ลิขิตรักราชามังกร

ลำดับตอนที่ #8 : พักผ่อน(ไม่)หย่อนใจ

ทางด้านไป๋หลิงซาน

เช้าวันใหม่ วันนี้หลิงซานตื่นนอนตั้งเเต่เช้ามืด พราะอยากสูด อากาศสดชื่นยามเช้า ความจริงปกติเขาไม่ใช่คนตื่นนอนตอนเช้าแบบ นี้เเต่เพราะเมื่อคืนเขานอนไม่ค่อยจะหลับ สาเหตุคงจะผิดที่ละมั้ง เลยตื่นมาสูดอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า ช่วยให้สดชื่นเเละผ่อนคลาย ไม่น้อยเลยทีเดียว หลังจากสมองได้รับเเต่ความเครียดมาหลายวันเเล้ว

"ไอ้ซานวันนี้มึงมีโปรเเกรมจะไปไหนหรือเปล่า"

เทียนซื่อเอ่ยถามเพื่อนออกมา เขาก็เป็นอีกคนที่นอนไม่หลับ เพราะผิดที่ผิดทางเหมือนกัน

"ไม่นี่ วันนี้กูคิดว่าจะนอนเล่นที่ห้อง พอตอนบ่ายจะลงไปเล่นน้ำตกสักหน่อย มึงจะไปกับกูมั๊ยไอ้เทียน"

"กูปฏิเสธได้ด้วย" เทียนซื่อถามไปอย่างนั้นเองเพราะรู้คำตอบดีอยู่เเล้ว

"No No No มึงไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ มึงต้องไปกับกูเท่านั้น"

หลิงซานหันมาตอบเพื่อนพลางส่ายหน้าไปมา พร้อมยกนิ้วชี้มาทางเทียนซื่อ

" แล้วมึงจะถามกูเพื่อ.."

เทียนซื่อหันไปมองค้อนเพื่อน ด้วยสายตาหมั่นใส้เสียเต็มที กับสีหน้ากวนอวัยวะเบื้องล่างของอีกฝ่าย จนกระทั่งเจ้าสัวไป๋ ก็เดินเข้ามาสมทบด้วยอีกคน

"ตื่นเช้าก็เป็นด้วยนะเราสองคนน่ะ"

ท่านเดินมาเเทรกกลางระหว่างคนสองคน ก่อนจะเอื้อมมือ ขึ้นโอบไหล่ ของทั้งคู่ บรรยากาศไกล้ชิดแบบนี้นานๆครั้ง ถึงจะเกิดขึ้นซักที เพราะท่านมักจะงานยุ่ง จนไม่ค่อยมีเวลาไห้กับลูกชายตัวเองซักเท่าไร ส่วนเทียนซื่อไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูก เพราะสนิทกับลูกชายท่านอยู่มาก จนจะกลายเป็นลูกชายอีกคนของท่านอยู่เเล้ว

"ก็ซานนอนไม่หลับนิครับป๊า เลยออกมาสูดอากาศตอนเช้าเสียหน่อย ดีกว่าหมกตัวอยู่เเต่ในห้อง"

หลิงซานเป็นฝ่ายตอบคนเป็นพ่อออกไปท่านเลยถามต่อ

"แล้ววันนี้พวกแกสองคนจะไปเที่ยวที่ไหนกันหรือเปล่า"

"เปล่าครับป๊าตอนบ่ายพวกผมจะเล่นน้ำตกอยู่ที่นี่คับ"

เป็นเทียนซื่อเองที่ตอบออกไป ไป๋หานฟงเลยหันมาพูดกับลูกชาย

"จะเล่นน้ำป๊าไม่ว่าหรอก ระวังตัวด้วยก็เเล้วกัน มันอันตรายนะ อาซานอาเทียนก็ด้วยช่วยกันห้ามๆหน่อย อย่าไห้อาซานมันเล่น อะไรพิเรนๆเข้าล่ะ"

"ครับป๊าเดี๋ยวผมจะกระทืบมันเอง ถ้าหากมันเล่นอะไรเเผลงๆนะครับ"

"ชิ กลัวตายล่ะ"

"หรือจะลอง"

หลังจากนั้นสงครามน้ำลายก็เกิดขึ้น ไป๋หารฟงตัดความรำคาญ ด้วยการชวนทั้งคู่ไปกินมื้อเช้า




ที่โต๊ะอาหารมื้อเช้า


"อาซานพรุ่งนี้ป๊าจะไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง แกสองคน ต้องไปกับป๊าด้วย"

