ชุลมุนกางเกงน้ำเงิน ( minoat )

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอม

 

 

Mintalk

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เปิดเทอมวันแรกที่แสนจะน่าเบื่อ และก็เบื่อเบื่อเบื่อเบื๊อเบื๊อเบื่อ ผมเดินเข้ามาในโรงเรียนก็เห็นนักเรียนซึ่งเป็นผู้ชายก็ชายล้วนนี่นา...มันช่างไม่เจริญหูเจริญตาเลยว่าไหม ผมเดินตรงดิ่งมาที่ห้องเรียนประจำ class M. 4/1 เอื้อออะห้องเรียนพิเศษเน้นภาษาอังกฤษ,วิทย,์คณิต ฆ่าผมเถอะจริงๆ ผมเดินดูตามที่หัวโต๊ะมันจะมีเลขประจำตัวติดอยู่ เอ..แต่ว่าโต๊ะผมอยู่ไหนจัดแบบให้นั่งเป็นคู่ๆด้วยแล้วผมนั่งคู่กับใครล่ะ ผมเดินตรงมาที่มีชายหนุ่มน่าตาน่ารักนั่งอยู่ก้มมองดูอ๋อนี่ไงโต๊ะผม 46135 เลขประจำตัวผมหน่ะ ผมวางกระเป๋าลงที่เก้าอี้แล้วทักทายเพื่อนใหม่

 

" สวัสดี..ระ..เราชื่อมินนะ " 

 

เมื่อเด็กชายร่างเล็กหันมาทำเอาใจผมกระตุกวูบ น่ารักชิบหายคนบ้าไรเนี่ยย น่าฟัดน่าหยิก ผมจ้องหน้าคนตรงข้างผมมันไม่หุบยิ้มสักทีหรือเรียนมากจัดแล้วเป็นบ้าสมองเบลอไรงี้

 

" สวัสดีเราชื่อโอ๊ตนะ " 

 

โอ๊ตยิ้มกว้างส่งมาให้ผมก่อนที่จะลุกขึ้น 

 

" อะ..เอ่า โอ๊ตจะไปไหนอ่ะ " ผมเอ่ยถามคนตรงหน้า มึงเลิกยิ้มสักทีเถอะจริงๆนะ น่ารักไป

 

" เราจะลงไปโรงอาหารอ่ะ ไปป้ะ "

 

 โอ๊ตเข้ามาจับมือผมเเล้วเดินไป เอ่อ..พึ่งรู้จักกันจับมือแล้วหรอ ง่อวววเขิน ผมเดินตามมันไปจนถึงโรงอาหารที่มีเด็กนักเรียนมากมายมาซื้ออาหารเช้ากิน ว่าก็ว่าเถอะกรุงเทพฯ รถมันติดทุกอย่างต้องรีบเลยต้องมานั่งกินข้าวเช้าที่โรงเรียนไม่ก็ต้องนั่งกินบนรถ

 

" มินกินไรป้ะ "

 โอ๊ตหันมาถามผมด้วยรอยยิ้มหวานกะจะให้เราชักตายตรงนี้เลยไหมล่ะโอ๊ต

 

" อะ..อะไรก็ได้ "

 

 ผมตอบโอ๊ตไปด้วยรอยยิ้มกว้าง โอ๊ตจูงมือผมมาที่หน้าร้านโจ๊ก 

 

" โอ๊ตเราไม่เอาขิงนะเราแพ้ขิงอ่ะ "

 

 ผมรีบบอกก่อนที่โอ๊ตจะสั่งโจ๊กไป

 

" ป้าครับ เอาโจ๊กหมูสับไม่ใส่ขิง2ชามครับ "

 

 แล้วทำไมโอ๊ตไม่ใส่ขิงอ่ะแพ้หรอ คุณป้าเดินเอามาเสริฟให้พร้อมเก็บเงินเลย..

