คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ep.4
Blend’s ep.4 :
“คริส ไอ้คริสทำอะไรอยู่ว่ะ ไม่นอนเหรอ?”
“นอนก็ไม่เห็นกูดิ มากินวิตามินไอ้หมอมัน กินแล้วหลับสบายดี มีเรื่องอะไร?”
“มึงรู้?”
“มึงอ้าปากกูก็เห็นยันลิ้นไก่แล้วไอ้ไค”
“โหแสนรู้”
“ไอ้นี่หนิ แล้วมีอะไรล่ะ ?”
“กูว่าไอ้หมอมันน่ารักดีเหมือนกันน่ะ”
“แล้ว?” คริสรอฟังคำจากปากไค ไม่บ่อยนักที่ไคจะเกิดอาการกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก
ทั้งสองไม่รู้เลยว่าบทสนทนานั้นมีแบคฮยอนยืนอยู่เงียบๆ ตรงหน้าห้องครัว
“หรือว่ากูจะเลิกชอบไอ้แบค แล้วมาชอบไอ้หมอดีว่ะ”
แบคฮยอนแอบสะดุ้งเมื่อได้ยินชื่อตัวเอง
เป็นไปได้ยังไงที่ไคจะเลิกชอบเขา?
“เอ้า มาถามกูแล้วกูจะรู้ไหม? ใจมึงว่าไงล่ะ?”
“ไม่รู้ดิ กูเหนื่อยไอ้แบคแล้วว่ะ ยังไงมันก็ไม่ชอบกูหรอก ไอ้หมอมันก็ยังไม่มีใคร กูสับสนว่ะ”
“คิดดีๆ น่ะมึง เพื่อนกันทั้งนั้น อย่าเอาอารมณ์ชั่ววูบมาตัดสิน”
“เออน่ะ กูไม่รู้อ่ะ ไม่รู้เว้ย”ไคขยี้หัวตัวเองเพราะหงุดหงิดกับความรู้สึก ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาคิดอะไรอยู่
ส่วนแบคฮยอนได้แต่เก็บเอาไปคิดว่า เขาควรจะปล่อยให้ใครไปจีบเซฮุนหรือว่าจะเก็บไคไว้ดี
“ไม่เอาอ่ะ นายต้องชอบฉันสิ”แบคฮยอนพูดเบาๆออกมา
“คิดดีๆ มึง ถ้ามันยุ่งยากมากก็ไม่ต้องชอบใครเลย แล้วไปหาผู้หญิงที่แม่มึงหาไว้ให้”
“ความคิดมึงไม่เลวน่ะ ถุย”
“หาววว อ้าวสองคนยังไม่นอนอีกอ่อ”แบคฮยอนทำทีว่าเพิ่งเดินมาเห็นทั้งสองคน
“ยังไม่นอนซิครับที่รัก แล้วตื่นมาทำอะไร? ดึกแล้วน่ะ”ไคเอ่ยทัก
“หิวน้ำอ่ะ ไคคคคคคคคคคควันนี้ไปนอนด้วยกันซิ อยากนอนกอดอ่ะ”
“ห๊ะ?” คริสหันควับมามองแบคฮยอนอย่างงงๆ ไคเองก็งงไม่แพ้กัน
“อ่อได้ๆ วันนี้อารมณ์ไหนเนี๊ยะ?”
“ก็อารมณ์อยากนอนกอดไงเล่า ไปๆ ไปนอนกัน”
“กูไปนอนก่อนน่ะ เดี๋ยวมึงเอาแบคฮยอนไปนอนด้วยก็ได้ กูจะนอนโซฟาข้างนอก กูจะดูบอล”
คริสเกิดความรู้สึกตะงิดๆ ขึ้นในใจ มันมีอะไรที่ผิดปกติ
คนอย่างแบคฮยอน อยากจะนอนกอดไคขึ้นมา มันเป็นไปไม่ได้ หรือแบคฮยอนจะแอบได้ยิน แล้วเสียดายไค? เลยจะทำดีด้วย? หรือเขาจะแต่งนิยายเยอะเกินไปจนคิดซับซ้อนเกินไป
คริสสะบัดความคิดงุ่นง่านออกจากหัวแล้วมาทิ้งตัวลงนอนที่โซฟา
“บ้า บ้าไปแล้วไอ้คริส”
.