"ญาติหรือป๊า ใครกันซานเคยเห็นหรือเปล่า"

เขาถามออกไปด้วยความสงสัยเพราะไม่เคยได้ยินว่าป๊าเขามีญาติอยู่ที่นี่ด้วยท่านเลยตอบออกไปให้หายสงสัย

"ก็เป็นญาติห่างๆไหนๆก็มาแล้ว ไปเยี่ยมท่านเสียหน่อยก็ดี ตอนเเกเด็กๆเคยมาเยี่ยมท่านเเล้วครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเเกยังเด็กมาก"

ท่านเจ้าสัวเล่าให้ฟังแค่นั้น ก่อนจะชวนกันกลับเข้าที่พัก ของตัวเองไป๋หลิงซานและเทียนซื่อ นั่งๆนอนๆกันเพื่อฆ่าเวลา จนถึงเวลาที่ทั้งคู่ จะไปเล่นน้ำที่น้ำตกอย่างที่พูดกันเอาไว้ เลยพากันตรงไปยังเป้าหมาย พอไปถึงก็มีคนลงไปเล่นอยู่ก่อนเเล้ว เขาหันไปมองรอบๆ บรรยากาศเนี่ยเเสนจะสดชื่นมีหลายคน กำลังมองพวกเขาอยู่ก่อนเเล้ว เพราะเขาสองคนรูปร่างหน้าตาดีกันทั้งคู่ จึงเป็นจุดสนใจอยู่พอควร ไม่เว้นแม้กะทั่งหนุ่มๆ ก็ยังแอบมองมาเป็นระยะๆ หลิงซานเเละเทียนซื่อ ถอดเสื้อออกโยนไปกองไว้บนโขดหินไกล้ๆ โชว์รูปร่างสมส่วนที่ไม่ว่าสาวๆ หรือหนุ่มๆมองเเล้วเป็นต้องน้ำลายหกติ๋งๆกันทุกคน เทียนซื่อหล่อ ขาว หุ่นล่ำบึก ส่วนหลิงซานหล่อ ค่อนไปทางหวาน หุ่นไม่ล่ำเท่าเพื่อนเเต่หน้าตาก็ไม่เป็นสองรองใคร หน้าท้องเเบนราบไม่มีกล้ามเนื้อเหมือนเทียนซื่อ เเต่ไม่ได้น่าเกลียดอะไร กลับดูดีเสียอีก โดยเฉพาะผิวที่ขาวอมชมพูใส ใครเห็นก็บอกว่า ผิวสวยกว่าผู้หญิงอีก ต่างพากันอิจฉากันไปตามเรื่อง หลิงซานยืนมอง เทียนซื่ออยู่เงียบๆ ด้วยสายตาเป็นประกาย เพื่อนของเขาก้มๆเงยๆ วอมร่างกายให้พร้อมก่อนที่จะลงน้ำหลิงซานเลยเอ่ยถาม
"ไอ้เทียนมึงพร้อมยัง"
"อึม พร้อมเเล้ว"
พอได้รับคำตอบเท่านั้น ตูมมม....... เสียงของหนักหล่นลงมาในน้ำด้วยเเรง ถีบ ส่งจากใครอีกคน ที่ยืนหัวเราะงอ
หงายสะใจสุดๆกับการกระทำของตัวเอง หลิงซานยืนมองเทียนซื่อ ที่ลอยคออยู่ในลำธารด้วยสายตาเบิกบาน

"ฮ่าาาาา อ้าวไอ้เทียนมึงนึกครึ้มใจอะไร เห็นรีบร้อนจังรอกูด้วยก็ไม่ได้"

"ไอ้เหี้ยซาน มึงยังจะมีหน้ามาถามกูอีกหรือวะ ไอ้เพื่อนเลว มึงรออยู่ตรงนั้นเเหละ เดียวกูจะขึ้นไปรับให้ถึงที่เลยสัต รอกูก่อน"

