อภัยพี่ได้ไหม กลับมาเป็นน้องของพี่ได้ไหม พี่ไม่อยากให้โอ๊ตร้องไห้ พี่อยากเห็นรอยยิ้มของโอ๊ต "
โอ้วววผมจะตอบยังไงดีล่ะทีนี้ ผมเงียบไปสักระยะหนึ่งแล้วผมก็ตอบพี่ซิง
" โอ๊ตให้อภัยพี่ทุกอย่าง โอ๊ตจะไม่ร้องไห้ โอ๊ตจะยิ้มแบบที่พี่ชอบ โอ๊ตจะพยายามกลับไปเป็นน้องชายคนเดิมของพี่ แต่โอ๊ตคงต้องใช้เวลานะ ช่วงนี้พี่ออกห่างๆโอ๊ตนะ "
ผมตอบพี่เค้าไปด้วยความรู้สึกของผมล้วนๆ ผมยังคงทำใจไม่ได้อยู่ดีที่จะต้องมาเลิกรากับพี่ซิง ผมรู้นะว่าเป็นผู้ชาย แต่ทำไมล่ะความรักมันห้ามกันไม่ได้สักหน่อยคนเราจะรักกันต้องมีเงื่อนไขหรอ ไม่มีหรอกมันเป็นความรู้สึกที่ออกจากข้างใน ผมเดินไปที่เตียงนอนล้มตัวลงไป เห้อออ...ชีวิตน่าสงสารเนาะโอ๊ต แล้วอยู่ๆผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดกางเกงสีดำขาประมานกางเกงนักเรียน เดินไปที่หน้ามิน
ตึ๊งงงง !!
ผมกดออดที่อยู่หน้าบ้านไม่นานก็เห็นชายร่างสูงน่าตาน่ารัก ไม่ใช่ใครที่ไหนมินเองแหล่ะเดินออกมาเปิดประตูให้
" อ้าววว...โอ๊ตมีไรป่าว "
ทำไมรอยยิ้มที่มันส่งมาให้ผมมันช่างอ่อนโยน กับน่าตาที่แสนจะหวานคล้ายผู้หญิง โอ๊ยยใจผมเต้นแรงมาก
" กูเหงาอ่ะ ขออยู่บ้านมึงแป้บนึงได้ป้ะ ป๊ากับม๊ายังไม่กลับบ้าน "
มินพยักหน้ารับก่อนจะเดินนำผมเข้าไปในบ้าน ผมสวัสดีพ่อกับแม่ของมินและแนะนำตัวให้ท่านรู้จักผม พ่อกับแม่มินน่ารักมากพูดจาเป็นกันเองสุดๆ ผมชักจะชอบลูกชายบ้านนี้เเล้วสิ เห้ยย!!พ่อกับแม่ของมินสิ ผมจะไปชอบลูกชายเค้าทำไมว่าไหม555 ผมเดินตามมินขึ้นไปบนห้อง ห้องนอนมินก็มีขนาดกว้างแต่งเเบบเรียบหรูภายในห้องเป็นสีขาวกับสีฟ้า ดูเย็นตา ผมลงนั่งที่ขอบเตียงของมิน เตียงนิ่มจังแฮ่ะ
" เออโอ๊ตแล้วสรุปใครทิ้งมึง "
หืมมมึงถามตรงประเด็นไปไหมมิน จุกเลยห่าา ผมนั่งนิ่งแบบสตั้นได้สัก10 วิ มินก็เดินเข้ามาตบที่บ่าของผม
" เห้ยย!! เป็นไรหรือป่าว "
ผมส่ายหน้าก่อนที่จะเล่าเรื่องราวให้มันฟัง
" ก็กูอ่ะ คบกับรุ่นพี่อยู่คนนึงเป็นรุ่นพี่ในโรงเรียนเราอ่ะแหล่ะ กูไม่ใช่เกย์นะ แต่กูแค่รู้สึกว่ามีความสุขเวลาได้อยู่ใกล้ๆพี่เค้า กูกับพี่เค้าอ่ะ คบกันมาได้ประมาน 4 เดือนเศษๆ คบมานานแล้วแหล่ะ แล้วเมื่อตอนที่กูชวนมึงไปเค้าห้องน้ำอ่ะพี่เค้าโทรมาบอกเลิกกู ฮึก..( เอ้าชิบหายแล้วสะอื้นทำไม ) กูก็ไม่รู้นะกูทำผิดอะไรที่เราต้องเลิกกัน พี่เค้าไม่ให้เหตุผลกับกูเลย แล้วจะมา..ฮึกกก..พูดว่าขอโทษๆ กูไม่อยากเลิกเลยนะ กูทุ่มเททุกอย่างให้พี่เค้ากู...ฮึกก..กู ทำใจไม่ได้จริงๆ...ฮึกกก "
ผมเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นมินนั่งฟังผมอย่างใจจดใจจ่อ ผมปล่อยให้น้ำตาพลั่งพลูออกมาอย่างกับเขื่อนแตก เอ่อออ..ตอนแรกผมก็คิดว่ามันเสือกเเล่ะแต่พอเล่าไปมันทำให้ผมสบายใจขึ้นเยอะ เหมือนผมอยากจะระบายทุกอย่างให้ใครบางคนฟังผม รับฟังผมบ้าง
" แล้วทำไมโอ๊ตถึงไม่อยากเลิกล่ะ "