,
วันต่อมา
“อ้าวเฮ้ย ตื่นเว้ยวันนี้เชฟไคอุตส่าห์อารมณ์ดีตื่นมาทำอาหารให้ทุกท่านได้กิน”ไคไล่ปลุกทุกคนตั้งแต่ 8โมงเช้า ทั้งที่มันเป็นวันหยุดแท้ๆ ซึ่งกว่าจะลากแต่ละคนลงมาจากเตียงได้ถือว่าอ่วมทีเดียว
“เหี้ยอะไรของมึงเนี๊ยะ! นี่มันวันเสาร์น่ะ”เซฮุนโวยวาย
“เงียบปากไปไอ้หมอ มานั่งแล้วกินข้าวเร็ว”
“ผีเข้าหรือไงว่ะไอ้ไค”
“เออก็กูอารมณ์ดี เมื่อคืนได้นอนกอดเมีย”
“ไอ้บ้าไค!”แบคฮยอนพูดแล้วตีแขนไคแรงๆทุกคนได้แต่งง ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแบคฮยอน คริสนั่งมองแบคฮยอนด้วยความสงสัย ว่าแบคฮยอนจะทำอะไรกันแน่?
“เออ ไอ้หมอเมื่อวานพูดไว้ว่าไงว่ะ มึงจัดการเลยๆ”เถาเอาแขนสะกิดเซฮุน ที่ได้แต่ทำหน้าเซ็งในอารมณ์ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
คำพูดที่เตรียมไว้อย่างดีว่าจะบอกชอบไคในวันนี้ เริ่มกลืนหายลงคอไปทีละนิดๆ
“อะไรว่ะ ไอ้หมอ มึงมีเรื่องอะไรดีๆว่ะ?”ไคเอ่ยถาม
“เปล่าหรอก กินๆ เดี๋ยวกูจะได้ไปนอนต่อ”
“เออ ถ้ามันไม่พูดงั้นกูบอกก่อน”ไคเอาแก้วมาเคาะให้มันดูเป็นทางการ คริสนั่งมองสถานการณ์อย่างเริ่มจะเดาทางได้ ขออย่าให้มันเป็นแบบในนิยายที่เขาเขียนเลย
“อะไรของมึงว่ะ?”
“คือว่า....”ไคพูดอย่างเขินๆ แล้วเอามือแบคฮยอนมาจับไว้
“คือว่ากูกับไอ้แบคเนี๊ยะ ต่อจากนี้เราจะดูใจกันอย่างเป็นทางการแล้วน่ะ”
เหมือนทุกอย่างหยุดนิ่งสำหรับเซฮุน ..เขาคิดเอาไว้ว่าสักวันที่เป็นแบบนี้มันต้องมาถึง
แต่ทำไมมันมาเร็วจนเขาตั้งรับไม่ทัน
คริสแทบจะกุมขมับเมื่อสิ่งที่เขาคิดมันเป็นจริงอย่างที่เขาคิด
ทั้งเขาและเถา พยายามทำบรรยากาศมาคุให้มันรื่นเริงบนโต๊ะอาหารที่น่าสะอีดสะเอียนของเซฮุน คริสเอื้อมมือไปตบตักเซฮุนไม่ให้แสดงอาการออกมา
“เอออ ดีใจด้วยน่ะ ก็ดูๆ กันไปแล้วกันน่ะ”เซฮุนพูดอวยพรเสียงแหลมอย่างจุกๆ จนไคจับผิดปกติได้
“เป็นอะไรว่ะ ข้าวที่กูทำไม่อร่อยหรือไง?”
“เอออ กูยังไม่นอนไม่อิ่มข้าวเลยไม่อร่อยมั่ง ฮ่าๆ ”
“ต้องให้กูป้อนไหมล่ะ? ถึงจะอร่อย”
“ไม่ต้องอ่ะ แดกเข้าไปเถอะ กูอิ่มล่ะน่ะ ไปนอนต่อล่ะ”เซฮุนว่าอย่างเรียบๆ แล้วเดินออกไปจากโต๊ะ เพราะว่าน้ำใสๆ มันกำลังจะเก็บไว้ไม่อยู่
“เอ้าเฮ้ยย อะไรว่ะๆ มันเป็นอะไรของมัน?”ไคพูดงงๆ
“เออ ปล่อยมันไปเถอะน่า แม่งอาจจะพักไม่พอเปล่า มากินๆ”เถาพูดตัดประเด็น บรรยากาศบนโต๊ะถึงแม้จะอยู่กันแค่ 4 คนแต่มันก็แอบมีบรรยากาศมาคุอยู่ตลอดเวลา
“แล้วไหงมึงจะมาดูใจอะไรกันตอนนี้ว่ะ? อยู่ตั้งนานไม่ดู”คริสเอ่ยถามอย่างสงสัย
“จังหวะมันมา เอาน่า”
“แล้วเปิดใจให้ไอ้ไคมันตั้งแต่เมื่อไรล่ะแบคฮยอน?”
