ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    -BLEND's- [TAORIS]

    ลำดับตอนที่ #13 : ep.13

    • อัปเดตล่าสุด 20 เม.ย. 57


    Blend’s ep.13 :

     

     

    “กูโตเยอะล่ะครับ นี่ไอ้ไค..”

    “หื้ม?

     

     

    “ยังไงซะ กูจะต้องตัดใจจากมึงให้ได้ มึงฟังกูไว้เลย ถึงมันจะต้องใช้เวลานานกูก็จะตัดใจจากมึงให้ได้”

                    เซฮุนพูดไปกินไป ไคไม่ได้ตอบอะไรไป แต่เขารู้สึกไม่ดีที่เซฮุนพูดออกมาแบบนั้น

                    “คนอย่างเซฮุนพูดอะไรแล้วต้องทำให้ได้”

    “ไม่ว่ามึงจะตัดใจจากกู หรือจะชอบกูต่อไป อีกนานแค่ไหนกูก็ยังเป็นเพื่อนมึงเหมือนเดิมนั่นล่ะ”

    “เลื่อนเป็นเมียไม่ได้เหรอว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”

    “พี่ไคจัดให้ได้เสมอถ้าน้องฮุนอยากครับ”

    “อุบาทว์จริงๆมึงนี่”

     

     

     

                    “เถา..ไอ้เถา”

    “อื้ออ อะไร ขอนอนก่อน”

    “นอนอะไรว่ะ? นี่มันบ่ายโมงแล้วน่ะ”

    “เพิ่งได้นอนตอนเช้าเอง”

    “เสียงฟ่อๆ น่ะมึง ไม่สบายหรือเปล่า?” คริสเอ่ยถามคนที่คนขดอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างเป็นห่วง เขาเอามือไปอังหน้าผากอีกคน  แน่นอน..เถาป่วยซะแล้ว

    “ลุกเดี๋ยวนี้ มึงป่วยล่ะ ไปหาไอ้หมอเดี๋ยวนี้”

    “ไม่เอา เดี๋ยวรอมันกลับมาก็ได้”

    “งั้นก็อย่านอนซม ลุกขึ้นมากินข้าวก่อน ”

    “ขอนอนก่อนน้า ลุกไม่ไหวแล้วอ่ะ” เถากลายเป็นลูกแมวขี้อ้อนไปซะแล้ว มามุขนี้ทีไร คริสมักจะไปต่อไปเป็น ร่างโปร่งไปจัดแจงเอาผ้าชุบน้ำอุ่น แล้วมาเช็ดตัวให้

    “มึงทำงานหนักไปล่ะซิ  ถึงป่วยไม่รู้จักแบ่งเวลาให้มันถูกน่ะ สมน้ำหน้า”

    “อย่าบ่นดิ คนป่วยอยู่น่ะ”เถาเคลื่อนตัวมาซุกตักคริสอย่างอ้อนๆ

    “ที่ทำอยู่นี่คิดว่าน่ารักหรือไง? นอนดีๆซิ จะเช็ดตัวให้”

    เถานอนหงายขึ้นอย่างว่าง่ายให้คริสเช็ดตัวให้

    “ทำอะไรกัน เถาเป็นอะไรอ่ะ?” เสียงหนึ่งเอ่ยถาม แบคฮยอนนั่นเองง เขาเพิ่งกลับมาจากทำงาน

    “ไอ้เถามันป่วยหน่ะ”

    “อ้าวเป็นอะไรมากหรือเปล่า?”แบคฮยอนเดินเข้ามาแล้วเอามือแนบหน้าเถา เขาได้แต่ส่ายหน้า

    “ไม่ตายหรอกมั่ง ฮ่าๆ  ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะ?”คริสเอ่ยถาม

    “ก็เลิกงานเร็ว แล้วไคกลับมายังอ่ะ ว่าจะชวนไปเที่ยวอ่ะ”

    “ยังหรอก โทรถามมันดิ”