มินถามผมผมก็นั่งสะอื้นไปเถอะ สะอื้นอะไรนักหนาเล่าโอ๊ต
" เพราะกูรักพี่เค้ามากไง "
ผมตอบไปอย่างที่ใจของผมคิด คำพูดทุกคำมันเปล่งออกมาจากความรู้สึกที่มีอยู่ภายในใจ
" แล้วที่พี่เค้าเลิกกับโอ๊ตล้่ะเพราะอะไร "
นี่มึงจะปลอบกูใช่ไหม..หรือยังไงว่ะมิน
ห้ะ!! ผมได้แต่ส่ายหัวให้มันไปเพราะผมก็ไม่รู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไมพี่เค้าต้องเลิกกับผม
" โอ๊ตฟังเรานะ คนเรารักกันอ่ะมันไม่มีเงื่อนไขหรอกนะ มันรักกันที่ใจ บางคู่ก็รักกันจนบั้นปลายชีวิต บางคู่มันก็เป็นแค่รักในวัยเรียน แบบ poppylove บางคู่ก็ต้องเลิกรากับไป เหมือนโอ๊ตตอนนี้ไงที่ต้องเลิกราไปเพราะอะไรก็ไม่รู้ สิ่งที่ดีที่สุดที่ทำให้ตอนนี้คือตัดใจแล้วเริ่มใหม่นะโอ๊ต โอ๊ตยังมีทางเลือกที่ดีกว่าเสมอ ซึ่งโอ๊ตหาด้วยตนเองได้ เชื่อเราสิ "
ตอนนี้น้ำตาของผมหยุดไหลในทันทีที่มินเริ่มพูดออกมา มันก็จริงอ้ะแหล่ะผมมันก็เเค่รักเพียงชั่วคราวรักในวัยเรียน มินส่งรอยยิ้มหวานมาให้ผม โอ๊ยย!ใจมันอ้อนแอ ใจมันอ้อนแอ ( ไม่ใช่และ555 ) ทำไมรอยยิ้มนั้นมันดูเป็นรอยยิ้มที่ให้กำลังใจ ผมยิ้มตอบมินไป รู้สึกตอนนี้ผมสบายใจขึ้นเยอะเลย
" ขอบคุณนะมิน เราสบายใจขึ้นเยอะเลย "
ผมส่งยิ้มหวานใจมินไปแต่ทำไมมันต้องอมยิ้มแล้วน่าแดง ไอนี่มีอะไรแอบแฝงหรือเปล่าว่ะ
" มีไรไม่สบายใจปรึกษาเราได้นะ "
มินยิ้มกว้างส่งมาอีก
" อือ พรุ่งเราไปโรงเรียนพร้อมกันนะ "
ผมเอ่ยชวนมิน เอ่อ...แล้วมึงจะอมยิ้มทำไมครับโลกสวยหรอ แต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยมันก็ทำให้ผมยิ้มตามได้ ( แล้วผมจะด่ามันทำไม555 )
" โอเคได้ๆ งั้น 7.00 เจอกันหน้าบ้าน "
ผมพยักหน้ารับมิน เมื่อนัดหมายเสร็จผมก็ขอตัวกลับบ้าน ไปนอนพักและเตรียมตัวกับการรับน้องพรุ่งนี้ เอ้ออ..ชิบหายแล้วรับน้องพรุ่งนี้มีพี่ซิงนี่หว่าา ว้าาแย่ๆ555 ผมถอนหายใจขณะที่กำลังเดินกลับมาบ้าน ชีวิตเหมือนโดนทำร้าย ( โอ๊ตเป็นคนฮาดคอ555 ) ผมเข้ามาในห้องนอนก็ต้องชะงักเมื่อเห็นรูปบนโต๊ะคอมของผม มันเป็นรูปของผมกับพี่ซิง รูปแรกที่เราคบกัน ผมใส่กรอบไว้และรักษามันอย่างดี พี่ซิงก็มีเหมือนกัน แต่เค้าคงทิ้งไปแล้วมั้ง ผมยังมีความรู้สึกอะไรหลายๆอย่างที่ค้างคา ผมไม่รู้เหตุผลด้วยซ้ำว่าทำไมต้องเลิก ผมถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนที่ผมเดินเข้ามาอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำเสร็จ นอนสิครับ ผมปิดไฟเข้านอน สายตามองออกไปยังหน้าต่าง บ้านข้างๆผมยังไม่ปิดไฟเลย ดึดดื่นป่านนี้แล้วนะ ผมเพ่งสายตามองบุคคลภายในห้อง เอ้าามินน..เออดี อยู่แค่ตรงกันข้าม จะได้คุยกันได้ง่ายๆ ผมหลับตาลงพร้อมกับการที่กอดเจ้าสต๊อดน้อยตัวโปรด เอ้าาตัวนี้พี่ซิงซื้อให้ ผมผละออกจากสต๊อดน้อยตัวนั้น แล้วเอาอีกตัวนึงมากอด ผมวางตัวที่พี่ซิงซื้อให้ไว้ข้างๆกาย ตอนนี้ผมควรที่จะหยุดเวิ่นเว้อซะที.. และผมควรจะพยายามลืมเรื่องราวที่เกิดให้เป็นอดีต ผมว่าผมควรอยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุดก็พอ.
