ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Loving...brotheR [ CHAPTER 11 ] :: 100%
Chapter 11
“ นี่. อันนี้เบอร์ชั้น เก็บไว้ด้วยเล่า “ คิบอม ยื่นอผ่นกระดาษใบเล็กให้ฮยอกแจ ขณะกิน ต็อกโบกิแสนอร่อย
“ อื้ม “ ฮยอกแจยัดเนื้อเข้าปาก ความอร่อยแผ่ซ่านทั่วลิ้น
“ นั่น! ใจเย็นๆ มันไม่หนีไปไหนหรอก “ คิบอมบ่น “ ปากนายยัดได้กี่ชิ้นเนี่ย เหมือนกระรอกเลยอ่า “ คิบอมจิ้มไปที่แก้มอูมๆของฮยอกแจที่มีเนื้อยัดอยูในนั้น “ เดี๋ยว ติดคอตายอนาถอยู่ตรงนี้พอดี
“ แค่กๆ “
“ นั้นไง ว่าแล้ว วว นี่น้ำ เอาไปๆ “ คิบอมยื่นแก้วน้ำให้ แต่ฮยอกแจกลับส่ายหน้า กลับหยิบแก้วทีมีโซจูมาดื่มแทน
“ อ่า~ ...ไม่ได้ใจเลย เอาชามน้ำซุปมาที “
“ จะเอาไปทำไร “ คิบอมมองชามน้ำซุป ก่อนจะมองฮยอกแจอีกครั้งด้วยความประหลาดใจ
“ เอามาเหอะน่า “ ฮยอกแจฉวยชามน้ำซุปออกมา ก่อนจะเทน้ำซุปของเขาเองลงในชามของคิบอม ก่อนจะรินโซจูใส่ชามน้ำซุป แล้วซดรวดเดียวหมด o [ ] o!!!!
“ เฮ้ย!! ... ทำได้ไงอ่ะ “ คิบอมมองอย่างอึ้ง “ ให้ตาย..ตัวแค่นี้แต่กินเยอะเป็นบ้า ถามจริงเหอะ ไอ้พวกที่กินไปมันหายไปไหนหมด “ คิบอมใช้ตะเกียบชี้ไปที่หน้าของฮยอกแจที่กำลังสุขขีอยู่กับรสชาติความอร่อย ของโซจูและชิ้นเนื้อเมื่อครู่
“ ลองกินดู อร่อยมาก “ ฮยอกแจเลื่อนชามโซจู ( ต้องใช้คำว่าชามเพราะมันใหญ่ ) ที่อยู่ตรงหน้าไปให้คิบอม “ เวลากินนายต้องยัดเนื้อเข้าไปในปากเยอะแล้วก็เคี้ยวไปเรื่อยๆ จนคิดว่ามันละเอียดที่สุด แล้วค่อยซดโซจูในชาม “
“ ไรอีกเนี่ย ...เออๆ..กินก็ได้ “ คิบอมยัดเนื้อเข้าไปในปาก ชิ้นแล้วชิ้นเล่า จนเต็มพิกัด ก่อนจะค่อยเคี้ยวๆ โดยมีฮยอกแจนั่งให้กำลังใจอยู่ตรงข้าม “ เคี้ยวเสร็จแล้ว...ทำไงต่อ “ คิบอมพูดทั้งๆที่ยังมีอาหารอยู่ในปาก
“ นายอย่าพูดตอนนี้ดิ จะอ้วก ..เอ้าๆ ซดนี้ต่อ “ ฮยอกแจยื่นชามโซจูให้คิบอม
“ อ่า~ “
“ เป็นไง สุดยอดใช่มะ “ ฮยอกแจแกว่งตะเกียบไปมา
“ ครั้งแรกในชีวิตชั้นเลยนะเนี่ย “ คิบอมยิ้มน้อยๆ
“ กินเยอะนะๆ ต่อไปอาจจะไม่ได้กิน อย่างชั้นที่ต้องรีบยัดไว้เพราะ คราวนี้นายเลี้ยง “
“ เอาเหอะ “
“ อร่อยสุดยอดเลยเน๊อะ “ ฮยอกแจหันหน้าไปหาคิบอมที่กำลังขับรถ “ ขอบใจนะที่เลี้ยงต็อกโบกกิ “
“ ไม่เป็นไร บ้านนายหลังไหน “ คิบอมขับเข้าไปในซอยมืดๆ “ นายอยู่ในที่แบบนี้ได้ไงกัน มืดๆเปลี่ยวๆ “
“ ก็ชั้นอยู่ได้อ่ะ ชั้นขี้เกียจย้าย หลังสุดท้าย ท้ายซอยเลย “ ฮยอกแจชี้ตรงเข้าไปท้ายซอย คิบอมเข้าไป
เรื่อยๆ ก่อนจะจอดให้ฮยอกแจลงจากรถ
เรื่อยๆ ก่อนจะจอดให้ฮยอกแจลงจากรถ
“ เก็บเบอร์ชั้นให้ดีๆอ่ะ “
“ เออ....เจอกันวันพรุ่งนี้ บาย~ “
“ อืม “ ฮยอกแจปิดประตูรถ เพื่อให้คิบอมได้ถอยรถออกจากซอยได้สะดวก
“ อิ่มชะมัด...” ฮยอกแจว่าพลางปูที่นอนของเขา ก่อนจะล้มตัวลงนอน “ ขี้เกียจอาบน้ำ อาบพรุ่งนี้แล้วกัน “ แล้วเขาก็หลับในที่สุด
20นาทีผ่านไป
พรึ่บ!!
