คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -------------02------------
ตอนที่2
ผ่านมาได้เกือบ2อาทิตย์ นับว่าเป็นเรื่องดีสำหรับที่เขาไม่โผล่มาวุ่นวายกับฉันเลย แต่ก็น่ะ! นึกแล้วก็ยังแค้นไม่หาย คิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงได้บังคับฉัน คบกันงั้นหรอ เป็นแฟนกันงั้นหรอ แฟนกันเขาหายหัวไปเป็นชาติแบบนี้สิ่น้ะ แฟนแบบนี้ใครจะต้องการ บ้าจิง แล้วทำไมฉันต้องเก็บเรื่องเขามาคิดด้วยล่ะ พอๆ ใบเตยหยุดเดี๋ยวนี้น่ะ หยุดคิดสักที
“ใบเตย วันนี้เธอดูไม่มีสมาธิเลยน่ะ” บลายด์สะกิดถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย แล้วฉันจะตอบว่าอะไรได้ล่ะ เธอเป็นเพื่อนฉันก็จริง แต่เราเจอกันแค่เฉพาะวันเรียนพิเศษ จึงทำให้ฉันไม่สามารถเล่าได้ทุกเรื่องหรอกน่ะ ฉันมันคนเปิดใจยาก เลยมีเพื่อนน้อยไง นิสัยก็ไม่ต่างจากยัยมิรินเท่าไหร่ แต่ฉันดีกว่าหน่อยตรงที่ไม่เย็นชาและไม่ท่าทางเหมือนหาเรื่องคนไม่รู้จักตลอดเวลาแบบนั้น
“เปล่า ฉันสบายดี ตั้งใจเรียนกันเถอะ” หลังจากเอ่ยจบฉันก็เข้าสู่โหมดตั้งใจเรียนต่อ ฉันน่ะเสาหลักของกลุ่มเลย ฮ่าๆๆๆๆ พูดไปเดี๋ยวหาว่าโม้ ยัยมิรินนี่สองนี่น่ะแต่ไม่ชอบเรียน ส่วนยัยเมย์ตั้งใจเรียนก็จริงแต่ยัยบ้านั้นเข้าใจอะไรยากเย็นเหลืเกิน แต่ล่ะบทเรียนกว่าจะอธิบายให้ยัยเพื่อยสองคนเข้าใจเล่นเอาฉันเหนื่อย แต่ฉันก็มีความสุขน่ะ อย่างน้อยๆฉันก็เป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จของเพื่อน ฉุดกันได้ก็ฉุดกันไป เอาให้จบไปพร้อมๆกัน
“สรันญภา” เสียงอาจารย์หน้าห้องเอ่ยขึ้น แต่ทำไมต้องเป็นชื่อฉันล่ะ จะให้ฉันตอบอะไรอีก คนอื่นก็มีน่ะ
“ค่ะ??” ฉันค่อยๆยืนขึ้นเอ่ยขานรับอย่างสงสัย ทำไมต้องเป็นฉันตลอกเลยน่ะ ทำไมกัน
“รักแรกพบสำหรับเธอคืออะไร” เห้ย ทำไมถามเรื่องนี้ล่ะ มันเกี่ยวกับเรื่องที่เราเรียนที่ไหนเนี่ย คนล่ะเรื่องเลยน่ะ
“คือ... ระ รักแรกพะพบหรอ ค่ะ” เสีงกระตุกเลยทีเดียวทำไมถึงถามเรื่องนี้ล่ะ ฉันตอบไม่ถูกเลย
“ใช่ ลองเล่าให้ฟังหน่อย ถือว่าผ่อนคลายเพื่อนๆที่เครียดกับการเรียน” แต่ฉันไม่อยากพูดถึงมันนี่น่า ทำไมต้องถามด้วย กร๊ากกกกก