    “อื้อ เถาหายๆ เร็วๆน่ะ ฟอดดดดดดดด”แบคฮยอนว่าอย่างร่าเริง แล้วเอาจมูกเล็กๆ ไปฝังบนแก้มของเถา คริสนั่งมองแบคฮยอนด้วยอารมณ์เดิมๆ  ก็เริ่มไม่ไปแปลกใจถ้าไคมันจะหึงโอเว่อร์ขนาดนั้น

    “เดี๋ยวก็ติดหวัดหรอก”เถายีหัวแบคฮยอน

    “ไม่กลัวอ่า อิอิ ไปแหล่ะโทรหาไคก่อน”

    “ไมทำงั้นล่ะ??”เถาเอ่ยถามเมื่อเห็นหน้ายุ่งๆของคริส

    “เปล่านี่หว่า นอนไปๆ เดี๋ยวกูว่าจะออกไปข้างนอกแปบ”

    “ไปไหน?

    “หาผัว”

    “ดีๆ ซิ”

    “นัดลู่หานเอาไว้ตอนบ่ายสาม”

    “อะไรว่ะ นิยายเรื่องนั้นก็แต่งจบไปแล้วไม่ใช่หรือไง?

    “แล้วไงล่ะ ก็นานๆ ทีจะเจอคนที่เจอแล้วคุยถูกใจนี่หว่า คุยแล้วเหมือนเพื่อนสาว ฮ่าๆ”

    “อย่าตีฉิ่งกันล่ะเข้าใจไหม”

    “ถึงจะตีหรือเปล่า แล้วกูจะมาบอกให้มึงรู้ทำไมล่ะ?

    “เออ ไอ้ใจร้ายกูป่วยแต่มึงก็ยังไปสวีทกับชายอื่น”

    “ช่วยไม่ได้ ตอนแรกก็กะจะลากไปด้วย แต่เห็นว่าป่วยก็นอนพักไปแล้วกัน”

    “ไปด้วย”

    “ไม่ นอนไปเลย”

    “ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

    คริสไม่ไม่สนใจที่เถาโวยวาย เขาลุกออกมาทั้งๆ ที่เถายังนอนตักอยู่ แล้วจับผ้าห่มมาคลุมเถาเอาไว้  เขารีบคว้ากุญแจรถ และเสื้อคลุม ก่อนที่จะบึ่งมาที่ร้านกาแฟ ในช่วงที่รถติดเช่นนี้มันยากนักที่จะไปถึงให้เร็ว

                    -ฮัลลโหล คริสนายอยู่ไหนแล้วเนี๊ยะ?-ลู่หานแว้ดเสียวมาตามโทรศัพท์

    “รอแปบนึงน่า รถติดอ่ะ”

    “เออเร็วๆ หน่อยดิ  หิวแล้วน่ะ”

    “คร้าบๆ แค่นี้ก่อนน่ะ ขับรถอยู่” คริสตัดสายอย่างสบายอารมณ์ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน เขากับลู่หานถึงคุยกันถูกคอขนาดนี้ คริสชอบตรงที่ลู่หานเป็นคนคิดอะไรก็พูดมาตรงๆ แล้วก็มีมุมมองชีวิตที่ดีเสมอ ตั้งแต่รู้จักกันมา  เขาขัยรถมาถึงที่ร้านกาแฟด้วยเวลาบ่ายสามโมงกว่าๆ

    “นี่ฮยองมาปล่อยให้บาริสต้ารอนานได้ไงเนี๊ยะ”คยองซูเอ่ยแซว

    “เออก็มาแล้วนี่ไงล่ะ ไปกันหรือยังล่ะ?

    “อื้อ ปิดร้านดีๆ ล่ะ ไม่งั้นฉันจะมาแอบเผาร้านนาย”

    “ตั้งแต่ไปสนิทกับคริสฮยองปากฮยองนี่ดีขึ้นนะครับ”

    “ขอบคุณที่ชม ป่ะๆ หิวแล้ว”

    ทั้งสองหนุ่มพากันมากินอาหารขึ้นชื่อของร้านนั้น ซึ่งเป็นร้านเล็กๆ ที่คริสกับเพื่อนๆ ชอบมากินปันประจำ

    “เออ แล้วไหนบอกจะชวนเถามาด้วยไงล่ะ?

