คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ep.9
Blend’s ep.9 :
“ตัดเพื่อนกับกูชั่วคราวได้ไหมว่ะ”
.
.
ไคไม่รู้ว่าเซฮุนเป็นอะไร? แต่ดูจากคำพูดและท่าทางเซฮุนพูดจริง
“....เพราะอะไร??” เขาถามเซฮุนด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“ช่างเถอะ ..เอาเป็นว่าอย่างที่บอก”
“บอกกูมา”
“ช่างกูเถอะน่า”
“ตอบกูมาดิว่ะ! กูถามนี่ไงว่าเพราะอะไร ตอบกูดิ!”
ไคตะคอกใส่หน้าเซฮุนอย่างโมโห เขาไม่อยากเห็นเซฮุนแบบเป็นแบบนี้เลย
“โอ้ย มึงจะไปไหนก็ไปไป๊ !”
“มึงก็ตอบกูมาดิว่ะ ว่ามึงเป็นเหี้ยอะไร? มาตัดเพื่อนกับกูทำไม?!”
“เลิกตะโกนใส่หน้ากูสักทีได้ไหมว่ะ!”
“.............................บอกกูมาดิ เพราะอะไร?”ไคถามด้วยความใจเย็น
เซฮุนก้มหน้าก้มตาเก็บของต่อไป แล้วเขาก็เอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ
“เพราะว่า..กู..จะได้ตัดใจจากมึง”เซฮุนพูดประโยคนี้อย่างลำบาก
น้ำใสๆ ที่กั้นไว้มานานไหลออกมาจากตาคู่สวย
“หมายความว่าไง?”ไคนิ่งอึ้งไปพักใหญ่แล้วถามออกมา
..เซฮุนคิดอะไรกับเขา..??
“หมายความตามที่พูด”เซฮุนปาดน้ำตาลวกๆ
“มึงคิดอะไรกับกูเหรอว่ะ?”
“อื้ม”
“แล้วทำไมมึงไม่บอกกูว่ะ?”
“มึงจะให้กูไปบอกยังไงในเมื่อกูก็รู้ว่ามึงชอบแบคฮยอน”
..ไครู้สึกพูดไม่ออก เขายืนนิ่งจ้องหน้ากับเซฮุน
“ที่กูไม่บอกมึงก็เพราะกูกลัวจะเสียเพื่อน ถ้ามึงไม่ชอบกู แต่ตอนนี้ กูจะบอกมึงชัดๆ เพราะกูไม่มีอะไรจะเสียล่ะ ว่ากูชอบมึง ไม่ซิ กูรักมึงเลยล่ะ ..ฮ่าๆแต่ก็น่ะ มึงคบกับไอ้แบคไปแล้วนี่หว่า กูก็คงต้องตัดใจสักที แม่งเป็นสิ่งที่กูสมควรจะมานานล่ะ”
“กูขอโทษ..”
“กูต่างหากที่ขอโทษมึง มาพูดเรื่องงี่เง่าในวันที่มึงแฮปปี้เว่อร์.. ขอเวลากูหน่อยน่ะไอ้ไค แล้วกูจะกลับมาเป็นเพื่อนกับมึงเหมือนเดิม”เซฮุนพูดทั้งน้ำตาแล้วยิ้มให้ไค
“นานแค่ไหนว่ะ?”
“ไม่นานหรอก..เดี๋ยวกูก็กลับมา”
“มึงไม่ต้องหรอกไอ้ฮุน เดี๋ยวกูไปเอง”
“ไม่เอาอ่ะ ..กูตุนวันหยุดไอ้เยอะล่ะ กูจะได้พักผ่อนด้วย”
“มึงไม่ไปไม่ได้หรอว่ะ?”
“ไม่ได้”
“มึง”ไคเอ่ยเรียกเซฮุน
“ถ้ามึงบอกตั้งแต่แรก กูคงรักมึงไปแล้วล่ะ” ไคพูดแล้วดึงเซฮุนไปกอดไว้แน่น ด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายได้มันผสมปนเปกันไปหมด
“เหรอ โอ้ยดีใจน่ะเนี๊ยะ? แต่แม่งก็ไม่ทันล่ะ กูนี่แม่งโง่ๆจริงๆเลยว่ะ”
“ไม่หรอก กูโง่กว่าที่ไม่รู้ว่ามึงคิดอะไรกับกู”
“เออ เลิกดราม่ากันเถอะ กูจะไปล่ะ แล้วเดี๋ยวกลับมาซื้อขนมากน่ะ”
“ดูแลตัวเองน่ะมึง รีบกลับมา ..ห้องที่ไม่มีมึงมันไม่น่าอยู่เลยว่ะ”
“เอออครับ”
“เลิกร้องไห้ได้ล่ะ กูไม่ชอบเห็นมึงร้องไห้ แม่งมันไม่ใช่มึง”ไคเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้เซฮุน แล้วช่วยเซฮุนเก็บเสื้อผ้า แล้วพูดคุยเรื่องอะไรกันไปเรื่อย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น..
เขาจะรอเซฮุนกลับมาเป็นเพื่อนเขาเหมือนเดิม
สับสนไปหมดตัวเขาในตอนนี้ การที่เขาได้เป็นแฟนกับแบคฮยอนมันรู้สึกดี แต่ก็ไม่ที่สุด
แต่การที่เซฮุนมาบอกชอบเขาแล้วจะไปไหนก็ไม่รู้มันแย่มาที่สุด
เขาอยากจะห้ามไม่เซฮุนไป แต่มันก็เป็นวิธีที่จะทำให้เซฮุนสบายใจขึ้นได้ดีที่สุด
ที่ผ่านมาทำไมเขามองข้ามเซฮุนไปได้..