“ก็ได้ค่ะ” ฉันเอ่ย ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วผ่อนมันออกมาอย่างคนจิตตก “วันที่เตยคิดว่าเจอรักแรกพบ เตยมีเรื่องทะเลาะตบตีนิดหน่อยน่ะ จนเพื่อนสนิทอย่างมิรินต้องเข้ามห้าม แต่เตยดันพลั้งมือตบหน้าเธอไป” ฉันเงียบเพื่อรอดูปฏิกิริยาของทุกคน แล้วทำไมต้องตั้งใจฟังขนาดนั้นทีนั่งเรียนไม่ให้ตั้งใจฟังเลย “หลังจากนั้นเธอโกดมาก เธอไล่คู่กรณีไปก่อนจะหันมาพูดกับเตยแค่ประโยคเดียว”
“เธอพูดว่าอะไร เล่าเร็วๆสิ” ไอเด็กหลังห้องแกจะอยากรู้อะไรนักหนา เร่งฉันจัง ทีให้เรียนน่ะหลับจัง แกจะมาเรียนพิเศษเพื่ออะไรมาเรียนให้เปลื้องตังหรอ หึ่ย พาลๆ
“เธอพูดว่าเธอ ไม่เคยบอกให้เพื่อนทำตัวไร้ค่า ในวินาทีนั้นฉันตกใจมาก ได้สติอีกทีเธอก็เดินจากไปแล้ว ฉันได้แต่วิ่งตามเธอออกไปจนไม่มองหน้าไม่มองหลัง รู้ตัวอีกทีว่าตัวเองยืนอยู่กลางถนนก็ตอนที่ตังเมย์เพื่อนสนิทอีกคนตะโกนบอกให้ระวัง แต่ทุกอย่างเหมือนจะสายเกินไป”
“เกิดอะไรขึ้นกับเตย” ยัยบลายด์เอ่ยถามอย่างกระตือรือร้น ฉันก็กำลังจะเล่านี่ไง อย่าเร่งสิ
“มีมือของใครคนนึงกระชากฉันกลับไป เสียงเอะอะโวยวาย เสียงกรี๊ด เสียงรถเบรก เสียงของมิริน เสียงทุกอย่างอืออึ่งไปหมด สิ่งเดียวที่ฉันเห็นก่อนหมดสติไป คือผู้ชายคนนึง ทุกอย่างในตัวเขาราวเทพบุตร ตอนนั้นฉันคิดว่ฉันตกหลุมรักเขาค่ะ และตอนนี้แม้เขาจะเป็นคนหัวรุนแรง นิสัยไม่ดี แต่เขาก็ยังมีอิทธิพลต่อใจอยู่ดี” ฉันเล่าจบ เสียงปรบมือก็ดังขึ้น ใครตบมือฟระ
“เล่าดีนี่ใบเตย” ฉันหันขวับกลับไปมอง ทางประตูหลังห้อง เห้ย!! นั่นมัน มาได้ไง มาทำไม อ๊ากกกกกกกกกกก
เสียงซุบซิบของบรรดาหญิงสาวเริ่มดังขึ้น ดังขึ้น ดังขึ้น ใช่สิ่ เขามันหล่อใครเจอก็ตกหลุมรักทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่ฉันในตอนนั้นไง แต่ถ้ารู้ธาตุบอกเลยว่าไม่เอา หรือเอา ไม่รู้แหระไม่สน
“อาจารย์ครับ ผมขออนุญาตพาแฟนออกจากห้องก่อนได้ไหมครับ พอดีมีธุระนิดหน่อย คงต้องเคลียร์ยาว” ไม่มีเสียงตอบรับ ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก ยืนอึ้งกับสิ่งที่เขาเอ่ยออกมาแปบเดียวก็ประชิดตัวซะแล้ว ไอคนปากว่ามือถึง ไอหื่น ไอ่ ไอ่ แล้วจะกระชากฉันทำไม มันเจ็บน่ะเว้ย
“ปล่อยน่ะ บอกให้ปล่อยไง” ฉันสะบัดมือเขาออกอย่างแรงต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง แต่ประโยคที่สวนกลับมาทำเอาฉันอยากเอาหน้ามุดท่อหนีไปซะเลย
“จะกลับไปเคลียร์กันดีๆ หรือจะให้เฮียจับจูบตรงนี้!!”
