แอสทริด vs. เคอร์...ศึกชิงวิญญาณ

ลำดับตอนที่ #4 : เรือดำน้ำ...ความฝัน

ในที่สุดความหายนะก็มาเยือน ด้วยน้ำมือของ…มนุษย์

-----------------------

“ท่อส่งที่ 1 พร้อม….ล็อคเป้าหมาย………ยิง!”  



“จะถึงเป้าหมายใน…..5…..4…..3…..2…..1….ตูม! ถูกเป้าหมายเต็มๆครับกัปตัน”

ภายในเรือเกิดเสียงเฮดังลั่น ในความสำเร็จ



ปรมาณู ที่มีกำลังทำลายล้างสูง ถูกยิงออกไปจากเรือดำน้ำลำหนึ่ง ในหมาสมุทรที่ลึกสุดประมาณ  และมันก็ถูกเป้าหมายอย่างจัง



แน่นอน ‘เป้าหมาย’ สั่นเครืออย่างช่วยไม่ได้ มีหินบางก้อนหล่นลงมา มันดูเหมือนภูเขาที่สูงตระหง่าน เพียงแต่ว่า เป็นภูเขาที่ตั้งอยู่ในมหาสมุทร



‘ปรมาณู…..อาวุธร้ายแรงที่มนุษย์สร้างขึ้นกำลังจะพาหายนะกลับสู่มนุษย์’



ภูเขาใต้น้ำลูกนั้นยังคงสั่นต่อไป มีควันล้อมรอบมากมาย และเมื่อหมอกนั้นจางลง ‘ตูม!’ เรือดำน้ำระเบิดอย่างน่าอัศจรรย์ใจ…..

-----------------

“ท่อส่งที่ 1 พร้อม….ล็อคเป้าหมาย………ยิง!  จะถึงเป้าหมายใน…..5…..4…..3…..2…..1….ตูม! ถูกเป้าหมายเต็มๆครับกัปตัน…………….เฮ…เฮ…..ติ๊ด..ๆ..ๆ… เรดาร์เราจับวัตถุบางอย่างได้ มันพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูงครับ….ดูออกไหมว่ามันคืออะไร…ดูไม่ออกเลยครับ….ทุกคนหาที่ยึดเกาะ….ซ่า...”  สิ้นเสียงเทปอัด



“นี่คือเสียงที่ กองบัญชาการของเรือดำน้ำจากหน่วยสืบราชการลับ บันทึกได้ ก่อนที่เรือ M5C4 จะถูกระเบิดจนกลายเป็นจุลครับ”  นายทหารผู้หนึ่งรายงาน



“ไม่เป็นไร..อย่างน้อย ภูเขานั่นก็ถูกทำลายแล้ว….ขอบใจมาก”  นายทหารยศสูงกล่างแก่ลูกน้อง แล้วโบกมือให้ออกไป



“โปรดใส่แผ่น 2”

--------------

“ไปนอนได้แล้วลูก มันดึกมากแล้วนะ”  ผู้เป็นแม่ปิดทีวี แล้วหันมาสั่งลูกสาวสุดที่รักวัย 5 ปีผู้มีผมสีน้ำตาลเข้มปนอ่อน และนัยน์ตาสีฟ้า ที่ตอนนี้นอนทำหน้าบูดบึ้งอยู่บนเตียง



“แต่หนูอยากดูต่อให้จบนี่คะ” ผู้เป็นลูกสาวทำเสียงออดอ้อน ซึ่งไม่ได้ผล



“ไว้ดูต่อพรุ่งนี้นะจ๊ะ” แม่พูดจบก็ห่มผ้าให้ลูก จูบหน้าผาก “ราตรีสวัสดิ์จ้ะ” แล้วเดินออกจากห้องไป



เมื่อผู้เป็นแม่เดินลงไปยังชั้นล่าง “พี่! ว๊าย!” นางอุทานออกมาเสียงดัง เมื่อเห็น ผู้เป็นสามีนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น  จากนั้นต้องกรีดร้องต่อด้วยความตกใจอีกครั้ง เมื่อตัวเองถูกอะไรบางอย่างตีจากด้านหลังอย่างแรง  แล้วนางก็ล้มลงไปกับพื้น  



คนร้ายเดินขึ้นบันได ไปยังห้องนอนของเด็กน้อย  เขาเปิดประตูเข้าไป แล้วเดินตรงไปที่เตียง ยื่นมือออกไปบีบคอเล็กๆของเด็กน้อย เด็กน้อยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ จากนั้นต้องตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง  

“ช่วยด้วย!! เอามือออกไป!!! ไม่!!!!!”



“ไม่!!!!!”  สิ้นเสียงตะโกน เด็กสาววัย 15 ปี เด้งตัวขึ้นจากเตียงด้วยความตกใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อที่เย็นเฉียบจากความกลัว



“ฝันแบบนี้อีกแล้วหรอ….นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย”  กล่าวพลางเอื้อมมือไปที่โต๊ะข้างเตียง หยิบนาฬิกาขึ้นมาดู  “6 โมงแล้ว!  ไม่น่าเชื่อ วันนี้เราตื่นสายได้ไงเนี่ย”

เธออาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แล้วรีบออกจากบ้านไป  เธอเดินไปยังโรงเรียนแห่งหนึ่ง  ตอนนั้นเป็นเวลา 7 โมงเช้า  ป้ายหน้าโรงเรียนเขียนไว้ว่า  “อัลเจท* คอลเลจ”



******************************************************************



*จริงๆแล้ว อัลเจท ก็มีความหมายนะคะ แต่ตอนนี้ขออุบไว้ก่อน เดี๋ยวเนื้อเรื่องไม่สนุก



ถ้าอ่านแล้วไม่สนุกยังไง ก็เม้นต์ให้ด้วยนะคะ ยังไงก็ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