คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Chapter 18
Vancouver kris & Wushu Cowboy 2”
Chapter 18
ภาพเปลี่ยนเป็นคลิปวิดีโอ ที่เซฮุนแอบถ่ายตอนที่ไคคุยกับซิ่วหมิน..
“นายชื่อไคใช่ไหม?ผมมีข้อเสนอบางอย่าง ขอคุยด้วยหน่อยสิครับ”
“ไคนายชอบคนที่ชื่อคริสห้องผมใช้ไหม??”
“ผมชอบ หวง จื่อเถา.. ผมชอบเขามานานแล้วด้วย แต่คนที่ชื่อคริสมาแย่งผมไป”
“จริงเหรอครับ?”
“ใช่..ผมชอบเถา ผมชอบเถามาก่อน แต่เถามาบอกเลิกผมเมื่อตอนที่เขาได้เจอกับคริส”
“คุณต้องการอะไรครับ อย่ามัวอารัมภบท”
“ผมรู้ว่าคุณต้องการคริส ส่วนผมก็ต้องการเถา.. เราน่าจะได้ผลผระโยชน์ร่วมกัน”
“ยังไงล่ะครับ?”
“ผมจะสร้างเข้าไปแทรกกลางระหว่างคริสกับเถา .. ผมจะดึงคริสออกไปให้ห่างจากกลุ่ม เพื่อที่จำให้เขารู้สึกว่าเขาอยู่คนเดียว ส่วนคุณก็มีหน้าที่เข้าไปปลอบเขา เพื่อให้เขารู้สึกดีกับคุณ เมื่อผมแยกเขาออกจากกันได้แล้ว ผมจะได้เถาคืนมา ส่วนคุณก็เข้าไปปลอบใจคริสและได้คริสไป”
“คุณมั่นใจเหรอครับ ว่าแผนของคุณจะได้ผล”
“ถ้าคุณร่วมมือกับผม.. ผลประโยชน์ของเราสองคนก็คงได้เท่ากัน คุณก็ได้คริสไป ผมก็ได้เถาคืนมา”
“ตกลงครับ ผมจะทำตามแผนของคุณ”
อ่ะๆ ดูมาถึงตรงงี้.. ฮ่าๆ ผมว่าเราต้องขอบคุณเจ้าไก่จังกันหน่อยน่ะ..เพราะว่าเขาไม่ชอบทำตามแผนของแกะน้อย หรอก แต่เสแสร้งไปว่า ตกลงด้วย อ่า~ เจ้าแกะน้อยที่น่าสงสาร เขาไม่รู้เอาเสียเลย ว่าแผนชั่วของเขา กำลังถูกตะลบหลังอยู่น่ะ ฮ่ะๆๆ เซฮุนหัวเราะอยู่ในคลิป ลู่หาน เลย์ หันมามองซิ่วหมินเป็นตาเดียวกัน..
อ่ะๆ .. ผมรู้ว่าเขาจะมาปิด นิทานของผม ได้ยังไง ฮ่าๆ มันเพิ่งจะเริ่มต้นเองน่ะ.. เจ้าแกะพยามยามทำตามแผน และดูเหมือนจะได้ผล เมื่อ ทั้งเจ้ากวางแฟนผม น้องกิ้งกือ หรือแม้กระทั่ง เจ้าแพนด้า เชื่อเรื่องราวของเขา ดูเหมือนแผนของเขาจะได้ผลน่ะ..
หึหึหึ แต่ถ้าไม่โดนทำนิทานเรื่องนี้มาแฉซะก่อนอ่าน่ะ~ เซฮุนทำท่ากระซิบผ่านกล้อง ก่อนที่จะตัดไปเป็นภาพเหตุการณ์ เมื่อวานนี้
“คริส”
“ฉันจะไม่ยอมไปเถาให้นายแน่.. ฉันรักเถามา 2 ปีแล้วจะไม่ยอมเสียให้ใคร”
“แล้วมาบอกทำไมกัน?” คริสพยายามพูดให้นิ่งๆ เข้าไว้
“คืนเถามาให้ฉันดีๆ ไม่นั่นฉันจะทำให้นายไม่เหลือใครเลย แม้แต่เพื่อนของนาย”
“ซิ่วหมิน เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือไง?”
