ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    -BLEND's- [TAORIS]

    ลำดับตอนที่ #12 : ep.12

    • อัปเดตล่าสุด 20 เม.ย. 57


    Blend’s ep.12 :

     

    หลายวันต่อมา

                    บรรยากาศในห้องกลับเป็นปกติ แต่ทุกคนยังคงอยู่ช่วงงานเยอะ วันนี้เป็นวันดีอีกวันที่พวกเขาได้นั่งกินข้าวเย็นพร้อมๆ กัน โดยฝีมือของไคและเถา ในขณะที่ทุกคนกำลังกินข้าวกัน แล้วดูเกมส์โชว์ไปด้วย ทีวีก็ดับลง

    “อ้าวเฮ้ยเป็นอะไรว่ะ? “ไคโวยวาย

    “อะไรว่ะ กินข้าวไปดูทีวีไป มันทำให้ระบบย่อยเพี้ยนน่ะพวกกกกกก”เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นทุกคนพร้อมใจกันหันไป ก็พบกับเซฮุนยืนพิงประตูอยู่พลางเก๊กหล่อ ผมสีรุ้งของเขาหายไปแล้ว ตอนนี้มันกลับกลายเป็นผมสีบลอนทอง

    “ไอ้เหี้ยยย มึงกลับมาแล้วววววววววว!”ไคดีดตัวออกจากเก้าอี้แล้วมาล๊อคคอเขาเอาไว้

    เขาดูจะกระดี้กระด้ามากกว่าทุกคน เซฮุนโดนคริสกับเถาเทศน์ไปอีกหลายชุด เรื่องหนีเที่ยว

    แบคฮยอนไม่รู้เรื่องอะไร เพราะเขายังไม่รู้เรื่องความรู้สึกของเซฮุนที่มีต่อไค

    รู้เพียงว่าเซฮุนหนีเที่ยว  เซฮุนพูดนั่นนี่ไม่หยุดว่าไปเที่ยวไหนมาบ้าง แล้วแจกของฝากให้กลับทุกคนอย่างร่าเริง

    ไคดีใจมากที่เซฮุนกลับมาเป็นปกติ

                    สภาพจิตใจของเซฮุนดีขึ้นมาก หลังจากที่ได้ไปพัก เขาไปคิดเรื่องหลายเรื่องด้วยตัวเอง รวมทั้งเรื่องของไค

                    จะให้ตัดใจเลยมันก็คงเป็นไปไปไม่ได้หรอก คนมันรักไปแล้ว

    เขาก็จะรักไคต่อไป ถึงแม้ว่ามันจะไม่สมหวัง

    แต่สิ่งที่โชคดีคือ การที่เขามีไคเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งในชีวิต

    “ระหว่างกูไม่อยู่เกิดอะไรขึ้นบ้างว่ะ? มันเหมือนมีบรรยากาศมาคุๆ ระหว่างไอ้คริสกับไอ้แบคน่ะ”

    เซฮุนเอ่ยถามเถา  ในระหว่างที่เก็บเสื้อผ้าใส่ตู้อยู่

    “ไม่มีอะไรหรอก”

    “โอ้ยมึงจะโกหกใครก็ได้ แต่โกหกกูไม่ได้หรอกไอ้สัดดด เล่า!

    “มีเรื่องนิดหน่อย แต่ก็โอเคแล้วล่ะ  ..”

    “เล่าให้กูฟังหน่อยดิ เดี๋ยวนี้!

    เถาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้เซฮุนฟัง

    “แย่ว่ะ”

    “อะไรแย่ว่ะ?

    “ไอ้แบคแย่”

    “มันไม่มีใครผิดหรอก มันแค่เรื่องเข้าใจผิดทั้งนั้นล่ะน่า ..”

    “ไม้รู้ดิ ไอ้คริสมันคิดไว้ไม่ผิดว่าแม่งต้องทะเลาะกัน เพราะไอ้แบค”

    “หมายความว่าไงว่ะ?

    “อ้าวคริสไม่ได้เล่าให้มึงฟังหรอว่ะ? ที่มันไปเตือนไอ้แบค กูได้ยินแล้วกูยังแอบอึ้งเลย ..”

    “ไม่เห็นเล่านี่หว่า ไหนว่ามาดิ มึงอินโทรมาขนาดนี้ก็เล่าซะ” เถาพูดแถมบังคับ  คราวนี้เป็นเซฮุนบ้างที่เล่าเรื่องคืนนั้นให้เถาฟัง เถาถึงกับอึ้งไป หลังจากฟังที่เขาเล่า ..มิน่าล่ะ วันนั้นคริสถึงได้โมโหขนาดนั้น

                    “กูเข้าใจล่ะ แต่ก็เอาเถอะเพื่อนกันมั้งนั้นล่ะ มันก็ต้องมีไม่พอใจบ้างอะไรบ้าง ไอ้แบคนิสัยมันนิสัยเด็กบางทีอาจจะทำอะไรไม่คิดก็ได้ ปล่อยไปเถอะน่า”

    “เออๆ กูไม่อะไรอยู่ล่ะ กูคิดว่าคริสก็ด้วย มันคงมีเหตุผลพอ มึงนี่เดี๋ยวนี้โลกสวยเหลือเกิน แล้วไอ้ไคมันเป็นไงบ้างกับแบค? มันมีความสุขดีใช่ไหมว่ะ”

    “ตามที่เห็นก็โอเคน่ะ”

    “อื้ม ก็ดีแล้วล่ะ..”