    “มันป่วยนอนอยู่ห้องนู่น”

    “ไม่อยู่ดูแลเหรอ”ลู่หานทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่

    “ปล่อยมันตายไปเหอะ ฮ่าๆ นี่ว่าจะถามนานล่ะ นายเองก็โตแล้ว ทำไมยังไม่มีแฟนสักทีล่ะ?

    “มันยังไม่เจอคนที่ใช่มั่ง”

    “หาได้แล้วน่า เดี่ยวขึ้นคานน่ะ””

    “ใครจะไปเหมือนคริสล่ะ  มีเถาแล้วนี่ อิอิ”

    “บ้าอ่อ เพื่อนกัน”

    “จริงดิ? อ้าว ไม่ใช่แฟนกันเหรอ?”ลู่หานทำหน้าแปลกใจ เพราะเขาคริสมาตลอดว่าคริสกับเถาเป็นแฟนกัน              

    “เออจริง”

    ลู่หานไม่ปักใจเชื่อว่าคู่นี้ไม่มีอะไรกัน เขาเลยอยากจะแกล้งคริสเล่น

    “จริงอ่ะ? งั้นฉันจีบเถาน่ะ”

    “จีบได้ก็จีบเลย ฮ่าๆ”

    “หึงก็บอกมาเถอะน่า ไม่เห็นต้องประชดเลยคริส”

    “หึงบ้าอะไร เพื่อนกันทั้งนั้น”คริสพูดปัดๆ

    “ถามจริงไม่คิดอะไรบ้างหรือไง??

    “ก็มีบ้าง..”

    “แล้วทำไมไม่คบกันล่ะ?

    “ไม่เอาอ่ะ ไม่ชอบผูกมัด”

    “ระวังเถอะน่ะ จะโดนงาบ เถาหล่อน่ะเฮ้ย”

    “ใครคาบได้ก็คาบไปดิ ยังไงตัวจริงมันก็เป็นผม ฮ่าๆๆ”

    “มั่นใจ!

    “แน่นอน ฮ่าๆ ก็พูดไปงั้นล่ะ ..”

    “คริสไม่กลัวเถาจะไปมีคนอื่นหรือไง? ถ้าเกิดไม่คบกัน”

    “ถ้าเกิดมันอยากมีก็ให้มันมีไป แล้วมาชวนคุยเรื่องอะไรเนี๊ยะ ไม่มีอะไรจะคุยแล้วไงงงห๊ะ”

    “ก็อยากรู้เรื่องนี้นี่หว่า”

    “งั้นถามบ้าง ทำไมไม่มีแฟนล่ะ?

    “ก็มันหาไม่ได้อ่ะดิ๊”

    “แล้วไม่มีคนที่ชอบบ้างหรือไง?

    “ก็มี..แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้หรอก”

    “ทำไมล่ะ?

    “ไม่รู้ดิ ..หน้าเขาฉันยังไม่กล้ามองเลย”

    “แล้วเขาเป็นใครล่ะ? เพื่อนเหรอ?

    “ไม่ใช่เพื่อนหรอก..เขาเป็นลูกค้าที่ร้านกาแฟนั่นล่ะ”ลู่หานพูดแล้วบิดไปบิดมา

    “ชอบมานานหรือยัง?

    “ก็ตั้งแต่มาทำงานที่ร้านนั่นล่ะ”

    “ก็ยังถือว่าไม่นานเท่าไร.. แล้วรู้ชื่อหรือเปล่า”

    “ไม่รู้อ่ะ แต่เห็นเคยมานั่งกินกาแฟ2-3ครั้ง กับคนที่คยองซูบอกว่าคนเนี๊ยะ กิ๊กเก่า เห็นว่าเขาเป็นหมออ่ะ”

    คริสเริ่มตะงิดๆ ว่ามันจะเป็นคนใกล้ตัวของเขา เพราะกิ๊กเก่าคยองซูคือไค

    “ไอ้นั่นมันหัวสีอะไร? หมายถึงผมหน่ะ”

    “สีรุ้ง!

