|END| |YOU| WANT YOU: รักคุณ❤ [YAOI]

ตอนที่ 17 : WANT YOU: รักคุณ❤ EP.15 : เรื่องบังอิญ(?)

EP.15

|เรื่องบังเอิญ(?)|

         "นั่นสินะครับ กิลก็คิดแบบนั้น"

         "อ่าว นี่พี่เวย์กับน้องรู้จักกันด้วยหรอ"ไอ้นัท น้องรหัสผมที่นั่งงงอยู่สักพักเอ่ยขึ้น ก่อนจะชี้มาที่ผมสลับกับกิล

         "ก็ไม่เชิง แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าไม่รู้จัก"ผมตอบกลับไปแบบนั้น "เท่าที่พี่จำได้ วันนั้นที่เราเจอกัน สถานที่มันค่อนข้างจะ...กิลไปทำอะไรที่นั่นหรอครับ พี่ถามได้มั้ย"

         พอได้ยินผมถามแบบนั้น กิลก็เลยส่งยิ้มมาให้ผมน้อยๆ ก่อนจะตอบ

         "พอดีวันนั้นเพิ่อนกิลมันลากไปน่ะครับ แต่กิลว่าช่างเรื่องนั้นมันดีกว่า กิลดีใจนะครับที่ได้เป็นสายรหัสพี่เวย์"

         "แล้ววันนั้นที่ผับทำไมไม่บอกพี่ล่ะครับ ว่าเรียนสาขาเดียวกัน" ผมถามอีกฝ่ายกลับไป

         "ผมอยากให้พี่เวย์แปลกใจน่ะครับ แต่พอรู้ว่าเราเป็นสายรหัสกัน ผมเองก็เลยแปลกใจไปด้วย ดีใจจังครับ"รอยยิ้มจากริมฝีปากอิ่มนั่นยังถูกส่งมาให้ผมตลอดเวลาที่เราพูดคุยกัน

         ซึ่งมันทำให้ความสงสัยเล็กๆที่ติดอยู่ในใจผมก่อนหน้า ถูกอีกฝ่ายลบล้างไปจนหมดด้วยความเป็นธรรมชาตินั่น

         ผมว่าโลกนี้มันกลมจะตาย แล้วผมกับกิลก็เจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง เพราะฉะนั้นผมก็ไม่ควรจะไปตัดสินคนอื่นตราบใดที่ยังไม่รู้จักเขาดีพอ ไว้เริ่มมีอะไรไม่ชอบมาพากลเมื่อไหร่ ค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน

         "งั้นก็ ขอต้อนรับเข้าสู่สายรหัสแล้วกันนะครับ เอ้า! กินๆ เต็มที่เลย มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง"

         SHIPPER PART 

         "เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นวะ ทำไมจู่ๆพี่ซิปถึงได้กระหน่ำโทรมาหากูแล้วถามหามึง พอกูโทรหา ก็ไม่ติดอีก ผัวมึงก็หาย กูนี่งงทั้งคืน" ไอ้คิวเซ้าซี้ถามผมทันทีที่ผมเปิดประตูก้าวขาเข้ามาในห้อง

         "มีเรื่องนิดหน่อย"

         "ไม่นิดมั้งกูว่า จากเสียงไอ้พี่ซิปนะ แทบจะแดกหัวกูอยู่แล้ว เมื่อคืนไปทำไรมา" ไอ้คิวยังคงใช้น้ำเสียงบวกกับสีหน้าจับผิดผมไม่เลิก ผมก็เลยถอนหายใจนิดๆ ก่อนจะเดินมาทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาโดยมีไอ้คิวตามมานั่งลงข้างๆ

         "เมื่อคืนกูโดนไอ้ซิปลากไปสนามมา"

         "เอ้า ถ้าพี่มึงลากมึงไป แล้วเค้าจะโทรมาโวยวายกับกูทำไมวะ ทำอย่างกับ นี่มึงอย่าบอกนะ ว่าผัวมึง..." ไอ้คิวหันมามองผม ผมก็เลยถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะพยักหน้ารับ

