คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -------------01------------ [100%]
บทที่1
“บอกแล้วใช่ไหมว่าทำแบบนี้ไม่ได้น่ะควีน”
“นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ นายจะเอายังไงปริ๊นซ์”
“บาร์เบลล์ เจดาย ใจเย็นๆ” ควีนพิ้งค์หรือบัลเล่ย์เอ่ยเตือน “เรากำลังประชุม แต่ปริ๊นและควีนโซนเรด เล่นตีกันแบบนี้ เราจะหามติกันได้ไหม”
“นั่นสิ เจคมึงจะหาเรื่องควีนทำไม” ปริ๊นพิ้งค์หรือบาส เอ่ยเสริม “ว่าแต่ไอพี่ชายตัวดีหายไปไหน ว่าไงควีนแบล็ค บอมไปไหน”
“ฉันจะไม่รู้หรอ ใครจะไปอยากเสวนากับพี่ชายนายล่ะ”บิตกิสหรือควีน แบล็คเอ่ยสวนหน้านิ่ง
บทสนทบาด้านบนคงจะสร้างความฉงนใจไม่มากก็น้อย เอาล่ะฉันจะอธิบายทุกอย่างให้พวกคุณรับรู้เอง เริ่มจากการเรียนการสอนของนานาชาติเคไอก่อนล่ะกัน ฉันจะอธิบายเป็นส่วนๆไป
ที่นี้จะแบ่งออกเป็น4โซน
White คัดเลือกจากความฉลาด โดยมีไบเบิลเป็นควีน และแบงค์เป็นปริ๊นซ์
Pink คัดเลือกจากหน้าตา โดยมีบัลเล่ย์เป็นควีน และบาสเป็นปริ๊นซ์
Red คัดเลือกจากระดับความรวย โดยมีฉันเป็นควีน เจดายเป็นปริ๊นซ์
Black คัดเลือกจากบุคคลที่มีรายชื่อแบล็คลิส มีบิตกิสเป็นควีน ผู้ชายอีกคน ฉันไม่เคยเจอ บอม
วันนี้คือวันแรกของการเปิดการศึกษา คนที่ต้องการจะเข้าศึกษาที่นี้สามารถระบุโซนที่ตัวเองอยากอยู่ได้ตามสิ่งที่เกณฑ์กำหนด แต่สำหรับคนที่ไม่รู้ว่าจะเลือกเรียนโซนไหน ทางนานาชาติก็จะทำการคัดเลือกให้ และแน่นอน โซนแบล็คคงเป็นโซนที่ลูกคุณหนูส่วนใหญ่ไม่ต้องการ [ส่วนใญจะมีแต่ลูกมาเฟียกับผู้มีอิทธิพลด้านมืดอ่ะนะที่ได้อยู่โซนนี้]
ทั้งหมดที่กล่าวคงสงสัยสิน้ะว่าถ้ามีครบทุกอย่างที่กำหนดมาจะถูกคัดไปอยู่ทีไหน ง่ายๆเลย ถ้าคนพวกนั้นมีคุณสมบัติครบทุกประการ จะถูกถามด้วยคำถามจิตวิทยาวัดระดับจิตใจ จากนั่นก็จะถูดคัดแยกไปยังโซนต่างๆตามความเหมาะสมและความเป็นจริง
ส่วนตำแหน่งควีนและปริ๊นซ์ จะถูกมอบโดยเจ้าของตำแหน่งคนเดิม เกณฑ์การมอบตำแหน่งบ้าบอเนี่ยฉันไม่อยากรับรู้หรอก เอาเป็นว่า มันมาตกอยู่ที่ฉันอย่างงงๆเนี่ยแหระ ควีนคนเก่าให้เหตุผลกับสมาชิกในโซนเรดแค่ว่า ฉันมีในสิ่งที่พวกเขาไม่มี ฉันชนะขาดในหลายๆด้าน ไม่เชื่อจะลองพิสูจน์กับปริ๊นซ์โซนแบล็คก็ได้ ถ้าพวกคุณกล้าพอ และใช่ มันสร้างความสงสัยให้ฉันและทุกคน