“เมื่อวานอ่ะ จะรุมถามอะไรกันมากมาย เขินน่ะ กินข้าวได้แล้ว!” ทุกคนกินข้าวกันต่อไปด้วยบรรยากาศอึมครึม เถาขอตัวไปนอนต่อ เพราะจะรีบไปดุเซฮุน ส่วนแบคฮยอนก็ขอตัวไปอาบน้ำเพราะจะไปข้างนอก
“อะไรของมึงว่ะไอ้ไค เมื่อวานนี้มึงยังบอกจะชอบไอ้หมอ?”
“โอกาสมันมาถึงกูแล้วน่ะ มึงจะให้กูพลาดเหรอว่ะ?”
“แน่เหรอว่ะ ว่าโอกาสมันเป็นของมึงจริงๆ”
“มันจะมีเหตุผลอะไรที่ไม่แน่ว่ะ แบคมันอาจจะเห็นค่ากูขึ้นมาก็ได้ ก็เลยเปิดโอกาสให้กู”
“ขอให้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ แล้วกัน”
“พูดงี้มึงหมายความว่าไงว่ะ คิดอะไรอยู่? แล้วไอ้หมอมันเป็นอะไรว่ะ”
“เปล่าหรอก ล้างจานไปน่ะที่รัก”
ไคนี่ฉลาดทุกเรื่องเลยน่ะ สำหรับคริส แต่ทำไมมาพลาดเรื่องที่ไม่รู้ว่าเซฮุนชอบตัวเอง คริสแวะมาดูเซฮุนที่ห้อง แต่โดนเถาที่เดินออกมาพอดีสกัดดาวรุ่งซะก่อน
“ปล่อยมันอยู่คนเดียวเหอะ”
“เออ แม่งเป็นเรื่องล่ะ”
“เอาน่ะ ยังไงก็เรื่องแบบนี้มันเรื่องส่วนตัวว่ะ ไม่รู้ดิ”
“เออดิ เอาเหอะยังไงซะก็เพื่อนกันหมดนี่ล่ะ แต่..”คริสอยากจะบอกทัศนคติที่มีต่อแบคฮยอนให้เถาฟัง
แต่ก็ไม่อยากให้เถาคิดมาก เพราะเถาสนิทกับแบคฮยอน
“แต่อะไร?”
“ช่างเหอะ เมื่อคืนมึงนอนกี่โมง นอนพอเปล่า?”
“ไม่พอ”
“งั้นไปนอนที่ห้องกูก็ได้ กูว่าจะงีบสักแปบ ไอ้ไคก็บ้าบอปลุกแต่เช้า”
--------------------------------------------------------------
มันช่างเป็นช่วงที่แย่ที่สุดของเซฮุนที่ต้องทนปั้นหน้า เวลาที่เห็นไคและแบคฮยอนหวานชื่นใส่กัน ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเห็นภาพที่ไคม่อใส่แบคฮยอน แต่นี่มันไม่ใช่กรณีที่เหมือนกัน
โอกาสที่มีน้อยนิดของเขา เขารู้สึกว่ามันยิ่งน้อยลงกว่าเดิม ถึงแม้ว่าเขาจะมีทั้งคริสและเถาคอยปลอบอยู่ข้างๆ แต่มันก็แย่อย่างบอกไม่ถูก เช้านี้ก็เป็นอีกวันที่เขาต้องแบกสมองที่ไม่โล่งไปทำงาน ร่างบางยืนมองวิวพลางถอนหายใจพร้อมทั้งจิบกาแฟไปเป็นระยะๆ
“อ้าว วันนี้มีเวรเช้าเหรอว่ะ?” เสียงไคดังมาจากข้างหลังของเขา
“อื้ม มึงตื่นมาทำไรแต่เช้าว่ะ?”
