คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4
“Vancouver kris & Wushu Cowboy 2”
Chapter 4
วันต่อมาเขาก็ได้รับข่าวร้ายเบาๆ ว่าจองโมจะกลับไปชิงเต่า 2 อาทิตย์เพื่อไปทำเรื่องวิจัย และจะไปขนของที่เหลือด้วย และนั่นทำให้เถาต้องกลับไปด้วยเพื่อไปช่วยเก็บของ
“อะไรว่ะเฮ้ยย ไปไม่มีบอกก อยากไปด้วยย5555555 จะเที่ยว!”ฮีชอลบ่นกระจาย เมื่อจองโมมาบอกข่าวในตอนเช้า
“55555555555555’งานมันด่วนนี่หว่า เดี๋ยวซื้อหนมมาฝาก” จองโมว่า
“ไปด้วยกันป่ะ” เถาเอ่ยชวนอีกคน ที่นั่งทำหน้างัวเงียๆใส่
“ไปเหอะๆ ซื้อหนมมาฝากด้วย ฮ่าๆ เดี๋ยวจดการบ้านไปให้ ตามมาปั่นเองก็แล้วกัน
“โห่ใจร้าย ทำให้เลยดิ”
“555555555ไม่เว้ยย!! จดไว้ให้ก็บุญล่ะ อย่าลืมของล่ะ”
“จุ๊บบบบบบบบบบบบบ~” เถาไม่ได้ตอบอะไรแต่จับคริสไปจุ๊บปากแทน น น
“ไอ้เถา!! เล่นไม่ตั้งตัวเลยเว้ยยยยยยยย”คริสฟาดไป2 ที แล้วหน้าแดงแปร้ด เถาทำลอยหน้าลอยตา แล้วจับคริสมากอดเอว
“โอ๊ะๆๆๆๆ นี่~ นี่มันนกลางแจ้งน่ะหนูๆ555555555555555555-………-“ฮีชอลแซว
“นั่นดิเฮ้ย ยอยากลายาวๆ เข้าองไปเลยไป55555555555”จองโมเสริม
“อย่าไปฟังคนแก่~ พูดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!”คริสตะโกนสู้แล้วหน้าแดง
“ไปก็ดูแลตัวเองๆ ดีล่ะ เข้าใจ??” คริสหันมาสั่งเถา ที่พยักหน้าหยิกๆ
“ครับที่รัก ที่รักด้วย~ ฟอดดดดดดดด”
“ไอ้เถา..- -“
“หื้มม??”
“สองรอบแล้วน่ะมึงงงงงงงงงงงงง!!! ป้าบบบบบบบบบ!!”
“โห้ยๆๆๆๆ ฮิ้ววววววววว พี่เถาของเราไปยังไม่ถึงวัน ท่านคริสมานั่งเป็นหมาหงอยเลยเว้ยยย” เลย์เอ่ยแซว แล้วจิ้มๆๆ แขนคริส ที่ได้แต่ทำหน้ายักษ์ใส่
“มัวแล้วไอ้เลย์ - -พ่องงงงงงงงงงงงงงง”
“ตั้งแต่เปิดเรื่องมานี่มึงได้ไปกี่พ่องแล้วว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”
“เออ ไอ้เลย์แล้วไอ้ห่าลู่ไปไหนเนี๊ยะ- -กูยังไม่เห็นเลย”คริสเปลี่ยนประเด็น เพราะเลย์กำลังจะทำเขาเขินเบาๆ . เลย์ได้แต่ส่ายหัว
“ ไอ้ฮุนบ้า- ///////-!! แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”ลู่หานเดินอะละวาดเข้ามา แล้วบิดตัวไปมา ..ก่อนที่ล่องลอย แล้วทิ้งตัวนั่งลงกับเพื่อนรักทั้งสอง
“มีเรื่องฟินห่าอะไรมาอีกล่ะคุณลู่?”เลย์เอ่ยถาม
“เมื่อกี้นี้เซฮุนมันบุกบ้านกู แล้วไปบอกกับแม่กู ว่าเค้าเป็นแฟนกู!! แอ๊กกกกกกกกกกกกก!”ลู่หานแถบจะพ่นไฟออกมาเมื่อพูด หน้าเขาแดงแจ๋ขั้นเทพ
“โอ้โหเฮ้ยยยยยย แม่งงง ของเขาแรงๆจริงๆ!”เลย์ทำตาวาว
“สุดยอดมากเลยมึง!” คริสตกใจตามไปด้วย ประเด็นถูกปิดลงแค่นั้น เพราะว่าอาจารย์เข้ามาเสียก่อน ..อาจารย์แนะนำถึงนักเรียนใหม่ที่จะเข้ามา เรียนด้วยเทอมนี้ ว่ามาจากประเทศจี น
“ฮ่าๆๆ มึง ครั้งที่แล้วได้เถามา ..ครั้งหวังว่าคงไม่ได้หลินปิงมาน่ะมึง555”ลู่หานขำกลิ้ง
ไม่นานนัก เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาล รูปร่างไม่สูงมากก็เดินเข้ามาในห้อง .. แล้วส่งใบหน้าอันเป็นมิตรมาให้กับทุกคน เขาคนนี้ดูไม่ค่อยเหมือนคนจีนเท่าไร ถ้าเทียบกับเถาแล้ว..
“ผมชื่อซิ่วหมินครับทุกคน ยินดีที่ได้รู้จัก^^”เขาเอ่ยอย่างเป็นมิตร อาจารย์บอกให้เขานั่งที่ของเถาไปก่อน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยย้ายโต๊ะ ..ซิ่วหมินดูจะเป็นคนขี้อายมากในสายตาของคริส
ทุกคนดูให้ความสนใจในตัวซิ่วหมินเบาๆ ในตอนพักกลางวัน
“อ่อจะว่าไปผมมีเพื่อนคนนึ่งที่ย้ายมาเรียนที่นี่ก่อนผม” ซิ่วหมินเอ่ยขึ้น
“ชื่ออะไรเหรอ?” เลย์เอ่ยถาม
“หวง จื่อ เถา” คริสหันไปมองซิ่วหมินทันที .. ทุกคนบอกซิ่วหมินว่า เถาเรียนอยู่ที่นี่ ห้องนี้ด้วย
ซิวหมินได้แต่ยิ้มเขินๆ .. คริสงง ว่าเขาเขินอะไร?
“แต่ตอนนี้หวงจื่อเถาไม่อยู่~ อยู่แต่แฟนเถา ชื่อ หวงอู๋ฟาน เมียไอ้เถา~555555555555” ลู่หานเอ่ยขึ้นแล้วหัวเราะร่า ซิ่วหมินปลายตามาทางคริส แล้วยิ้มให้
“แล้วนายกับเถา อยู่ห้องเดียวกันเหรอ ตอนนั่นอ่ะ??”ลู่หานถามอย่างสงสัย
“ปะ..เปล่าครับ.. คนละห้อง”ซิ่วหมินตอบติดๆ
ไม่ชอบหน้าไอ้นี่แห่ะคริสคิดอยู่ในใจ
“แล้วทำไมนายถึงบ้ายมาเรียนที่นี่ล่ะ?”ลู่หานยังเป็นนักข่าวไม่เลิกไม่รา
“ครอบครัวผมย้ายมาทำงายที่นี่ครับ.. แล้วอีกอย่าง ผมก็ยังไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำ”
ทุกคนขมวดคิ้วเข้าหากัน ..
อะไรคือ ผมก็ยังไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำ
--------------------------------------------------100%
ความคิดเห็น