เทียนซื่อโมโหเพื่อน ยกมือขึ้นชี้หน้าคาดโทษ ก่อนจะรีบปีนขึ้นไป หวังจะถีบส่งอีกฝ่ายคืนเเต่หลิงซานรู้ทัน
จึงรีบกระโจนลงน้ำไปก่อน ที่อีกฝ่ายจะถึงตัว เทียนซื่อตามลงไปติดๆทั้งคู่กอดรัดฟัดเหวี่ยง ดำผุดดำว่ายอยู่สักพัก ก็พากันมาเกาะโขดหินเเถวนั้น หลิงซานดูสดชื่นขึ้นมาก เขาชอบน้ำเป็นชีวิตจิตใจมาตั้งเเต่ไหนแต่ไรแล้ว เทียนซื่อมองปานเเดง ที่อยู่บนหัวไหล่ด้านหลังของเพื่อน อย่างพินิจอีกครั้ง เขาเห็นมันติดตัวเพื่อนเขามาตั้งนานเเล้ว เลยอดที่จะถามออกมาไม่ได้

"ไอ้ซานกูกะจะถามมึงอยู่หลายครั้งเเล้ว เเต่ก็ลืมทุกที"

"มีไรว่ามา ชักช้าเดี๋ยวกูคิดตังค์"

"งกนะมึง เงินนะมึงจะถมบ้านทั้งหลังได้อยู่เเล้ว จะเอาไปทำทำไมนักหนา"

"อ้าวหรือมึงไม่ชอบวะ ก็เรื่องของมึงเเต่เงินน่ะกูโครตชอบเลยยยย"

"เออชอบเข้าไปเหอะเดียวตายไปกูจะเอาใช้ฝังไห้มึงเเทนดินเลยเอ้า"

"เเช่งกูอีก เอ้ามีไรรีบพูดมา"

ไอ้ปานนี่ ที่อยู่ด้านหลังมึงเนี่ย มันเป็นรูปอะไรวะกูดูไม่ออก เเต่ก็ดูสวยเเปลกตาดี"

"กูก็ไม่รู้เเต่ป๊าเคยบอกว่า มันเหมือนกับหงส์มาก มันติดตัวกูมาตั้งเเต่เกิด ป๊าบอกว่าตอนที่เเม่ตั้งท้องกู ก็ฝันเห็นหงส์นะสวยมากจนติดตาเลยล่ะ พอคลอดออกมาเห็นปานนี้ท่านก็มั่นใจว่า เป็นหงส์เหมือนกับในฝันนะ"

หลิงซานอธิบายที่มาที่ไป ของเจ้าสิ่งที่เป็นหัวข้อสนทนา ไห้เพื่อนเข้าใจ เทียนซื่อพยักหน้าเข้าใจเเละเอ่ยต่อ

"เอ่อจริงด้วยเหมือนหงส์จริงๆ"

ทั้งสองพูดคุยกันตามประสาเพื่อน จู่ๆเทียนซื่อที่สังเกตุเห็น อะไรๆรอบตัวอยู่สักพัก เเล้วจึงหันมาพูดกับเพื่อนด้วยเสียงเบาๆ

"ไอ้ซานมึงเห็นคนกลุ่มนั้นมั๊ยวะกลุ่มนั้นนะ"

หลิงซานหันไปมองตามที่เพื่อนชี้เเนะ ก็เห็นพวกผู้ชายกลุ่มหนึ่ง มีประมาณสามคนกำลังมองมาทางที่พวกเขาอยู่ พอเห็นเขาหันไปมอง หนึ่งคนในกลุ่มก็ส่งยิ้มมาให้ หลิงซานกับเทียนซื่อถึงกับงงกันใหญ่ ตอนแรกก็คิดว่า จะมองเพื่อจะหาเรื่องเเต่ที่ไหนได้ ดันมาส่งยิ้มหวานไห้ซะงั้น เทียนซื่อถึงกับหัวเราะงอหงาย เมื่อรู้ว่าอะไรเป็นอะไร หลิงซานถึงกับหน้าม้าน พูดไม่ออก ได้แต่กลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ พลางถลึงตาใส่เพื่อน

"ฮะ ฮะ ฮะ เอาแล้วไงเพื่อนกู หนุ่มๆถึงกับเคลิ้มเลยดูดิ ฮะ ฮะ ฮะ มองอย่างกับจะจับมึงกลืนลงท้องไปทั้งตัวเลย เสน่ห์แรงจริงๆเพื่อนกู ก็อย่างว่านะ มึงนะเสปคหนุ่มๆเลยก็ว่าได้"

"ไอ้เ-ี้ยเทียนเสปคพ่องดิ มึงหุบปากเน่าๆของมึงเลยนะ ไม่งั้นกูจะเอาตีนยัดปากมึงเเทน"

หลิงซานเถียงไม่ออกเลยได้แต่ขู่ฟ่อออกมาแทน

"ปากดีอย่างนี้ มันน่าจะมีผัวให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เผื่อปากมึงจะ ได้ไม่ว่างมาเที่ยวไล่กัดใครอีก"