“ นอนไม่หลับทำไงดี “ ฮยอกแจยีหัวของตนอย่างฝุ้งซ่าน “ รึว่ากินเยอะไป..ไม่นิ่ ปกติกินเยอะกว่านี้อีก “
RrrrRrrRR~
“ ฮโหล .คิบอมพูดครับ “
[ คิบอม...ฮยอกแจนะ ]
“ อ้าว! มีไรอ่ะ “ คิบอมลุกขึ้นนั่ง
[ นายถึงบ้านรึยัง ]
“ ถึงแล้ว ถามทำไม “
[ ปล่าว...พอดีนอนไม่หลับ ]
“ หรอ...ใช้โทรศัพท์ใครโทรมา “
[ สาธารณะอ่ะ ]
“ กลับบ้านไปซะ เดี๋ยวชั้นไปหาที่บ้าน อีก5 นาที ไปได้แล้ว วางซะ “
ติ๊ด!!
ก๊อกๆๆ (knock out )
“ มาแล้วครับ “ ฮยอกแจวิ่งไปที่ปนะตู ก่อนจะเปิดออก “ มาเร็วจังนะ คิบอม “ ฮยอกแจยิ้มก่อนจะกวักมือให้เข้ามาในบ้าน “ รับได้ใช่ม้า บ้านแบบนี้อ่ะ “
“ อือ “ คิบอมพยักหน้า “ นายเรียกชั้นมาไม “
“ อยู่เป็นเพื่อนหน่อย..นอนไม่หลับ ไม่ชอบนอนคนเดียวมันเหงา “
“ จะให้นอนเป็นเพื่อนว่างั้น “ คิบอมเอ่ยอย่างรู้ทัน
“ นายนอนได้รึปล่าวล่ะ ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร นายกลับไปเถอะ “
“ ขับมาถึงนี่ทั้งที ไหนอ่ะ“ คิบอมถามขณะเดินตามฮยอกแจ
“ นี่ไง..นายนอนได้ใช่มั๊ย “ ฮยอกแจเกาหัว
“ ได้สิ...” คิบอมนั่งลงบนที่นอน ก่อนจะฉุดฮยอกแจให้ลงมาด้วย “ นายจะนอนฝั่งไหน ฝั่งซ้ายรึขวา “
“ ฝั่ง..ฝั่งขวา ข้างๆนายอ่ะ “ ฮยอกแจชี้ พลางก้มหน้างุดๆ
“ นอน! “ คิบอมเอนตัวลงนอน ก่อนจะกระชับผ้าห่มให้มิดชิด โดยมีฮยอกแจนอนอยู่ข้างๆ “ คราวหน้าอย่าใช้โทรศัพท์สาธารณะนะรู้มั๊ย เดี๋ยวโดนฉุดเข้าป่ากันพอดี ซอยยิ่งมืดๆอยู่ “ คิบอมพูดโดยไม่หันมาทางฮยอกแจ
“ แล้วจะให้ชั้นทำยังไงล่ะ “
“ นี่! เอาไปใช้... “ คิบอมล้วงกระเป๋ากางเกงก่อนจะยื่นโทรศัพท์มือถือไอโฟนให้ “ ชั้นให้นายยืม “
“ จะดีเหร../ เอาไปเหอะ “ คิบอมพูดขัดฮยอกแจ
“ แต่..แต่ชั้นใช้ไม่เป็น “ ฮยอกแจพูดเสียงเบาๆแทบจะเป็นเสียงกระซิบ คิบอม ยิ้มก่อนจะเขยิบตัวเข้าหาฮยอกแจ
“ ใช้งี้นะ เปิดเครื่องซะก่อน “ คิบอมกดสีดำตรงกลาง
“ ทำไมถึงไม่มีปุ่มตัวเลขอ่ะ “ ฮยอกแจหันหน้ามาทางคิบอม ถามด้วยความสงสัย
“ อันนี้ใช้แบบ ทัชเอา ปลายนิ้วสัมผัสอ่ะ ดูนะ “ คิบอมใช้นิ้วโป้งจิ้มที่หน้าจอก่อนจะลากไปทางขวา “ ทำแบบนี้เข้าเรียกว่าปลดล็อก เข้าใจป่าว “
“ อื้ม~ “ ฮยอกแจพยักหน้า
“ ไหนลองทำให้ดูหน่อยสิ “ คิบอมยื่นไอโฟนให้ฮยอกแจ ฮยอกแจรับเอาไว้ก่อนจะค่อยใช้นิ้วลากตามแบบที่คิบอมทำ แต่ทำเท่าไหร่มันก็ไม่ปลดล็อกซักที
“ ทำไมไม่ปลดล็อกอ่ะ “ ฮยอกแจทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “ ชั้นทำของนายเจ๊งแล้ว “ ฮยอกแจอยากร้องไห้