-----------------------------------------------------
เย้ๆ ตอนที่2อัพแล้วน้าาาาา ฝากทุกคนด้วยยย คอมเม้นเยอะแล้วไรท์ลงบ่อยนะค่ะ คอมเม้น+โหวต+เเชร์ เป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆให้คนแต่งหน่อยเนอะ5555555
}
ul.box_facebook li .b_fb_like a:hover {
background:#748657;
border: 1px dashed #fff;
}
ul.box_facebook li .b_fb_l_i01 {
background: #f8eae3 ;
}
ul.box_facebook li .b_fb_like p {
color: #c4312d!important;
font-family: tahoma; /*รูปแบบฟอนต์*/
font-size: 12px; /*ขนาดฟอนต์สามารถปรับได้นะคะ*/
}
p.box_facebook-right2 {
color: #c4312d!important;
}
.box_facebook-right01 p {
color: #c4312d!important;
}
a:link{
color: #ac2b27!important;
}
body{
color: #c4312d !important;
}
p{
color: #c4312d !important;
}
a.review {
color: #fff!important;
background: #c4312d !important;
}
a.review:hover {
background: #fff!important;
color: #748657!important;
}
a.name_sb01 {
background: #c4312d ;
color: #fff!important;
}
.bigname_sb01:hover a.name_sb01 {
background: #fff;
color: #c4312d !important;
}
p.vote_m {
color: #c4312d !important;
}
p.vote_m span {
color: #c4312d !important;
}
h2.box02, .box01 {
background: #c4312d !important;
}
h2.box02 p {
color: #fff!important;
font-size: 14px; /*ขนาดตัวอักษรสามารถปรับได้นะคะ*/
}
.favor {
color: #fff!important;
font-family: tahoma;
font-size: 14px;
}
.favor:hover {
color: #fff!important;
text-decoration: none;
}
ul.box_uu01 li a {
color: #fff!important;
font-family: tahoma;
font-size: 14px;
}
ul.box_uu01 li a{
background: none !important;
border-right: 1px dashed #fff;
}
ul.box03_uu li p {
color: #c4312d !important;
font-family: tahoma;
font-size: 12px;
}
.box04_head {
background: #c4312d !important;
}
a.box04_head03 {
background: #c4312d !important;
color: #fff!important;
font-family: tahoma;
font-size: 14px;
text-decoration: none;
}
a.box04_head03:hover {
text-decoration: none;
}
body { background:url(http://image.dek-d.com/27/0111/7806/116460589) repeat fixed; !important; }
table.story {
border:none;
color: #fff!important;
font-size:11px;
}
#main {
background: none !important;
margin: auto;
width: 987px;
}
::-webkit-scrollbar { height: 15px; width: 12px; background: #ffffff; }
::-webkit-scrollbar-thumb:vertical { background-color: #c4312d ; height: 5px; border: 1px dashed #c4312d ;}