“เพื่อให้เถามาฉันจะไม่เห็นแกอะไรทั้งนั้น”
“ฉันไม่ยกเถาให้ใคร.. จนกว่าเขาจะไปเอง”
ประโยคที่คริสพูดทำให้เถาอึ้ง..
“งั้นก็ขอโทษด้วยน่ะ....” ภาพที่ซิ่วหมินดึงมือคริสไปตบหน้าตัวเอง และภาพที่เขาตบหน้าตัวเอง ทำให้คนทั้งห้องตาถลึง. ซิ่วหมินช๊อกไปแล้ว เพราะไม่คิดว่าจะมีใครเห็น ส่วนลู่หานและเลย์ได้แต่สำนึกผิด ที่ไม่เชื่อเพื่อนของตัวเอง
“เฮ้ยยย! อะไรว่ะ ไอ้คริสสสสสสสสส !!ทำอะไรน่ะ !”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยย!”
“ฮืกกกกก ฮือออ คริสสอย่าทำฉันเลยน่ะ.. ได้ๆ ฮืออออออออ ฉันจะไม่เอารื่องของนายกับไคไปพูดอีกแล้ว”
“นี่มันอะไรน่ะ?? คริส! นี่มันอะไรเนี๊ยะ!?? “
“เปล่าน่ะ ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้น ..ฟังก่อน!”
“จะให้ฟังอะไรอีกเนี๊ยะ? เฮ้ยไมมึงเป็นคนแบบนี้ว่ะคริส มึงจะเอาใครแน่!”
“เถา.. นายต้องเชื่อฉันน่ะ. เถา ฉันไม่ได้ทำอะไรจริงๆ”
“พวกมึงทำไมไม่เชื่อกูว่ะ! กูบอกว่ากูไม่ได้ทำอะไรไง= =”
“ไม่ได้ทำเหี้ยอะไรได้ยังไง?! หน้าซิ่วหมินเป็นรอยขนาดนี้ กูผิดหวังกับมึงมากว่ะคริส = =”
“............ตามใจพวกมึงก็แล้วกัน
“มึงไปทบทวนตัวเองมาน่ะคริส พวกกูจะรอมึง”
เมื่อสิ้นประโยคที่ลู่หานพูดเสร็จ .. ทุกอย่างก็ตัดมาที่หน้าของเซฮุน อ่ะๆ ทุกคนครับ.. ตอนจบของนิทานเรื่องนี้ จะเป็นยังไงกันต่อไปน่ะ ..เราชมนิ อ่า แต่นิทานเรื่องนี้คงจะสอนกับทุกคนว่า ให้เชื่อใจเพื่อนหรือคนรัก ของตัวเอง มากกว่าใครก็ไม่รู้ กระผม โอเซฮุน และคณะต้องขอลากไปก่อน สวัสดีครับ.
“............ทุกคนเรื่องนี้ อะ อธิบายได้!” ซิ่วหมินพูดอย่างรนราน เมื่อวิดีโอจบลง แล้วทุกคนจ้องมาที่เขาตาไม่กระพริบ โดยเฉพาะเถา ผิดหวัง .. เขาผิดหวังกับการกระทำของซิ่วหมินมาก
“นายจะต้องอธิบายอะไรอีกซิ่วหมิน นี่เราเป็นพื่อนกันหรือเปล่า= =” ลู่หานพูดใส่หน้า แล้วเคาะโต๊ะดั่งปั่ง! เขารู้สึกผิดกับคริส มากที่ไม่ยอมเชื่อใจ แล้วกลับช่วยใครก็ไม่รู้..
“เฮ้ยทำไมทำแบบนี้ว่ะ = = ไม่คิด ไม่คิดเลยจริงๆน่ะ”
“เถา..อย่าไปฟังน่ะ ที่ฉันทำไปทั้งหมดเพราะว่าฉันรักนาย!” ซิ่วหมินเขย่าเถา..