มาต่อกันด้วยเรื่องการทำกิจกรรมก่อนเข้าเรียนและการเรียน การแบ่งโซนไม่ได้แบ่งแยกการเรียน แต่การแบ่งโซนเปรียบเสมือนการทำคะแนน นึกออกไหม ถ้านึกไม่ออกเอาง่ายๆก็คล้ายๆกีฬาสีแหระมั่ง ในทุกๆ5เดือนจะมีการแข็งขันทักษะ ของรางวัลแตละปีก็จะแตกต่างกันออกไป การเข้าแถวในโดมตอนเช้าก็จะเข้ากันหมดทุกโซนการเรียนก็ไม่ได้แบ่งว่าต้องเรียนแยกโซน ทุกห้องจะมีเด็กนักเรียนทุกโซนเรียนร่วมกัน จะแบ่งแยกโซนแค่ช่วงพักทานอาหารเท่านั้น
เรื่องชุดก็จะแบ่งออก4สีตามโซนของแต่ล่ะคน อย่างฉัน โซนเรดกระโปรงและเนคไทจะเป็นลายสก็อตสีแดง ส่วนสัญลักษณ์ที่ใช้สังเกตุควีนและปริ๊นซ์ก็คือปอกแขนสีตามโซนของตัวเอง ปักรูปมงกุฎด้วยไหมสีทองอร่าม
เรื่องที่พักควีนและปริ๊นซ์ทุกคนต้องอยู่เป็นประมุขประจำตึกพัก ซึ่งจะแบ่งแยกออกเป็นตึกชายตึกหญิง สำหรับนักเรียนที่บ้านอยู่ไกลหรือด้วยตุผลต่างๆนั่นละ ช่างเป็นหอพักที่หรูหราอย่างก่คอนโด
และเราทั้ง8จะถูกจับเรียนแยกจากคนอื่น คือห้องเรียนสำหรับควีนและปริ๊นเท่านั้น เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันนึกออกแค่นี้ ฉันก็อธิบายได้เท่านี้แหระ กลับสู่การโต้เถียงในปัจจุบันดีกว่า
“นายน่ะ นายชื่ออะไรน่ะ” ฉันชี้หน้าปริ๊นโซนเรด “ไม่ต้องละ ไม่สำคัญ ฉันสงสัย ให้ฉันเป็นควีนหรือเป็นเบ๊ ต้องคุมหอพัก ต้องเป็นผู้นำ ต้องรับผิดชอบใครอีกตั้งมากมาย ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉันจะรอดรึไง”
“ฉันชื่อเจค จำชื่อใส่ใจเธอไว้ด้วย” นายนั่นสวนกลับ “จะรอดไม่รอดนั่นมันก็ตัวเธอควีน ในเมื่อเธอถูกเลือกเธอก็ต้องทำ”
“เบลล์ใจเย็นน๊า อย่างน้อยพวกเราก็ได้เรียนด้วยกันไม่ได้แยกกัน แกก็รู้ว่าตำแหน่งปริ๊นกับควีน เด็กเกรด12เท่านั้นจะได้เป็น” บัลเล่ย์เอ่ย
“แต่ฉันไม่อยากเป็นนี่” ฉันเบ้ะหน้าใส่เพื่อนสนิท มันคงเป็นความบังอิญที่ตั้งใจหรือยังไง ควีนทั้ง4โซนต่างเลือกเพื่อนกลุ่มฉันเป็นควีน มีฉัน บัลเล่ย์ ไบเบิล บิตกิส ฉันรู้ว่าเพื่อนก็ไม่ชอบใจ แต่ยัยพวกนั้นมันเก็บอารมณ์ได้ดีโดยเฉพาะยัยบิตกิส
“ไม่ทำตัวเป็นเด็กน่าเบลล์ โซนเรดดีกว่าโซนแบล็คน่ะเว้ย หรือแกจะแลกกับฉัน” บิตกิสเอ่ยท้า
“ฝันเถอะย่ะ” ฉันบะปากใส่ “ส่วนแกไบบิล เลิกอ่านหนังสือสักทีจะฉลาดไปถึงไหน” ฉันว่าฉันเริ่มพาลเพื่อนแล้วล่ะ
“อย่าพาลขอร้อง ผู้ที่เจริญแล้วย่อมไม่พาลผู้อื่น” หลังจากเอ่ยจบ ทุกคนในห้องถึงกับอ้าปากค้างตาโต ดูคำพูดมันสิค้ะ นี่แหระค่ะคำพูดเด็กฉลาดเว่อร์เด็กที่เจริญก้าวหน้าแบบที่ฉันไม่อยากจะก้าวตามอย่างยัยไบเบิล
“ไปบวชเลยเถอะ สมงสมองยังเหลือไหม” เลยบิตกิสเอ่ยประชด
“มีมากกว่าแกเถอะ” ไบเบิลปิดหนังสือและวางลงบนโต๊ะ “ประชุมเสร็จยัง ขี้กียจแอ๊บว่าดีเลิศเลอล่ะ”
