Story of love เกี่ยวหัวใจนายแสนดี

ลำดับตอนที่ #3 : ลาก่อนเจ้าพริิตตี้

     2

       ฮ้าววววว~~~ ง่วงๆๆๆๆ..นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย...ห๊า! จะ11โมงเเล้ว โอ้ไม่นะ เดี๋ยวเจ้าของเจ้าพริตตี้มาเห็นหละอายขายหน้า เลยฉัน ไม่ได้เเล้วต้องไปอาบน้ำโดยด่วนเลย T^T

--------------------------------

      ฉันวิ่งผ่านน้ำ ถูกแล้วหละฉันวิ่งผ่านน้ำจริงๆ ไม่ลื่นหัวฟาดพื้นก็ดีเท่าไหร่แล้ว นี่ก็ประมาณ 11 โมงกว่าๆเกือบเที่ยงแล้วเดี๋ยวก็คงจะมาเเล้วหละ

~~เมี๊ยวววๆๆๆๆ~~~

"พริตตี้มานี่เร็ว...มานั่งข้างๆฉันนี่เร็ว"

~~เมี๋ยวๆๆๆๆ~~
   
"เดี๋ยวแก ต้องไปแล้วนะ...ถ้าแกไปแล้วอย่างลืมฉันหละเจ้าพริตตี้" พริตตี้ไม่มีเสียงตอบรับเหมือนทุกที แต่พริตตี้ตอบรับด้วยการกะพริบตาเหมือนเป็นการสัญญา

ออดดดดดดด   ออดดดดดดดดดดดดดดดด  ออดดดดดดดดดด 

"สงสัยจะมาเเล้วหละ...เจ้าพริตตี้ไปเร็ว มาเดี๋ยวฉันอุ้ม"

"เอ่อพอดี.....เอ๊ะ ฟ้า นั่นฟ้าใช่รึเปล่า"

"ใช่แล้วนายเป็นใคร??" เทพบุตรชัดๆ...หล่อมาก *0*.... เเต่....เอ๋ทำไมเขารู้จักฉันนะ

"จำฉันไม่ได้หรอฟ้า" เอ๊ะ หน้าคุ้นๆ นะ หรือว่า...

"ไพรส์..นายใช่ไพรส์รึเปล่า"

"ดีใจจังเธอจำฉันได้ ^^"

"นายกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย..แล้วแมวตัวนี้ของนายหรอ"

"อืม.ฉันก็กลับมาได้สักพักแล้วหละ แล้วเนี่ยเจ้ามิกกี้เเมวของฉันเอง...^^"

"มิกกี้??"

"ใช่มันชื่อมิกกี้"

~~เมี๊ยววววๆ~~(ใช่ๆ)

"เอ่อ...ชั่งมันเหอะ นายเข้ามานั่งในบ้านฉันก่อนสิ ไม่ได้คุยกันตั้งนาน ^^"

"อืมก็ดีนะ...เธอยังสดใสน่ารักเหมือนเดิมเลยนะฟ้า ^^"

"บ้าหรอพูดอะไรเนี่ย -////-" ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เจอไพรส์อีก เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันคนหนึง เขาให้คำปรึกษาฉันทุกเรื่อง เขาอยู่ข้างฉันเสมอ เวลาฉันไม่มีใครก็ยังมีไพรส์เนี่ยแหละที่อยู่กับฉัน เวลาไปไหนมาไหนกับไพรส์ทุกคนมักจะคิดว่าฉันกับไพรส์เป็นเเฟนกัน แต่ไพรส์ก็น่ารักดีนะ ^^

"ฟ้าคิดอะไรอยู่ ชวนเข้าไปแต่ไม่เปิดประตูให้เนี่ยนะ"

"อ้าว..ขอโทษๆๆ"

"ฟ้า...ตอนที่ฉันไปเรียนที่เมืองนอกเธอโอเคไหม"

"โอเคเรื่องอะไร??"

