คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ขอบคุณความรัก 100%
ตอนที่5
ขอบคุณความรัก
ฉันคิดไม่ผิดเลยสักนิดที่ตอบตกลงคบกับรุ่นพี่ เหมือนครั้งนึงความรักได้ปิดตายหัวใจของฉัน แต่กลับเป็นรุ่นพี่ ที่พยายามเปิดมันออกมา ฉันดีใจที่วันนี้ ฉันไม่ใช่คนโชคร้ายในเรื่องของความรักอีกต่อไปหากมีรุ่นพี่เคียงข้างแบบนี้
"มิริน พี่ว่าเราสองคนไปร้องเพลงดีป่ะ เดี๋ยวร้องให้ฟัง" เสียงรุ่นพี่เอ่ยขึ้น ขณะนั่งทานข้าวด้วยกัน วันนี้เป็นวันอาทิต วันหยุดสุดสัปดาห์ของฉัน แต่รุ่นพี่กลับโผล่มายืนหน้าบ้านแต่เช้า พานั่งรถเล่นไปเรื่อย สุดท้ายก็มาลงเอ่ยที่ห้าง s ในตอนนี้
"รินไม่อยากฟังรุ่นพี่ร้องหรอก ฟังทุกคืนจนเอี่ยนแล้ว ฮ่าาาาๆๆ" พูดจบก็ขำใส่ซะเลย คนอะไรโทรมาทุกคืนร้องเพลงให้ฟังก่อนนอนทุกคืน แล้วยังจะอยากร้องอีก เชื่อเขาเรย
"เหอะ พี่ไม่อยากร้องล่ะ งอน " รุ่นพี่สะบัดใส่ เชิดหน้างอน ปกติผู้หญิงต้องงอนสิ แร้วรุ่นพี่มางอนทำไมเนี่ย ผู้ชายอะไร มีหลายมุมเกิ๊น ฉันละแปลกใจตัวเองว่าทำไมถึงได้รักเขามากนักน่ะ
"จะงอนช้ะ งั้นรินไม่ง้อน่ะ "ฉันเอียงคอถามด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ เรื่องไรจะง้อได้ใจหมด เสียนิสัยพอดี
"ง้อแฟนตัวเองหน่อยก็ไม่ได้ ผู้หญิงอะไรเนี่ยห่ะเราน่ะ"
"ทำไม ทำไม เป็นแบบนี้แล้วทำไมค่ะ รุ่นพี่น่ะกินแล้วหุบปากไปเลย" ฉันเอ่ย พลางตักอาหารยัดปากรุ่นพี่ให้หยุดพูดสักที ฉันกับรุ่นพี่เราคบกันแต่การแสดงออกไม่ได้หวานแหววนักหรอก ด้วยนิสัยของฉันที่โผงผางถ้าจะให้อ่อนหวาน รักโรแมนติกเหมือนพี่แบงค์กับยัยเมย์ ใบเตยกับพี่เจดาย(ติดตามในเรื่องต่อไปสำหรับคู่นี้น่ะค่ะ) ฝันไปเหอะ แต่ก็บ้างล่ะที่หวานใส่กัน ฮ่าาๆๆ เขิล
"ตักหมูยัดปากพี่แล้วยังจะมานั่งยิ้มอยู่ได้"รุ่นพี่เอ่ยขึ้นหลังจากเคี้ยวหมูชั้นนั้นหมดปาก
"แฟนมิรินน่ารักจัง"ฉันพูดใบหน้าเปื้อนด้วยรอยยิ้ม"ขอบคุณความรัก ที่ทำให้เราสองคนได้เจอกัน ขอบคุณน่ะค่ะ ที่รักมิริน" เราสองคนมองหน้ากันด้วยความรักและรอยยิ้มที่อบอุ่น ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่ฉันบอกว่ารัก ฉันจะมีความสุขมาก
"หมูใส่กัญชาป่ะเนี่ย หวานเยิ่มเชียว" รุ่นพี่พูดติดตลก แต่ใบหน้าก็ยังมีรอยยิ้มแต้มอยู่บนใบหน้าใสนั้นอยู่ดี
"เชอะ จะหวานสัก5นาที ไม่ได้เรยช้ะ ชอบเอานิสัยพี่บอมมาใช่ นิสัยขัดขวางเวลาคนกำลังซึ้งเนี่ย ใช้ไม่ได้เลย" ฉันบ่นทั้งๆที่มือก็จิ้มหมูมากินแก้เซ็ง
"ฮ่าาๆๆๆๆ แฟนพี่น่ี ให้ตายเหอะ จะน่ารักไปไหนครับ เดี๋ยวสักวันอดใจไม่ไหวจับเหวี่ยงขึ้นเตียงดีไหมน่ะ ข้อหาน่ารักเกินไป"รุ่นพี่เอียงแล้วเอียงหน้าถาม ทะลึ่งจริง แฟนใครว่ะ
