[ Got7 x you ] She's a monster เธอคือยัยปีศาจของผม

ลำดับตอนที่ #9 : she's monster chapter 8

｡SYDNEY♔

                 

"ขอโทษที่มาช้านะ เป็นไงบ้าง"

"ฮึก.. T^T"

"เฮ้ย ทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อะ โกรธฉันที่มาช้าหรอ-_-"

"นายให้ฉันรอตั้ง 1 ชั่วโมงเชียวนะ"  อยากจะพูดแบบนี้จัง แต่ที่ฉันจะร้องไห้มันไม่ใช่เรื่องนี้น่ะสิ TOT

"แกคือฉันมีเรื่องจะบอก"

"คือ...จริงๆแล้วฉันได้ตั๋วชิงโชคมาเกาหลีอะ แล้วทางบริษัทนั้นเค้าบอกว่าจะพักกี่วันก็ได้ แต่เมื่อกี้อะ พนักงานโรงแรมบอกกับฉันว่าทางบริษัทให้เช็คเอ้าท์ออกวันนี้ พอฉันให้โทรไปหาบริษัทเค้าก็บอกว่าโทรไม่ติด แล้วตอนนี้ฉันเช็คเอ้าท์ออกมาแล้ว จะกลับไทยก็ไม่ได้ ตั๋วเครื่องบิน พาสปอร์ต กับกระเป๋าตังก็โดนขโมยอีก ฉันจะทำยังไงดีอะแกกกก"

O_o หน้าแบมแบม 

T^T หน้าฉัน

O_o หน้าแบมแบม

T^T หน้าฉัน

เงียบ..

จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ ร้องไห้เป็นเพื่อนฉันก็ยังดี ชีวิตฉันมันน่าเศร้ามากนะ TOT

"แก.."

"เห้ย นี่แกอำเราเล่นใช่ปะ"

=0=

ใครจะบ้ามานั่งแต่งเรื่องหลอกเพื่อนในเวลานี้ฟะ!

"ป่าว -_-"

"ใครจะไปโชคร้ายขนาดนั้นวะ"

ฉันไง..T^T

"งั้นเอางี้ แกไปอยู่กับฉันก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวค่อยคุยกันอีกที"

 พูดจบปุ๊ป! แบมแบมก็ลากฉันไปที่รถทันที จริงๆก็เกรงใจที่จู่ๆซุปตาร์ดังต้องมาหาที่อยู่ใหม่ให้แบบนี้

แต่อีกความคิดหนึ่งก็หมดหนทาง ฉันมืดแปดด้านแล้วจริงๆ

บรึ้นนๆ

 

  ในที่สุดรถก็มาจอดตรงที่หน้าหอพักแห่งหนึ่ง รู้สึกใจเต้นแปลกๆแฮะ ถ้าฉันเข้าไปในหอแล้ว สมาชิกอีก6คนจะทำสีหน้าแบบไหนนะ...

ตึกๆ

แอ๊ดดดด

"ฮยอง ผมกลับมาแล้วว"

"แบมแบมอ่า ซื้อของกินมาให้เฮียหรือป่าว เฮียหิวจะแย่ อะ อ่าว นี่มัน__(ชื่อคุณ)นี่ What?"

แจ็คสันทำท่าตกใจเล็กน้อยที่เห็นฉันอยู่ตรงนี้ ไม่ต้องห่วงนะ...อีกไม่นานนายก็จะได้เห็นจนชินเลยล่ะToT

"เข้ามาก่อนดิ"

ย่องๆ

ตายละ! เจบี ยองแจ ยูคยอม จูเนียร์ แจ็คสันนั่งอยู่ตรงนี้หมดเลย

พรึ่บ!

จ..จ้องเค้าตะม้ายย O_o

"อ่าา คืองี้ฮะฮยอง __(ชื่อคุณ)จะมาอยู่กับพวกเราซักพักหนึ่ง..ครับ"

O_o หน้าของทุกคน

"ว่าไงนะ!"

"นายทำอะไรปรึกษาพวกเราหรือยังเนี่ย! ถ้าเกิดพี่เมเนรู้ พวกแฟนคลับรู้จะทำยังไงเล่า?!"  เจบีพูดขึ้น

"ก็เธอไม่มีที่ไปแล้วจริงๆนี่ฮยอง ให้เธออยู่ด้วยเถอะนะๆๆๆ"

ทำไมรู้สึกเป็นภาระจังนะTT แต่จะทำไงได้ล่ะ เราไม่มีที่ไปจริงๆ ต้องพูดอะไรซักหน่อยแล้ว!

"แบม.. ไม่ต้องแล้วก็ได้ ฉันเข้าใจนะถ้าเกิดแฟนคลับรู้ต้องแย่แน่ๆ เดี๋ยวฉันจะไปตามทางของฉันเอง ต่อให้ต้องไปตากอากาศหนาวๆ หรือต้องไปนอนข้างถนนเพราะไม่มีที่อยู๋ จะกลับไทยก็ไม่ได้ตั๋วเครื่องบินดันมาหายอีก ต่อให้ชีวิตฉันรันทดแค่ไหน ฉันก็จะไม่พึ่งพวกนายหรอก ฮืออๆ ชีวิตฉันน่าสงสารมากเลยใช่มั้ยล่ะ แต่พวกนายไม่ต้องสนใจหรอกนะ ฉันจะไม่ทำให้พวกนายลำบากใจหรอก.. ฮึกT^T"

สาบานจริงๆ ว่าไม่เคยเรียนการแสดง...

แอ๊ดด

"ย่า เด็กๆ เมื่อกี้พี่เมเนบอกว่าจะลาพักร้อ..ทำอะไรกันอยู่น่ะ"

จู่ๆก็มีผู้ชายเดินออกมาจากอีกห้องหนึ่ง หล่อจัง...