"สัต กูว่าปากมึงนะสกปรก มาเดี๋ยวกูล้างให้มึงเองรับรองว่าสะอาดหมดจด"

หลิงซานพูดพลางกระโจนใส่ เพื่อหวังจับเทียนซื่อกดน้ำเพื่อล้างปากอีกผ่าย

"ไม่โว้ยปากกูสะอาดอยู่เเล้ว ไม่รบกวนมึงหรอกอย่าเชียวนะมึง ไม่งั้นกูต่อย"

ต่างคนก็ต่างไม่ยอมลงให้กัน กอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างชุลมุน ก็เป็นอันต้องหยุดลงกะทันหัน เมื่อมีเเขกไม่ได้รับเชิญ เข้ามาหาเขาทั้งสองคน ดูก็รู้จุดประสงค์ของผู้มาไหม่ว่าต้องการอะไร ลูกไม้ตื้นๆ หลิงซานคิด ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยโดนผู้ชายจีบ เเต่เขา ไม่นิยมไม้ป่าเดียวกัน เขาไม่ได้รังเกียจเพศที่สามหรอกนะคบหากันได้ ในฐานะเพื่อน ไม่มีไรนอกเหนือจากนั้น

"เล่นอะไรกันอยู่คับเนี่ยน่าสนุกเชียว ขอผมเล่นด้วยคนนะคับ"

พูดไม่พูดเปล่า ไหนจะสายตาที่มองมาทางเขา มันทำให้หลิงซาน อยากกระทืบคนตรงหน้าเสียจริง สายตาที่มองมาทางเขามันทั้งเล้าโลม หื่นกระหายมองเขาตั้งแต่หัวลงมาถึงเอว เพราะเขาเเช่น้ำอยู่ จึงเห็นได้แค่นี้ สายตาคู่นั้นหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าอก ขาวผ่อง จ้องมองหัวนมสีชมพูของเขาอย่างกระหายอยาก หลิงซานรู้สึกเมือนกับ โดนทำอนาจารทางสายตายังงัยยังงั้น เขาชักทนไม่ไหวเเล้ว กับคนไม่มีมารยาทอย่างคนตรงหน้า

"ขอโทษครับพวกผมกำลังจะขึ้นพอ ดีเชิญคุณตามสบายเลยคับ ไปไอ้เทียนขึ้นเถอะกูหนาวแล้ว"

เขารีบคว้าข้อมือเพื่อน แล้วลากขึ้นจากลำธารน้ำตกทันที ด้วยรู้ตัวดีว่า ความอดทนของตัวเองมีแค่ไหน จึงตัดปัญหา เลี่ยงการมีเรื่อง กับอีกฝ่าย เเต่ดูเหมือนมันจะไม่มีประโยชน์อะไร เพราะอีกฝ่าย คงจะไม่หยุดเอาง่ายๆ ถ้าไม่มีเรื่อง เขามาเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ ไม่ได้อยากจะมีปัญหาเลยจริงเเต่คงยากซะเเล้ว พวกนั้นสามคนรีบตามเขามาติดๆ ตามมาทัน ก็คว้าข้อมือของหลิงซานไว้ เท่านั้นแหละหลิงซานเลือดขึ้นหน้าทันที

หมับ.....

"เดี๋ยวซิครับ จะรีบไปไหนอยู่คุยกันก่อน"

"ปล่อยมือผมครับ ผมหนาวเเล้ว จะรีบกลับห้องไปเปลียนสื้อผ้า"

อีกฝ่ายยังตื้อไม่เลิก โดยไม่รู้ว่าอีกไม่นาน ระเบิดจะลงใส่กะบาลเอา หลิงซานสุดจะทนชักมือกลับ เเต่อีกฝ่ายไม่ยอมยึดไว้อย่างเเน่นหนาเท่านั้น เเหละความอดทนก็ขาดผึงลงทันที

"มึงจะเอาไห้ได้ใช่ไหม"

"อ้าวพูดไม่น่าฟังเลยนะครับน้อง เป็นเด็กเป็นเล็กพูดกับผู้ใหญ่เเบบนี้ไม่ดีนะครับ"

สัตยังจะครับครบไรอีกเขาสบทในใจ

"กูถามว่าจะเอาไห้ได้ไช่ไหม"

"เออกูจะเอา ยิ่งปากดีเเบบนี้กูยิ่งชอบ กูจะล่อเเม่งให้พูดไม่ออก ร้องครางจนลืมบ้านเลขที่ไปเลยฮะฮะฮะ"

