คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : At Night, At Noon :: วิจารณ์นิยาย 12.1315
ทักทายกันก่อนนะครับ ผม ‘ไอท์’ จาก ‘บ้านรับวิจารณ์นิยาย สไตล์อ๊ายอาย’... อย่างแรกก็ต้องขอโทษนะครับที่มาช้า พอดีผมไม่สบายกระทันหัน ฮ่ะๆ เป็นคนอ่อนแอบอบบางก็แบบนี้แหละ :D // โดนถีบ
เอาล่ะ! ผมมาที่นี่เพื่อจะจับจุดบกพร่องให้คุณ ไม่ได้บอกหรอกนะว่าผมเก่งขนาดปรมาจารย์ แต่ก็วิจารณ์ด้วยใจ อาจจะวิจารณ์รุนแรงบ้าง อะไรบ้าง ต้องเข้าใจกันนะเออ ;P
เริ่มกันเลยแล้วกัน...
1 การตกแต่ง (ความสวยงามทั้งหลาย) + ชื่อเรื่อง
ถือว่าดีครับ เข้ามาก็ไม่ได้รกอะไรมากมาย ออกจะดูน่ารักด้วยซ้ำ แต่จะติดอยู่ตรง ‘Thank You’ คุณจัดไม่ค่อยมีระเบียบเท่าไหร่
ฟอนต์ตัวอักษรผมแนะนำให้ใช้ ‘Cordia New ขนาด 16’ นะครับ เพราะมันอ่านง่าย ในเรื่องจริงๆ นอกจากที่เป็นรูปแล้ว ผมแนะนำให้ใช้ฟอนต์อักษรเดียวกันหมดนะ ไม่ว่าจะแนะนำตัวละคร คุยกับนักเขียน หรือเนื้อเรื่อง และที่แน่ๆ คือฟอนต์แนะนำตัวละครมันมีปัญหาครับ! ถ้าคุณเคยเปิดอ่านน่านะเห็นนะว่าอักษรมันซ้อนกันอยู่ เป็นเรื่องที่ผมอยากขอให้แก้
ต่อมาก็ชื่อเรื่อง... อืม ถึงจะดูแปลกๆ แต่ก็น่าสนใจดีครับ ผมอยากจะถามว่าทำไมถึงชื่อ ’12.1315’ ไม่ใช่ ’12.13.1.5’ ล่ะครับ ทำไมถึงมีจุด (.) คั่นแค่ระหว่าง 2 กับ 1 ล่ะ? (ไม่ได้คิดจะตำหนิอะไรนะครับ แต่อยากรู้น่ะครับ ฮ่ะๆ)
สุดท้ายก็ในจุดของการเปลี่ยนเรื่องจากเรื่องหนึ่งเป็นอีกเรื่อง คุณใช้การเว้นบรรทัดกับจุดช่วยผมไม่ว่า แต่การเว้นจังหวะภายในเอง (เปลี่ยนบท เปลี่ยนสถานการณ์นั่นเอง) คุณก็ใช้การเว้นบรรทัดกับจุดช่วยเหมือนกัน เรื่องนี้อันที่จริงก็เข้าใจว่านักอ่านเข้าใจด้วยตัวเองได้ แต่ขอแนะนำให้คุณใช้อะไรที่ต่างกันหน่อยจะดีกว่า อย่างใช้เส้นคั่นอะไรแบบนี้น่ะครับ!
2 โครงเรื่อง
ถือว่าไม่ค่อยมีคนทำครับที่แต่งเรื่อง 4 เรื่องไว้ในบทความเดียว โดยแต่ละเรื่องไม่เกี่ยวข้องกัน (หรือเกี่ยว?) โครงเรื่องของเรื่องนั้นๆ ก็ดูจะมีความหมาย มีข้อคิดอยู่... เอาเป็นว่าจุดนี้ผมว่าดีแล้วกัน!
3 การใช้คำ
ผมค่อนข้างถนัดในจุดนี้นะ เพราะฉะนั้นจะจัดเต็มแล้ว เตรียมตัวด้วย!
