คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ep.spe : KAIKRIS?
Special ep. Kaikris ‘ justfriend
“เฮ้ยเชี้ยคริส! กูสอบติดวิศวะที่เดียวกับมึงเว้ยเฮ้ยยยยยยยยย”
“มึงพูดเป็นเล่น ?”
“พูดจริงดิว่ะ โอ้ยกูดีใจ ได้เรียนที่เดียวกับมึงอีกแล้วด้วยที่รัก ดีเลยชีวิตกูคงต้องพึ่งมึงไปอีก 4ปี ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะครับ”ไคพูดเสร็จก็บรรจงหอมแก้มคริสไปหลายๆ ที
“โอ้ยดีตังอ่ะ 2 คนได้เรียนที่เดียวกันด้วย เฮ้อแบคต้องไปคนเดียวอ่ะ TT”
“กูก็ไปเรียนคนเดียวเหมือนกันแหล่ะ เรียนหมอด้วยแม่ง กูว่าแม่งยากแน่ๆ”
“แล้วมึงแน่ใจหรอว่ะไอ้ฮุนว่ามึงจะเรียนหมอ”เถาเอ่ยถาม
“ก็กูดูซีรีย์แล้วมันอินนี่หว่า กูต้องเป็นหมอให้ได้!”
“ปัญญาอ่อน กูว่ามึงไปออดิชั่นเป็นบอยแบนด์เถอะกูว่าเวิร์ค”ไคเอ่ยแซว
“ชีวิตกูหนีไอ้ไคไม่พ้นจริงๆ เลย แม่งเซ็งเกาะกูมาตั้งแต่ประถมล่ะ แม่งไอ้ปลิงควาย!”
“มึงสองคนยังดีที่ได้ไปเรียนด้วยกัน แต่พวกกูนี่ซิกระจายหมด”เซฮุนเบ้ปาก
“โอ้ยมึง สมัยนี้ก็ไม่ได้มีแต่พิราบสื่อสารหรือเปล่าว่ะ บ้านกูอยู่ใกล้กันแค่นี้พวกเราก็เจอกันดี่หว่า”
“เออนั่นดิ”
“พวกมึงต้องสัญญาน่ะเว้ย ว่าเรา5 คนจะไม่ลืมกันอ่ะ”
“แล้วมึงจะพูดให้มันดราม่าทำไมว่ะ เราแค่จบม.ปลายน่ะไม่ได้ไปตาย”
“เออ เมียกูพูดถูก”ไคสนับสนุนคำพูดของคริส
.
.
“เฮ้อนี่เราจบม.ปลายแล้วจริงๆ เหรอว่ะคริส กูว่ากูยังไม่พร้อม” ไคเอ่ยขึ้นในขณะที่พวกเขาทั้งสองคนกำลังลำเลียงของใช้ต่างๆ ในหอชายล้วน ของมหาวิทยาลัยชื่อดัง ที่ผลิตวิศวกรฝีมือเยี่ยมมาต่อเนื่อง น้องปี 1 ทุกคนต้องถูกยังคับให้อยู่หอที่มหาวิทยาลัยจัดให้เพื่อฝึกระเบียบวินัย และความอดทน
“มึงเคยพร้อมกับอะไรบ้างอะไรไอ้ไค?”
“พร้อมสำหรับการเป็นผัวมึง ฮ่าๆ”
“มึงเบี่ยงเบนเหรอว่ะ?”