" สัต " ผั๊วๆๆตุ๊บๆๆ

หลิงซานเดือดจัด จนเทียนซื่อต้องห้ามเอาไว้ เเต่มีเหรอจะหยุดเขาได้ สิ้นคำพูดสกปรก ก็มีอันหงายหลังตึงทันที เพราะเจอตีนอีกฝ่ายประเคนมาเต็มๆ โดยไม่ทันได้ตั้งตัว ลงไปนอนหงายท้องเอ้งเม้งอยู่บนพื้น พวกเพื่อนๆ พากันช่วยพยุงขึ้นมา ก่อนที่พวกเขาจะพุ่งเข้ามา หลิงซานใช้ฝ่าเท้ายันเอาไว้

"ก่อนจะล่อกู มาให้กูล่อมึงก่อนเป็นไง"

"กูพูดกับมึงดีๆมึงไม่ชอบใช่ไหม เฮ้ยพวกมึงจับมันไว้สัต กูจะจับกดให้ตายห่าไปเลยเเม่ง ซ่าดีนักนะมึง"

"ไอ้สัต พวกมึงเป็นหมาหรือไง ถึงได้มีอาการติดสัตว์แบบนี้ แถวนี้หมาตัวเมียก็มีเยอะ ชอบตัวไหนก็เลือกเอาสักตัวเหอะ จะได้เลิกเที่ยวระรานชาวบ้านเขาเเบบนี้"

"ไอ้เด็กเหี้ย วันนี้ถ้ากูล่อมึงไม่ได้ กูยอมเป็นหมาคลานสี่ขาเลยคอยดู"

"ถ้างั้นพวกมึงก็เตรียมตัวคลานเหมือนหมาไว้ได้เลยไอ้พวกจัญไร"

"สัต เดี๋ยวเจอกู พวกมึงยืนทำซากอะไรอยู่วะ กูบอกว่าให้จับมันไปซิโว้ย"

มันพูดด้วยความโมโห ก่อนจะกรูกันเข้ามาหาหลิงซานกับเทียนซื่อ หลังจากนั้นความวุ่นวาย อลหม่านก็เกิดขึ้นก่อนจะจบลง ด้วยสภาพ ยับเยินจนดูไม่ได้ของอีกฝ่าย

"เป็นไงล่ะกูอุตสาห์หลีกเเล้ว พวกมึงยังจะเเกว่งปากหาตีนอีก รู้จักไอ้ซานน้อยไปเเล้ว"

"โอ๊ยเด็กเ-ี้ยไรตีนหนักชิบหาย ฝากไว้ก่อนเถอะมึง ไปพวกเรากลับ"

"เออรีบกลับมาเอาคืนไป ดีเท่าไรเเล้วที่กูไม่กระทืบให้คลานเหมือนหมาอย่างที่พวกมึงบอกไว้กลับไป สัตคิดจะล่อกู รอชาติหน้าเหอะมึง"

พวกมันทำไรไม่ได้ ได้แต่ชี้หน้าคาดโทษคนตัวเล็กกว่าอย่างเเค้นเคือง ก่อนจะช่วยกันลากสังขารที่ยับเยินจนดูไม่ได้พากันกลัลไป

"พอเถิดไอ้ซาน ยังจะมาทำปากดีอยู่อีก เกือบจะถูกไอ้หื่นนั้น จับข่มขืนเเล้วมั๊ยละมึง"

"ก็กูพูดจริงนี่ กูนะใคร ยูโดสายดำ คาราเต้ ฟันดาบ อ้อเเถมมวยไทยอีกอย่าง จ้างให้ก็ไม่มีทางทำไรกูได้หรอก เชื่อมือเหอะ"

หลิงซานได้ทีก็โอ้อวดพรรคุณทันที เทียนซื่อหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่ได้ว่าอะไรต่อ เพราะหลิงซานพูดจริง เขาเก่งการต่อสู้เกือบทุกรูปเเบบ ร่ำเรียนมาก็มาก จนชำนาญเเละถือว่าเก่งพอตัวอยู่ ทั้งสองพากันกลับห้อง เพื่อจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

"ไอ้ซาน กูว่าคราวหน้ามึงอย่าได้เที่ยวไปถอดเสื้อ โชว์หุ่น ให้ไอ้พวกหมานัยน้ำลายหกอีกนะมึง เดี๋ยวก็ได้ผัวไม่ทันได้ตั้งตัวหรอก"