         "นั่นแหละ ไอ้เวย์มันตามไป ก็เลยมีเรื่องกันนิดหน่อย"

         "แล้วผัวมึงรู้ได้ไงวะ ว่ามึงไป" ผมไม่ได้ตอบอะไรมันกลับไป ทำแค่ส่ายหัวไปมาให้มันเท่านั้น "เฮ้อ ผัวมึงนี่ ขี้หวงฉิบหายเลย เมื่อคืนมันคงหวงมึงหนักเลยดิ่"

         ไอ้คิวพูดพร้อมกับเหล่สายตามันมองเข้ามาในคอเสื้อผม แล้วก็นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว

         "หยุดมองกูแบบนั้นสักทีได้มั้ยเนี่ย เดี๋ยวต่อยตาแตกเลยไอ้นี่นิ่" ผมส่งเสียงดุๆไปหามัน เพราะเริ่มรำคาญสายตาที่มันมองมาที่ผมไม่เลิก

         "เลิกโหดสักห้านาทีนี่ผัวมึงจะหนีไปมีชู้ป่ะ! นี่กูอุตส่าห์มีข่าวเพื่อนรักสุดสวาทขาดใจมึงมาบอกเลยนะ"

         "ใครวะ?"

         "ก็ไอ้เกียร์ไง" พอได้ยินชื่อนี้ผมนี่ถึงกับถอนหายใจออกมายาวๆ รู้สึกเกลียดขี้หน้ามันขึ้นมาอีกสิบเปอร์เซนต์ทั้งๆที่ตอนแรกก็เกลียดแม่งเต็มร้อยอยู่แล้ว

         "เมื่อคืนกูเจอมัน มันนั่นแหละ ที่ให้ไอ้ซิปลากกูไปแข่งรถ แล้วมึงรู้ป่ะ ว่าของเดิมพันที่มันขอจากกูคืออะไร" ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย ก่อนจะเอนหลังไปกับโซฟา

         "ตัวมึง ถูกมั้ย?" แล้วผมก็ต้องเด้งตัวขึ้นมามองหน้าไอ้คิวด้วยความตกใจ

         "ทำไมมึงรู้" ไอ้คิวยกยิ้มใส่ผม ก่ินที่มันจะเป็นฝ่ายเอนหลังลงไปกับโซฟาบ้างด้วยท่าทีสบายอารมณ์ จนผมเริ่มหมั่นไส้

         ไอ้คิวมันก็เป็นแบบนี้ มีเรื่องอะไรก็ชอบอุบไว้ ถ้าไม่จวนตัวจริงๆมันก็ไม่ยอมบอก แม่งชอบลีลา แล้วผมก็โคตรเกลียดแม่งตรงนี้เลย นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทนะ จะประเคนบาทาง้างปากมันสักที

         "กูไปอยู่นู่น กูรู้อะไรดีๆมาเยอะๆ ที่ไอ้เกียร์มันหายไปจากชีวิตมึงสองสามปีมานี้เพราะมันถูกพ่อมันส่งไปเมืองนอก แล้วดันโป๊ะแตก แม่งเสือกมาเรียนที่เดียวกับกู" ไอ้ควเริ่มเล่าด้วยท่าทีสบายๆ แต่เอาใจผมนี่ร้อนรุ่มไปหมด

         "แล้วทำไมมึงไม่บอกกูว่าเจอมันที่นั่น"

         "ก็กูไม่คิดว่ามึงอยากจะรู้ กูก็เลยไม่ได้บอก แต่เมื่อสองสามอาทิตย์ก่อนที่กูจะกลับมาที่นี่ กูดันโป๊ะแตกอีกรอบ" พอมันเห็นผมขมวดคิ้วใส่ด้วยความสงสัย มันก็เลยดันตัวลุกขึ้นมานั่งดีๆ ก่อนจะขยับมาใกล้ผม แล้วพูดต่อ "กูบังเอิญไปรู้ความลับของไอ้เกียร์"

         ผมหันไปมองหน้ามันทันที ส่วนไอ้คิวก็แค่ส่งยิ้มมาให้ สายตามันนี่ตอนนี้ดูแวววาวเป็นประกายเหมือนพวกเสือเห็นเหยื่อ หรือไม่ก็เด็กที่กำลังจะได้ของเล่นใหม่

         "ความลับ?"

