คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เปิดใจรับ 100%
บทที่3
เปิดใจรับ
การเรียนการสอนการเปิดมาได้หนึ่งสัปดาห์ เหมือนกับฉันที่สารภาพหมดเปลือกว่าฉันนั่นแอบชอบพี่ชายของยัยเมย์ ก็จะให้ฉันทำยังไง ถ้าชอบก็บอกถ้าไม่ใช่ก็เลิก นั่นแหระตัวฉัน และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ต้องบอกว่าฉันมีความสุขมาก ก็จะอะไรซะอีกล่ะ ก็หลังจากที่สารภาพ ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะเป็นสชมพูสำหรับฉันเช้ามารับไปเรียน เย็นมารับไปเที่ยวแล้วจบด้วยการส่งกลับบ้าน ถึงจะยังไม่ใช่แฟน แต่ก็ทำให้ฉันรู้สึกโอเคกว่าพวกผู้ชายเจ้าชู้ที่ผ่านๆมา และนี่ก็เป็นอีกวันที่พอเลิกเรียนก็จะเห็นรุ่นพี่ยืนรอที่ลานจอดรถ
“มิริน วันนี้ไปเที่ยวบ้านพี่น่ะ”
“ทำไมต้องเป็นบ้านรุ่นพี่ล่ะ รุ่นพี่จะทำอะไรมิริน ”ฉันถามกลับ พร้อมกับเอามือสองข้างมาปิดหน้าออกไว้
“แล้วนี่ทะลึ่งจัง คิดว่าพี่จะทำอะไรห่ะ แค่จะโชว์ฝีมือทำอาหารเฉยๆ”รุ่นเอ่ยทั้งที่พยายามห้ามเสีงหัวเราะของตัวเอง
“ก็เล่นชวนไปบ้านให้มิรินคิดยังไงล่ะ ผู้ชายกะล่อน เจ้าชู้แบบ รุ่นพี่เชื่อได้ที่ไหนกัน แบร่”ฉันแลบลิ้นใส่ก่อนจะเดินขึ้นรถ ทุกวันๆที่เจอกันก็จะเป็นแบบนี้ ไปเที่ยวเล่นเดินจับมือ มันเป็นอะไรที่ฉันไม่เคยได้รับ
“นี่เราจะเงียบทำไมน่ะ”รุ่นพี่ถามขณะขับรถ
“รุ่นพี่น่ะเงียบไปเลย ขับรถก็ขับเร็วยังจะหันหน้ามาคุยกับมิรินอีก มันอันตรายรู้ไหม”
“โถ่ เด็กน้อย ฮ่าๆๆๆๆ พี่น่ะเซียนรถแข่งไม่ชนหรอกน๊า”แหม่ ชื่นชมตัวเองเหลือเกิน แต่ก็น่ะ
กรี๊งงง กริ๊งงงงงงงง
เสียงไอโฟนของรุ่นพี่ ดังขึ้นแทรกบทสนทนา ก็แล้วทำไมรุ่นพี่ไม่รับล่ะ
“รับสิรุ่นพี่ มิรินลำคาน”ฉันว่า
“มิรินรับแทนที แล้วบอกว่าพี่ไม่ว่าง”บอกปัดอีกเดี๋ยวจะโดน ฉันหยิบไอโฟนขึ้นมามองหน้าจอ ‘แพตตี้ เหอะ สาวๆในสต็อกสิน่ะ เจ้าชู้ไม่เลิกลาจริงๆผู้ชายคนนี้ ก่อนหน้านั้นก็ ส้มโอ แตงโม เยอะๆฉันจำไม่หมดหรอก
‘สวัสดีค่ะ มิรินพูดค่ะ’
‘เธอเป็นใคร มารับสายของบาสได้ยังไง’
‘ขอโทษน่ะค่ะ รุ่นพี่ไม่ว่างรับ ขับรถอยู่ มีอะไรจะฝากบอกไหมค่ะ’
‘ไม่จำเป็น ฉันถามว่าเธอเป็นใคร’ เอ่ะยัยพี่คนนี้จะอะไรกัฉันนักหนา อยากรู้ใช่ไหม แม่จะปั่นให้ไฟล้นตูดเลย
‘เป็นคนที่รู้พี่คอยดูแล เทคแคร์ พาไปเที่ยวบ้าน โทหาก่อนนอนทุกคืน เอ้ แล้วยังมีอะไรอีกน่ะ อ๋อ นอนกอดทุกคืนด้วยค่ะ ’จริงๆรุ่นพี่ก็ทำหมดละ แยกเว้นนอนกอด ยังไม่ถึงขั้นนั้นซะหน่อย
‘เธอว่าไงน่ะ กอดทุกคืนหรอ เธอมันร่านมานอนกอดผัวฉันทำไม เธออยู่ไหนฉันจะไปหา’น้ำเสียงเกรียวกราดที่ดังผ่านหนู ทำให้ฉันต้องยกโทรศัพท์ออกจากทันที และในขณะเดี๋ยวกัน รุ่นพี่ก็แย่งโทรศัพท์
‘แพตตี้ เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้จริงจัง เลิกกันเถอะ แล้วก็ไม่ต้องตามรังควานด้วย บ่าย คนสวย’รุ่นพี่พูดตัดบทก่อนจะวางสาย
“คนนิสัยไม่ดี”ฉันเอ่ยเบาๆกับตัวเองพร้อมกับหันหน้าหนี มองออกไปยังวิวด้านข้างแทน