“กูเปล่า คุณชายไคแค่ได้ทุกแนวครับ”
“อ่าน่ะ”
“ดีจริงๆน่ะ ที่ได้มาอยู่กับมึงเนี๊ยะ โห้ยถ้ากูไปอยู่คนเดียวแล้วกูจะรู้เรื่องอะไรว่ะ จบม.ปลายมาได้ก็บุญล่ะ”
“มึงก็ทำตัวซะใหม่ดิ เราก็โตๆ กันแล้วน่ะ มีความรับผิดชอบบ้างอะไรบ้าง”
“ไม่ล่ะ ขี้เกียจขอนอนก่อนล่ะน่ะ”
“โอ้ยไอ้ห่านี่” คริสขี้เกียจจะบ่นไคแล้ว เพราะมันเป็นนิสัยติดรากฝังลึก เขาเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถม แถมคลุกคลีตีโมงด้วยกันมา เขารู้ว่าไคเป็นคนยังไงชนิดรู้แจ้งเห็นจริง
“น้องปี 1 ทุกคน หาชื่อเพื่อนมาให้ได้ 100 คนพร้อมเบอร์โทรมาใน 1 อาทิตย์น่ะครับ ไม่งั้นจะโดนพวกพี่ลงโทษ”
รุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยขึ้นในวานวันปฐมนิเทศน์ คริสเบ้หน้าอย่างเบื่อหน่าย แต่ไคดูเอลิร์ท ภาระกิจขอรายชื่อ100คนนี้ เป็นได้ยากลำบากสำหรับคริส เพราะเขาไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า แต่ไม่ใช่ไค เขาหาได้เกิน 100ชื่อในเวลาไม่ถึง1ชั่วโมงด้วยซ้ำ ด้วยคารมณ์ดีและความมีมนุษยสัมพันธ์สูงของเขา
“แม่งเจ๋งว่ะ มึงกูได้รายชื่อเคะน่ารักๆ กับผู้หญิงมาเพียบเลย แม่งฟินสัด”
“ฟินกับผีอะไรล่ะ กูหาได้ไม่ถึง10คน งี่เง่าว่ะ อะไรไม่รู้”
ไคแย่งสมุดไปจากมือของคริส
“อะไรของมึง?”คริสเหวี่ยงใส่
“เด็ยวกูไปจัดการให้น่ะ”
“หื้ม? จริงดิ”
“เออซิว่ะ”
“นี่เป็นครั้งแรกที่กูเห็นมึงมีประโยชน์”
“ยิ่งรู้จักแล้วมึงจะรักกู”
“ถุย ไปรีบๆ หา จะได้เสร็จ กูจะได้เอาเวลาไปเรียน พ่อแม่กูไม่ได้ส่งให้กูมารับน้องน่ะเว้ย”
“ฮ่าๆ มึงหัดสนุกกับโลกหน่อยซิว่ะ ยิ้มหน่อย” ไคจับหัวเขาแล้วโยกไปมา
“โอ้ยอะไรของมึง จะไปก็ไปเลยไป” คริสไล่ไคตะเพิด เขาไม่สนกับเกมส์บ้านี่ต่อไป มือเรียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วส่งเมจไปหาใครบางคน
-รับน้องน่าเบื่อสัด-
ไม่นานนักก็มีข้อความส่งกลับมา
-กูคิดถึงมึงว่ะ-
-กูก็คิดถึงเหมือนกัน-
-ว่างๆ เรามาเจอกันดีกว่า อยู่กับไอ้ไคให้ดีล่ะ อย่าฆ่ากันตายน่ะ ฮ่าๆ-
“น้องคนนั้นน่ะ ! ทำไมครับน้องมีปัญหาอะไรครับ คนอื่นเขาหารายชื่อกันทำไมน้องยังนั่งนิ่งล่ะครับ”
พี่หน้าเหี้ยมคนหนึ่งตะโกนมาถามคริส แล้วเดินเข้ามา
“........................”คริสไม่ได้ตอบโต้อะไร เขาไม่ชอบเสวนากับพวกเสียงดัง
“พี่ถามทำไมไม่ตอบล่ะครับ”
“ผมจะทำอะไร ก็เรื่องของผมครับ”คริสตอบเรียบนิ่ง
“น้องนี่กล้าดีน่ะครับ ชอบเป็นตัวเด่นเหรอ? ได้ครับพี่จะจัดให้”
“เฮ้ยยย พี่ครับเพื่อนผมมันปวดท้องน่ะครับอารมณ์มันเลยไม่ค่อยดี” ไคเห็นท่าไม่ดีตั้งแต่เมื่อกี้ รีบวิ่งเข้ามาหาคริส พร้อมกับเข้าประคอง
“อะไรว่ะ กูไม่ได้..”