เรื่องแรกคือคำผิด อันที่จริงก็ไม่ได้เจอบ่อยหรอกครับ แต่ก็ถือว่ามีไม่น้อยเลยทีเดียว อย่างคำว่า ‘ยอก’ จริงๆ คุณต้องการคำว่า ‘หยอก’ รึเปล่า? ‘ร้ายแร้ง’ คุณหมายถึง ‘ร้ายแรง’ ใช่ไหม?... ที่จริงก็มีอีกน่ะนะ แต่จะให้บอกหมดก็ไม่ไหว เอาเป็นว่าแนะนำให้ไปอ่านซ้ำ หรือคำไหนไม่แน่ใจก็เปิดพจนานุกรมนะครับ
ต่อมาก็เรื่องการใช้เครื่องหมายวรรคตอนครับ เครื่องหมายอัญประกาศในนิยายเรื่องนี้มีอยู่ 2 แบบคือ แบบที่ใช้กำกับคำพูด (“…”) กับแบบที่ใช้เน้น และอื่นๆ (‘…’) ครับ
เครื่องหมายที่ใช้กำกับคำพูด (“…”) ก็อย่างที่บอกนั่นแหละครับ มันเอาไว้ใช้ ‘กำกับคำพูด’ เรื่องที่ไม่ได้พูดแต่ต้องการจะเน้นเฉยๆ ก็ใช้อีกอันนะครับ
เช่น ฉันชื่อ “อีฟ” ทำงานในย่านบางกะปิ เปลี่ยนเป็น ฉันชื่อ ‘อีฟ’ ทำงานในย่านบางกะปิ
เธอชื่อ “ดรีม” เลื่องลือเรื่องการมาทำงานเช้าสุด เปลี่ยนเป็น เธอชื่อ ‘ดรีม’ เลื่องลือเรื่องการมาทำงานเช้าสุด
อีกเรื่องก็คือจุด (.) โดยส่วนใหญ่ จำนวนจุดคือ 3 จุดครับ และหลังจุดสุดท้ายจะเว้นวรรค 1 เคาะ เพื่อไม่ให้ตัวหนังสือติดกันเกินไปจนดูไม่สวยงาม และดูเยอะ
เช่น นั่นไง...เสียงหายนะมาแล้ว เปลี่ยนเป็น นั่นไง... เสียงหายนะมาแล้ว
อ้อ! อีกเรื่องคือคำที่คล้ายจะเป็นคำอุทานควรตามด้วยเครื่องหมายอัศเจรีย์ (!) มากกว่า อย่างบรรทัดด้านบนจริงๆ หลังคำว่า ‘นั่นไง’ คุณควรใส่เครื่องหมายนี้มากกว่าจุด
แล้วก็คำว่า ‘อย่างไร’ บางทีผมรู้สึกว่ามันดูไม่เข้ากับยุคเท่าไหร่เลย จุดนี้คุณสามาถใช้คำว่า ‘ยังไง’ ได้นะครับ เพราะผมถือว่ามันเป็นคำกลืนเสียงตามหลักภาษาไทย ไม่ใช่คำวิบัติ
4 บรรยาย
บรรยายเห็นภาพครับ แต่ใช้คำฟุ่มเฟือยมากเกินไป ย้ำคำซ้ำๆ บ่อยโดยไม่มีการละคำไม่จำเป็น ส่วนการดำเนินเรื่องสำหรับผมถือว่าไม่เร็วไม่ช้าครับ (ดีแล้ว)
อันที่จริงผมออกจะสงสัยเรื่อง 5 (วินาทีเพื่อชาติ)... จากที่อ่านมันให้ความรู้สึกว่า ‘หนิงเห็นแก่ตัว’ ครับ ไม่ใช่เห็นแก่ตัวเรื่องที่ไม่อยากให้สามีไปรบ แต่ออกจาเห็นแก่ตัวเรื่องที่ ‘ถ้าสามีตาย ครอบครัวจะไม่มีเสาหลัก’... อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่าหนิงมองศักดิ์ว่ามีประโยชน์แค่เป็นเสาหลักของครอบครัว ไม่ใช่เป็นสามีของตัวเอง
การบรรยายจุดนี้ถ้าคุณต้องการแสดงความรักจริงๆ ไม่ควรพูดถึงการเป็นเสาหลักเท่าไหร่ ควรจะเน้นไปที่ความรู้สึกของฝ่ายภรรยามากกว่านะครับ... ตรงกันข้ามถ้าคุณไม่ได้ต้องการแสดงถึงความรักล่ะก็ ถือว่าทำได้ดี
สุดท้ายครับ (เกือบลืม) ในเรื่อง 1 (รุ่นแห่งความสัมพันธ์) การบรรยายช่วงแรกๆ มีการใช้คำว่า ‘ฉัน’ ซึ่งเป็นการบรรยายแบบบุรุษที่ 1 แล้วอยู่ๆ ก็เปลี่ยนเป็นการบรรยายแบบบุรุษที่ 3 ผมคิดว่าไม่ค่อยจะเหมาะเท่าไหร่นะ อีกอย่างตอนที่ลักกี้โดนโปะยาสลบ ลักกี้สามารถบรรยายกลิ่มว่าหอม-เหม็นได้ แต่นอกจากว่าเธอชอบดมกลิ่นยาสลบอยู่เป็นประจำ ไม่มีทางที่เธอจะรู้ว่าผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นมีกลิ่นยาสลบ... งืมๆ ในจุดนี้อันที่จริงก็ไม่ใช่ว่าลักกี้จะบอกไม่ได้ว่ามันเป็นกลิ่นยาสลบ เพราะเธอสามารถใช้การคาดเดาได้ เพราะฉะนั้นคุณไม่ควรใช้คำว่า ‘นำผ้าสีขาวที่เต็ม (คุณเขียนคำว่า ‘เต็ม’ ผิด) ไปด้วยกลิ่นยาสลบ’ นะ เพราะมันแสดงถึงความมั่นใจว่า ‘ใช่กลิ่นยาสลบ’ ไม่ใช่การคาดเดาว่า ‘อาจจะเป็นกลิ่นยาสลบ’
5 ตัวละคร
ถือว่ามีเอกลักษณ์อยู่ครับ แต่ตัวละครเยอะเกินไป ทำให้แยกออกยาก ในบทความของคุณแยกเรื่องออกเป็น 4 เรื่อง เพราะฉะนั้นถ้าจะแนะนำตัวละครเด่นๆ ของทุกเรื่องคงทำให้นักอ่านจำหมดไม่ได้ ผมแนะนำว่าให้คุณแนะนำแค่ตัวดำเนินเรื่องในแต่ละเรื่องก็พอครับ หรือถ้าต้องการแนะนำหมดจริงๆ บางตัวละครที่ไม่สำคัญเท่าไหร่ก็เขียนคำจำกัดความสั้นๆ ก็พอครับ
ปล. โดยรวมแล้วผมชอบเรื่องนี้นะ เพราะฉะนั้นผมเป็นกำลังใจให้ สู้ๆ ครับ :)
ปลล. ช่วยเม้นต์บอกด้วยนะครับ ว่าการวิจาร์ของผมเป็นยังไงบ้าง จะแย้ง จะถาม หรืออะไรมาเม้นต์มานะครับ :D
ความคิดเห็น