         "ใช่! ความลับที่ทำให้มันถูกพ่อมันส่งไปอยู่เมืองนอก ความลับ ที่ถ้ามึงรู้ มึงได้ช็อกตายแน่เพื่อนรัก" ไอ้คิวกดยิ้มมุมปากใส่ผม ก่อนจะมองมาด้วยแววตาแสดงความสนุกสนานที่เห็นผมเริ่มนั่งไม่ติด เพราะอยากรู้สิ่งที่มันกำลังจะบอก

         "ความลับอะไรวะ" ผมเอ่ยถามออกไป มันก็เลยกวักมือเรียกผมเข้าไปใกล้ๆ ผมส่งเสียงจิ๊จ๊ะใส่มันนิดหน่อยเพราะมันมัวแต่ลีลาท่ามาก ไม่ยอมคายสิ่งที่มันรู้ให้ผมฟังสักที

         ผมขยับเข้าไปใกล้มัน มันก็เลยเอียงตัวมา ก่อนจะกระซิบความลับที่มันภูมิใจนำเสนอหนักหนาข้างหูผม

         "ความลับของไอ้เกียร์คือ..."

         WAY PART 

  

         "แล้วนี่กลับกันยังไง ให้พี่ไปส่งเปล่า" ผมเอ่ยถามกิลกับไอ้นัท เมื่อเราสามคนมายืนกันอยู่หน้าร้านแล้ว

         "ไม่เป็นไรครับพี่ พอดีหอผมอยู่แถวนี้ เดินแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว" ไอ้นัทบอกผม ผมก็เลยพยักหน้ารับมัน ก่อนจะหันไปถามอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆกัน

         "แล้วกิลล่ะ กลับไง ให้พี่ไปส่งมั้ย"

         "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวมีคนมารับ" กิลตอบผมกลับมาด้วยรอยยิ้มเหมือนทุกครั้ง

         "แล้วเมื่อไหร่มาอ่ะ ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนเปล่า"

         "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวคงใกล้ถึงแล้ว พี่เวย์ไปเถอะครับ" กิลตอบผมกลับมา

         "งั้นพี่ไปก่อนนะ มีอะไรก็โทรหาพี่ได้ ไม่ต้องเกรงใจ พี่น้องกัน" กิลพยักหน้ารับผม ผมก็เลยบอกลาทั้งคู่ ก่อนจะเดินมาขึ้นรถที่จอดอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ แล้วรีบเหยียบคันเร่งแบบมิดตีนกลับมาที่คอนโดทันที

         ผมปล่อยเวลาให้ไอ้ตี๋นั่นอยู่ตามลำพังกับเมียจ๋าของผมมานานเกินไปละ ผมจะไม่ยอมให้ถ่านไฟเก่ามันคุขึ้นมาหรอก ถ้ามันทำท่าไฟมันทำท่าจะติดเมื่อไหร่ ผมจะเอาตีนขยี้จนกว่ามันจะดับเอง คอยดูดิ่!

         20นาทีต่อมา

         ใช้เวลาไม่นาน ผมก็กลับมาถึงคอนโดเมียจ๋า พร้อมกับอาหารที่สั่งมาจากร้านเต็มไม้เต็มมือ พอมาถึงหน้าห้อง ผมก็เอาคีย์การ์ดทาบก่อนจะเปิดประตูเข้ามาในห้อง เพื่อพบกับ

         ฉากสวีทที่โคตรกัดกินหัวใจจนผมช็อกทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่งเป็นไอ้โง่อยู่หน้าห้อง

         เมียจ๋าของผมกับไอ้ตี๋นั่นกำลังจูบกัน! จูบกัน! ใครก็ได้ ตบหน้าผมที ตบหลายๆทีเลยก็ได้แล้วบอกผมทีว่าผมตาฝาด

         WTF!!! ไอ้ตี๋ มึงทำอะไรเมียกู!!!!!

