Story of love เกี่ยวหัวใจนายแสนดี

ลำดับตอนที่ #2 : เจ้าเหมียว

1

ฉันกลัวนะ~~ต้นไม้มันขยับใหญ่เเล้ว .... T0T มันจะเป็น งู จิ้งจก ตุ๊กแก หรือตัวอะไรกันเเน่

"ฝ้ายๆๆๆ เข้าไปดูดิเร็วๆ ฉันกลัว"

"อ้าวแกกลัวเเล้วคิดว่าฉันไม่กลัวหรือไง -*-"

~เมี๊ยวววววว~~~~~

"เฮ้ย..นั่นมันเเมวนี่ หลอกให้ฉันพูดอยู่ตั้งนาน เป็นแมวก็ไม่บอก -*-"

"น่ารักจังเลยอ่ะฝ้าย ^^...มันหลงมาเเน่ๆเลย"

"เเล้วมันจะตามเรามาทำไมหล่ะ"

"ก็...ไส้กรอกที่มือแกไง -_-^" ฉันพูดพรางชี้ไปที่มือของฝ้าย ซื้อมาทำไมเยอะแยะกินคนเดียวซื้อมาตั้ง8ไม้ถ้าซื้อมาแบ่งฉันด้วยหล่ะจะไม่ว่าเลยจริงๆ

"เออ..ใช่ เเล้วจะเอายังไงกับแมวตัวนี้ดีหล่ะ" นั่นหนะสิจะเอายังไงดีหล่ะ แต่มันน่ารักโดนใจมากเลย ฉันยิ่งเป็นพวกเห็นสัตว์น่ารักๆไม่ได้เป็นต้องใจอ่อนตลอดเลยเพราะฉันยึดกฎของลูกเสือ ลูกเสือมีความเมตตากรุณาต่อสัตว์ โฮะๆๆๆ(เกี่ยวกันไหมเนี่ย)

"ฉันตัดสินใจเเล้วว่าฉันจะเอาเจ้าแมวตัวนี้ไปเลี้ยงเอง ^^"

"เฮ้ย ฟ้าแต่เเมวตัวนี้มันมีเจ้าของเเล้วนะ"

"เอาน่า เดี๋ยวฉันจะประกาศหาเจ้าของเอง ระหว่างนี้ฉันก็จะเลี้ยงเจ้าพริตตี้เอง"

" พริตตี้ ??"

"ก็เจ้าเเมวตัวนี้ไง เนอะๆๆเจ้าพริตตี้ ^^"

"คิดชื่อเร็วเชียวนะยัยฟ้า...มันจะชอบหรอ"

เมี๊ยวววว~~ววววววว  [ไม่ชอบๆ...ฉันเป็นตัวผู้]

"เห็นไหมมันชอบชื่อนี้ ฝ้ายจ๋าช่วยฉันเลี้ยงด้วยนะ" ฉันพยายามส่งสายตาอ้อนวอนเต็มที่ *0* วิ้งๆๆๆๆ

"เเต่ต้องให้เจ้าพริตตี้อะไรเนี่ยอยู่ที่บ้านแกนะ"

"ได้ๆฝ้ายเพื่อนรัก มามะ มาจุ๊บทีหนึ่ง -3-"

"เฮ้ยอย่านะโว้ยๆ" เล่นเอาฝ้ายวิ่งหนีฉันกลับไปบ้านแทบไม่ทัน ฉันก็ไม่กล้าจุ๊บแกหรอก เดี๋ยวฟ้าจะผ่าเอา จะไม่รอดกันทั้งคู่ พาเจ้าพริตตี้กลับบ้านดีกว่า แมวตัวนี้น่ารักจังเลย ชอบมากๆถ้าเจ้าของมาเอาคืนฉันจะทำยังไงหล่ะเนี่ยเจ้าพริตตี้..........

   เเล้วฉันจะต้องซื้ออะไรบ้างนะ อืม...อาหารแมว ปอกคอก็ซื้อใหม่ด้วยแล้วกันมันเก่าแล้ว ที่นอนของเจ้าพริตตี้ แต่ว่า เอาผ้าห่มผืนเล็กๆที่บ้านฉันไปก่อนแล้วกันยังไงแกก็ไม่ได้อยู่กับฉันตลอดไปนี่นา....


"เฮ้อ~~เจ้าพริตตี้ฉันเหนื่อยจริงๆเดี๋ยวแกอยู่ตรงนี้ก่อนแล้วกัน ฉันใส่อาหารไว้ตรงนี้นะ"

~~เมี๊ยวววววว~~~

"ดีมาก เชื่อฟังกันอย่างนี้ค่อยน่าเลี้ยงหน่อย เนอะ ^^"

    บางที่มีเจ้าพริตตี้อยู่ด้วยคงช่วยสร้างสีสันกับฉันได้มากเลย..ฉันชักไม่อยากคืนเจ้าพริตตี้แล้ว หรือว่าฉันจะไม่หาเจ้าของ เจ้าพริตตี้ดีเนี่ย แต่มันเป็นความคิดที่ ชั่วร้ายมาก เมื่อเป็นอย่างนี้ คนสวยๆอย่างฉันไม่ขอทำแบบนั้นเด็ดขาด โฮะๆๆๆ


     ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วก็ต้องมานั่งพิมพ์ประกาศหาเจ้าของเก่าของเจ้าพริตตี้...