“เงียบเถอะน่า ผมขอเพื่อนไปห้องพยาบาลก่อนน่ะครับ ดูท่ามันจะไม่ไหวล่ะ”ไครีบพาคริสออกจากตรงนั้นมารวดเร็วปานแสง คริสจะอ้าปากพูดต่อแต่ก็โดนไคอุดปากไว้
“อะไรว่ะ กูไม่ได้กลัวพวกมัน แม่งคิดว่าตัวเองเป็นใครว่ะ”
“โอ้ยมึงก็อย่าหาเรื่องซิว่ะ พวกนั้นมันพี่ว้ากมึงอย่าไปมีเรื่องด้วยเลย คุ้มที่ไหนล่ะ?”
“เออ ถ้ากูมีเรื่องก็เรื่องของกูป่ะ มึงยุ่งอะไรล่ะ”
“กูเป็นเพื่อนมึงนี่หว่า กูไม่อยากเห็นมึงโดนกระทืบตายน่ะ”
“กลัวไม่มีใครให้มึงเกาะว่างั้น?”
“เออ ก็ประมาณนั้นแหล่ะ ฮ่าๆ”
“เวรจริง”
“อย่าอารมณ์เสียดิว่ะ ยิ้มหน่อยยย”
“ยิ้มบ้านมึงดิ ไปกลับห้องกูเซ็ง กูอยากนอน”
--------------------------------------------------------------
เมื่อเวลาผ่านไป เขาทั้งสองดูจะเป็นคู่หูที่ไม่น่าจะเข้ากันได้ ในสายตาของเพื่อนๆ และผู้คนในมหาลัย หนุ่มหล่อสองคนนี้ไม่มีอะไรเหมือนกันสักอย่าง ทั้งบุคลิก และนิสัย คริสยอมรับว่าปีแรกที่อาศัยอยู่กับไค เขาต้องปรับตัวเองเยอะทีเดียว เพราะปกติเขาชอบอยู่ตัวคนเดียวมากกว่า ไคเองก็ต้องคอยรับอารมณ์ขึ้นลงของคริส เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เหมือนคนแก่วัยทองเข้าไปทุกวัน ไคชอบนอนเปิดไฟ คริสชอบนอนปิดไฟ ไคชอบทำอาหารในห้อง แต่คริสชอบบอกว่าอย่า เพราะมันเหม็นถึงแม้ว่าจะดูไม่เข้ากัน แต่พวกเขาก็ต้องพึ่งพากันเสมอ
“คริส TT กูอกหักว่ะ แม่งงงงงงงงง”ไคเดินหน้าจ๋อยเข้ามาในห้อง แล้วทิ้งตัวลงกับเตียงเหมือนพระเอกในMV
“คราวนี้ใครล่ะ? อยู่กับมึงมาปีกว่า เห็นอกหักเป็น 10รอบ”
“น้องปี 1 แม่งเขาน่ารัก แต่เขามีแฟนแล้ว”
“โอ้ยแล้วไงว่ะ? มึงก็เจอแบบนี้ประจำจะเครียดทำไม?”
“กูอกหักมากี่รอบแล้วว่ะ มีใครจริงจังกับกูบ้างเนี๊ยะ!”
“ไอ้หมอ ไอ้แบค ไอ้เถา ฮ่าๆ มึงก็เลิกพวกมันสักคนดิ”
“งั้นให้กูโสดเถอะ”
“ฮ่าๆ คิดถึงพวกมันว่ะ แม่งไม่ได้เจอกันเลย เป็นไงบ้าไม่รู้”
“เออแม่งคิดถึงว่ะ...มึง!”
“อะไร?”
“กูจะตั้งปณิธานแล้ว ว่ากูจะโสด กูจะไม่ยอมให้ใครมาหักอกกูอีก!”
“กูจะรอดู”
“เออ มึงรอดูได้เลย กูเอาจริง....เอ๊ะใครโทรมาว่ะ? ฮัลโหลครับ อ่อน้องยอนฮีเหรอครับ อ่อพี่ไคเองครับ พี่ว่างเสมอสำหรับน้องน่ะครับ...”
