คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8
“Vancouver kris & Wushu Cowboy”
Chapter 8
เถากับคริสวิ่งกระหืดกระหอบมาดูที่คอก อย่างเป็นกังวล เขาแสดงสีหน้าที่โกรธจัดออกมา อย่างที่คริสไม่เคยเห็น
“หายไปกี่ตัว อะไรยังไง! ตั้งแต่ตอนไหน!"เถาเริ่มอะละวาด
“ใจเย็นๆ ไอ้เถา หายไป 2 ตัว โกล กับ ม้าสีดำตัวใหม่น่ะ”
“แจ้งตำรวจหรือยัง!”เถาถามจองโมเสียงดัง
“แจ้งแล้ว ๆ ใจเย็นๆน่า ตำรวจกำลังมา.. ได้ข่าวว่า มีม้าของหมู่บ้านข้างๆ หายไปด้วย”จองโมพูดแล้วตบไหล่เถา เขาปัดมือจองโมออกอย่างหัวเสีย
“จะรอไปถึงเมื่อไร!? ให้มันเป็นอาหารเย็นก่อนหรือไง แย่!” เถาตะโกนก่อนที่จะเดินหนีออกไป คริสมองเถาอย่างตกใจ เพราะไม่เคยเห็นเขาโกรธจัดขนาดนี้
“แล้วพี่แจ้งตำรวจหรือยังครับ ออกหาหรือยัง?”
“แจ้งแล้วครับ หาแล้วครับแต่ไม่เจอ พี่คิดว่าน่าจะมีคนมาจูงไป คริสมันรักม้าพวกนี้มากน่ะ .. เพราะมันเลี้ยงของมันมา ม้าพวกนี้เป็นครอบครัวสำหรับเถา อย่าไปถือสามันน่ะ..” จองโมบอกให้คริสรู้ คริสไม่ได้ถือสาเขามองแผ่นหลังที่เดินออกไปอย่างสงสาร
“เฮ้ยยยยยยยยยยย! จองโมเป็นยังไงได้เรื่องไหม?!?”ฮีชอลวิ่งเสียงหลงมาถาม
“ยังๆ ไม่ได้เรื่อง .. เราต้องใจเย็นๆ” คริสมองจองโม เขาช่างเป็นคนที่ใจเย็นซะเหลือเกิน ฮาๆๆ
“ดีเลย แกงกะหรี่ปลายังอยู่! เอาไปกิน”
“โอ้ยย- -เหนือเรื่องม้าหาย ยังมีเรื่องที่แย่กว่าครับ ฮ่าๆๆๆ”คริสสร้างบรรยากาศทำให้จองโมหัวเราะออกมาได้ คริสปล่อยให้พวกพี่ๆ นั่งหารือกันเรื่องม้า ส่วนตัวเองเดินตามหาเถา เขาเห็นเถานั่งกอดเข่าอยู่ที่โขดหิน เขาเดินไปแตะไหล่เถา
“เถา.. ใจเย็นๆ น่า ทุกอย่างต้องดีขึ้นดิ เฮ้ยยย”เถารวบตัวเขาไปกอดอย่างไม่ฟังเสียง คริสอยากจะเอ็ด แต่สงสาร เลยปล่อยให้เถากอด คริสรู้สึกถึงอะไรแฉะๆ ที่อยู่ตรงไหล่ของเขา
เถาร้องไห้? เขาได้แต่รูปหลังเถาเป็นการปลอบใจ ..
“ม้านายต้องได้คืนน่า ..ร้องเป็นเด็กไปได้”
“ทำไมสิ่งที่ผมรัก ต้องหายไปจากชีวิตผม..”
อ้าว ดราม่าเลยกู คริสคิดอยู่ในใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป
“...........................”คริสเงียบฟัง
----------------------------------------------------------------------------25%
“พ่อแม่ผม.. เขาทิ้งผมกับจองโมไปก่อนได้ยังไง? ถ้าไม่มีอุบัติเหตุบ้านั่น .. เราคงไม่เหลือกันแค่ 2พี่น้อง..”
“เถา..”
“3 ปีแล้ว.. ที่พ่อกับแม่ทิ้งผมกับจองโม ไม่ยุติธรรม.”
“เถา!..”... คริสเริ่มเหลืออดในการตัดพ้อโชคชะตาของเถา เขาไม่อยากให้เถาเป็นแบบนี้..
“ไม่มีใครอยากให้เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นหรอกน่ะ.. แต่อยู่ที่ว่าเราจะอยู่กับมันยังไง.”