“ถ้าคุณรักผม คุณคงไม่ทำแบบนี้หรอกครับ..” เขาพูดอย่างเรียบนิ่ง
“ฉันผิดหวังในตัวนายมากซิ่วหมิน! นาย.. ทำไมล่ะ ทำไมต้องแบบนี้ล่ะ!!!”ลู่หานพูดเหมือนจะร้องไห้ เขาเป็นคนให้ความสำคัญกับเรื่องพวกนี้มาก และเขาก็ไม่คิดว่าซิ่วหมินจะเลวร้ายถึงขนาดนี้ ซิ่วหมินร้องไห้โฮออกมา เสียงทุกคนรุมด่าเขาเป็นระยะๆ ว่าทำไมทำแบบนี้ นิสัยเลวมาก..
“หยุดได้แล้วน่า” เสียงนิ่มเอ่ยขึ้น. อู๋ฟานตัวเป็นๆ โผล่มาจากประตู เขาเดินตรงมาที่ซิ่วหมิน
“..........”ซิ่วหมินมองคริสอย่างอึ้งๆ เขาหลับตาแน่นเพราะคริสว่าคิดจะทำร้ายเขา แต่เปล่า..
“หยุดได้แล้วน่า แค่นี้กูว่าเขาคงจะได้รับบทเรียนแล้ว”
“..คริส แต่มันทำกับมึงน่ะ”
“ถ้าพวกมึงเชื่อใจกู ทุกอย่างคงไม่เป็นไปตามแผนของซิ่วหมินหรอก. พวกมึงเพื่อนกูแท้ๆ แต่ยังไม่เชื่อดกูเลย” คริสมองลู่หานและเลย์ด้วยความน้อยใจ .
“ฉันขอโทษคริส .. ฉันไม่ตั้งใจ ฮืออออออออออออออออออออ ฮึก ที่ทำไปทั้งหมดว่าฉันรักเถา” ซิ่วหมินพูดแล้วเขย่าคริส ด้วยความสำนึกผิด
มือเรียวแกะมือของเขาออก ทุกคนมองว่า คริสจะทำอะไร เขาทั้งโกรธทั้งเกลียดซิ่วหมินเลยล่ะนาทีนี้ แต่เขาคิดว่า แค่นี้ซิ่วหมินคงไม่มีหน้าที่จะมองใครแล้ว.
“พอแล้วล่ะ. ผมให้อภัย” คริสพูดนิ่มๆ แล้วมองด้วยตานิ่งๆ
ซิ่วหมินยิ่งร้องไห้หนักขึ้น เพราะเขาแพ้ ไม่ได้แพ้เพราะเกมส์นี้
แต่เขาแพ้น้ำใจของคริส.
“แต่ถ้าคุณมายุงกับคนของผมล่ะก็.. เราจะได้เห็นดีกัน”
เถาฟินและอึ้ง..เถาฟินที่คริสพูดกับซิ่วหมิน
เขาเองก็จะไม่โกรธซิ่วหมิน เพราะมันก็จริงที่อย่างที่คริสพูด ว่าถ้าเขาฟังที่คริสพูดตั้งแต่แรก เหตุการณ์ทุกอย่างก็คงจะไม่เกิดขึ้น เหตุการณ์สงบลงและจบลงด้วยดี .. ทุกคนอภัยซิ่วหมินเพราะเห็นแก่คริส ซิ่วหมินขอตัวกลับบ้านไป เพราะเขาอายและรู้สึกผิดมากถึงมากที่สุด เขาของเลือกที่จะกลับไปสำนึกตัวเองที่บ้าน.. ดีกว่าอยู่ให้ทุกคนมองเขาด้วยสายตาแบบนั้น
“ตุ้งจางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!” 2 เสียงประสานกันขึ้น ลู่หานแล้วเลย์วิ่งถลาเข้ามาคริส ก่อนที่จะรุมกับกอดคริส
“ตุ้งจางงงงงงงงงงงงTT กูขอโทษ ที่ไม่เชื่อใจมึงอย่าโกรธกูน่ะ อย่าโกรธกูน่ะๆ”
---------------------------------------------------------100%
ความคิดเห็น