..แบคฮยอน? คือคนที่เขาจริงๆ แน่เหรอ?
.
.
-ถึงเถา กับคริส กูไม่อยู่สักพักน่ะ จะไปเที่ยวสักหน่อย เพราะอะไร มึงสองคนก็น่ารู้ดีที่สุด ดูแลกันดีๆ น่ะดูแลไอ้ไคแทนกูด้วย และหมอฮุนสุดหล่อ จะกลับมารายงานตัวในไม่ช้านี้น่ะครับ ปล.รักทุกคน ไม่ต้องห่วงกูดูแลตัวเองได้แน่นอน และจะซื้อขนมมาฝากพวกมึงทุกคน-
ข้อความปรากฏขึ้นในโทรศัพท์ของคริส ร่างโปร่งถอนหายใจ จะห้ามจะปลอบอะไรมันก็คงไม่ทัน สำหรับคริสแล้ว เรื่องนี้เขาก็ไม่อยากจะยุ่งอะไรมาก ขอวางตัวเป็นคนกลางที่ดีก็แล้วกัน เพราะเขาคิดว่าทุกคนก็โตๆกันหมดแล้ว
“ไอ้คริส คุยกับกูหน่อยดิ”ไคเดินหน้าเครียดเข้ามาแล้วทิ้งตัวลงข้างๆ เขา
“ว่า?”
“มึงรู้เรื่องที่ไอ้หมอชอบกูป่ะว่ะ?”
“รู้”
“อ้าว ..แล้วทำไมมึงถึงไม่บอกกู?”
“มึงไม่เคยถามนี่หว่า มันก็ไม่ใช่กงการอะไรของกูที่จะต้องไปบอกมึง”
“แล้ว..มึงคิดยังไงกับที่กูเป็นแฟนไอ้แบคว่ะ?”
“ก็เฉยๆ ก็สมหวังแล้วกูก็ดีใจด้วย “
“มึงรู้ว่าไอ้ฮุนชอบกู แต่มึงก็ดีใจที่กูเป็นแฟนกับไอ้แบคเนี๊ยะน่ะ อะไรของมึงว่ะ?”ไคเริ่มโวยวายอย่างไม่มีเหตุผล
“อ้าว แล้วมึงจะให้กูทำยังไงว่ะ? ในเมื่อทุกคนแม่งก็เพื่อนกันหมด เรื่องรักๆใคร่ๆ มันก็เป็นเรื่องส่วนตัว จะให้กูไปเที่ยวอะไรนักว่ะ? โตๆกันหมดล่ะ”
“แล้วไอ้เถามันรู้?”
“รู้”
“พวกมึงแม่งทำไมปิดบังกูงี้ว่ะ? มึงเป็นเพื่อนกันอยู่ 3คนหรือไง”
“มึงจะให้พวกกูบอกอะไรมึง บอกให้มึงเอา 2คนเลย ทั้งแบคทั้งฮุนอ่อ? พวกกูก็รู้อยู่ว่ามึงชอบไอ้แบค มึงจะโวยอะไรใส่กูว่ะ มึงมันโง่เองอะไรเองนี่หว่า รู้ทุกเรื่องแต่ไม่รู้ว่าไอ้ฮุนมันคิดอะไรอยู่”
“.................”ไคเงียบอึ้งไปกับคำพูดของคริส เขาชินกับคำพูทิ่มแทงของคริสเลยไม่ได้โกรธอะไร
ก็จริงทั้งเถา และ คริสก็คงจะลำบากไม่น้อยในการวางตัว
“กูขอโทษ กูเครียดว่ะ”
“มึงจะเครียดทำไมว่ะ? ยังไงตอนนี้มึงก็สมหวังกับแบคฮยอนแล้วนี่หว่า หรือมึงเกิดโลเลขึ้นมา เสียดายไอ้ฮุนหรือไง?”
“ก็เปล่า..กูแค่รู้สึกแปลกๆ อยู่ดีๆ มันก็มาบอกชอบกู แล้วก็บอกว่าจะไปตัดใจสักพัก กูรู้สึกไม่ดีว่ะ”
“ให้เวลามันหน่อย โตกันแล้ว .มึงก็ทำปกติไป แล้วก็รอมันกลับมา ไอ้ฮุนมันก็โตแล้ว มันไม่มาโกรธมึงเพราะเรื่องแบบนี้หรอก สบายใจเถอะ เดี๋ยวมันสบายใจมันก็กลับมา”
“แต่..”
“เลิกคิดมากได้แล้วน่า ”
“กูอยากขอโทษไอ้เถาว่ะ”
“อะไรของมึงอีก?”
“ที่กูระแวงว่ามันจะแย่งแบคไปจากกู”
“โอ้ยปัญหามึงมันเยอะนักน่ะ แบคมันอ้อนเถาจะตายห่า ไอ้เถามันก็ขี้ตามใจ ไอ้แบคมันก็เลยติด ถ้ามึงรู้แบบนี้ก็เลิกคิดมากซะ กูไม่อยากจะยุ่งล่ะเรื่องนี้ กูเตือนมันล่ะ..”
คริสจะหลุดปากพูดเรื่องวันนั้นออกไป แต่เขาก็ไม่อยากให้ไคคิดมากไปกว่านี้
“เตือน?..เตือนอะไรว่ะ?”
“เปล่าอ่ะ เอาเป็นว่ามึงเลิกคิดมากได้ล่ะ ไม่งั้นกูจะฆ่ามึงตรงนี้ เดี๋ยวนี้”
“มึงอย่าดุนักสิว่ะ กูกำลังเครียดน่ะเว้ย”
“เรื่องของมึง”
“ใจร้าย”
“แน่นอน”
-----------------------100%-------------------------
ความคิดเห็น