“อืม.. ผมไม่ค่อยเห็นจองโมยิ้ม ตั้งแต่พ่อกับแม่เสีย จนกระทั่งเขาเจอกับฮีชอลฮันเกิง แล้วก็นาย..”
“ก็ดีแล้ว.. อย่าคิดมาก ยังไงม้านั้น ก็ต้องได้คืน.. ฉันมีแผน” คริสยักคิ้ว ก่อนที่จะยิ้มให้แล้วตบไหล่เถาแรงๆ
เถายิ้มบางๆ ให้ เขารู้สึกดี ที่มีคริสปลอบอยู่ข้างๆ
คืนวันนั้น ทั้งคู่เอาโคลไปผูกไปไว้กลางทุ่งหญ้าโปร่ง ใกล้ๆ ริมทะเลน้ำจืด ขนของมันสะท้อนแสงในยามค่ำคืน ง่ายในการมองเห็น โคลมีท่าทีตื่นเล็กๆ แต่เถาบอกมันว่า ไม่ต้องกลัว..
“เถา.. เริ่มสงสารโคล เอามันกับเถอะ”คริสเริ่มมองโคลอย่างสงสาร กับความคิดของเขาเอง ที่จะเอาโคลมาผูกเพื่อล่อโจรให้ออกมา .. แต่เถาบอกให้รอสักพัก และก็เป็นไปตามคาด มีผู้ชายคนหนึ่งโผล่เข้ามาแล้วแกะเชือกของม้าอย่างรวดเร็ว แล้วรีบจูงม้าออกไป
ทั้งคู่วิ่งตาม หกล้มไปหลายรอบเพราะทางมันมืดมาก โจรพาตัวม้าของพวกเขา มาที่ริมทะเล เพื่อสมทบกับพวก คราวนี้เป็นแผนของเถาบ้าง
ชายคนที่ขโมยม้า เป็นชายสองคน เถาและคริสยืนอยู่ใกล้ๆ จนได้ยินพวกโจรคุยกันถึงเรื่องเรือที่ขนม้า ที่ขโมยจากที่ต่างๆ กำลังจะแล่นมารับ พวกเขาเห็นทั้ง โคล โกล และม้าตัวสีดำของพวกเขา เถาเริ่มผิวปากเบาๆ และเร่งเป็นดังๆ พวกม้าได้ยิน จึงพากันกระโดดอย่างดีใจ เพราะได้ยินเสียงของเขา พวกมันดิ้นกระโดดๆ จนเชือกหลุด ช่วงเวลาชุลมุนเกิดขึ้น เมื่อเถาซัดวิชาวูซูใส่พวกโจร ส่วนคริสก็ไปหาไว้มาฟาดโจร ก่อนที่จะล็อคตัวไว้ ส่วนเถาพลาดท่าโดนซัดคืนก่อนที่จะจับตัวเถาไว้
“วางไม้น่ะ ถ้าไม่อยากให้เพื่อนแกตาย!!”โจรขู่ก่อนที่จะเขามีดจิ้เถา
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย! นั่นมันยูเอฟโอ! เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย!”คริสชี้ขึ้นฟ้า โชคดีเป็นของเขา เพราะไอ้โจรโง่เชื่อ เถาเคยพลิกตัวก่อนที่จะซัดวูซูใส่โจรจนสลบลืมตื่น
“ไอ้สองงงงงงงงงงงงคน เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย!”
เหมือนหนังไทย .. ที่ตำรวจมาตอนจบ เมื่อเขาเห็น ฮันเกิง กับจองโมวิ่งมา ร้องเสียงหลงเมื่อเห็นน้องจัดการกับไอ้โจร 500 พวกนี้ซะเรียบร้อยแล้ว
“มาไม่ทันอดหล่อเลยกู..”ฮันเกิงดึงเสื้อเข้าออกคลายร้อน คริสส่งข้อความบอกฮันเกิงว่ามีแผนจะจับโจร เขากับจองโม เลยรีบมาช่วย แต่ดูเหมือนว่า สองคนนี้น่าจะเอาอยู่ ฮีชอลมาบนเรือโจรกับเหล่าตำรวจ พร้อมทั้งม้าทุกตัวที่ถูกขโมยไป
หลังเหตุการณ์ ฮันเกิง ฮีชอล จองโม ไปให้ปากคำที่สถานที่ตำรวจแถวชานเมือง และสั่งให้เถาและคริสอยู่ที่บ้าน ถึงจะช่วยม้าไว้ได้ แต่ก็โดนเอ็ดว่าทำอะไรเสี่ยงๆ ..