“โอ้ยไอ้สัด มึงเพิ่งจะพูดอยู่เมื่อกี้ไอ้สัด!”คริสตะโกนดังๆ อย่างหมั่นไส้
ไคลอยหน้าลอยตา เดินลั้นล้าแล้วออกไปจากห้อง จากการคาดเดาของคริส เขาคิดว่ากับคนนี้ไคไม่น่าจะเกิน 3วัน และก็เป็นอย่างที่คาดจริงๆ เมื่อเขาเห็นไคเดินคอตกกลับมาที่ห้อง
“ไงล่ะ? สบายดีหรือเปล่า”
“น้องเขาบอกว่า กูไม่มีเสน่ห์ เขาบอกว่ากูไม่ดีพอสำหรับเขา ฮืออ”
“โอ้ว แม่นั่นก็มั่นหน้าดีน่ะ”
“โอ้ยกูเจ็บอีกแล้ว TT”
“พอหรือยังล่ะ”
“พอแล้ว โอ้ยไคจะได้พบรักแท้ไหม”
“รักแท้มันมีแต่ยังไม่ถึงเวลา”
“.....คริส”
“อะไรอีก?”
“มึงกับกู”
“อะไรว่ะ?”
“ลองมา....”
“โอ้ยหยุดความคิดของมึงไว้เดี๋ยวนี้ ไม่!”
“เถอะน่ามึง..กูไม่เหลือใครล่ะ กูไม่เอาใครล่ะ เอามึงนี่ล่ะ ดูแลกูได้ด้วย”
“ไม่เว้ย มึงไปเอาความคิดนรกแตกนี่มาจากไหน ไม่เว้ยยยย”
“ไม่ลองไม่รู้มึงอาจจะชอบกูก็ได้ จริงไหมล่ะ”
“เฮ้อ มึงคงเพี้ยนไปแล้วสิน่ะ”
“เออกูเพี้ยน น่าคริส วันเดียวก็ยังดี”
“ไม่เอา”
“ทำเพื่อเพื่อนไม่ได้เหรอว่ะ? เห็นแก่ความสัมพันธ์10กว่าปีของเราเถอะ”
“ดราม่าชิบ”
“น่ะคริส น่ะๆ”
“ให้ทำอะไรน่ะ?”
“เป็นแฟนกับกู”
“1วัน?”
“เฮ้ออ ความจริงก็อยากให้หลายๆ วัน”
“1วันเท่านั้น ไม่มีต่อรอง”
“ก็ได้”
“ถ้ามันจะช่วยให้มึงเลิกฟุ้งซ้านได้ กูก็จะทำ”
“น่ารักมากเพื่อนกันกู เริ่มตั้งแต่เที่ยงคืนเลยน่ะ!”
“เฮ้อ กูภาวนาให้พรุ่งนี้มันไปไวๆ”
“ทำไมมึงไม่คิดจะชอบกูว่ะ กูก็หล่อน่ะ บ้านก็รวย มีรถขับโทรศัพท์มีกล้อง ทำไมว่ะๆ ทำไมไม่ชอบกู?”
“โอ้ยเพ้อเจ้ออะไรของมึงว่ะ พอเถอะ”
“หรือมึงจะมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”
“ไม่มีเว้ย”
“เฮ้อออ ใครๆ ก็ไม่รักไค”
“กูนี่ไงรักมึง มึงเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหลดที่สุดของกู”
“โห่ ฟังแล้วรู้สึกดีแห่ะ ตกลงพรุ่งนี้เป็นแฟนกูวันนึงน่ะ วันเดียว” ไคทำหน้าน่าสงสารส่งให้คริส ที่ได้แต่พยักหน้าส่งให้ แล้วจับคริสมากอด
เขาไม่รู้ว่าไคคิดอะไรอยู่ สงสัยจะอกหักจนเพี้ยนไปแล้ว ถึงได้เสียติขนาดมาขอเขาเป็นแฟน
“ยามที่กูไม่เหลือใครกูก็ยังมีมึง”
“เออ แล้วมึงจะดราม่าทำไมว่ะเนี๊ยะ พอแล้ว ..ไปๆ อาบน้ำได้แล้วไป”
“อื้อ” ไคว่าอย่างว่าง่ายแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป คริสไม่เชื่อว่าไคจะซึมได้นาน เพราะมันเป็นคนคิดเร็วเปลี่ยนใจเร็วไป ทำอะไรก็เร็วไปซะหมด และก็จริงอย่างที่ว่า เมื่อไคเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางร่าเริง
“กูจะไม่ซึมอีกต่อไปแล้ววเว้ยย”
“เออดี”
“เพราะกูมีแฟนที่รักเป็นมึง”
“1วัน!”