         ผมรีบดึงสติตัวเองกลับมา ก่อนจะทิ้งข้าวของในมือลงกับพื้นแล้วรีบตรงไปกระชากไอ้ตี๋นั่นออกมาจากเมียจ๋าสุดที่รักของผมทันที

         "ไอ้ตี๋! มึงทำไรเมียกูวะหะ!" ผมกระชากเสียงถามมันทันที แต่มันก็เอาแต่ทำหน้ากวนตีนใส่ไม่เลิก ส่วนเมียจ๋าพอเห็นผมจะเอาเรื่องไอ้เวรนี่ก็รีบมาดึงผมไว้ทันที

         "เวย์ มึงใจเย็นก่อน"

         "ใจเย็นอะไร ตัวจะให้เค้าใจเย็นอะไร เห็นเมียตัวเองจูบอยู่กับคนอื่นจะให้เค้าเอาพลุมาจุดฉลองหรอ!" ผมโวยวายออกมาชุดใหญ่อย่างหัวเสีย แต่ไอ้คนที่โดนผมกระชากคอเสื้ออยู่ จู่ๆแม่งก็เสือกหัวเราะออกมา "หัวเราะห่าอะไรวะ มึงตลกมากนักอ๋อ?"

         ผมกระชากเสียงถามมัน พร้อมกับง้างหมัดเตรียมซัดเต็มที่

         "ตลกดิ่! ตลกพวกขี้หึงจนไม่ลืมหูลืมตา" มันพูดกับผม

         "ไอ้เวย์ มึงหัดฟังอะไรก่อนบ้างจะได้มั้ยวะ" แล้วเมียจ๋าก็ช่วยมันรุมผม ทำไมล่ะ ผมทำอะไรผิด ทำไมเมียจ๋าไม่เคยจะเข้าข้างพี่เวย์เลย พี่เวย์น้อยใจนะ

         "นายฟังนะ ฉันกับชิป เราไม่ได้ทำอย่างที่นายกล่าวหา ถึงแม้ว่าฉันจะอยากทำใจจะขาดก็เถอะ" ประโยคท้ายมันยื่นหน้ามากระซิบข้างหูผมให้ได้ยินกันแค่สองคน

         ไอ้ตี๋มึง!! จะเล่นใช่มะ? จะเอาใช่ป่ะ? ได้เลยตี๋ได้เลย มึงกับกูเดี๋ยวรู้กันตี๋

         ผมปล่อยมือออกจากคอเสื้อมัน แล้วเปลี่ยนมาเป็นหันกลับไปออดอ้อนเมียจ๋าสุดสวาทของผมแทน

         "ตัว งั้นเมื่อกี๊ที่เค้าเห็นคืออะไร" ผมถามออกไปพร้อมกับแสดงอาการน้อยใจนิดๆ

         ถ้าเมื่อกี๊ผมต่อยไอ้ตี๋เวรนี่ไป รับรองได้ เมียจ๋าด่าผมเละ แถมดีไม่ดีโดนไล่กลับคอนโดด้วย ผมยอมให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้หรอก          เพราะฉะนั้นผมต้องใจเย็น เอาลูกอ้อนเข้าสู้ รับรองไอ้ตี๋ไม่มีทางสู้ผมได้แน่นอน

         "มันไม่มีอะไรเลย กูก็แค่เคืองตา แล้วไอ้คิวมันก็มาดูให้ ก็แค่นั้น"

         "ตัวเคืองตาหรอ ไหน มาให้เค้าดูหน่อย เป็นยังไงบ้าง ดูสิๆ" ผมพูดแล้วเลื่อนมือขึ้นมาจับใบหน้าของเมียจ๋าไว้ ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆแล้วดูให้อย่างเป็นห่วง