“คืนนี้แม่งโคตรเจ๋งเลยว่ะ 555555555”คริสหัวเราะอย่างอารมณ์ดี เถาก็ยิ้มพอใจ ที่ได้ม้าคืนมา แล้วเขาทั้งคู่ปลอดภัย ก่อนที่เขาจะมองไปที่หัวเข่าของคริส
“ไปโดนอะไรมา?”เถามานั่งตรงข้ามหน้าคริสแถมถาม ก่อนที่จะจับเข่าเขาไปมา
“อ้าว..ไม่รู้ สงสัยหกล้ม เฮ้ยยยย..ลืมเจ็บ!”คริสเริ่มโอดครวญเมื่อเห็นแผลของตัวเอง เพราะมันค่อนข้างใหญ่มาก แถมมีเลือดสีแดงสดไหลออกมา
“มีกล่องพยาบาลไหม?”เถาเอ่ยถาม คริสชี้ไปที่ตู้ยา
“ไปล้างแผล”เถาสั่ง
“ไม่เอา! แสบดิ = =”
“จะไปดีๆ หรือจะให้อุ้ม?อย่าคิดน่ะว่า สูงกว่าแล้วผมจะอุ้มไม่ได้?”
คริสเบ้ปากรีบสาวเท้าเดินไป ล้างแผลทันที เพราะกลัวโดนอุ้ม ไอ้บ้านี่มันยิ่งบ้าพลังอยู่ เถาได้ยินเสียงโอดครวญเป็นระยะ กังมากจากห้องน้ำ ก่อนที่จะคริสจะเดินกลับมา
“เถา! ไม่เอาแอลกอฮอล์”คริสขยับเข่าหนี แต่โดนเถาจับล๊อคขา เขานำสำลีชุบแอลกอฮอล์ก่อนที่จะเช็ดให้คริสอย่างเบามือ
“เพี้ยะ!! แสบเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!”คริสแถบจะดิ้น
ไม่ว่าเปล่า แถมฟาดเถาไปอีกที
เถาได้แต่ขำ แต่ก็เช็ดแผลด้วยแอลกอฮอล์จนเสร็จ ก่อนที่จะใส่ยาให้ แล้วแปะสำลีอย่าชำนาญ
“ เสร็จแล้ว เป็นเด็กไปได้..”เถาเอื้อมมือไปยีหัวคริสอย่างถือวิสาสะ คริสไม่ได้ว่าอะไร..
“ขอบใจน่ะ ถ้านายไม่ช่วยผมคงไม่ได้เจ้าพวกนั้นคืน วันนี้ทำได้ไม่เลวน่ะ ..แวนคูเวอร์คริส แต่มันน่าครับ ไปได้แผลมา - -”
“ไม่เป็นไรหรอกนา โฮ้ยย แผลเท่ามด ช่างเถอะน่า นายก็เจ๋งเหมือนกัน ตอนซัดวูดูใส่ไอ้พวกนั้น!”คริสทำท่าชกรมตามถามตอนนั้น มันเท่ห์เกิ๊น
“เท่ามด? เมื่อกี้ใครโอดครวญจะเป็นจะตาย ฮ่าๆๆๆๆ บอกกี่ครั้งล่ะ ว่ามันชื่อวูซู ไม่ได้วูดู”
“เดี๋ยวนายจะโดน - - ไม่รู้ไม่สน! วูดู 5555555 -..- วูดูคาวบอย”
“เดี๋ยวจะทำของให้นายหลง- -“
“พ่องงงงงงงงงงงง! ใครจะหลงนายกัน ไสหัวกลับบ้านไปได้แล้วไป๊”คริสแหกปากไล่ แล้วดันเถาออกไปห่างๆ ก็เขาเขินอีกแล้วน่ะซิ
มาทำให้หวั่นไหวแล้วไม่รับผิดชอบน่ะ ตายยเว้ย!
วันต่อมา ..
วันนี้มีทั้งข่าวดีและข่าวร้าย .. ข่าวดีคือเถาและคริสกลายเป็นฮีโร่ของหมู่บ้านที่จับโจรได้ แต่ข่าวร้ายคือ วันนี้เป็นวันหยุดวันสุดท้ายที่คริสได้พักที่นี่
2อาทิตย์ที่แล้วเขายังไม่อยากมาที่นี้อยู่เลย แต่ตอนนี้เขาไม่อยากไปจากที่นี่ซะแล้ว .
-----------------------------------------------100%
ความคิดเห็น