"มิรินชอบเอาเลยๆ"ฉันว่าแล้วพยายามทำท่าทางดี๊ด๊า "อยากตายหรอรุ่นพี่ ทะลึ่งไม่เลิกลา"ฉันว่าเข้าให้ คนอะไร
"พี่กลัวจังล่ะ ตัวก็แค่นี้" รุ่นพี่เอ่ยด้วยสีขำขัน
"พอเลยๆกลับเหอะ รินอิ่มล่ะ"
"โอเค...... เช็กบิลครับ"
หลังจากเช็คบิลเสร็จรุ่นพี่ก็เดินจับมือฉันออกจากร้านและมุ่งหน้าไปยังลานจอดรถของห้างทันที
"รินวันนี้พี่มีแข่งรถ ไปดูป่ะ" รุ่นพี่เอ่ยชวน
"ที่นั้นสาวเยอะป่ะ"ฉันถามกลับ ขณะนั่งลงบนเบาะนั่งข้างคนขับในขณะที่รุ่นยืนเกาะประตูรถ
"ก็เยอะน่ะ ไมหรอ"รุ่นพี่ตอบ
"งั้นรินไป ไปขับรถได้แล้ว คนขับรถส่วนตัวของมิริน"ฉันว่าพลางแลบลิ้นใส่ สุดท้ายรุ่นพี่ก็มอบมะเหงกใส่กลางกบาล คนอะไรทำร้ายร่างกายแฟนตัวเองน่ะเก่งนักน่ะ
เคยแต่อ่านนิยาย ว่าสนามแข่งรถสำหรับผู้ชายนั่นเป็นยังไง ครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตของฉันที่ได้มาเห็นมาสนามแข่งรถ จิงๆจะพูดว่าสนามแข่งรถไม่ได้หรอก มันก็เป็นถนนเส้นหนึ่งที่ค่อนข้างเปลี่ยวและไม่ค่อยมีรถสัญจร พวกนักซิ่งทั้งหลายถึงยึดสถานที่นี้เป็นที่ตั้งเมื่อต้องการแข่งรถกัน ซึ่งฉันว่ามันค่อนข้างโอเค ไม่มีคนอาศัยอยู่แถวนี้ ไม่เป็นการรบกวนใครหากต้องเปิดเพลงเสียงดังยิ่งซะกว่าผับอย่างที่เป็น สาวๆก็แต่งตัวอย่างก่เพิ่งออกมาจากอาบอบนวด ไม่น๊า รุ่นพี่ถึงชอบมาแข่งรถบ่อยๆเพราะอาหารตาเยอะนี่เอง
“รุ่นพี่เวลามิรินไม่มาเนี่ย แอบเอาใครกลับไปกกที่บ้านป่ะเนี่ย”ฉันหันไปกระซิบถาม เนื่องจากเสียงเพลงดัง ฉันไม่สามารถตะโกนแข่งกับเสียงเพลงได้เลย
“ถ้าก่อนเจอมิรินน่ะ พี่หิ้วไปทุกวันล่ะ แต่พอเจอสาวน้อยคนนี้ พี่ว่าพี่อดใจรอหิ้วแฟนคนนี้ขึ้นห้องนอนดีกว่า”รุ่นเอ่ยจบก็ก้มหอมแก้ฉันทันที คนบ้า ทะลึ่ง เขินน่ะเห้ย คนอะไร เห็นฉันนิ่งแต่ก็เขินน่ะ
“พอล่ะ ไม่คุยด้วยล่ะ อยากกลับอ่า ไปส่งหน่อยน๊า น๊าค๊า”เค้าว่าการอ้อนเล็กๆน้อยๆคือการสร้างความน่ารักให้ผู้หญิงไปในตัว ฉันถึงตัดสินใจจบเรื่องบนเตียงของรุ่นพี่แล้วออนกลับบ้านแทน
“กลับบ้านพี่น่ะหรอ”
“รุ่นพี่นี่จิงๆเลยน่ะ มิรินเป็นแค่แฟนไม่ใช่เมียน่ะ จะลากขึ้นเตียงอย่างเดียวเลย ”ฉันบ่น
“พี่ล้อเล่นน๊า ไปๆพี่ไปส่ง”รุ่นพี่เอ่ยและจับมือฉันเดินกลับมาที่รถเพื่อกลับบ้าน
ช่วงนี่ ยุ่งๆ แต่ก็จะแวะมาอัพเรื่อยๆ ใกล้แล้ว จุดไคลแมกซ์ของเรื่อง ชวิตจิงร้องไห้ ถึงกลับหนีไปในที่ไกลๆ แต่ในเรื่องจะพยายามสื่อความรู้สึกให้ดีที่สุดน่ะ เป็นกำลังให้ด้วยน่ะ ติชมได้น่ะค่ะ ขอเม้นบ้างก็ดี นิ้วก้อยจะได้มีกำลังใจแต่งต่อ
ความคิดเห็น