“ก็กูก็ตื่นเช้าทุกวัน”
“อื้ม”เซฮุนตอบสั้นๆ แล้วจิบกาแฟต่อไป ไคเห็นความผิดปกติของเซฮุนก็เริ่มเป็นห่วง
“มึงเป็นอะไรหรือเปล่า? ช่วงนี้ดูเครียดๆน่ะ”
“ปกติดีนี่หว่า คิดมาก”
“คิดมากห่าอะไร ปกติมึงต้องด่ากูทุกวัน ช่วงนี้เงียบผิดปกติน่ะมึง”
“เหรอ? กูว่าปกติน่ะ”
“ไม่ปกติ”
“สงสัยงานเยอะมั่ง กูคงเหนื่อย”
“มึงก็หาวันหยุดสัก 2-3วันแล้วไปพักซิ กูเป็นห่วงน่ะมึง”
“ขอบใจ”
“เย็นชา”
“เปล่านี่หว่า กูไปทำงานล่ะ”
“มึงโกรธอะไรกูเปล่าว่ะ?”
“เปล่า คิดมากแล้วมึง”
“มากูว่าง เดี๋ยวกูไปส่งมึงทำงาน”
“ไม่ต้อง กูจะแวะไปทำธุระอีก”
“เหอะน่า...อย่าปฏิเสธน้ำใจเพื่อนสิว่ะ”ไคเริ่มเซ้าซี้
“ไคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค พาไปกินโจ๊กที่ร้านประจำหน่อยดิ อยากกินอ่ะ! ลงทุนตื่นมาเลยน่ะ!”เสียงแบคฮยอนดังมาแต่ไกล เซฮุนทำหน้าเซ็งสุดชีวิต
“ฮ่าๆ ตื่นมาเพราะอยากกินโจ๊กเนี๊ยะน่ะ เพี้ยนล่ะ””
“ก็อยากกินอ่ะ พาไปหน่อยน่ะๆ”
“เออไปๆ ไปกินกับพวกกูดิ อร่อยน่ะเว้ยร้านนี้ มึงจะได้กินข้าวเช้าด้วย”
“กู ไม่ ไป กินให้อร่อยล่ะ”เซฮุนเดินจากไปโดยที่ไม่มีใครปฏิเสธทัน
“ฮุนเป็นอะไรเหรอ?”
“ไม่รู้ซิ ไปจะไปกินโจ๊กก็ไป เดี๋ยวพาไปกิน”
“อื้อ เซฮุนเนี๊ยะช่วงนี้ดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยน่ะ”
“สงสัยคงงานยุ่งล่ะมั่ง เป็นห่วงมันว่ะ”
“อื้อ เหมือนกันอ่ะ เป็นอะไรก็ชอบเก็บไว้คนเดียวอ่ะ แย่ๆ”
“เอาน่า คนเราก็ต้องมีเรื่องให้คิดบ้างแหล่ะ”
“อื้อ เดี๋ยวไปแต่งตัวก่อนน่ะ”
ไคพยักหน้าส่งๆ เขาเริ่มจะเป็นห่วงเซฮุน ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า? หรือเขาทำอะไรให้เซฮุนโกรธหรือเปล่า?
.
.
“ห๊ะ! ไปดูงาน 2 อาทิตย์ ที่อังกฤษ??”คริสร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินข่าวจากเถา ว่าจะต้องไปดูงานที่ประเทศอังกฤษ 2 อาทิตย์ในอีก 2วันข้างหน้า งานนี้เป็นงานด่วนและเถาก็ปฏิเสธไม่ได้ด้วย
“เออดิ ไม่อยากไปเลยว่ะ”
“เอากูไปแทนไป กูอยากไป”
“มึงก็ไปกับกูดิ ลางานมาเลย”
“ได้ที่ไหน อาทิตย์หน้ากูมีประชุมที่บริษัท เซ็งว่ะ”
“คิดถึงกูอ่ะดิ”
“เปล่า หลงตัวเอง”
“มึงพูดให้กูชื่นใจบ้างไม่ได้เหรอว่ะ?”
“ไม่!”
-------------------------------------------100%----------------------------------------------
ความคิดเห็น