คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : -------------04------------ [100%]
บทที่4
“น่าลำคาญว่ะ” คนตรงเอ่ยสีหน้าเรียบเฉยตรียมหันหลัง แต่คิดว่าฉันจะยอมหรอ ได้ว่าฉันนักใช่ไหม ฉันจะให้คนทั้งโรงเรียนเข้าใจนายผิดไปเลย
“นายกล้าลำคาญเมียตัวเองหรอ” ฉันเอ่ยเสียงดังลั่น ทำให้คนที่กำลังเดินหนีหันมาตีหน้ายุ่ง “ได้กันแล้วเป็นแบบนี้สิน้ะ ใช่สิฉันมันอ่อนแอแต่แล้วยังไงก็ฉันไม่ใช่หรอ ที่นายพูดว่ารักนักรักหนา แล้วนี่อะไรกัน” ฉันเอ่ยจบ คนตรงหน้าก็จ้องมองด้วยสีหน้าโกรธจัดและไม่พอใจอย่างที่สุด ส่วนน้ำตาก็ไหลไม่หยุด
เสียงซุบซิบนินทาเริ่มขยายขึ้นเป็นวงกว้าง ไม่เกินวันนี้หรอก ผอ.ก็ต้องรู้เรื่องนี้ เป็นลูกชายผอ.แล้วยังไง ว่าฉันงี่เง่า อ่อนแอ ลองมามีฉันเป้นเมียหน่อยเปนไง จะทำให้เครียดอกแตกตายไปเลย คนเฮงซวย
“ฉันไม่เป็นอย่างที่นายหวังแล้วมาเปิดโปงฐานะฉันทำไม นายกำลังทำให้ฉันลำบาก ” ฉันวิ่งหนีออกมาจากตรงนั้นทั้งน้ำตา มันก็อาจจะเป็นวิธีที่โง่ แต่ถ้าฉันไม่บอกว่าเป็นเมียตานั่น เชื่อสิ พุ่งนี้ก็การจลกรรมหน้าห้องเรียนเป็นแน่แท้ ฐานะดี เรียนก็ดี หน้าตาก็ดี บริหารงานก็ดี ไซโซบ้านไหนก็ต้องการลูกสะใภ้ที่มีคุณสมบัติแบบนี้ทั้งนั้น แล้วดูตาบ้านั่นพูดออกไป มันฆ่ากันทางอ้อมชัดๆเลย
BOM Talk
นี่มันเรื่องเวรอะไรอีก ยัยนี่มันตัวปัญหาชัดๆ คนอุส่าห์หวังดีกลับด่ากันฉอดๆๆ ชาติที่แล้วเกิดป็นนกแก้วรึไง หรือเก็บกด หรือไม่เคยพูด สร้างปัญหาไม่เคยเว้นว่าง สร้างปัญหาตั้งแต่เข้ามารียนสร้างปัญหาได้ทุกวี่ทุกวัน
‘บอม แม่ฝากหนูเบลล์ด้วยนะลูก’ แม่เอ่ยบอกเสียงอ่อนโยนพร้อมยื่นประวัติเด็กใหม่ที่แค่สมัครก็สร้างความลำคาญใจให้กันแล้ว
‘เรื่องเยอะ ทำไมเราต้องปิดบังสถานะเขากันแม่’ ผมเปิดอ่านรายละเอียดทีล่ะหน้า
‘หนูเบลล์ย้ายมาทีนี่เพราะเหตุจำเป็น เธอมาตัวคนเดียว ถ้าเราเปิดเผยฐานะทางบ้านเธอ เธออาจจะเจอเรื่องอันตรายแบบที่อเมริกาอีก’ แม่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
‘แต่นี่ประเทศไทยน่ะแม่ โรงเรียนเราก็มีการดูแลที่ทั่วถึง’
‘แม่ให้บอมทำ บอมก็ทำเถอะลูก หนูเบลล์เกือบโดนข่มขืนเพราะฐานะทางบ้าน สำหรับลูกผู้หญิง มันร้ายแรงมากเลยน่ะบอม ถือว่าแม่ขอน่ะ ช่วยดูแลเบลล์หน่อยละกัน ทำตามใจลูกเลย แค่ไม่เปิดเผยฐานะเธอก็พอ เข้าใจใช่ไหมลูก’
‘ครับแม่’ ผมรับปากแม่ไว้แบบนี้
และหลังจากนั้นผมก็ตามดูแลยัยนี่ห่างๆจนติดเป็นนิสัย ใครตามรังควานผมก็จัดการกระทืบให้สิ้นซาก ใครนินทาผมก็จัดการปิดปากมันซะ ทำมาเรื่อยๆจนจะขึ้นเกรด12นี่ล่ะ ผมถึงได้บอกกับพี่โมบายลูกพี่ลูกน้องที่รู้จักกันว่าฐานะของบาร์เบลล์รวยมากแค่ไหน การต่อสู้ยัยนั่นก็เป็นรองใคร จนพี่โมบายเลือกยัยนั่นเป็นควีนสืบทอดไงถึงตอนนี้ ผมยอมรับอย่างลูกผู้ชายเลย ว่าชอบยัยนั่น แต่ยัยนี่ชอบร้องไห้เวลาเจอผม และผมควรพูดยังไงว่ะ ก็สันดานผมก็แบบนี้ พูดได้แต่วาจาต่ำๆแหระครับ และถึงผมจะบอกว่าชอบยัยนี่ แต่มัน็ไม่ได้แปลว่าจะต้องเอาใจ หรือตามใจนี่ครับ ถ้ายังอ่อนแอแบบนี้ ก็ต้องโดนด่าแบบนี้เรื่อยๆแหระ ชอบทำตัวน่ารำคาญนักนี่
