คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 15
“Vancouver kris & Wushu Cowboy 2”
Chapter 15
“ทุกคน ...ฉันทำอะไรให้คริสไม่พอใจหรือเปล่า??”
“เฮ้ ทำไมคิดงั้นเล่า คิดมากน่า” ลู่หานตบไหล่ เซฮุนมองด้วยซิ่วหมินด้วยสายตาอายคิลเลอร์ แล้วน่างอยู่เงียบๆ เพื่อดูว่า เขาจะพุดอะไรต่อ..
“ไม่รู้ดิ คริสมักจะทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน.. ไม่เหมือนพวกนาย”
“นายคิดมากแล้วล่ะ ฮ่าๆ คริสรักเพื่อนจะตาย ไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก” เลย์ยักคิ้ว
“แล้วคริสอ่ะ..”
“ทำไมเหรอ??” ลู่หานเอ่ยถาม
“ตกลงว่าเขาชอบเถาหรือไค กันแน่ ทำไมวันนั้นฉันเห็นเดินไปกับไคล่ะ”ซิ่วหมินเริ่มสร้างเรื่อง
“หื้ม?? วันไหน นายมองผิดหรือเปล่าซิ่วหมิน ไอ้เถามันตัวติดกับคริสขนาดนั้น .. คริสคงจะหนีไปมีชูได้หรอกน่ะ5555555555 ใช่ไหมไอ้ลู่??” ลู่หานพยักหน้ารัว
“แต่ฉันเห็นจริง ๆ น่ะ ว่าคริสเดินกับไค” เซฮุนมองซิ่วหมินไม่ลดละ อะไรของมัน??
“ไม่ใช่หรอก ไม่มีทาง555555555”ลู่หานมั่นใจ
เขามองไปที่แฟนตัวเอง ที่นิ่งผิดปกติ ..โอเซฮุนกำลังใช้ความคิด
“คริสต้องไม่ชอบฉันแน่ๆ เลยอ่ะ พวกนายต้องเห็นที่คริสทำกับฉัน..” ซิ่วหมินพูดแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้..
“อะไรน่ะ??~ เกิดอะไรขั้นอ่ะ??” เลย์เอ่ยถามอย่างงงๆ
“ขอไม่พูดดีกว่า..”
“อะไรก็พูดมาซิ??”เซฮุนเอ่ยถามนิ่งๆ
“เฮ้ยยยยยยยยยย! กูหาสมาชิกครบแล้วน่ะพวกมึง”คริสวิ่งเข้ามา.. เขางงที่ลู่หานกับเมลย์มองเขาอย่างงๆ แล้วซิ่วหมิน ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“เอ้ยย คริส ! แกล้งอะไรซิ่วหมินอ่ะ???” ลู่หานเอ่ยถาม
“หื้มม แกล้ง กูจะแกล้งอะไรล่ะ?? เกิดอะไรขึ้นน่ะ ยังไม่ได้ทำอะไรให้เลยน่ะ..”
“ซิ่วหมิน พูดมาเลย ว่าคริสทำอะไรให้นายอ่ะ พวกเราจะรุมให้!!”
“................ฉันไม่อยากจะพูดเรื่องมันผ่านไปแล้ว”
“เดี๋ยวน่ะ นี่เรื่องอะไร? ยังไม่ๆได้ทำอะไรเลยน่ะ”
“ทำไมคริสต้องทำแบบนี้กับฉันด้วยล่ะ ..”ซิ่วหมินบีบน้ำตา ..
“คริสทำอะไรซิ่วหมินน่ะ?”เถาเอ่ยขึ้นอย่างงงๆ ..
คริสคงไม่ได้หึงเขาจนไปพูดอะไรแย่ๆ ใส่ซิ่วหมินหรอกน่ะ..
คริสเหว๋องานนี้ เพราะเขายังไม่ได้ทำอะไรให้ซิ่วหมินเลย แค่พูดยังไม่ค่อยจะพูดด้วย หน้าเขายังไม่ค่อยอยากจะมอง อุตส่าห์ใจดีสุ้แล้ว แล้วซิ่วหมินอะไรน่ะ= =
“เฮ้ ยังไม่ได้ทำอะไรให้เลยน่ะ = =”
“ฮึกๆ ฮือออออออออ” ซิ่วหมินร้องไห้โฮออกมา ..ลู่หานงงๆ แต่ก็เข้าไปกอดปลอบ คริสอ้าปากหว๋อใส่ เถามองคริสกับซิ่วหมินสลับกันไปมา..
