คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : TO ME ' PRAT 3
FIRST SF FIC “ TAORIS”
‘ to me’ part 3
“คือว่า ฉันชอบนายน่ะ.. ขอจีบได้ไหม?”ชางมินเอ่ยอย่างยากลำบาก เขาชอบคริสมาได้พักหนึ่งแล้ว แต่ก็รู้ดีเรื่องคริสว่าชอบเถา แต่ถ้าไม่ลองสักตั้ง ก็ไม่รู้หรอก
“ไม่เอาหรอก เป็นเพื่อนกันดีกว่าน่ะ ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะ โทษทีนะๆ”คริสว่าอย่างร่าเริง
“โอเคงั้นก็ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะครับคริส”ชางมินยิ้มก่อนที่จะยื่นมือมาให้คริสจับ ซึ่งเขาก็ยอมจับแต่โดยดี ก่อนที่จะเหลือบตามองไปข้างๆ ไอ้เด็กนี่ซิน่ะ ที่ชื่อเถา. คนที่ทำให้คริสปฏิเสธเขาแบบจังๆ
“นี่นาย”
“ครับพี่?”
“นายไม่รู้ตัวหรอกว่าตัวเองโชคดีแค่ไหน ที่มีคนแบบคริสมาชอบ มัวแต่เล่นตัวเข้าระวังเถอะจะเสียใจ”
“ครับแล้วผมจะจำไว้” เถายิ้มรับไว้ เพราะไม่รู้จะทำหน้ายังไง
“เดี๋ยวไปก่อนน่ะคริส แล้วเจอกัน” เมื่อชางมินจากไป ความเงียบเกิดขึ้นชั่วขณะ ก่อนที่เถาจะเปิดประเด็น
“ใจร้ายว่ะพี่ ไปปฏิเสธพี่เขาได้ไง เขาอุตส่าห์ชอบน่ะ”
“555555ใจร้ายงั้นเหรอ? งั้นถามหน่อย พี่กับนายใครใจร้ายกว่ากัน” คริสหัวเราะก่อนที่เอ่ยถามเถา
“จะไปรู้ได้ยังไงล่ะ ผมใจร้ายอะไรไม่เคยๆ”
“พี่ปฏิเสธชางมินไปครั้งเดียว แต่นายปฏิเสธพี่มากี่ปีแล้วเถา? คิดดูดิ ใครมันใจร้ายกว่ากันว่ะ? ฮ่าๆ” คริสยิ้มกลบเกลื่อน ทั้งๆ ที่ในใจมันเหมือนโดนแทงใจดำยังไงก็ไม่รู้ เถาไม่ได้ต่อความยาวอะไร ก่อนที่จะเดินคิดอะไรเงียบๆ
ถ้าวันหนึ่งคริสไม่ทนวิ่งตามเขาแล้วจะเป็นยังไงน่ะ?
ถ้าคริสเลิกชอบเขาแล้วมันจะเป็นยังไง
“พี่คริส”
“อะไรเหรอ?”
“พี่จะเลิกชอบผมหรือเปล่า??” เถาถามออกไปโดยที่ไม่รู้ตัว
คริสได้แต่เลิกคิ้ว เถามาอารมณ์ไหนกันน่ะ
“555555 มาถามอะไรแบบนี้หน่ะ ถ้าพี่จะเลิกชอบนายเลิกไปนานแล้ว ไม่มาวิ่งตาม ให้อายทุกวันแบบนี้หรอกน่า พี่จะไม่เลิกชอบนายจนกว่านายจะบอกว่า นายรำคาญพี่แล้วไล่พี่ไป ว่าแต่เป็นอะไรอยู่ดีๆ มาถามอะไรแบบนี้ เอ้ยหรือว่าจะชอบเริ่มชอบพี่มาแล้วใช่ไหมล่ะ”
“เปล่าหนิ”
“อ้าว แล้วมาถามทำไมดีใจว่ะ”
“ก็ถามดู .. ห้ามเลิกชอบน่ะ”
“หือ?”