“ฮ่าๆๆๆ แบบนี้ค่อยเหมือนแกหน่อย ยัยคัมภีร์นอกคอก” ยัยบัลเล่ย์เอ่ยขำ และก็เป็นอีกครั้งที่ผู้ชายในห้องอึ้งตาค้างกับคำพูดยัยนี่ ไบเบิลรียนเก่งมากก็จิงแต่นิสัยไม่ดีพร้อมหรือเจริญแล้วอย่างที่มันแสดงออกหรอก ผ่านไปสักพักเด๋วก็ข้าใจนิสัยมันเองแหระ
“ขอโทษครับสาวๆ รู้สึกว่าพวกคุณจะนอกเรื่องกันไปเยอะเลยน่ะครับ” บาสเอ่ย
“ขอโทษค่ะปริ๊นซ์พิ้งค์ ในเมื่อปริ๊นแบล็คยังไม่โผ่ลหัวมา งั้นพวกเราขอตัวค่ะ” ฉันเอ่ยก่อนจะลุกเดินออกมาเป็นคนแรก และใช่เมื่อฉันลุก เพื่อนฉันก็ย่อมลุกตาม
“เบลล์ ฉันว่าคนพวกนั้นต้องรู้สถานะจิงๆของแกแน่ๆเลย ไม่งั้นไม่จับแกมาเป็นควีนโซนเรดที่คัดเลือกจากฐานะหรอก” ไบเบิลเอ่ยขึ้น
“ฉันว่าไม่หรอก”ฉันเอ่ยสียงแผ่ว ฉันไม่ได้รวยอะไรมากขนาดนั้นสักหน่อย ก็แค่ทายาทห้างสรรพสินค้าชั้นนำทั่วโลก ทายาทรับช่วงต่อจากกิจการไข่มุขอีกหลายสาขา ไหนจะคาสิโนของคุณพ่ออีก และก็โรงแรมอีกหลายสาขาของคุณแม่ จิงๆแล้วก็ไม่ได้รวยหรอก
“ทำไมแกถึงไม่อยากให้คนอื่นรู้ล่ะว่าสถานะตัวเองนะรวยล้นฟ้าขนาดไหน ปล่อยให้ยัยพวกชั้นต่ำพูดจาแบบนั้นอยู่ได้” บิสกิตเอ่ยเสียงรียบ แต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจ ฉันน่ะอยู่ที่นี่โดยที่ทุกคนรับรู้เพียงว่าฉันเป็นลูกสาวเจ้าของเกาะ (ก็กิจการไข่มุขนั่นแหระ) แต่มันก็ไม่จำเป็นนี่ที่ต้องพูดว่าฐานะทางบ้านน่ะอยู่ได้แบบสบายๆไม่ต้องเหนือยทำงานก็มีกินไปอีกหลายชาติเลยหนิ มันไม่จำเป็นต้องบอกหรอก
“ถ้าบอกไป รั้นจะมีแต่พวกใส่หน้ากากวิ่งเข้าหา อย่างพวกแก ถ้าไมรู้จักกันมาแต่ประถมคิดว่าฉันจะบอกหรอ ฝันเถอะย่ะ” ฉันเอ่ยพลางเชิดหน้า “อีกอย่างเลย ฉันไม่ต้องการให้คนวิ่งเข้าหาฉันเพราะเงินที่ฉันมี แต่ฉันต้องคนที่เข้าใจและรับได้ในสิ่งที่ฉันเป็นต่างหากล่ะ”
“เออ ตามใจแกเถอะ” บิสกิตเอ่ย “เด๋วฉันจะแวะไปร้านพาสเทล ขึ้นห้องเรียนกันไปก่อนเลย” เอ่ยจบก็เดินแยกไปทันที ยัยนี่หนิ ฉันจะได้ด้วยไม่รอกันเลยวุ้ย
“ฉันไปด้วย จะแวะซื้อของ พวกแกสองคนขึ้นไปก่อนเลย เจอกันที่ห้อง” ฉันเอ่ยก่อนจะวิ่งตามยัยบิสกิตไป ยัยนี่ก็อีกคนจะติสแตกไปไหน รอเพื่อนอ่ะเป็นไหม โธ่ยัยบ้า
“ว๊ายยยย!...” วิ่งดีๆอ่ะเป็นไหมบาร์เบลล์ทำไมแกถึงซุ่มซ่ามแบบนี้ “ขอโทษค่ะขอโทษ” ฉันเอ่ยเร็วรัวก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองบุคคลตรงหน้าที่โอบเอวฉันไว้ด้วยใบหน้าหงิกงอ แต่ไม่ลดความหล่อลงเลยสักนิด หน้าเหมือนปริ๊นซ์พิ้งค์เลย อย่าบอกน่ะว่า .....