“นี่ บอกมา พดมาดิ ว่าฉันทำอะไรให้ = =ยังไม่ได้ทำอะไรให้จริงๆน่ะ”
ผู้มองเกมส์ออกคงเป็น โอ เซฮุน ถ้านี่คือแผนของซิ่วหมิน มันมาเหนือเกิน.. คริสเริ่มรนราน เพราะไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เขามองเถาแล้วส่งสายตาให้ ว่า เขามาได้ทำอะไรให้จริงๆ
“ฮืออออๆ ฮึกกกกกกกกก”ซิ่วหมินไม่ตอบได้แต่ร้องไห้ คริสเริ่มหัวเสียในท่าทีของซิ่วหมิน เพราะเขายังไม่ได้ทำอะไรให้
ในขณะที่ลู่หาน คิดว่า เรื่องที่คริสทำให้ซิ่วหมิน มันต้องเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมากแน่ๆซิ่วหมินถึงไม่ยอมพูดออกมา เลย์งงว่านี่มันเรื่องอะไรกัน
คริสเดินหนีออกมาจากตรงงั้น เพราะซิ่วหมินไม่ยอมพูดอะไร เถาเดินตามเขาออกมา
“เถา..”
“คริส นายทำอะไรซิ่วหมินน่ะ?? ถามจริงๆ เราจะไม่มีเรื่องปิดบังกันน่ะ”
“นายก็บ้าเป็นไปด้วยอีกคนหรือไง! บอกว่าไม่ได้ทำอะไรไง นายไม่เชื่อเหรอ?”
“พูดดีๆ ด้วยน่ะทำไมต้องใส่อารมณ์”
“จะไม่ให้อารมณ์ขึ้นได้ยังไง ยังไม่ได้ทำอะไรจริงๆ น่ะ= = นายก็น่าจะรู้ ว่าฉันคิดอะไรอยู่”
“คิดอะไรล่ะ.. นี่คงไม่ได้หึงจนไปพูดอะไรใส่เขาหรอกน่ะ?”
“นายเห็นฉันเป็นคนยังไง? เถา..ฉันไม่ได้งี่เงาขนาดนั้น ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าไปทำอะไรให้= =”
“ไม่ทำก็ไม่ทำ ..ผมเชื่อคริสแล้วกันไม่เชื่อแฟนก็ไม่รู้จะไปเชื่อใคร ฮ่าๆ”
เถาเอื้อมมือไปยีหัวคริส.. เขามองหน้าคริสแล้วคงไม่มีอะไร ซิ่วหมินอาจจะคิดมากไปเอง ในเมื่อคริสพูดว่าไม่ได้ทำ เขาก็จะเชื่อ เซฮุนมองคู่นี้ คงไม่มีอะไรน่าห่วง แต่ที่ห่วงคือ เลย์กับลู่หาน เพราะคงเชื่อเป็นตุเป็นตะ ว่าคริสทำอะไรซิ่วหมินจริงๆ เย็นวันนั้นเอง ในขณะที่คริสกำลังเก็บของในล็อกเกอร์ ..
มือเรียวกดโทรศัพท์ส่งข้อความหาลู่หาน และทกคน ว่าให้ตามมาที่ล๊อกเกอร์เพราะมีเรื่องรายงานจะคุยด้วย ก่อนที่จะดิ่งตรงเข้าไปหาคริส ..
“คริส” ซิ่วหมินเอ่ยเรียกอีกคน ด้วยสีหน้านิ่งๆ คริสงง ว่าจะอะไรกับเขาอีก ..
“ฉันจะไม่ยอมไปเถาให้นายแน่.. ฉันรักเถามา 2 ปีแล้วจะไม่ยอมเสียให้ใคร” ซิ่วหมินพูดรัว
“แล้วมาบอกทำไมกัน?” คริสพยายามพูดให้นิ่งๆ เข้าไว้
“คืนเถามาให้ฉันดีๆ ไม่นั่นฉันจะทำให้นายไม่เหลือใครเลย แม้แต่เพื่อนของนาย”
โอ้โห มันไปจำบทตัวโกงจากเรื่องไหนมา! คริสระเบิดในใจ ร้าย.. คำพูดของซิ่วหมินร้ายกาจกับเขามาก เขามองออกตั้วแต่แรกว่าไอ้นี่มันไม่ธรรมดา แต่ไม่มีใครเชื่อเขาสักคน.
“ซิ่วหมิน เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือไง?” เขาถามกับซิ่วหมินอย่างมีสติ
.
.
“เพื่อให้เถามา ฉันจะไม่เห็นแก่อะไรทั้งนั้น”
--------------------------------------------------100%
ความคิดเห็น