         "ไม่เป็นอะไรแล้ว" เมียจ๋าพูดพร้อมกับดันผมออก แล้วหมุนตัวกลับไปนั่งบนโซฟา ผมเลยใช้จังหวะนั้นหันไปยักคิ้วใส่ไอ้ตี๋นั่น แล้วพูดกับมันแบบไม่ออกเสียงว่า 'อย่ามายุ่งกับเมียกูไอ้ตี๋' 

         แต่มันก็ส่งยิ้มกวนประสาทมาให้ พร้อมกับไหวไหล่ทำเหมือนที่ผมพูดไปไม่ได้ซึมเข้าแกนสมองให้มันได้ประมวลผลเลยสักนิด

         จะเล่นงี้ใช่มั้ยตี๋!! ได้เลยตี๋ได้เลย! มึงไม่จบ กูก็ไม่จบนะตี๋!!!

         "ตัว นี่เค้าซื้อกับข้าวมาฝากด้วย อร่อยๆทั้งนั้นเลยนะ มากินกันเถอะ ตัวหิวยัง" ผมเลิกสนใจไอ้ตี๋นั่น ก่อนจะตรงไปหยิบถุงของกินที่ซื้อมาที่ผมปล่อยทิ้งไว้หน้าห้องเอามาวางไว้บนโต๊ะ

         "มึงหิวยังคิว" แล้วเมียจ๋าก็หันไปถามไอ้เวรนั่น มันก็เลยยักคิ้วใส่ผม ก่อนจะตอบเมียจ๋าผมกลับไปว่า

         "มึงกินกูก็กิน" อื้อหือไอ้ตี๋! กระเพาะมึงมาติดกับกระเพาะเมียกูตั้งแต่เมื่อไหร่หรอตี๋!! หมั่นไส้! แล้วกูบอกเมื่อไหร่ว่าจะให้มึงกินด้วยไอ้ตี๋ นี่ของเมียกู คนนอกอย่างมึงไม่สมควรมาเนียนกินฟรี ไอ้สลัด!

         อย่ามโน!

         "งั้นกินเลยก็ได้ กูก็เริ่มหิวแล้ว" 

         แล้วสงครามบนโต๊ะอาหารของผมกับไอ้ตี๋ก็เริ่มขึ้น

         "ชิป อันนี้อร่อยมึงต้องลอง"

         เคร้ง!

         "เดี๋ยวเค้าตักให้นะตัว" ผมเอาช้อนไปกันมันไว้ ก่อนจะชิ่งตักอาหารในจานนั้นไปใส่จานเมียจ๋า "กินเยอะๆตัว กินเยอะๆ"

         ไอ้ตี๋นั่นมันก็ทำหน้าเหมือนจะเริ่มเข้าใจสถานการณ์ว่าผมจะไม่ยอมให้มันมาตีแต้มทำคะแนนกับเมียผมแน่ๆ

         "ชิป กูอยากกินต้มยำไก่ ตักให้หน่อยดิ่ ตักไม่ถึงอ่ะ" มันบอกเมียผม ก่อนจะหันมายักคิ้วใส่ผมอีกที โอ้โห! มึงเล่นของสูงนะตี๋ กล้าใช้เมียกูหรอ?

         "ตัวไม่ต้อง เดี๋ยวเค้าตักให้เอง เค้าอยู่ใกล้กว่า" ผมหันไปพูดกับเมียจ๋าด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะตักต้มยำไก่ที่มันอยากกินหนักหนาใส่ในจานมัน "กินให้อร่อยนะ กินเยอะๆ ถ้าไม่พอก็บอก เดี๋ยวจะตักประเคนให้ถึงปาก เอ๊ย! ถึงจานเลย" 

         ผมมองหน้าไอ้ตี๋นั่นสลับกับตีนไก่ในจานของมันที่ผมเพิ่งตักให้ไป มันก็เลยส่งยิ้มกวนประสาทมาให้ผม ก่อนจะเอื้อมมือไปตักเนื้อปลาในจานตรงหน้ามันมาใส่ในจานผมบ้าง