"จ้างให้กูก็ไม่กลัวหรอกพวกกระจอกเเละอีกอย่าง กูผู้ชายจะมีเมียกูไม่ยอมให้ใครมายิงประตูหลังหรอก ใครกล้า ตายศพไม่สวยเเน่ไว้ใจได้"

"อย่าชะล่าใจไปมึง เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือหลิงซานจะเป็นใครไปหนอ"

"พูดมากนะมึงน่ะ"

พูดกันไปได้สักพัก ท่านเจ้าสัวก็กลับมาหลังเสร็จธุระ เรื่องเจรจาธุระกิจ พอดีเลยพากันมาทานเมื้อเย็น เสร็จก็กลับไปพักผ่อน เอาเเรงพรุ่งนี้ต้องไปเยี่ยมญาติอีก


---------------------------------------------------------



ยามค่ำคืนที่แสนสงบสุข ของคนที่กำลังหลับปุ๋ยอย่างสุขสบาย เเต่ไม่ใช่กับหลิงซาน เพราะตอนนี้เจ้าตัวกำลังฝัน ในฝันเขากำลังเพลิดเพลิน อยู่กับการเล่นน้ำที่น้ำตก เเห่งเดียวกับที่ลงไปเล่นเมื่อตอนกลางวัน จู่ๆก็เกิดกระเเสน้ำวนขึ้นมากระทันหัน โดยที่หลิงซานไม่ทันตั้งตัว ร่างโปร่งสมส่วน ก็ถูกอะไรบางอย่างฉุดดึงลงไปใต้น้ำลึก หลิงซานตกใจ ตาเหลือกโพลน ช๊อคสุดขีดกับเหตุการไม่คาดคิด พยายามใช้เท้าตีน้ำ เพื่อผลักดันตังเองให้ขึ้นมาเหนือน้ำ เพราะเริ่มทนไม่ไหว กับอากาศหายใจ ที่กำลังหมดลงเรื่อยๆ ความพยายามกำลังจะสำเหร็จอยู่เเล้วเชียว อีกนิดเดียวเท่านั้น.........................
อีกนิดเดียวเท่านั้น ก็จะโผล่พ้นผิวน้ำเเต่ก็ดันมาถูกกระชาก ให้จมดิ่งลงไปอีกครั้ง เขาหันไปมองต้นเหตุที่ดึงเขาลงมา

ทันทีที่เห็นเจ้าตัวต้นเหตุ ก็ถึงกับอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูก มันคือมังกรตัวโตสีดำสนิท มันปลาบไปทั้งตัว เขาว่ายน้ำหนี มันก็ว่ายมาดักหน้าเขา ก่อนจะใช้ลำตัวของมัน รวบมัดร่างของเขาเอาไว้ทั้งตัว ตอนนี้เขา บอกได้คำเดียวว่า กลัวมากทั้งกลัวทั้งอึดอัดเเถมหายใจไม่ออก เขากำลังจะหมดลม รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายในอีกไม่ช้า ตาโตที่เบิกกว้างอยู่ก่อน ค่อยๆเลื่อนปิดลงมาทีละนิดๆ ทุกอย่างรอบตัว เริ่มเลือนลางมืดลงทุกที ก่อนที่สติจะดับวูบลงเขาเห็นเจ้ามังกรตัวนั้น ค่อยๆกลายร่างจากมังกรตัวใหญ่น่ากลัว มาเป็นชายหนุ่มรูปงาม เขามองหลิงซานตาไม่กระพริบ พร้อมส่งยิ้มมาให้เล็กน้อย ก่อนที่จะโน้มใบหน้าลงมาใกล้เขา นาทีต่อมาริมฝีปากของอีกฝ่ายก็ประกบลงมา อย่างนุ่มนวล เพื่อถ่ายทอดอากาศมาให้เขา จนเขาเริ่มดีขึ้น เเทนที่อีกฝ่ายจะถอยออกไป เเต่คราวนี้กลับบดจูบลงมาอย่างนิ่มนวล อ้อยอิ่ง เขาแทรกปลายลิ้นเข้ามาอย่างง่ายดาย เพราะหลิงซาน เผลอเรอ มึนงงกับรสสัมผัสเเปลกใหม่ ที่อีกฝ่ายมอบให้ ปลายลิ้นร้อนๆ สอดเเทรกเข้ามา ควานหาความหวาน ดูดซับเอาอย่างไม่รู้จักพอ ช่วงชิงอากาศ ของอีกฝ่าย ให้หมดลงอย่างช้าๆ หลิงซานรู้สึกเเปลกๆกับสัมผัส ที่อีกฝ่ายมอบให้มันทั้งทรมาร ทั้งวาบหวาม เเละโหยหาในคราเดียวกัน หลังจากนั้นความรู้สึกทุกอย่าง ก็ดับวูบไป




เฮือก................