“มิริน เป็นแฟนกับพี่น่ะ”อยู่รุ่นพี่ก็เอ่ยขึ้นมา ทำให้ฉันหันขวับไปมองด้วยความตกใจ
“เงียบเลย พี่ถามว่าจะเป็นแฟนกับพี่ได้ไหม”รุ่นพี่เอ่ยย้ำอีกรอบ ขณะที่รถจอดนิ่งสนิทภายในลานจอดรถของบ้านหลังใหญ่โต
“ถ้ารุ่นพี่อยากรู้คำตอบ รุ่นพี่ต้องรอน่ะค่ะ เพราะแค่นี้ยังพิสูจน์ไม่ได้หรอกว่ารุ่นพี่จะมีแค่มิริน ยอมรับค่ะว่ามิรินรักรุ่นพี่ แล้วรุ่นพี่ล่ะค่ะ แน่ใจแค่ไหน ว่าที่รู้สึกคือรักจริงๆ ให้เวลาฉันหน่อยน่ะค่ะ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
”ไหนบอก จะโชว์ฝีมืออาหารไง ปกันเถอะหิวแล้ว”
“ครับ”แล้วรุ่นพี่ก็ลงจากรถเดินมาเปิดประตูให้ก่อนจะเดินเข้าบ้านพร้อมกัน
คนใช้เดินออกมารับของจากมือรุ่นพี่และเอ่ยบอกว่าของที่สั่งเตรียมพร้อมแล้วก่อนจะเดินนำฉันเข้าครัว เมนูวันนี้คือพายฟักทอง รุ่นพี่บอกว่าชอบทานมากและอยากให้ฉันลองทานดู เผื่อจะชอบเหมือนกัน ฝีมือการทำอาหารของรุ่นพี่คล่องแคล่วมาก หยิบจับอะไรก็พริวไหวไปหมด ผู้ชายอะไร ดีเลิศเลอกว่าผู้หญิงซะอีก ฉันได้แต่มองทุกการกระทำแล้วผุบยิ้มกับตัวเอง ทำไมฉันถึงได้รักผู้ชยคนนี้น่ะ ห่างกันตั้ง3ปี ฐานะก็ต่างกันลิบ ลูกชายเจ้าของนานาชาติเคไอ กับฉันเด็กนักเรียนหญิงธรรมดา คู่ควรแล้วหรอ ฉันควรจะตอบตกลงคบหรือปล่อยไว้แบบนี้ ผู้ชายเจ้าชู้ที่สาวๆโทหาวันละร้อยรอบ แต่รุ่นพี่กลับบอกเลิกกับทุกคน และหันมาขอคบฉัน บอกฉันหน่อยเถอะว่านี้ชวิตจริงหรือนิยาย ความรักแบบนี้จะเกิดขึ้นจริงหรอ แล้วมันกี่เปอร์เซ็นที่รักครั้งนี้จะไม่ทำฉันเจ็บปวด
“มิริน มิริน” เสียงเรียกของรุ่นพี่ทำให้ฉันหลุดออกจากภวัง แต่ก้ต้องชะงัก เมื่อใบหน้าเนี่ยนหน้า ห่างจากไปหน้าฉันไม่กี่เซน”พี่เรียกตั้งนาน เหม่ออะไรเนี่ยเรา แบบนี้ต้องทำโทษ”รุ่นพี่เอ่ยเสียงเบา แต่ก็ไม่ยอมขยับออกไป
“รุ่นพะ ”เสียงฉันถูกกลืนทันที เมื่อรุ่นพี่โน้มหน้าเข้ามา ริมฝีปากของเราทั้งสองประกบกัน ไม่น่ะ นี่จูบแรกของฉัน ทำไมต้องมาเกิดขึ้นในห้องครัว แต่เพราะจูบที่อ่อนหวาน อ่อนโยนของรู้พี่ ทำให้ตอบรับกลับ ร่างกายหมดแรงที่จะทรงตัว แต่รุ่นพี่ก็ประคองไว้เหมือนรู้ดี ทำไมจูบของรุ่นพี่ถึงทำให้ฉันรู้สึกดีขนาดนี้ และเมื่อการจูเริ่มนาน รุ่นพี่การถอนริมฝีปากออกและพรมจูบที่ซอกคอ มือไม้นั่นซุกซน ลูบวนบริเวณต้นขา ร่างกายฉันสั่นสะท้านกับการรุกล้ำที่ตัวฉันไม่มีเรี่ยวแรงที่จะปฏิเสธ ความรู้สึกเจ็บจิ๊ดที่คอ ทำให้ฉันตระหนักว่า ไม่ได้น่ะ มันต้องไม่เป็นแบบนี้สิ
“ไอบาส หิวแล้วโว๊ย มัวร์ทำอะไนชักช้า” เสียงตะโกนโวกเวก ของพี่บอมดังขึ้นก่อนที่รุ่นพี่จะผละออกจากตัวฉัน และนั่น พี่บอมเห็นฉากนั่นเต็มๆ เขิลค่ะ อายมากด้วยยย มิรินอยากมุดดินหนี
วันนี้ นิ้วก้อยมีเรียนบ่าย2 เรยแวะมาอัพก่อนอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน ยังไงก็ติชมได้น่ะค่ะ เรื่องแรกที่แต่ง รู้สึกตื่นเต้น ขอเม้นด้วยน่ะค่ะ ไปล่ะ เลิกเรียนจะมาแต่งใหม่ น่ะค่ะ
ความคิดเห็น