         "นายก็กินเยอะๆนะ จะได้ฉลาดๆขึ้นมาบ้าง ห่วงใยจากใจเลย" โอ้โห! โอ้โห! ดูไอ้ตี๋มันยอกย้อน ทำเอาเจ็บแสบถึงทรวงนัก จะเล่นใช่มั้ยตี๋ ได้เลยตี๋ได้เลย

         ผมกวาดสายตามองไปทั่วโต๊ะ ก่อนจะพบกับอาวุธทำลายล้างอีกอย่าง ผมเอื้อมมือไปตักมันขึ้นมา ก่อนจะเอาไปใส่จานไอ้เวรตี๋นั่นอีกรอบ มันเงยหน้าขึ้นมามองผม ผมก็เลยส่งยิ้มที่คิดว่ากวนตีนที่สุดไปให้มันบ้าง ก่อนจะพูด

         "กินผักเยอะๆนะ โดยเฉพาะผักบุ้ง มันช่วยบำรุงสายตา จะได้เห็นว่าอะไรที่มีเจ้าของ อ้อ เอาปลาไปกินด้วยอีกอย่าง จะได้เพิ่มพูนเซลล์สมอง เผื่อจะคิดได้ว่าอะไรควรยุ่งไม่ควรยุ่ง ด้วยความเป็นห่วง จากใจครับ" ผมกดยิ้มเย็นใส่อีกฝ่ายเหมือนคนเหนือกว่า ส่วนมันก็แค่นั่งทำหน้ากวนตีนกลับมา จนตีนผมเริ่มจะกระตุก

         จิตสำนึกมึงมีบ้างมั้ยตี๋!! อย่าให้พี่ขึ้นนะตี๋ เดี๋ยวตี๋ได้รู้เลย

         "สาบานมั้ยว่าในแต่ละอย่างที่ตักให้กันไปพวกมึงหวังดี" แล้วจู่ๆ เมียจ๋าที่นั่งเงียบดูสถานการณ์ของพวกผมอยู่ก็พูดขึ้น ผมก็เลยรีบเสนอหน้าตักทอดมันปลากรายใส่ในจานเมียจ๋าแล้วพูดเสียงอ้อน

         "ตัวกินเยอะๆน้า เนี่ยดูสิ ผอมหมดแล้ว ส่วนเรื่องเพื่อนตัว เค้าไม่ได้อะไรจริงๆ เค้าแค่อยากให้เพื่อนตัวได้กินของดีๆมีประโยชน์ไง แค่นั้นเอง" แถจนสีข้างกูจะถลอก ยิ้มจนปากจะฉีกไปถึงหู กว่าเมียจ๋าจะเลิกมองหน้าผมแล้วกลับไปกินข้าวต่อ

         พอหันไปมองไอ้ตี๋นั่น มันก็ทำหน้าเยาะเย้ยผม เดี๋ยวเถอะมึงเดี๋ยวเถอะ! อยู่กันสองคนเมื่อไหร่ได้แดกตีนกูแน่มึง!

         "ชิป คืนนี้กูนอนกับมึงนะ"

         เคร้ง!

         ช้อนหล่นเลยกูเนี่ย มึงเล่นเบอร์นี้หรอตี๋ จะเอาแบบนี้ใช่ป่ะ คิดจะลามขึ้นมาบนเตียงกูเลยหรอ ได้เลยตี๋ได้เลย

         แล้วบนเตียงนอนก็คือสงครามครั้งต่อไปของผมกับไอ้ตี๋!