หลิงซานสะดุ้งตื่นจากความฝัน ลุกขึ้นมานั่งหอบหายใจ โกยอากาศเข้าปอดอย่างตะกละ เหมือกลัวใครจะมาเเย่งเอาไป ใบหน้าขาวซีด บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร เพราะมันผสมปนเปกันไปหมดมีทั้งความกลัว ตกใจเเละวาวหวาม เมื่อนึกถึงสัมผัสของอีกฝ่ายที่มอบมาให้ในความฝันสดๆร้อนๆ เเละที่สำคัญที่สุดตอนนี้ เขาดันมีอารมณ์ขึ้นมาเสียด้วยนี่สิเรื่องใหญ่

"ชิบหายเเล้วกู เสือกมีอารมณ์กับใครก็ไม่รู้สัต เเถมผู้ชายอีกต่างหาก
เหี้ยเเล้วไงไอ้ซาน"

หลิงซานสบถคำหยาบเป็นกระบุงกับตัวเองเบาๆ เพราะอะไรบางอย่าง ที่เคยนอนหลับไหลภายในชุดนอนเนื้อดี กำลังตื่นขึ้นมาประจานตัวเอง นึกถึงใบหน้าคนในฝัน ที่ลอยมาอยู่ในหัวเขาตั้งเเต่ตื่นขึ้นมาจนตอนนี้ ก็ยังไม่ยอมไปไหน ก็ยังจำใด้ดีเสียด้วยสิ ใบหน้าคมร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ีเเก้มใสเเดงปลั่ง อย่างกับคนเป็นไข้ ความรู้สึกร้อนๆหนาวๆนี่อีก

"โอ๊ยยยอะไรวะเนี่ย กูเป็นไรวะโอ๊ยอยากจะบ้าตาย ห่า ตัวผู้ ตัวผู้ จำไว้ว่าเขานะตัวผู้โว้ยยยยย "

เขาตะโกนออกมาเบาๆ ตีอกชกหัวไปตามเรื่อง มือเล็กๆดึงทึ้งเส้นผมอย่างบ้าคลั่ง ไม่กลัวว่าหนังหัวมันจะหลุดออกมา จนนคนที่นอนอยู่ข้างๆรู้สึกตัวตื่น ค่อยๆผงกหัวมองสภาพหัวฟูๆของเพื่อนจึง ลุกขึ้นมาถามให้หายสงสัย

"ไอ้ซาน มึงโดนตัวไหนเข้าไปวะ ถึงบ้าได้ขนาดนี้"

"เป็นไร ถึงลุกขึ้นมาโวยวายอย่างกับคนบ้าดึกๆแบบนี้ ขาดยารึไงมึงนะ!!

เทียนซื่อโวยวายออกมาบ้าง เพราะหงุดหงิดที่หลิงซานเสียงดังรบกวน การนอนอันเเสนสุขของเขา หลิงซานถึงกับพูดไม่ออก ตอบเพื่อนออกไปแบบ ติดๆขัดๆ

"ตะ.....ตัวไหน ดะโดนตัวไรของมึงไม่มี้ไม่มีเลย"

" เอ๋ ........วันนี้มาแปลกเเฮะ มีไรสารภาพออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ มึงมันมีพิรุธ"

เทียนซื่อจ้องมองหลิงซานอย่างจับผิด ก็เจอกับสายตาเลิกลัก ของอีกฝ่ายอย่างมีพิรุธ จึงคาดคั้นเอาความจริง หลิงซานเลี่ยงไม่ได้ จึงเล่าความฝันให้เพื่อนฟังเเต่เเค่ครึ่งเดียวเท่านั้น ขืนเล่าหมดมีหวังเทียนซื่อ คงหัวเราะเขาจนใส้ติ่งเเตกตายเเน่ๆ เเละคงไม่พ้นเอาเขาไปเผาให้เพื่อนๆฟัง จนมอดเเม้เเต่กระดูกก็ไม่เหลือแน่นอน

"ไอ้ซานมึงไม่ค่อยสบายหรือเปล่าวะ เห็นหน้าเเดงกล่ำยังกับตูดลิง"