 

" ทำไมโอ๊ตไม่ใส่ขิงอ่ะ โอ๊ตแพ้หรอ "

 

 ผมเป็นคนเริ่มบทสนทนาระหว่างกินไปด้วย

 

" ไม่แพ้ ก็เราเห็นมินไม่ใส่เราก็เลยไม่ใส่ "

 อื้อหือผมนี่ไปไม่เป็นเลยเมื่อโอ๊ตตอบบทสนทนาของเราก็เงียบลงทันทีผมก็ก้มหน้าก้มตากินเอาๆ จนหมด อิ่มแป้แตตลึงกันเลยทีเดียวเชียว 

 

" ป้ะเข้าแถวกัน "

 โอ๊ตดึงมือผมให้ลุกขึ้นแล้วเดินไปเข้าแถวเพื่อเคารพธงชาติและทำกิจกรรมหน้าเสาธง โอ้วววร้อนได้อีก ผมยืนอยู่ข้างหลังโอ๊ตเห็นมันเหงื่อไหลร้อนมากสินะ กูก็ร้อนน..ฮ่าาาา

 

เมื่อทำกิจกรรมเสร็จก่อนจะเดินเข้าคลาสเรียนอาจารก็บอกเรื่องกิจกรรมการรับน้องซึ่งเป็นกิจกรรมที่ผมไม่ค่อยจะชอบสักเท่าไหร่ เพราะเคยโดนเเกล้งจนต้องเจ็บตัวส่งโรงพยาบาลเลย เมื่อนัดหมายการรับน้องกันเสร็จ ผมเดินเปื่อยๆเข้ามาในห้องเรียนพร้อมโอ๊ต มีอาจารท่านหนึ่งเหมือนจะเป็นครูประจำชั้นนะยังสาวๆอยู่เลยน่าตาสวยเดินเข้ามา 

 

" สวัสดีนักเรียนทุกคนนะค่ะ คุนครูชื่อพรพิมล เรียกครูเบนซ์ก็ได้นะค่ะ วันนี้ก็เป็นวันเปิดเรียนวันแรกครูก็ไม่ให้ทำอะไรมากเนาะ ครูอยากให้นักเรียนแนะนำตัวนะค่ะเอาแค่ชื่อนามสกุลแล้วก็ชื่อเล่นพอ เริ่มจากเลขที่หนึ่งค่ะ " 

 

ตั้งเเต่เลขที่หนึ่งไล่มาจนถึงเลขที่ผม 

 

" สวัสดีครับ ชื่อธิติพัฒน์ ผูกบุญเชิด ชื่อเล่นมินครับ " ผมนั่ลงแล้วโอ๊ตยืนขึ้น 

 

" สวัสดีครับ ชื่อธาราธร พุ่มโพธิ์งาม ชื่อเล่นโอ๊ตครับ "

 ผมหันไปเห็นเกมที่รายงานตัวไปก่อนแล้วนั่งมองโอ๊ตตาไม่กระพริบ เอ่ออ..เอาโอ๊ตไปเล่นบ้านไหม สายตานี่กลืนกินได้ทั้งตัวเเล้วนะ แต่ผมจะโกรธทำไมว่ะ รายงานตัวจนถึงคนสุดท้ายเลขที่50 คุณครูก็ปล่อยตามสบายเพราะเปิดเทอมวันแรกยังไม่ต้องเรียน ผมนั่งเล่นคุยกับโอ๊ตสนุกสนานเลยโอ๊ตแม่งขี้โม้ชิบหาย แต่น่ารักผมให้อภัย5555

 

" เออมินนายจะเข้าชมรมอะไรอ่ะ "

 

 โอ๊ตถามผมขึ้นมา 

 

" น่าจะชมรมดนตรีอ่ะ "

 

 โอ๊ตพยักหน้าเเล้วลุกขึ้นจากโต๊ะ 

 