“ นายลากไม่สุดนิ่ มันก็ดีดกลับดิ “ คิบอมจับมือฮยอกแจข้างที่ถือไอโฟนอยู่ ก่อนจะค่อยๆลากไปจนสุด จนมันปลดล็อกได้สำเร็จ “ เป็นไง...” คิบอมยิ้มแต่ฮยอกแจกลับทำหน้ายู่บู้บี้
“ นายเก็บไปเหอะ..ชั้นใช้ไม่ได้หรอก ดูท่าจะแพง แถมเรื่องปลดล็อกแค่นี้ยังไม่รู้เลย “ ฮยอกแจดันไอโฟนไปหาคิบอม แต่คิบอมกับจับมันยัดใส่มือเขาแทน
“ ทำใหม่อีกรอบ “ และดูเหมือนจะไม่ฟังสิ่งที่เขาพูด
“ ง่ะ -- * “ ฮยอกแจอยากร้องไห้อีกครั้ง ทำไมไม่ฟังเค้าอ่ะ ฮยอกแจคิดในใจ ก่อนจะค่อยลากนิ้วไปจนสุด และก็สามารถปลดล็อกได้ในที่สุด “ ได้แล้ว คิบอมๆ ดูดิ “ ฮยอกแจเขย่าแขนคิบอม ด้วยความดีใจ
“ ได้แล้วใช่มั๊ย ต่อไปเข้าเมนู “ คิบอมกดปุ่มสีดำ หน้าจอที่เป็นรูปก็เปลี่ยนไป เป็นรูป สี่เหลี่ยมเล็ก มากมาย “ นี่คือ เมนู ชั้นจะสอนวิธีการโทรออกให้ “ คิบอมใช้นิ้วจิ้มปุ่มสีเขียวที่เป็นรูปโทรศัพท์ แล้วหน้าจอจากที่เป็นเมนู ก็กลายเป็นปุ่มตัวเลข “ นี่ไงปุ่มตัวเลข วิธีใช้นายก็กดตัวเลขตามเบอร์ที่นายจะโทร พอกดเสร็จก็ กดตัวนี้ต่อ “ คิบอมชี้ไปที่ปุ่มสีเขียวที่เขียนว่า call ง่ายก็เหมือนที่นายใช้โทรศัพท์สาธารณะโทรหาชั้นอ่ะแหละ คราวนี้ ชั้นจะโทรหานายแล้วให้นายลองรับดูนะ “ คิบอมล้วงกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบแบล็กเบอร์รี่ขึ้นมา ก่อนจะกดอไรสักอย่าง สักพักไอโฟนในมือฮยอกแจก็สั่น
“ นาย! มันสั่น มันจะระเบิดแล้ว “ ฮยอกแจมือไม่สั่น แต่ก็ยังคงกำแน่น คิบอมวางแบล็กเบอรรี่ไว้บนตัว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ในมือฮยอกแจขึ้นมา
“ ดูนี่ เบอร์ชั้นเห็นมั๊ย ขึ้นว่า คิบอมเนี่ย “ คิบอมชี้นิ้วไปที่ที่ชื่อของตนที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ “ เวลานายจะรับให้นายกดปุ่มนี้ สีเขียวอันนี้ แล้วนายก็คุย “ คิบอมกด “ แล้วเวลาคุยเสร็จกดอันนี้ สีแดงนี่ ..แค่นี้เอง ลองอีกที “ คิบอมหยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมากดอีกครั้ง ฮยอกแจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดที่ปุ่มสีเขียว แล้วเลื่อนขึ้นมาแนบหู ก่อนจะกดปุ่มสีแดง เพื่อวางสาย
“ ชั้นใช่เป็นแล้ว .... ง่ายดีเน๊อะ “ ฮยอกแจยิ้ม
“ ในเครื่องมีเบอร์ชั้นอยู่เบอร์เดียว ..ให้นายโทรหาชั้นคนเดียว “ ฮยอกแจพยักหน้า ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง เอาไอโฟนใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะดึงมือคิบอมให้ลุกขึ้น
“ ไปกินข้าวต้มกัน หิวอ่ะ “
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น