“เฮ้ออ ที่รักเรามาหาอะไรทำดีกว่าน่ะ นี่ก็เที่ยงคืนแล้ว”
“ลามก”
“มึงคิดอะไรว่ะ มาเช็ดผมให้กูหน่อย”
“ไม่ มีมือก็เช็ดเองดิ”
“แฟนอ่ะ ไม่เอาใจผมเลย”
“โอ้ยไอ้ไค!”
“เรียกทำไมเหรอครับที่รัก?”
“เฮ้อ ไอ้นี่หนิ มานั่งนี่จะเช็ดให้” คริสขี้เกียจจะไฝ่วกับไคก็เลยกวักมือมาให้นั่งตรงหว่างขาของเขา ไครีบเดินมาอย่าอารมณ์ดี คริสยีหัวไคอย่างหมั่นไส้ อะไรมันจะรมณ์ขึ้นรมณ์ลงเร็วขนาดนี้
--------------------------------------------------------------
วันต่อมา..
เป็นวันที่ชวนปวดหัวที่สุดของคริส ก็ไคเล่นปลุกเช้าแต่เขช้า แล้วก็อ้อนนั่นนี่ ไม่หยุดไม่หย่อน เขาสั่งให้คริสไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะจะพาไปเที่ยว คริสได้แต่บ่นในใจ วันนี้ผ่านไปเมื่อไรละก็ เขาจะฆ่ามันให้รู้แล้วรู้รอด
“พากูออกมาแต่เช้านี่มึงต้องการอะไร?”
“พาไปน้ำตก..”
“น้ำตก= = อารมณ์ไหนของมึงว่ะ”
“ก็มีรุ่นพี่บอกว่า ไม่ไกลจากมหาลัยมีน้ำตกนี่หว่า กูว่าจะไปตั้งนานล่ะแต่ไม่ได้ไป”
“แล้วมึงมานึกครึ้มอะไรวันนี้ว่ะ?”
“แหมก็วันนี้มึงอุตส่าห์เป็นแฟนกับกูตั้ง 1วัน ให้กูได้ทำอะไรเจ๋งๆ บ้างเถอะ”
“น้ำตกเนี๊ยะน่ะ?”
“เออ”
“เออ เอ้าจะไปไหนก็ไป เลี้ยงด้วย”
“ได้เลยครับเมีย”
ระหว่างทางไคชวนคริสคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่หยุด ซึ่งมันทำให้คริสรู้ว่าไคนี่มันพูดมากกว่าที่เขาคริสไว้เยอะทีเดียว พวกเขามาถึงน้ำตกในช่วงเวลา 10 โมง เป็นช่วงเวลาที่ผู้คนยังไม่เยอะนัก
“เฮ้ยมันก็เจ๋งดีว่ะ” คริสเอ่ยปากขึ้นเมื่อมองไปยังน้ำตกสูง ที่ทอดลงมาจากภูเขา
“เห็นไหมล่ะ คนอย่างพี่ไคไม่เคยพลาดอะไรอยู่แล้วครับบ”
“ไปๆ”
“ไปไหน”
“เอาตีนราน้ำดิว่ะ อุตส่าห์ได้มาถึงน่ะเว้ย” คริสดูจะปลื้มน้ำตกเอามากๆ เขาเดินน้ำหน้าไปโดยที่ไม่รอไค เขาเห็นคริสถอดรองเท้า เดินไปตามแอ่งน้ำที่มีน้ำน้อยๆ เขาคว้ากล้องมาแล้วจับภาพคริสไว้ไม่รู้กี่ช๊อต
“เออ มันก็น่ารักดีเหมือนกันแห่ะ”ไคเอารูปมาดูแล้วก็นั่งขำ
“เฮ้ยมึงไม่ลงมาว่ะ ไม่ลงมามาไม่ถึงน่ะมึงง”คริสตะโกนเรียก
“ไม่เอา กูกลัวน้ำ”
“มึงเป็นหมาหรือไง? โอ้ยตามใจมึงไม่รู้หรอกว่ามันเจ๋งแค่ไหน”
“ฮ่าๆ” เขายืนรอคริสเดินเล่นน้ำอยู่นานสองนานโดยที่ไม่บ่นสักคำ ขืนเขาบ่นคงจะโดนคริสฆ่าตายไปแน่ๆ
“มึงชวนกูมาแล้วนั่งเฉยๆเนี๊ยะน่ะ เพื่อออออ?”