         "ตัวนอนตรงนี้นะ" ผมพูดแล้วดันเมียจ๋าให้นั่งลงบนเตียงฝังทางซ้าย ตอนนี้ไอ้ตี๋นั่นมันกำลังอาบน้ำอยู่ เป็นโอกาสอันดีที่ผมจะได้ประกาศเขตพื้นที่ให้มันได้รู้ว่าตัวมันสมควรอยู่ได้แค่ตรงไหน

         "ทำไมเอาหมอนข้างไปวางตรงนั้น" เมียจ๋าถามผมเมื่อเห็นว่าผมเอาหมอนข้างไปวางไว้จนเกือบชิดริมเตียงฝั่งขวา

         "ตัวนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องไปเรียนแต่เช้านี่ นี่ก็ดึกแล้ว นอนเนาะนอนๆ"ผมกดตัวเมียจ๋าลงกับเตียง ตัวผมเองก็ลงไปนอนข้างๆ แล้วดึงอีกฝ่ายมากอดไว้ ถามว่าเมียจ๋าดิ้นมั้ย ดิ้นสิ! นี่ใคร นี่เมียจ๋าของผมนะ เคยที่จะไม่ขัดขืนผมด้วยหรอ

         แต่ผมด้านไง ผมไม่ยอมปล่อย

         "ตัวอย่าดิ้นดิ่ ถ้าตัวดิ้นเค้าจับปล้ำเลยนะ นอนนะครับ หลับตาเร็ว" พอเห็นเมียจ๋ายังมองหน้าผมอยู่ ผมก็เลยกดริมฝีปากลงบนหน้าผากเนียนนั่น ก่อนจะไล้ลงมาที่เปลือกตาทั้งสองข้าง กดค้างเอาไว้แบบนั้นอยู่สักพัก ก่อนจะผละออกมานิดหน่อยแล้วพูด "ฝันดีนะครับ"

         ผมกระชับกอดคนในวงแขนตัวเองมากขึ้น จนใบหน้าเมียจ๋าแทบฝังลงมากับอกผม ลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดลงมามันทำให้ผมรู้สึกดี จนต้องกดริมฝีปากสัมผัสลงไปเบาๆกับหน้าผากเนียนนั่นอีกครั้ง จนลมหายใจของคนในอ้อมกอดเริ่มคงที่ สงสัยคงหลับไปแล้ว

         เมียใครทำไมตอนนอนน่ารักขนาดนี้น้าาา งื้ออ พี่เวย์อยากจะฟัด อบากจะกัดให้จมเขี้ยว

         แกร๊ก!

         แล้วในที่สุด ไอ้ตี๋นั่นมันก็ออกมาจากห้องน้ำสักทีหลังจากที่หายเข้าไปในนั้นนานเป็นชาติได้ นึกว่าแม่งเข้าไปตายห่าในนั้นแล้วซะอีก 

         แล้วพอมันเห็นผมกับเมียจ๋า มันก็ทำท่าชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะเดินวนมาที่เตียงฝั่งที่ผมนอนอยู่

         แต่มึงอย่าหวังเลยไอ้ตี๋ว่าคืนนี้มึงจะได้นอนร่วมเตียงกับกู! ฝันไปเถอะมึง

         ตุ้บ!

         ผมถีบหมอนข้างที่วางอยู่ริมเตียงลงไปข้างล่าง ก่อนจะยกยิ้มใส่ไอ้ตี๋ที่ยืนอยู่แล้วพูดกับมันว่า

         "ตี๋! นั่นหมอนมึง ผ้าห่มไปหยิบเอาในตู้ ที่นอนมึงอยู่ข้างล่าง บนเตียงมันเต็ม เข้าใจนะ อ้อ! แล้วก็ฝากปิดไฟด้วย เมียกูนอนแล้ว ขอบใจ" พูดจบผมก็หันกลับมา แล้วหัวเราะคิกคักอยู่ในใจคนเดียวด้วยความสะใจ

         พี่บอกแล้วไงตี๋ จะเล่นกับพี่เร็วไปอีกสิบชาติน้องเอ๊ย!

....................................................................

เรื่องหวงเมีย เรื่องเล่นใหญ่ ไว้ใจพี่เวย์ค่ะ555

สงสารคิวก็สงสาร ถ้าเราเป็นชิปเราคงปวดหัว

ปวดประสาทตายแน่ๆ พี่เวย์ก็ยังคงเป็นพี่เวย์ค่ะ

แล้วตอนหน้าเจอกันนะคะ