    “ยังชอบมันอยู่หรือเปล่าว่ะ?

    “โอ้ยถ้าหายไปเดือนหนึ่งแล้วเลิกชอบมันได้ ป่านนี้โลกนี้ไม่มีคำว่าอกหักแล้วไอ้สัดด”

    “ฮ่าๆๆ เอาน่ะ  อย่าคิดมากน่ะมึง ยังไงก็ยังมีกูน่ะ กูจะคอยสมน้ำหน้ามึงเสมอ”

    “ไอ้สัด เคือง ขอให้ไอ้คริสมันทิ้งมึง”

    “ไม่มีทาง”

    “ที่รักกูทั้งสอง คุยอะไรกันอยู่ครับ?” ไคโผล่เข้ามาแล้วสวมกอดเซฮุน แล้วกระหน่ำหอมแก้มไม่ยั้ง

    “ไอ้สัดนี่ แก้มกูช้ำหมดแล้วเว้ย”เซฮุนดิ้นๆ แล้วโวยวายใส่

    “โอ้ยมึงไปตั้งนาน กูไม่มีใครให้ฟัดเลยนี่หว่า”

    “ไปเลยสัดเดี๋ยวเมียมึงตามมาหึงกู”

    “ฮ่าๆ เมียกูไปทำงานล่ะครับไม่อยู่ ..ไอ้เถามึงนี่มาขัดจังหวะอยู่ได้ คนกำลังเข้าได้เข้าเข็ม”

    “ใครบอกมึงจะได้ไอ้ฮุนคืนนี้ว่ะ กูต่างหาก กูจองแล้ว”

    “ไคมึงเลิกมาเลยดีกว่า ว่าคืนนี้มึงจะให้ใครกกมึงครับ”

    “ไม่ต้องแย่งกัน กูต่างหากที่จะได้ไอ้หมอไปกก”คริสโผล่เข้ามา แล้วทำหน้าเหมือนผู้ชนะ ศึกชิงเซฮุนเริ่มเดือดขึ้น บรรยากาศที่ไม่ได้มีในห้องมานานหวนกลับมาอีกครั้ง พวกเขาเล่นกันเหมือนตอนเป็นเด็กๆ ไม่มีผิด คืนนั้นเองพวกเขาทั้ง 4 คนนอนอัดกันอยู่ในห้องของเถา พูดคุยเรื่องอะไรกันไปเรื่อยจนกระทั่งเผลอหลับไป

    เช้าวันต่อมาวันนี้เซฮุนมีเวรตอนเช้า เลยรีบตื่นมาเพราะเขาขาดงานไปหลายวันเลยต้องงเข้าทำงานแต่เช้าทุกวันไปอีก 2เดือนเต็ม  เขาไม่เห็นไคอยู่บนเตียง จึงเดินหาไปทั่วห้อง ก็เจอไคยืนปิ้งหนมปังอยู่ในห้องครัว

    “มึงนี่แม่งเทพชิบหาย นอนดึกยังไงก็ยังจะเสือกตื่นเช้า”

    “คนหล่อมักจะตื่นเช้า ทำงานเช้าอ่อ?

    “เออดิ กูต้องเข้าเวรตอนเช้าไปอีก 2 เดือนนู่น เซ็ง”

    “ฮ่าๆ ก็เสือกหนีเที่ยวเองนี่หว่า

    “ไอ้เหี้ยที่กูต้องหนีไปเพราะหมาที่ไหนเล่า”

    “หมาตัวนั้นแม่งต้องหล่อแน่ๆว่ะ”

    “แหว่ะ ..”

    “ไงว่ะหายไป แล้วสุดท้ายเลิกชอบกูหรือยัง?”ไคถามหน้าทะเล้น

    “มึงยังจะมีหน้ามาถามอีก มาถามจี้กูทำไมว่ะ?

    “แล้วเลิกชอบหรือยัง กูอยากรู้”ไคทำหน้าจริงจัง

    “ไม่รู้ว่ะ จะอยากรู้ไปทำไมว่ะ? มึงมีเมียไปแล้วคิดจะมาเสียดายกูเหรอสัด”

    “เออ เสียดายมากกกกกกกกกกกกก”ไคพูดทีเล่นทีจริง เซฮุนเบ้ปากกส่งให้ก่อนที่จะตอบว่า

    “กูไม่ชอบเป็นตัวสำรองว่ะ ถ้ากูจะเป็นคนอย่างกูต้องได้เป็นตัวจริงเท่านั้นนครับไอ้สัด”

    “นี่มันคำพูดในนิยายไอ้คริสชัดๆ”

    “เออกูจำมา”

    “เพี้ยนไปแล้ว”

    “ฮ่าๆๆ อยากได้กูก็ไปเลิกกับแฟนซะครับ อ่ะๆๆ อย่าช้าน่ะไม่งั้นเดี๋ยวกูจะหนีไปหาผัวล่ะ”

    “อ่ะกินๆ จะได้โต”ไคยัดเยียดจานขนมปังไข่ดาวให้เซฮุนที่หยิบไปปอย่างว่าง่าย

    “กูโตเยอะล่ะครับ นี่ไอ้ไค..”

    “หื้ม?

     

    ---------------100%-----------------

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×