“กูนั่งเฉยๆ ที่ไหน มองมึงอยู่ๆ”
“ม่ออีกล่ะไอ้สัด”
“ม่อๆ แบบนี้สาวเพียบน่ะครับ”
“แหม แล้วไอ้หมาที่ไหนมันมานั่งอกหักว่ะ”
“ใคร ไม่มี๊ ฮ่าๆ ไอ้คริสดูไปดูมานี่มึงก็น่ารักดีเหมือนกันน่ะ”
“มึงอย่ามาพูดประโยคชวนอ้วกได้ไหม”
“ก็มันจริงนี่หว่า”
“ขอบใจที่ชม ก็แบบนี้ล่ะคนมันหล่อช่วยไม่ได้”
“หลงตัวเองอีก”
“แน่นอน”
“ไอ้คริส”
“มึงมีใครที่ไหนหรือยังว่ะ?”
“...ถามอะไรอย่างนั้นว่ะ? นี่มึงอย่าบอกน่ะว่ามึงจะมาจริงจังอะไรกับกู”
“มึงนี่หลงตัวเองแท้ กูแค่ถามเฉยๆ เราไม่เคยคุยกันเรื่องนี้นี่หว่า”
“จะรู้ไปทำไมล่ะ?”
“ก็บอกมาดิ”
“ไม่มีหรอก กูไม่ชอบผูกมัด น่ารำคาญตายห่า..”คริสพูดตะกุกตะกัก
“เออดีล่ะ มึงอย่ามีใครเลยกูสงสารคนที่เขาจะมาเป็นแฟนมึง ปากมึงมันหมา”
“ขอบใจกูจะถือว่าชม”
“แต่วันนี้..ในฐานะที่มึงเป็นแฟนกู 1วัน เรามาได้กันดีไหมว่ะ ฮ่าๆๆ”
“ไอ้ห่านี่แม่งโรคจิต”
“โรคจิตแต่ก็รักมึงน่ะที่รักกกกก”
“ถุยยยชีวิต พอเถอะมึง กูเลี่ยน”
“คริสมึงสัญญาอะไรกับกูอย่างดิว่ะ”
“ถ้าไม่เกินความสามารถ”
“เป็นเพื่อนกับกูตลอดไปได้ไหมว่ะ”
“มึงให้กูสัญญาในสิ่งที่กูต้องเป็นอยู่แล้วนี่หว่า ได้สิว่ะ”
“กูชอบวุ่นวายกับชีวิตมึง มึงอาจจะรำคาญตัดเพื่อนกับกูก็ได้”
“ถ้ากูเป็นคนเลวหน่อยกูคงตัดเพื่อนกับมึงไปตั้งแต่ประถมแล้วล่ะ”
“ซึ้งเลย- -“
“ฮ่าๆ โอ๋ อย่าทำหน้าแบบนั้นซิฟ่ะ”
“เป็นเพื่อนกับกูตลอดไปน่ะ”
“เออ”
“พูดให้มันซึ้งๆ หน่อยสิว่ะ”
“กูจะเป็นเพื่อนมึง จนวันตาย ซึ้งพอไหมว่ะ”
“ฮาร์ดคอไปดิ”
“มึงนี่จะเอายังไง ปัญหามากนักว่ะ”
“แห่ะๆ ขอโทษครับแฟน ไปๆ เราไปได้กันเถอะ!”
-----------------100%------------------
ความคิดเห็น