ทำไมยัยเด็กบ้านี่พูดยากจัง ผมบอกผมชอบเธอน่ะเว้ย แต่เธอแม่งหลบหน้าหลบตาผมตลอด แฟนกันที่ไหนหนีหายแบบนี้ อย่างวันนี้อุส่าเค้นปากยัยเมย์ตั้งนานกว่าจะยอมบอกว่าเธออยู่ไหน เล่นเอาไอ่แบงค์แทบกระทืบ หาว่าผมไปเกาะแกะกับเมียมัน ตอนนั้นยัยเมย์แค่ม2มันก็จัดซะแหระ ไอไวไฟ พรากผู้เยาว์ เอ้าๆ ผมนอกเรื่อง เธอบอกว่าใบเตยมีเรียนพิเศษทุกวันอาทิตย์ที่สยาม พร้อมบอกรายละเอียดต่างๆมากมาย
ทันทีที่รู้ว่าเธออยู่ไหนก็บึ้งรถมาสยามทันที แต่ประเทศไทยรถติดมากบอกเลย ผมจึงมาถึงเอาตอน ครึ่งชัวโมงสุดท้ายก่อนปล่อยคลาส ไม่รู้พระเจ้าเข้าข้างผมหรือว่เพระอะไร ผมดันมาทันเธอพูดถึงรักแรกพบ ซึ่งเธอพูดถึงผม โค่ตดีใจมากบอกเลย 555555
“โรคจิต หื่น เลว เอาแต่ใจ เอาแต่ได้ เห็นแก่ตัว ชอบใช้ความรุนแรง ไม่มีความรับผิดชอบ เถือน สถุน !!” เห้ย ทำไมต้องด่ายาวเยียดขนาดนั้นด้วยว่ะ ยังไม่ทันทำอะไรเลยน่ะเว้ย ยัยนี่แม่งเล่นตัว ปากร้ายชะมัด เห็นเงียบๆหงิ่มๆ ผมแม่งตาบอดแน่เลย ชอบเธอได้ไงว่ะ
“ด่าแรงไปแล้วน่ะเตย” เพราะบรรดโทสะ ผมจึงบีบแขนเธออย่างแรงจนเธอเผลอร้องออกมา
“โอ๊ยยยยยย !!”
“เจ็บหรอ เฮียขอโทษ” ผมได้สติทันทีเมื่อเธอร้องออกมาอย่างดัง เพื่อนในคราสก็ดูจะสนอกสนใจเรื่องของเราสองคนเป็นพิเศษ คือคนเขากำลังทะเลาะกัน จะสนใจทำไมว่ะครับ
“ก็เพราะเป็นคนแบบนี้ไง เตยถึงไม่อยากเป็นแฟนกับเฮีย” เธอผลักผมออก ก่อนจะคว้ากระเป๋าและวิ่งออกไป
เห้ยอย่าหนีดิว่ะ แบบนี้น่ะแบบไหน ผมก็ว่าผมเป็นคนดีน่ะ หล่อ รวย มีรถขับ ไปทางไหนสาวๆก็กรี๊ด แต่ทำไมยัยเด็กบ้านี่ถึงเมินผมได้ ยิ่งพอบอกว่าชอบเมินหนักกว่าเดิมอีก ใครก็ได้บอกผมที ว่าควรทำยังไง
“ไอคนสองบุคคลิก ไอกิ้งก่าเปลี่ยนสี ไอคนตบหัวแล้วลูบหลัง” ฉันเดินสบถด่าอย่างหัวเสียคนเดียว ฉันวิ่งหนีขนาดนี้หวังว่าจะไม่ตามฉันมาน่ะ
“จะหนีไปไหนห่ะ ยัยเด็กบ้า” เสียงกระซิบดังขึ้นข้างหูก่อนที่ร่างฉันจะถูกใครบางคนกระชากให้หันหน้าไปสบตา
“เฮีย !!” เวรเอ้ย ยังจะตามมาอีกน่ะ ชาติที่แล้วเกิดเป็นหรือไงห่ะ เกาะติดจังเลย !!
“บอกมาน่ะ ที่หนีแบบนี้เพราะแอบไปมีกิ๊กใช่ไหม”
“ห่ะ!!” ห่ะ อะไรน่ะ เมื่อกี๊เขาพูดว่าอะไร กิ๊กอะไร โว๊ยยยยยย ไอ่ผู้ชายสมองกลับ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดี๋ยวเก่งเดี๋ยวโง่ หึ่ย แฟนยังไม่มี จะไปเอากิ๊กมาจากไหนว่ะ
“นั่นเงียบแบบนี้ มีจริงๆสิน่ะ มีแฟนคนเดียวไม่พอหรือไงห่ะ!! ”
“อย่าตะคอกใส่เตยน่ะ กิ๊กบ้าอะไร แฟนไม่มีจะเอากิ๊กมาจากไหน ปัญญาอ่อน” ว่าจบก็หันหลังเดินหนี
“ถ้าเดินอีกก้าว คราวนี้จะจับจูบจริงๆแล้วน่ะเว้ย” แต่เรื่องอะไรจะสน
“เห้ย... อุ้บ!!” กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด มันจูบฉันกลางห้างดัง อับอายขายขี้หน้าที่สุด ทำไมเอาแต่ได้แบบนี้ว่ะ
“เฮียบอกว่าเฮียชอบเตย ไม่เข้าใจบางหรือไง” ทันทีที่ละออก จะเอ่ยเสียงแผ่ว แต่ถ้าชอบไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้นี่หว่า ฉันเพิ่งอยู่ม.3 อายุแค่15 ยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยด้วยซ้ำ ทำแบบนี้ไม่ให้เกียรติกันเลยด้วยซ้ำ ทำเหมือนฉันเป็นแค่ตุ๊กตาข้างทาง อยกจะทำอะไรตรงไหนก็ได้สิ้น่ะ เฮียทำกับฉันแบบนี้ คิดผิดแล้วล่ะ
เพี๊ยะ!!