"ก็เรื่องต้นไง...เป็นยังไงบ้าง"

"อย่าพูดถึงมันอีกเลย..ฉันไม่พูดถึงอีกมันทำให้ทั้งฉันและนายเจ็บทั้งคู่"

"ฉันไม่เป็นไรหรอก..แต่เธอ..."

"ฉันเลิกกับเขาแล้ว..ไพรส์ฉันขอโทษนะ"

"ขอโทษเรื่องอะไร"

"ที่ฉันบอกเลิกเธอทั้งๆที่เธอดีกับฉันทุกอย่างแต่ฉันกลับมองข้ามเธอไป"

"เรื่องมันผ่านไปแล้วนะ...เธอไม่ต้องเสียใจกับมันแล้วหละ ^^"

"นายอย่ายิ้มสิ ยิ่งยิ้มฉันยิ่งรู้สึกผิดนะ"

"อ้าว..ยิ้มก็ไม่ได้ ฉันอยากให้เธอ พูดคุยกับฉันเหมือนเดิมได้ไหม ไม่ต้องคบกันแบบเดิมก็ได้แต่เพื่อนก็พอแล้ว"

"ได้สิสำหรับนาย ^^"

              ฉันกับไพรส์เราเคยคบกัน เราคบกันก่อนที่ฉันจะได้เจอต้น ไพรส์ดีกับฉันทุกอย่าง ก็อย่างว่านั้นแหละ ใครต่อใครชอบบอกว่าเราเหมือนคู่รักกัน ทุกครั้งที่มีคนทักแบบนี้ไพรส์จะถามฉันว่ารู้สึกยังไง ช่วงเวลานั้นฉันมีแต่ไพรส์เพียงคนเดียวเท่านั้น ตอนนั้นฉันชอบไพรส์จริงๆ จนกระทั่งได้เจอต้น ไพรส์ก็เริ่มห่างฉันไปอาจจะเป็นเพราะไพรส์ต้องจัดการเรื่องที่จะไปเรียนต่อเมืองนอกด้วย มันทำให้ฉันได้รู้จักกับต้นและสนิทกัน สนิทกันมาก จนสุดท้ายฉันก็บอกเลิกกับไพรส์ แล้วมาคบกับต้นแทน ตอนนั้นฉันก็รู้สึกไม่สบายใจเหมือนกันนะที่ทำแบบนั้น แต่ฉันก็ทำมันลงไปแล้ว และมันก็เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดของฉัน ซึ่งฉันจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเด็ดขาด จนถึงวันนี้ฉันก็ยังรู้สึกผิดที่ทำให้ไพรส์เสียใจ ฉันไม่เคยมีความสุขเลยที่นึกถึงเรื่องเก่าๆ ทุกครั้งที่ฉันนึกถึงฉันก็เจ็บเสมอ ฉันมัน เลว เลวที่สุด !!.

"งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ"

"จ้า ^^ ไพรส์ๆๆ อย่าลืมเจ้าพริตตี้"

"พริตตี้??" 

"ก็แมวตัวนี้ไง" ฉันพูดแล้วชี้ไปที่เจ้าพริตตี้ที่นัวเนียขาฉันอยู่

"ฮะๆๆๆ...เจ้านี้มันตัวผู้นะ"

"นั้นแหละๆ เอาไปเลย กลับบ้านไปได้เเล้ว" ฉันอุ้มเจ้าพริตตี้ เอ๊ย มิกกี้ให้ไพรส์ แล้วขยี้หัวเป็นการสั่งสอน หัวนายเสียทรงแน่ ^^

"เธอเล่นอย่างนี้หรอ ได้ๆ" อ๊ากๆๆๆ ช่วยด้วยไพรส์มันจะฆ่าฉันแล้ว...ขยี้หัวฉันซะไม่มีชิ้นดี -*-

"ไพรส์ หยุดเลยกลับบ้านไปได้เเล้ว"

"ฮะๆๆ ไปก็ได้ ^^ ดูแลตัวเองด้วยนะฟ้าฉันเป็นห่วง ^^"

"อืม..^^ เหมือนกันนะ"