---------ผ่านไปราว 1 ชั่วโมง ----------

"เฮ้อ~~~ เสร็จสักที ลงไปเล่นกับพริตตี้ดีกว่า"


~~เมี๊ยวววววววววว~~~

"เป็นไง อาหารอร่อยรึเปล่า..มานี่เลยมาเล่นกับฉันเร็วเจ้าพริตตี้"

      ฉันเล่นกับเจ้าพริตตี้ไปนานเท่าไหร่แล้วเนี่ย ง่วงจังเลย ฮ้าววว.....นอนดีกว่าไม่มีแรงเดินขึ้นห้องแล้ว นอนมันตรงนี้แหละ - -

"คืนนี้ฉันนอนด้วยนะ ราตรีสวัสดิ์ เจ้าพริตตี้ ^^"

          ----------------------------------------------------------------------------------------

    โอ๊ยยยยยยย....สว่างแล้วหรอเนี่ยง่วงชะมัดเลย เเล้วเจ้าพริตตี้ไปไหนหละเนี่ย แอบหนีออกไปเที่ยวรึเปล่ามาได้ไม่นานออกฤทธิ์ซะแล้ว เจ้าพริตตี้ !!!

"พริตตี้ๆๆๆๆๆอยู่ไหน"

~~~เมี๊ยวววๆๆๆๆๆ~~~~

"อยู่ไหนเนี่ย..ทำไมได้ยินเสียงอยู่ใกล้ๆนะ"

~~~~เมี๋ยววววๆๆๆๆ~~~~

"อ้าวเฮ้ย...แกมานอนใต้ขาฉันทำไมเล่า แล้วยังจะมีหน้ามาร้องอีก"

~~เมี๊ยวววๆๆ~~~(เธอนั้นแหละมานอนทับชั้น ยังจะมาพูดดีอีก เมี๊ยวววว)

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง   กร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง  (เสียงโทรศัพท์บ้านฉันเอง เหอะๆ)


"ฮัลโหล"

(ฟ้าแกนัดฉันให้มารอแก ฉันมารอแกนานเเล้วนะเนี่ย ออกมาได้ยังเร็วๆ)

"โห..เป็นชุดเลยนะ เออๆ กำลังจะไป"

(แกใช้คำว่ากำลัง??)

"เอาน่า รออีกหน่อยจะไปแล้ว แค่นี่นะ"

   เฮ้อ..เกือบถูกจับได้แล้วว่าพึ่งตื่น - -^ อาบน้ำดีกว่า ลั้ล ลา ~~

-----------20 นาทีต่อมา-------------

"ฝ้ายมาแล้วๆๆๆ"

"แกมาเอาเที่ยงเนี่ยนะ"

"ไปเหอะไปช่วยกันติดประกาศเร็ว"

"มาช้ายังมาทำเป็นกลบเกลือน"

"เชอะ"

      นี่แหละฉันกลบเกลือนเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับฉันไปแล้วหละ.....นี่เหลือไปประกาศอีกประมาณ 20 แผ่น เฮ้อ..เมื่อยไปทั้งตัวเลยเนี่ย เจ้าของก็ไม่รู้จักดูเเลสัตว์เลียงของตัวเองเลย...พออยากได้ก็เอามาเลี้ยงพอเบื่อก็เอามาทิ้ง สมัยนี้ถึงได่มีสัตว์จรจัดเยอะเเยะเต็มไปหมด

"ฝ้ายๆๆๆ"

"อะไรเล่า"

"กลับบ้านได้เเล้ว"

"ก็ต้องเป็นอย่างนั้นแหละ ก็ฉันหมดประโยชน์แล้วนี่"

"แหมๆ..ฝ้ายเพื่อนรัก ฉันจะให้รางวัล มามะมาจุ๊บที่"

"หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ แกเข้ามาใกล้ฉันกว่านี้ฉันกระโดดเตะแกแบบจีจ้าแน่คอยดู"

"ไอ้เพื่อนบ้า โหดร้าย T0T"

"เออ ฉันกลับแล้ว"

           ฉัันกลับมานั่งอืดอยู่ที่บ้าน ประมาณ 2 ชั่วโมงได้ ฉันก็เพิ่งคิดได้ว่า...ว่า...ฉันต้องหาอะไรสักอย่างกิน - -^
           หลังจากที่ฉันได้กินอาหารแสนอร่อย(มาม่าดีๆเนี่ยแหละ)ฉันก็มานั่งอืดอยู่ที่เดิมไม่มีอะไรมากกว่านี้

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง กร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

"ฮัลโหล"

(เอ่อ..ประกาศที่เอามาติดไว้ที่สวนสาธารณะ ผมเป็นเจ้าของเเมวตัวนั้นเองครับ)

"จริงหรอคะ"

(ครับผมจะมารับเเมวของผมพรุ่งนี้ตอนเที่ยงๆได้ไหมครับ จะสะดวกรึเปล่า)

"เที่ยงหรอคะ...สะดวกค่ะ"

(ครับๆ ขอบคุณครับ)

"ค่ะ"

      เจ้าพริตตี้เจ้าของแกจะมารับพรุ่งนี้เเล้วนะ ใจหายเหมือนกันนะเนี่ยถึงฉันจะเลี้ยงแกมาแค่วันเดียวก็เถอะ พรุ่งนี้หรอมันเร็วเกินไปนะ เจ้าพริตตี้จะไปแล้ว ต่อไปนี้ฉันจะคุยกับใครดี เเกมาเเล้วฉันมีความสุข ไม่รู้สึกเหงา หรือ เศร้าเลย ไม่อยากให้แกไปเลย

"พริตตี้ๆๆมานี้เร็ว"

~~เมี๊ยวๆๆๆๆ~~~

"วันนี้แกไปนอนที่ห้องกับฉันแล้วกัน"

    ฉันนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอนกับเจ้าพริตตี้ จนเผลอหลับไป ลาก่อนนะเจ้าพริตตี้ ถึงจะเป็นเวลาสั้นๆฉันก็ขอบใจมากที่ทำให้ชีวิตฉันมีไม่เหงา ต่อไปคงไม่มีแล้ว .....