ฉันฟาดมือลงบนใบหน้าอย่างแรงตามอารมณ์พลุ่นพล่านที่คนตรงหน้าทำอะไรไม่คิด เอาแต่ใจเสมอ แรงที่ฟาดลงบนใบหน้าทำคนตัวสูงหันหน้าตามแรงตบ เลือดซึมออกที่มุมปาก
“ชอบหรอ ถ้าชอบก็ควรให้เกียรติ ไม่ใช่เอาแต่ได้ เตยอายุเท่าไหร่เฮียก็รู้ แต่สิ่งที่เฮียทำต่อหน้าคนเป็นร้อย เตยรับไม่ได้ว่ะ” ฉันเอ่ยเสียงแผ่ว น้ำตาคลอเต็มดวงตา
“เตย เฮีย ขะ...”
“เตยแค่ต้องการความจริงใจ ไม่ใช่กิเลสตัณหาในตัวเฮีย จำไว้” ฉันเอ่ยจบก็หันหลังเดินจากมาทันที ฉันไม่พร้อมสู้หน้าคนที่ทำลายศักด็ศรีฉันหรอกน่ะ ย่อยยับหมดแล้วววว จูบแรกของฉันนนน งืออ เอาคืนมาน่ะ ไอเฮียเจค ไอ่คนบ้า !!
120414 50%
มาแล้วมาอัพแล้ว หลังจากเรื่องของเฮียบาสจบเมื่อวานก็แวะไปอัพ ไฮยีนส์ก่อน วันนี้ถึงคิวมาอัพเฮียเจคบ้าง
หลังจากวันนี้เป็นต้นไป จะมั่นอัพเฮียเจคกับไฮยีนส์ให้เท่าๆกัน สม่ำเสมอกัน อัพไปเรื่อยๆจนกว่าจะจบเรื่อง ^^
และตอนนี้มีแพลนเต็มหัวไปหมด อย่างลองแต่งดีๆสักเรื่องแล้วส่งสำนักพิมพ์ แต่ก็ไม่กล้าพอ เพราะยังคิดว่ามัน
ไม่ดีพอ ถ้อยคำ คำพูด ไม่ค่อยจะราบรื่นสักเท่าไหร่ เพราะฉะนั้น รีดที่รักช่วยคอมเม้นช่วยบอกแนวหน่อยน่ะ
ลองไปอ่านของคนอื่นที่แต่ง เขาแต่งสนุกกันมากเลย ดูเก่งเนอะ แต่นิ้วก้อยเหมือนไม่ได้เรื่องเลย ยังไงๆ .....
รีดที่น่ารักก็ให้ความช่วยเหลือเค้าหน่อยน่ะ นิ้วก้อยอยากจะลองแต่งดีๆสักเรื่องจริงๆ เอาแบบดีสุดๆอ่า ช่วยเม้นติ
เม้นชมกันหน่อยน๊าาาาาาาา ^^
130414 100%
แวะมาอัพแล้วค่าาาา วินาทีนี้เฮียเจคเหมือนโรคจิตเลยเนอะ คิดเองเออเอง ไม่พอยังสองบุคคลิกอีก
สงสัยใบเตยจุง ตามอารมณ์คนตรงหน้าไม่ค่อยจะทัน ปะทะคารมกันทีไร เหมือนจะเสียเปรียบทุกทีเลย
ยังไงก็เม้นเป็นกำลังใจบ้างน่ะ พุ่งนี้เลิกงานนิ้วก้อยจะแวะมาอัพให้อ่านอีก รักรีดทุกคน ม๊วฟๆ
ความคิดเห็น