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{background:#c4312d ;border: 1px solid #c4312d ;
}
::selection { background: #c4312d ;color: #fff;}::-moz-selection { background: #c4312d ;color: #fff;
}
.cl_pagetab li.cur {
background: #fff!important;
color: #c4312d !important;
}
ul.name_story li a.st-color {
color: #c4312d !important;
}
ul.box03_uu li a {
color: #b22b28!important;
font-family: tahoma;
font-size: 14px;
-webkit-transition: 0.7s;-moz-transition:0.7s;
}
a:active,a:visited {
color:#c4312d !important;
font-family: tahoma;
font-size: 14px;
-webkit-transition: 0.7s;-moz-transition:0.7s;
}
A:hover {
color:#b22b28!important;
background: #f8eae3 ;
-webkit-transition: 0.6s;-moz-transition: 0.6s;color: ;padding-left:2px;padding-right:5px;font-weight:bold;box-shadow:-8px 0px 0px #c4312d ; border-top-left-radius: 6px; border-top-right-radius: 6px;border-bottom-left-radius: 6px; border-bottom-right-radius: 6px;
}
.comment-action {
background-color: #c4312d !important;
}
.comment-setbubble {
border: 2px solid #c4312d ;
background-color: #ffffff !important;
}
.comment-order {
color: #c4312d !important;
font-size: 36px;
}
#big_head {
background: #ffffff ;
}
.content {
background: #ffffff ;
}
.box03 {
background: #ffffff ;
}
.box04_page {
background: #ffffff ;
}
.no-data {
color: #c4312d !important;
}
p.box05_text01 {
color: #c4312d !important;
}
p.box05_text02 {
color: #c4312d !important;
}
.box06 {
background: #c4312d ;
}
.view_st {
border-bottom: 1px dashed #c4312d ;
}
ul.next li a.next_color01 {
color: #c4312d !important;
}
ul.next li a {
color: #c4312d !important;
}
p.font_nu01 {
color: #c4312d !important;
font-size: 16px;
}
.big_next2 {
border-bottom: 1px dashed #fff;
}
.big_next1 {
border-top: 1px dashed #fff;
}
p.font_nu02 {
color: #c4312d !important;
}
.comment-tabbable .comment-tabs .active button {
border-top: 5px solid #c4312d ;
box-shadow:0px -3px 4px #c4312d !important;
color: #c4312d !important;
}
.cm-box-area .member, .cm-box-area .guest {
background-color: #ffffff !important;
color: #c4312d !important;}
-----------------------------------------------------
เย้ๆ ตอนที่2อัพแล้วน้าาาาา ฝากทุกคนด้วยยย คอมเม้นเยอะแล้วไรท์ลงบ่อยนะค่ะ คอมเม้น+โหวต+เเชร์ เป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆให้คนแต่งหน่อยเนอะ5555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น