“นายกล้าลำคาญเมียตัวเองหรอ ได้กันแล้วเป็นแบบนี้สิน้ะ ใช่สิฉันมันอ่อนแอแต่แล้วยังไง ก็ฉันไม่ใช่หรอ ที่นายพูดว่ารักนักรักหนา แล้วนี่อะไรกัน ฉันไม่เป็นอย่างที่นายหวังแล้วมาเปิดโปงฐานะฉันทำไม นายกำลังทำให้ฉันลำบาก ” เจอคำพูดแบบนี้ เป็นใครไม่ชะงักบ้างว่ะ อุส่าห์จะเดินหนีไม่อยากทะเลาะแล้วไง แต่ดันโพล่งขึ้นมาแบบนี้ คิดบ้างป่ะว่ะ โอเค เธออาจจะรอดจากความหื่นกรามของผู้ชาย แต่ลืมไปป่ะว่าผู้หญิงที่เคยป็นตุ๊กตาใต้ร่างผมเนี่ยมันก็ค่อนนึงอยู่น่ะเว้ย พูดไม่คิด ทิ้งระเบิดไว้แล้ววิ่งหนี ตัวปัญหา สร้างแต่ปัญหาให้ตามแก้ ยัยบ้านั่นเคยรู้ตัวบ้างไหมว่าทำให้ผมลำคาญใจแค่ไหนน่ะ
“เห้ยพี่ชาย มีเมียเมื่อไหร่” ไอ่บาสเอ่ยถามหน้าตาตื่น น้องชายส้นตีน
“นี่เปิดตัวเมียใช่ไหมว่ะ” ไอ่เวรแบงค์ ผมได้แต่ยืนนิ่งข่มอารมณ์ตัวองอยู่กับที่ ยัยนั่นทำไมถึงชอบสร้างปัญหานัก คิดว่าเป็นนางเอกนิยายน้ำเน่ารึไงแม่งเอ้ย!
“ยื่นนิ่งทำไม มึงรู้ดีที่สุดบอม ตามไปเครียก่อนที่จะแย่กว่านี้เถอะวะ สงสารเบลล์” ไอเจคเอ่ยก่อนจะหันไปทำหน้าที่ปริ๊นซ์ประจำโดมต่อ ให้ตายเถอะ ถ้าเรื่องนี้ถึงหูแม่ เป็นเรื่องแน่ คุณสมบัติยัยนั่นล่อตาล่อใจบรรดาแม่ๆขนาดนั่น ขืนมีข่าวค(ร)าวออกไปแบบนี้ มีหวังถูกจับหมั้นแน่ๆเลยเหอะ
ยัยตัวปัญหาเอ้ย !!
BOM End Talk
ฉันหนีมานั่งสงบสติตัวเองอยู่หลังโดมของโซนเรด ฉันนั่งทบทวนตัวเองอีกครั้ง ว่าทำไมถึงต้องร้องไห้เพราะตาบ้านั่น ทำไมกัน แล้วต่อไปฉันจะทำยังไง ในมื่อฐานะฉันถูกเปิดเผยแบบนี้
“ไอบ้าเอ้ย ห่วยแตกที่สุดเลย ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน ฮือๆๆ” น้ำตานี่ก็เหลือเกินเมื่อไหร่จะหยุดไหล
“อ่อนแอแบบนี้แล้วยังกล้าพูดอีกน่ะว่าเป็นเมียฉัน” สียงแหบทุ้มติดเย็นชาเอ่ยดังขึ้น
“นี่นาย!!” ฉันร้องออกมาอย่างตกใจ “ตามมาทำไม ตามมาด่ากันอีกรึไง” ฉันเอ่ยสวนออกไปทั้งๆที่น้ำตาบ้านี่ก็ไหลออกมาอย่างก่เขื่อนแตก อ่อนแอ งี่เง่า ไมได้เรื่องจิงๆเลย
“ด่าไปใช่ว่าเธอจะยอมรับ สร้างปัญหาแล้วก็เตรียมตัวรับชะตากรรมซะเถอะ”
“อะไรของนายอีก” ฉันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่บ่งชัดว่าไมพอใจ(ตัวเอง)อย่างมาก
“ขั้นแรกขอการเป็นเมียฉัน มันต้องแบบนี้”
“อื้อออ” ยัยไม่ทันได้คลายข้อสงสัย ผู้ชายก็ตรงหน้าก็เฉลยสิ่งที่ตั้วเองพูดด้วยการบดจูบลงบนริมฝีปากฉันอย่างรุนแรง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและนุ่มนวล สัมผัสแบบนี้มันอะไรกัน แล้วที่ฉันตอบสนองไปเนี่ย ฉันคงไม่ได้เคลิ้มไปหรอกน่ะ “นับตั้งแต่วันนี้ เธอคือเมียฉัน นั่นคือผลกรรมที่เธอต้องชดใช้ หึ!” เอ่ยจบร่างสูงก็เดินจากไปทันที
คือ ใครก็ได้อธิบายที ว่านี่มันคืออะไร จูบแรกของช้านนนน ทำไมถูกขโมยอย่างง่ายดายแบบนี้ นี่มันอะไรกัน ตอบที~~~~~~
160315
ลงให้ยาวกันไปเลย4ตอนรวด เพราะคาดว่าน่าจะเงียบหายไปอีกหลายวัน ติดตามกันด้วยน่ะค่ะ
ความคิดเห็น