" อะ..เอ้า ..ไปไหนอ่ะ " ผมเอ่ยถามขึ้น 

 

" อ่ออ..เราจะไปเข้าห้องน้ำอ่ะไปป้ะ "

 ตอนแรกก็ว่าจะไม่ไปแต่เห็นเกมส์เดินมาไกลๆไม่ได้และซิ ต้องปกป้องขนมหวานจากเจ้ามดตัวร้ายแล้วซิ เอ่ออ...ผมว่าผมดูกาตูนมากไป555

ผมเกมส์เดินเข้ามาใกล้เรื่อยผมลุกเเล้วดึงมือโอ๊ตไปห้องน้ำโดยเร็วเลยทีเดียว ผมเดินเปื่อยๆมาจนถึงห้องน้ำโรงเรียนมันกว้างแต่ห้องน้ำบางทีก็ไกลตึกไป ผมยืนรอโอ๊ตที่เข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเมื่อโอ๊ตเดินออกมาสีหน้าแล้วแววตาไม่เหมือนเมื่อเช้าเลย เป็นอะไรหรือเปล่า.. 

 

" โอ๊ตเป็นอะไรอ่ะ หน้าเศร้าๆ "

 ผมเอ่ยถามขึ้นโอ๊ตเงยหน้ามามองผมน้ำตาคลอเบ้า ใจร่มๆนะโอ๊ตนะอย่าร้องนะ

 

" แฟนทิ้ง "

 นั่นไงน้ำตาไหลเลยโอ่ววน่าสงสารปลอบสักหน่อยจะเป็นไรไป ผมเดินไปตบบ่ามันเบาๆแล้วพามันกลับมาที่คลาสเรียน ตายังแดงๆอยุ่เลยย  มันเดินมาที่โต๊ะแล้วเอาหน้าฟุบลงไปกับโต๊ะ มันไม่ปริปากพูดกับใครสักคนใครถามอะไรมันก็อือ อือ อืม อืม ไปเท่านั้น 

 

 

 

 

 

 

 

16.30 กริ๊งงงงงงงงงงงง

 

 

 

เสียงออดบอกเวลาเลิกเรียนทำเอาเหมือนฝูงผึ้งแตกลังอ่ะ คนเยอะและเบียดอึดอัด ผมเดินลงมาพร้อมโอ๊ต 

 

" โอ๊ตบ้านอยู่ไหนอ่ะ " ผมยิ้มกว้าง

 

" เนี่ยเดินไปเลี้ยวซ้าย ก็ถึงล่ะ "

 ผมรับรู้ได้ว่ามันฝืนยิ้มแววตาที่ดูเศร้านั้นทำเอาผมใจแป้ว เวลาโอ๊ตยิ้มมันดีกว่านี้มันสดใสกว่านี้สิ

 

" เห้ยจริงดิ "

 โอ๊ตทำตาโตกับคำถามของผมหน้าโอ๊ตตอนนี้มันเหมือนหมาปัคตกใจเวลาฟ้าผ่าเลยอ่ะ55555

 

" จริงสิทำไมอ้ะ "

 รอยยิ้มที่ผมรอคอยเริ่มกลับมาอีกครั้งแบบนี้สิถึงจะเป็นโอ๊ต

 

" บ้านเราก็ไปทางนั้นงั้นกลับบ้านกัน "

 

 ผมเดินไปจับมือโอ๊ต ผมเดินมาเรื่อยแล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่ามันอกหักิยู่นี่หว่า ใครทำล่ะ มันกระตุกต่อมเสือกของผมทันที ไม่ใช่เรียกว่าเสือกสิเรียกว่าเรื่องของเธอก็เหมือนเรื่องของเรา...ฮ่าา

 

" เออโอ๊ตแล้วแฟนมึ... "

 ผมยังพูดไม่จบประโยคก็มีเสียงเรียกเข้าจากมือถือของโอ๊ต โอ๊ตหยุดนิ่งแล้วกดรับโทรสับ 

