เรื่องเล่าจากก้อนกรวด

เรื่องเล่าจากก้อนกรวด (ก้อนกรวดของพระราชา )

การเป็นพยาบาลประการที่ตึกศัลยกรรมชายก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเช่นกัน การให้บริการทางสุขภาพท่ามกลางความทุกข์ ท้อแท้ สิ้นหวังของคนรอบข้าง ทั้งจากผู้ป่วยเอง ญาติ และครอบครัว จะทำให้เราปั้นหน้ายิ้มอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันได้ยังไง.. ทั้งที่ภาระงานมากมาย เร่งรีบ และฉุกเฉิน การผ่าตัดนอกเวลาที่นับวันจะเยอะขึ้นเรื่อยๆ เรายอมรับว่าทุกคนที่เข้ามารับบริการล้วนแล้วแต่เป็นมนุษย์ที่ต้องการความรัก และการดูแลเอาใจใส่ แต่... มีใครเข้าใจไหมว่าพยาบาลก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่มีทั้ง สุข ทุกข์ โกรธ เกียด เช่นเดียวกับคนอื่นๆ ? คำตอบก็คือ เราสั่งให้ใครคิดและเปลี่ยนใครไม่ได้ แต่เราเปลี่ยนตัวเราเองได้

อันความกรุณาปราณี จะมีใครบังคับก็หาไม่ หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ จากฝากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน เป็นเพลงที่ติดตรึงฝังลึกอยู่ในหัวใจของเราตลอดเวลา ในการทำงานท่ามกลางความสับสน วุ่นวาย ความทุกข์ ท้อแท้และสิ้นหวังของคนหลายๆคนอาจกระทบกระทั้งกันบ้าง อาจบั้นทอนพลังแห่งการดำเนินชีวิตของเราไปบ้าง แต่ในความสับสน และวุ่นวายเหล่านั้น เราชาวศัลยกรรมชายยังมีที่ว่างสำหรับการแบ่งปันน้ำใจให้แก่กันได้เสมอ......

ศัลยกรรมชายเราถือเป็นก้อนกรวดเม็ดหนึ่งของพระราชา เป็นข้าของแผ่นดิน หยาดเหงื่อทุกหยดจากการทำงานคือการตอบแทนแผ่นดิน เรื่องที่จะเล่าผ่านก้อนกรวดเม็ดนี้เป็นเรื่องที่ต้องอมยิ้มทุกครั้งที่นึกถึง... มีพลังทุกครั้งเมื่อรู้สึกเหนื่อยหล้า และท้อแท้ในการทำงาน