“เดินดูตาม้าตาเรือซะบ้าง เป็นถึงควีน ทำตัวงี่เง่าชะมัด” งี่เง่า งี่เง่า นายบ้านี่ว่าอะไรน่ะ ว่าฉันงี่เง่างั้นหรอ ไม่นะ ฉันไม่ได้งี่เง่าสักหน่อยคุณหนูบาร์เบลล์ไม่ได้งี่เง่าน่ะ ทำไมนายนี่ถึงว่าฉันงี่เง่าล่ะ
“ฮึก ฉันไม่ได้งี่เง่านะ ฮือ เปล่างี่เง่าน่ะ ว่าฉันทำไมกัน ก็ขอโทษไปแล้วนี่” ใช่ ฉันไมได้งี่เง่าเลยน่ะ แต่ไม่รู้ทำไม ผู้ชายตรงหน้าแค่บอกว่าฉันงี่เง่า น้ำตามันก็ไหลมาเองอย่างไม่ทราบสาเหตุ ฉันไม่ได้งี่เง่า น้ำตามันไหลเองอ่ะ
“จะร้องไห้ทำไมว่ะ น่าลำคาญ!!” สีหน้าและแววตาบ่งชัดว่าคนตรงหน้าพูดออกมาจากใจ
“ฮึก ฮือๆๆ ไม่อยากให้มาลำคาญนี่ ก็ขอโทษนายไปแล้ว มาว่าฉันทำไมอีกเล่า” และใช่ น้ำตามันก็ไหลออกมาเองอย่างไม่มีเหตุผลด้วยเหมือนกัน
“โธ่ มีแต่คนน่ารำคาญ” เอ่ยจบร่างสูงก็เดินกระแทกไหล่ฉันอย่างแรงและจากไปทันที ปล่อยทิ้งให้ฉันยืนเจ็บและจุก
“ไอคนบ้า กลับมาขอโทษฉันเลยน่ะ” เกิดอะไรขึ้นกับฉัน แค่มองหน้าผู้ชายคนนั้นน้ำตาก็พาลจะไหลตลอด นี่มันเรื่องบ้าอะไร ทั้งเจ็บตัวทั้งเสียน้ำตา คำขอโทษสักคำก็ไม่มี ไมได้ดั่งในสักเรื่องเลย !!
ไอ่ปริ๊นซ์แบล็ค ไอคนบ้า ฉันสาบานเลยว่าจะทำให้นายมาสยบแทบเท้าและเอยคำว่าขอโทษให้ได้จำไว้น่ะ !!
16/03/15
เอาควีนเรดและปริ๊นซ์แบล็คมาฝาก คาดว่าเรื่องนี่จะแต่งยาวๆ ค่อยเป็นค่อยไป ไม่รัดช่วงหรือตัดตอนเหมือนเรื่องเฮียบาสกับเจดาย สนุกไม่สนุกค่อยว่ากันอีกทีเนอะ เรื่องนี้พระเอกอาจจะไม่ได้เลวอย่างที่หลายๆคนคาดการเอาไว้ก็ได้ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเป็นคนดีอ่ะนอะ ก็ช่วยติดตามกันต่อไปน่ะค่ะ ช่วงนี้ได้งานทำก็อาจจะมาอัพช้าบ้างอะไรบ้างแต่อัพแน่นอน เพราะแพลนเรื่องนี้วิ่งวุ่นแต่หัวเลย คาดว่าหลายๆคนอาจจะตอหลุดรักผู้ชายแบบบอมเลยก็ว่าได้ ตอนที่2จะตามมาเร็วนี ติดตามด้วยน่ะค่ะ รักพวกคุณ จุ้บๆ
ความคิดเห็น