"นี่ไงฮยอง พี่เมเนบอกว่าจะลาพักร้อน ให้__(ชื่อคุณ)มาทำหน้าที่เมเนแทนสิ อีกเดี๋ยวเราจะคัมแบคแล้วนะ ถ้าไม่มีเมเนเจอร์แล้วใครจะดูแลเราล่ะ ให้เธอมาอยู่กับเราในฐานะเมเนเจอร์เถอะน้าาา" แบมแบมรีบพูดต่อทันที

"นั่นสิ เจบีฮยอง ถ้าเกิดไม่มีเมเนเจอร์ ตอนคัมแบคเราจะลำบากนะ ให้ยัยนี้ทำแทนก็ได้"

"อืม ผมเห็นด้วยๆ" ยองแจกับยูคยอมรีบพูดเสริม

เจบีทำหน้าครุ่นคิดอยู่ซักแปปนึง ก่อนจะพูดออกมา

"ถ้างั้นก็ตกลง"

โอ้มายก็อดดด ดีใจที่สุดในชีวิต นึกว่าจะไม่มีที่พึ่งซะแล้วนะเรา

"เดี๋ยวฉันถือกระเป๋าให้ละกันนะ" จูเนียร์รีบเดินเข้ามาหยิบกระเป๋าฉันไปวางที่ด้านใน

"แล้วยัยนี่จะนอนห้องไหนล่ะฮยอง"

"นอนห้องฉันก็ได้นะ ห้องฉันมีสามเตียง"  แจ็คสันพูดขึ้น เขินจังต้องนอนกับผู้ชายแบบนี้-///-

"นี่แจ็คสัน นายจะไม่ถามมาร์คฮยองหน่อยหรอวะ เดี๋ยวก็โดนกินหรอก ฮ่าฮ่า"

มาร์คหรอ คงจะเป็นคนที่เดินออกมาเมื่อกี้สินะ...

"เออลืม ฮยองว่าไงอะ"

"ก็แล้วแต่สิ"

มาร์คมองหน้าฉันแล้วก็พูดออกมาเบาๆ จากนั้นก็เดินกลับเข้าห้องไป

ผู้ชายอะไรเย็นชาจัง -_-

"มาๆ ฉันช่วยถือของ นี่ห้องของเราอยู่ตรงนี้ ฉันน่ะเป็นรูมเมทกับมาร์คฮยอง เตียงเธอก็อยู่ข้างๆเราสองคนนะ"

แอ๊ดด

O_o

"อ้าว ยืนอึ้งอยู่ทำไมล่ะ เข้ามาสิ"

แหม จะไม่ให้ฉันอึ้งได้ยังไงล่ะ ก็เตียงมันติดกันขนาดนั้นนะซี้!

                   

"เตียงเธอสีฟ้านะ อ่อแล้วก็นี่เธอนอนดิ้นหรือป่าว?"

"ก็นิดนึงอะ"

"งั้นต้องหันเตียงให้ไปทางเดียวกับมาร์คฮยอง ไม่งั้นเวลาเธอนอนดิ้นเท้าต้องโดนมาร์คฮยองแหงๆ"

จากนั้นแจ็คสันก็รีบหมุนเตียงให้เป็นแบบใหม่ กลายเป็นว่าฉันต้องนอนคั่นกลางระหว่างมาร์คกับแจ็คสัน 

>///< บ้าา เค้าเขินนะ

"เธอโอเคมั้ย"

"โอเค ขอบคุณนะ"

"เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นเรียกฉันว่าโอปป้าแทนได้ปะ ฉันอายุเยอะกว่าเธอนะ ยัยเด็กน้อย"

"อ..โอเค โอปป้า"

"รีบจัดของละกัน เดี๋ยวฉันออกไปนั่งตรงห้องโถง มีอะไรก็ถามมาร์คฮยองนะ"

แอ๊ดดด ปึง!

แล้วแจ็คสันก็ออกไป ทิ้งฉันให้อยู่กับมาร์คในห้องสองคน... ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี อยู่ต่อหน้าคนหล่อแล้วไปไม่เป็นนน

เงียบ..

ทำไมมาร์คต้องจ้องหน้าฉันด้วยวะ เขินนะเห้ย!

"อะ เอ่อ ฉัน__(ชื่อคุณ)นะคะ คุณคือมาร์ค เอ้ย มาร์คโอปป้าสินะคะ.."

และก็ยังเงียบ...

"โอปป้าจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอคะ?"

พรึ่บ!

จู่ๆ เค้าก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงมาหาฉันเรื่อยๆ ห..เห้ยแล้วทำไมฉันต้องเดินถอยหลังด้วยวะเนี่ย! แต่ว่ามาร์คก็ยังไม่หยุดเดินมาที่ฉันอยู่ดี

ปึก!

หลังฉันชนกำแพงแล้ว ถอยหลังไม่ได้แล้ววToT

ฟึบ!

มาร์คเอาแขนขึ้นพาดกับผนัง กลายเป็นว่าฉันโดนขังอยู่ตรงกลางระหว่างแขนของเขา! จากนั้นเขาก็เอาหน้ายื่นเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้หน้าเราห่างกันไม่กี่คืบ

"นี่เธอจำฉันไม่ได้เหรอ ยัยบื้อ!"

...............................

ไรท์มาต่อให้แล้วน้าา ขอโทษที่มาช้า ต่อไปจะตั้งใจอัพให้มากกว่านี้น้า ติดตามกันเยอะ คอมเม้นเป็นกำลังใจด้วยน้าา