    “พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!”น้ำแทบจะพุ่งออกจากปากของคริส เขาสำลักแถมไปอีก 2-3ที ก็คนนั้นมันคือ “เซฮุน”นั่นเอง

    “เฮ้ยเป็นอะไรอ่ะ! อย่าบอกน่ะว่า รู้จักกันด้วยอ่ะ”

    “หึหึ รู้จักดีเลยล่ะ”

    “แฟนเก่าอ่อ? หรือว่าไง?

    “ไม่ใช่แต่มันเป็นเพื่อนของผมเอง ฮ่าๆๆๆ”

    “อ่า โลกกลมอ่ะ!

    “แล้วไอ้กิ๊กเก่าของคยองซู กับไอ้หมอหัวรุ้งเนี๊ยะ ..มันก็นั่นล่ะน่ะ”

    “เค้าคบกันเหรอ! ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย”

    “เปล่าหรอก แต่มันเป็นเรื่องเข้าใจยากน่ะ”

    “ถ้าให้เดาเนี๊ยะ ใครต้องแอบชอบใครใช่ไหมอ่ะ”

    “ก็ประมาณนั้น”

    “ให้ตายสิ! ฉันอกหักอีกแล้วเหรอเนี๊ยะ! เฮ้ยยยยยยยยยยยไม่จริง”ลู่หานโวยวาย

    “มันก็ถือว่ายังไม่อกหักหรอกน่ะ เพราะไอ้ไคมันก็มีแฟนไปแล้ว แล้วไอ้ฮุนมันก็โสดอยู่แล้วก็หาทางตัดใจจาดไอ้ไคอยู่”คริสว่าอย่างเหนื่อยหน่าย

    “แล้วใครแอบชอบใครอ่ะ? แล้วเค้าบอกกันหรือยัง?

    “รู้แล้วล่ะ..ไอ้ฮุนชอบไอ้ไค”

    “โถ่คุณหมอหัวรุ้งของฉันนนนนนนนน เป็นเคะหรอเนี๊ยะ! ลู่หานนอยากจะตายตรงนี้!

    “ฮ่าๆๆ มันบอกว่ามันทูเวย์”

    “อกหักเลยอ่ะ คริสอ่ะ! ไม่น่าพูดให้คริสฟังเลยอ่า”

    “อ้าว ใครมันจะไปรู้ล่ะว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้ แต่ก็ถ้าอยากคุยเป็นเพื่อนกันให้ฟินเล่นๆ วันหลังจะพาไปนั่งที่ร้านก็ได้”

    “ก็ยังดีที่ได้ส่งหน้าหล่อๆ คุณหมอ  เขาเป็นหมอจริงๆอ่ะ บุคลิกไม่ได้เลยอ่ะ”

    “ฮ่าๆ เออคิดเหมือนกัน มันน่าจะเป็นนักร้องมากกว่า”

    “ใช่เลย แล้วเขาชื่ออะไรน่ะ ชื่อเต็มๆอ่ะ”

    “โอ เซฮุน”

    “แค่ชื่อยังหล่อเลยอ่ะ!

    “บ้าไปแล้ว ยังไม่เห็นว่ามันจะหล่อตรงไหนเลย”

    “คริสอยู่จนชินอ่ะดิ รอบๆ มีแต่คนหน้าตาดีทั้งนั้นอ่ะ เถาก็หล่อ คนที่เป็นกิ๊กคยองซูก็หล่อ แต่ดำไปนิด ยิ่งหมอฮุนนี่ฉันให้ทั้งใจเลยอ่ะ!

    “ชมแต่พวกมันแล้วผมไม่หล่อหรือไง?

    “คริสหล่อสุดเลย แฮะๆ”

    “ดีมาก เดี๋ยวเลี้ยงเลยมื้อนี้ ฮ่าๆ”

                    ------------------------------100%--------------------------------

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×