เทียนซื่อถามออกไปด้วยความเป็นห่วงเมื่อมองหน้าอีกฝ่าย พบว่ามันเเดงขึ้นเหมือมีไข้

"ปล่าวซักหน่อยไม่ได้เป็นไรหรอก นอนเถอะกูง่วงเเล้ว"

พูจบก็หันหน้าหนีทันที เทียนซื่อเลยเลิกสนใจกำลังจะหมุนตัวหันหลังไห้ อีกฝ่ายเเต่ระหว่างนั้น หางตาก็เหลือบไปเห็นเเสงอะไรก็ไม่รู้สว่างวาบ ขึ้นมาที่ไหล่ด้านหลังของเพื่อน ลอดผ่านเนื้อผ้าออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน จนเขาหยุดมองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจถลกเสื้อด้าหลังของหลิงซาน ขึ้นดูไห้เเน่ใจ หลิงซานสะดุ้งสุดตัว ที่อยู่ดีๆไอ้เพื่อนบ้าของเขา จับเขาถลกเสื้อแบบนี้ความไม่ไว้ใจ เกิดขึ้นมาในหัวทันที

"เฮ้ยยยย ไอ้เทียนมึงจะทำไรวะ ปะปล่อยกูนะเว้ย"

"อยู่นิ่งๆซิวะจะดิ้นทำไมเนี่ย"

เทียนซื่อจับหลิงซานให้คว่ำหน้าบนที่นอน แล้วใช้เข่าทั้งสองข้างกดเอาไว้ เพราะรำคาญที่อีกฝ่ายดิ้นไปมา ก่อนทีจะถลกเสื้อขึ้น ยิ่งสร้างความตื่นตระหนก ไห้หลิงซานเข้าไปอีก

"ไอ้เหี้ยเทียน ไอ้สัต มึงคิดที่จะทำอะไรวะปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้เพื่อนชั่ว"

"ด่ากูเหมือนหมาเลยนะมึง ด่ากูซะจนไม่เป็นผู้เป็นคน กูก็เเค่เห็น แสงอะไรไม่รู้บนหลังมึงนะ เลยจะดูให้ก็เท่านั้นเอง ไหนลองเปิดดูหน่อย เมื่อกี้กูเห็นเเสงสว่างลอดผ่านเสื้อมึงออกมา"

"ตลกล่ะมึง เมาขี้ตาป่ะวะ"

"กูเห็นจริงๆ"

หลิงซานเลยยอมถลกเสื้อขึ้นให้เทียนซื่อดู เเต่ก็ไม่เห็นอะไรปรากฎ ต่อสายตาเขาเลย เทียนซื่อขมวดคิ้วเข้าหากันทันทีก็เมื่อกี้เขาเห็นจริงๆนี่

"เอ๋......ไม่มีเมื่อกี้กูเห็นจริงๆนะมึง"

"มึงนะตาฝาดเเล้วนอนๆๆกูง่วงเเล้ว"

หลิงซานล้มตัวลงนอนทันทีเเละหลับไปในไม่ช้าเเสงสว่างนั้น ใด้สร้างความสงสัยให้เทียนซื่อไม่น้อยเขามั่นใจว่าตัวเองไม่ใด้ตาฝาดจริงๆเขาล้มตัวลงนอนตามเพื่อนเเละเลิกคิด ไม่นานก็หลับตามหลิงซานไปอีกคน พลันเเสงสว่างเจ้าปัณหาก็ปรากฎขึ้นอีกครั้ง ตรงตำแหน่งเดียวกับ ปานด้านหลังของหลิงซาน เพียงไม่นานก็หายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น..........




+++++++++++++++++++++++++++


มาอัฟให้เเล้วนะคะยาวๆไปเลย มีใครรอบ้างเอ่ย ช่วงนี้ไรท์ติดงานมาอัฟช้าหน่อยไม่เป็นไรนะ

ตอนหน้าน้องจะปรากฎตัวในฐานะคู่ชะตาเเล้วนะ

(เกริ่นไว้ขนาดนี้เเล้วคงจะเดาถูกกันนะคะ)

เรื่องราวเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆติดตามกันตอนต่อไปนะคะ

# ยังงัยก็ขอฝากนิยายเรื่องลิขิตรักราชามังกรไว้กับทุกคนด้วยน้าาา

#กดติดตามเเละคอมเม้นกันมาเยอะๆนะคะเพราะนั่นคือกำลังใจของไรท์จ้าาาา