คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9
“Vancouver kris & Wushu Cowboy 2”
Chapter 9
ลู่หานร้องเสียงหลง เมื่อเห็น หวง จื่อเถา เดินมา..เถาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คริสได้แต่หันไปมอง มาได้จังหวะจริงๆ - - เถาเดินมาโอบเอวคริส ต่อหนาไคแล้วเอ่ยถามนิ่งว่า
“มีเรื่องอะไรกันเหรอครับที่รัก?”
“นายคงจะเป็นหวงจื่อเถา..??”ไคเอ่ยถามด้วยสีหน้านิ่งๆ
“ครับ ผมหวงจื่อเถา คุณมีธุระอะไรกับแฟนผมครับ?”
“ผมชอบแฟนคุณ”
“พูดยังงี้มันไม่ค่อยดีเท่าไรมั่งครับ- -”
“เอาแบบนี้ดีกว่า.. เรามาแข่งกันสักเกมส์ใครชนะได้คริสไป”ไคพูด
“ขอโทษน่ะครับ แต่แฟนผมไม่ใช่สิ่งของ ผมคงแข่งสักเกมส์แล้วคงยกให้คุณไม่ได้ นี่ไม่ใช่โอกาสของคุณ รอให้เขาหมดรักผมก่อน แล้วคุณเข้ามาผมจะไม่ห้าม.” เถาพูดเรียบๆ หน้านิ่งๆ คริสหันมามองหน้าคริส นึกว่าจะบ้าดีเดือดไปรีบคำท้า ไม่งั้นโกรธตายห่าเลยเหอะ
“เออ! ได้ยินแล้วก็ไปสักที! - -“ ลู่หานตะโกนใส่ เพราะเขาก็รู้สึกเหลืออดกับเพื่อนเอาแต่ใจของเซฮุนคนนี้เช่นเดียวกัน.
“คุณรู้ได้ยังไง? ว่าคริสรักคุณ” ไคแล่นแง่
“คริสรักผมไหม?”เถากันมาถามอีกคน
“รักดิ”คริสตอบหนักแน่น
“ได้ยินแล้วใช่ไหมครับ? ได้ยินแล้วก็อย่ามายุ่งกับคนของผม อย่ามาลุ่มล่ามกับแฟนของผม”
“เรื่องมันจะไม่จบแค่นี้หรอก. คริส ผมจะไม่ตัดใจจากคุณง่ายๆ”
ไคทิ้งทวนไว้แค่นั้นก่อนที่จะเดินจากไป เซฮุนเดินสวนเข้ามา แล้วปรี่เข้ามาถาม
“เฮ้ยยยยยยย มึงไม่ได้มีเรื่องอะไรกันใช่ไหม!”
“ถ้ามีมันไม่ได้เดินออกไปสภาพนั่นแน่- -“เถาเอ่ยอย่างอารมณ์เสีย
เขาชื่นชมไคหนึ่งอย่าง ว่าเป็นคนหน้าด้านหน้าทนที่สุดตั้งแต่เขาเคยพบเจอคนมา เถาลากคริสออกมาจากห้องเพื่อถามเรื่องนี้ให้รู้เรื่อง
“อะไรกันไม่คิดจะเล่าให้ฟังบ้างเลยหรือไง? ไปแอบโปรยเสน่ห์ไว้แต่เมื่อไร?”
“เสน่ห์บ้าอะไรล่ะ จะบ้าตาย = =ที่ไม่เล่าให้ฟังเพราะกลัวมีเรื่อง”
“เห็นผมเป็นคนรุนแรงขนาดนั้นเลยเหรอ ?”
“ก็ไม่ใช่ ไม่อยากให้มีเรื่องมีราวนี่ ก็คิดว่าจะจัดการเองได้”
“แล้วได้ไหมล่ะ?”เถาสวน คริสได้แต่ส่ายหัวรัว
“เอาน่า ..นี่เถา! ขอบคุณ ขอบคุณที่กลับมาตอนนี้ เป็นการกลับมาที่ถูกจังหวะมากอ่ะ ไม่งั้นต้องทนเป็นโรคประสาทกับไอ้บ้านี่ คนอะไรหน้าด้านเป็นบ้า= = ไม่เชื่อไปถามลู่หานดิ”
“แล้วไม่ชอบเหรอ? ขี้อ้อนขี้ตื้อแบบนั้น?”
“ไม่เอาหรอก= = เวอร์เกิน”
“ชอบผมล่ะดิ? ฮ่าๆ”
“ไม่ชอบหรอก” คริสพูดแล้วยิ้ม เขาโดนเถารวบตัวก่อนที่จะต้องหน้าเพื่อถามว่า ไม่รักจริงๆหรอ
“ไม่ชอบแต่รัก”
ฟิน! เถาฟินน่าเร่ ขอบคุณไอ้ไก่นี่ก็แล้วกัน ที่ล้างสมองเขาให้มีแฟนกลายเป็นคนปากหวานแบบนี้ ..
มือหนาจัดการประคองหน้าของอีกคนก่อนที่จะมอบจูบอันอ่อนหวานให้ ลิ้นหนาสอดเข้าไปควานหาความหวานจากข้างใน เถาฟิน..
“ไอ้เถา! ไอ้เถา เป็นห่าอะไรเนี๊ยะ?คิดอะไรอยู่ นิ่งไปแต่เมื่อกี้ล่ะ”คริสตบหน้าเขาเบาๆ เพราะเห็นว่าเขาทำหน้าล่องลอยไปซะไกลแล้ว
“อ้าวววววววววว - - ไม่ได้จูบเหรอ?”
“จูบห่าอะไรล่ะ- -ฮู้วววว เพ้ออะไรเนี๊ยะ”
“เอาแวนคูเวอร์คริสที่น่ารักของผมคืนมา!“เถาโวยวายแล้วชักดิ้นชักงอ
“ไม่มี มีแต่เวอร์ชั่นตัวจริง? จะเอาไหม?”
“เอาทุกเวอร์ชั่น!”
“บ้าไปแล้ว - - วันๆ คิดเรื่องอะไรบ้างหน่ะ”
“คิดว่าเมื่อไรจะได้?” เถาเอ่ยพูดแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์
“ได้อีกอีกล่ะ”
“ได้คริสสสส!!” เถาพูดดังๆ ใส่หูอีกคน แล้วก็ตามคาดเจอตบปากไปทีหนึ่ง.
วันนี้เขาอ้อนให้คริสไปนอนด้วย เพราะว่าอยู่บ้านคนเดียว กลัวผี ในตอนแรกคริสปฏิเสธหัวเด็ดตีนขาด แต่เมื่อเจอมุกอ้อนผสมอ้อนตีน เขาจึงตัดปัญหาโดยการไปนอนด้วย และอีกอย่างพรุ่งนี้ก็วัดหยุด ถือซะว่าพักผ่อนแล้วกัน
“ไปนอนบ้านเถาน่ะ- - สงสารมันอยู่คนเดียว”
--------------------------------------------------100%
ความคิดเห็น