ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ Got7 x you ] She's a monster เธอคือยัยปีศาจของผม

    ลำดับตอนที่ #7 : she's monster chapter 6

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 593
      5
      5 เม.ย. 59

    。SYDNEY♔






    "แบม จอดตรงนี้แหละๆ" ฉันรีบบอกให้แบมๆหยุดรถก่อนที่จะเลยไปจอดที่อื่นซะก่อน



    "นี่โรงแรมที่แกพักหรอ อยู่ใกล้หอพักฉันพอดีเลยนะเนี่ย"     


                   
    "แกหิวป่าว เดี๋ยวพาไปหาไรกิน"  แบมแบมถาม

    "เอ่อ ก็.."

    "แบมแบมอ่า! พี่เมเนโทรตามแล้ว บอกให้ไปบริษัท"   เสียงยูคยอมตะโกนเรียกแบมแบมมาจากรถ

     "อ่าๆ เดี๋ยวไป แปป"   แบมแบมตะโกนกลับไป 

     "โทษที มีงานอะ ไว้วันหลังฉันจะพาไปหาอะไรอร่อยๆกินนะ"             

      "อื้ม ไม่เป็นไร แกไปเหอะ"                                                  

      "นี่เบอร์ฉัน มีไรโทรมาละกันนะ บาย"แบมแบมโบกมือให้ฉันก่อนจะวิ่งไปที่รถ                                                                                                                                                                                                 

     
      อ่าว ลืมคืนเสื้อเจบี งั้นเอาไว้วันหลังค่อยฝากแบมแบมเอาไปให้ละกัน ตอนนี้ขอเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องละออกมาหาไรกินดีกว่า หิวจะแย่แล้ววว




      ฉันออกมามินิมาร์ทแถวๆโรงแรม อากาศหนาวชะมัดเลย ดีนะที่มีเสื้อเจบีอยู่ ไม่งั้นต้องหนาวตายแน่ๆเลย


    "มินิมาร์ทยินดีต้อนรับค้า"   พนักงานแคชเชียร์กล่าวต้อนรับฉัน ฉันโค้งให้เล็กน้อย จากนั้นก็ตรงไปที่ข้าวปั้นบนชั้นวางทันที


      
    "ขอโทษนะคะลุง ช่วยหยิบข้าวปั้นอันนั้นให้หน่อยค่ะ" ฉันบอกกับคุณลุงคนหนึ่งที่ยืนหันหลังให้ฉันอยู่


    ลุงคนนั้นทำท่าตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆฉันก็มาอยู่ข้างหลังเขาแบบนี้ จากนั้นลุงก็หยิบข้าวปั้นส่งมาให้ฉันทั้งๆที่ยังหันหลังให้ฉันอยู่   



    หน้าฉันมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอวะ - -



    "ขอบคุณค่ะ" ฉันกล่าวขอบคุณไปแล้วเดินไปหยิบนมกล้วยอีก2ขวดมาคิดเงิน จะได้รีบไปพักผ่อนนั่งเครื่องบินมาเมื่อยจะแย่...







    "ตึกๆ"

    ลุงนี่ตามฉันมาทำไมเนี่ย น่ากลัวอะ! ใส่ผ้าปิดปาก ใส่แว่นดำเหมือนโจรเลย รีบเดินดีกว่า



    "ย่าห์ เธอน่ะ!"



    อยู่ๆลุงนั่นก็ตะโกนเรียกฉัน แล้วก็วิ่งตามมา ไอบ้าเอ้ยยย ตามมาทำไม


    "หยุดนะเว้ย ไอ้โรคจิต หยุดตามช้านนน" ฉันตะโกนใส่มัน แต่มันก็ยังวิ่งตามฉันมาอยู่ดี



    หมับ! 



    มันจับเข้าที่แขนฉัน




    "อ้ากกก ออกไป ไอ้โรคจิต!!" ฉันตะโกนเสียงดังแล้วเตะเข้าไปที่เป้าของมัน 




    ได้ผลแฮะ! มันหยุดจับแขนฉัน แล้วเปลี่ยนเป็นกุมเป้าแทน

    "โอ้ยย... ยัยบ้าเอ้ย" ไอ้โรคจิตนั่นร้อง

    "อย่าคิดว่าจะทำอะไรฉันได้นะเว้ย ไอ้บ้า!"

    ฉันรีบวิ่งกลับไปที่โรงแรมอย่างรวดเร็ว มาถึงวันแรกก็โดนโรคจิตตามเลย จะรอดมั้ยวะเนี่ยTT



    ....................
    ทำไมคุยกะมาร์ครู้เรื่องเนี่ยย ฮ่าฮ่า ให้คุยกันรู้เรื่องเลยละกัน อ่านกันเยอะๆนะคะ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×