“ห้ามเลิกชอบผมน่ะ”
เถาไม่รู้หรอกว่าประโยคของเถามันทำให้คริสดีใจมากแค่ไหน มันเป็นคำพูดที่มีค่ามากสำหรับคริส ไม่ต้องมารักตอบก็ได้ แค่พูดแค่นี้คริสก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดอะไรออกมาอีก เพราะมันยังแสดงให้คริสเห็นว่า เถาไม่ได้รำคาญเขามากเหมือนที่เขาคิด ยังแสดงให้เห็นว่าเขายังมีหวังอยู่.
“ไม่รู้ ไม่รับปาก ฮ่าๆ” แกล้งสักหน่อยดีกว่า
“ก็แล้วแต่ดิ๊”
. ไม่หรอกเถา พี่ไม่มีวันเปลี่ยนใจจากนายหรอก คริสพูดในใจก่อนที่จะยิ้มออกมา
.
“ฮัลโหล ไอ้ฮุนมึงทำอะไรอยู่ว่ะ?” เถาคว้าโทรศัพท์โทรหาเซฮุน หลังจากที่แยกกับคริสแล้ว เขาจึงเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้เซฮุนฟัง รวมถึงเรื่องที่เขาพูดกับคริสไปด้วย
//มึงชอบพี่เขาหรือเปล่าว่ะ ตกลง// เซฮุนเอ่ยถามเพื่อเช็คอาการเพื่อนตัวเอง
“กูไม่รู้ว่ะ แต่กูอยากให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อย ไม่รู้ดิ”
//เป็นแบบนี้ไปเรื่อยไม่ได้หรอก มึงเห็นแก่ตัวไป มึงไม่คิดว่าพี่เขาจะเหนื่อยหรือไง?//
“แต่พี่เขาบอกว่าเขาจะไม่เลิกชอบกูน่ะเว้ย”
//คนเรามีความอดทนน่ะเว้ย กูว่าน่ะมึงเคลียร์ตัวเองก่อน ว่ารู้สึกยังไงกันแน่ ชอบหรือไม่ชอบ? หรือมึงจะกั๊กพี่เขาไว้ เพราะมึงกลัวจะไม่มีใครเอา หรือยังไง ไปคิดก่อน //
“กูไม่รู้ว่ะ ว่ากูคิดอะไรอยู่ ?”
//เอางี้ดิ ถ้ามึงอยากรู้หัวใจตัวเอง มึงก็ลองไม่ให้พี่เขายุ่งกับมึงสัก 2-3วัน เดี๋ยวมึงก็รู้//
“เอางั้นเหรอว่ะ ไม่ดีมั่ง”
//เอางั้นล่ะ หรือไม่ก็แล้วแต่มึงแล้วกัน หาหัวใจตัวเองให้เจอก่อน//
หลังจากที่วางสายจากเซฮุนไปแล้ว เขาได้แต่คิดไม่ตก.. ว่าเขาคิดยังไงกับคริสกันแน่ ตกลงเขาชอบคิดหรือเปล่าน่ะ? คงต้องลองทำอะไรสักหน่อยแล้ว เขาสลัดความคิดออกจากหัวก่อนที่จะเปิดสมุดการบ้านขึ้น
“จงอย่าดูถูกคนที่เขามาชอบคุณ เพราะเขาต้องใช้ความกล้าอย่างมากในการที่จะแสดงให้คุณรู้”
ใครเขียนว่ะ? เถานั่งมอง ประโยคนี้ มันความหมายดีจริงๆ แห่ะ
คริสต้องเหนื่อยแค่ไหนน่ะ ที่อดทนคำพูดการกระทำของเขามาถึง 3ปี
“เถาพี่เอาขนมมาให้”
“โอ้ยพี่ บ้านพี่รวยนักหรือไงครับ ซื้อมาให้ได้ทุกวัน
“เถาวันนี้เป็นอะไรไม่ยิ้มเลย”
“ไม่ยิ้มตั้งแต่เห็นหน้าพี่นั่นล่ะครับ”
ยิ่งคิดเถาก็ยิ่งอยากจะเอาหัวไปโคกกำแพงตาย เขาน่าจะปฏิเสธคริสแบบเด็ดขาดไปตั้งแต่ปี 1 หรือไม่ก็เปิดหัวใจตั้งแต่ปี 1 คริสจะได้ไม่ต้องมาเหนื่อยแบบนี้ .
ทันไหมน่ะ ถ้าเขาจะเปลี่ยนใจ? ไปชอบคริสตอนนี้
------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น