 

 

Rrrrrrrrrr ~~~

 

'  ฮัลโหลครับ พี่จะโทรมาทำไมอีกล่ะ เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วหนิ ฮึกก..พี่พูดแบบนั้นกับโอ๊ตเอง พี่จะมีขอโทดทำไมล่ะ มันสายไม่แล้วพี่..ฮึกกก '

 

 โอ๊ตร่ายพูดออกมาอย่างกับมีอะไรที่อึดอัดในใจ ผมได้ยินเสียงสะอื้นของมันแสดงว่าคนในสายต้องเป็นแฟนโอ๊ตที่บอกเลิกโอ๊ตแน่ๆ โอ๊ตกดวางสายก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาผมเดินไปตบบ่ามันเบาๆ 

 

" โอ๊ตมึงยังมีกูนะ " 

 ผมส่งยิ้มหวานไปให้มันบางทีรอยยิ้มอาจจะช่วยมันได้บ้าง 

 

" ขอบคุณนะที่อยู่ข้างกู "

 มันส่งรอยยิ้มอ่อนๆมาให้ผมก่อนที่จะเดินต่อไปยังบ้าน ผมพยายามคุยเล่าเรื่องสนุกตลกให้มันยิ้มให้ผม ผมชอบรอยยิ้มมากกว่านะ โอ๊ตเดินมาหยุดอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งค่อนข้างเรียบง่ายสวยมาก ร่มรื่นน่าอย ู่เอ๊ะ!! แต่ทำไมบ้านข้างๆมันคุ้นๆว่ะ อ่าววบ้านผมหนิ

 

" อ่าวโอ๊ตมาอยู่ใหม่หรอเราไม่เคยเห็นอ่ะ "

 

 ผมถามออกไปอย่างใจคิด

 

" ใช่ว่าแต่ทำไมมินต้องไม่เคยเห็นอ่ะ " 

 

มันถามผมกลับผมชี้นิ้วไปยังบ้านข้างๆที่เรียบง่ายเหมือนๆกัน 

 

" นี่บ้านกู "

 

 ผมมองหน้ามันแล้วยิ้มๆหวานๆไปที 

 

โอ๊ตโบกมือลาผมแช้วเดินเข้าบ้านผมว่าบางทีผมก็ควรเข้าบ้านนะ แต่ร่างกายไปไกลกว่าความคิดผมเดินมาถึงในตัวบ้านแล้ว ผมสวัสดีพ่อกับแม่แล้วเดินขึ้นไปบ้านห้อง ผมทิ้งตัวนอนลงบนที่นอนแสนนุ่ม เอ่ออ..ผมรู้สึกว่าทำไมผมต้องแคร์ความรู้สึกโอ๊ต ผมชอบโอ๊ตหรอ บ้าน่ะมินมึงอ่ะคิดมาก ผมนอนยิ้มอยู่คนเดียว หรือผมจะบ้าจริงๆ สายลมโชยอ่อนเข้ามาในห้องผมเอาซะผมเคลิ้มเลย 

 

 

คร่อกก 

 

กูหลับไปตอนไหนว่ะ5555

 

 

                                                                       -------------------------------------------------------------------------------------






         สวัสดีน้าาาค่ะลีดผู้น่ารักทุกคน ไรเตอร์ชื่อ น้ำ นะค่ะ อายุ 14  เรียกพี่น้องได้ตามสบายเลยเนาะะ น้ำฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยน้าาา จะตั้งใจทำตั้งใจอัพเลยย รออ่านกันน้าาา เป็นกำลังใจให้หน่อยนะ  1 คอมเม้น 1 โหวต 1กำลังใจ คือกำลังสำคัญของไรต์น้าาา มาอ่านกันเยอะๆนะ 


ไรต์รักทุกคน555555555
.1

 

 

 

 

CR.SHL