คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ep.10
Blend’s ep.10 :
“ได้ข้อความจากไอ้ฮุนแล้วใช่ไหม?”
เถาเดินข้ามาแล้วเอ่ยถามคริสด้วยน้ำเสียงแอบหงุดหงิด เขาโทรหาเซฮุนแล้วแล้วดุไปเป็นการใหญ่ เพราะเป็นห่วงเซฮุน แต่เซฮุนบอกว่าดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องห่วง แล้วรีบชิ่งตัดสายทิ้งไป
“อื้ม”
“แล้วไอ้ไคมันไปไหนแล้วว่ะ?”
“ออกไปเที่ยวแก้เครียด”
“เออ แต่ละคน”
“ก็น่ะ”
“แล้วว่าแต่ทะเลาะอะไรกับไอ้แบคหรือเปล่า? ดูตึงๆ ใส่กันน่ะ”
“ก็เปล่านี่หว่า”
“เออ มีเรื่องอะไรก็บอกกู อย่าเก็บไปคิดมากคนเดียวรู้เปล่า?”
เถาเอื้อมมือไปยีหัวคริสอย่างเอ็นดู เวลาคริสทำหน้ายุ่งๆ สำหรับเขาแล้วมันโคตรน่ารัก
“แล้วเรื่องไอ้รักสามเศร้านี่มันจะเป็นไงต่อว่ะ?”
“ก็ไม่รู้ซิว่ะ โตๆ กันแล้ว ปล่อยพวกมันเถอะน่า เราเป็นคนกลางอยู่นิ่งๆไปดีล่ะ ..”
“อื้ม กูเป็นห่วงไอ้ฮุนว่ะ ไปไหนก็ไม่รู้..จะรอดหรือเปล่าก็ไม่รู้แม่ง”
“มันโตล่ะมึง แม่งไม่ใช่เด็ก มึงนี่นับวันยิ่งเหมือนคนแก่เข้าไปทุกทีล่ะ”
“เป็นห่วงนี่หว่า กูห่วงแม่งทุกคนล่ะ”
“เออ เอาน่า กูก็ห่วงเหมือนกันล่ะ ปิดประเด็นเรื่องนี้ได้ล่ะ กูเพลีย”
“ฮ่าๆเออ”
“ง่วงหรือยังล่ะมึง?”
“ยัง..จะว่าไปคู่เราแม่งสบายสุดล่ะ น่าอิจฉาว่ะ”
“อะไรมึงไอ้เถา อะไรมึงงง คู่อะไรของมึงครับ”
“ก็คู่เราไงที่รัก”
“เสี่ยว”
“คืนนี้จะว่าไปก็ไม่มีใครอยู่น่ะ...”เถาเอ่ยอย่างลอยๆ แล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ส่งให้
“มึงจะสื่ออะไรให้โลกรู้?”
“อยากได้มึงว่ะ”
“ฝันเถอะ กูจะทำงาน”
“ใจร้ายว่ะ...”
“แน่นอน”
“คนใจร้ายแม่งต้องโดนปล้ำ!”
.
.
ตลอดระยะเวลาที่เซฮุนไม่อยู่ บรรยากาศในห้องมีแต่ความเงียบงัน ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะไม่มีเสียงเจ้ากี้เจ้าการของเซฮุน อีกอย่างหนึ่งช่วงนี้ทุกคนกำลังง่วนกับงานของตัวเอง คริสต้องเร่งส่งต้นฉบับ เถาก็ต้องเข้าออฟฟิศทุกวัน ไคเองก็ต้องทำงานที่ค้างไว้มานานมาก ส่วนแบคฮยอนก็มีอีเว๊นส์บ่อยๆ ทำให้เขาทั้งคู่ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ไคก็พยายามไปรักไปส่ง ทั้งคู่ดูจะเข้ากันได้ดี แต่ติดเรื่องเดียว เรื่องเดิมๆ ..แบคฮยอนติดแจอยู่กับเถา
“งานมันจะเยอะอะไรป่านนี้ว่ะ?”
ไคเริ่มบ่นให้คริส ซึ่งนอนหมดพลังอยู่บนเตียง
“เออ ทำๆ ไปเถอะ เดี๋ยวก็เสร็จ”
“มึงไม่ช่วยกูบ้างว่ะ”
“คืนวิชาไปหมดล่ะ เออ แล้วมึงเป็นไงบ้างว่ะกับไอ้แบค?”
“ก็ดีน่ะ..แต่ก็เรื่องเดิมๆ”
“เรื่องอะไร?”
“กูเป็นเหี้ยอะไรไม่รู้ ไม่ค่อยพอใจเวลามันไปติดแจอยู่กับไปเถาว่ะ”
“เพื่อนกันทั้งนั้นน่า”
“กูรู้ไง แต่แบบกูแฟนน่ะ”
“มึงนี่มันทั้งคิดมาก ทั้งชี้หึง ขี้หวงไม่เข้าท่า มากกว่าที่กูคิดไว้นะ หรือช่วงนี้มึงทำงานหนักไปหรือเปล่า มึงเลยฟุ้งซ่าน ไปหาอีหนูสักคนสองคนแก้เครียดหน่อยไหมว่ะ” คริสพูดอย่างเป็นห่วง
“ไม่รู้ดิ มึงก็บอกไอ้เถามันอยู่ห่างๆ แบคหน่อยดิ”
“กูคนกลางไม่ยุ่ง”
“กูหวงนี่หว่า”
“มึงใช้สมองอันน้อยนิดคิดน่ะ ว่าไอ้แบคกับไอ้เถา ใครกันแน่ ที่มันติดใครมากกกว่ากัน เลิกหึงไม่เข้าเรื่องเถอะกูว่า เพื่อนกันทั้งนั้น ไหนมึงว่ามึงเข้าใจแล้วไง ว่ามันก็สนิทกันอยู่แล้ว หรือถ้ามึงข้องใจมากๆ มึงทนไม่ไหว มึงคิดมากจะเป็นจะตายมึงก็ลองคุยกับแบคดิว่ะ เปิดใจกันไปดิ”
“ไม่เอา กูไม่อยากให้แบคคิดมาก”
“ฮ่าๆ แต่มึงต้องมาคิดมากเอง?”
“แล้วมึงไม่หึงไอ้เถาบ้างหรือไงว่ะ”
“กูเชื่อใจมัน”
“ยังไง?”
“กูเชื่อใจมันไงถ้าวันไหน มันเกิดไปมีใครจริงๆ มันจะไม่ปิดกู และบอกกูตรงๆ”
“คนแบบนั้นคงจะมีอยู่ในนิยายของมึงเท่านั้นล่ะไอ้คริส”
“นิยายกูแล้วไง .. กูมีคำแนะนำดีๆให้มึงน่ะ ถ้ารักแล้วมันยากลำบาก มึงต้องมานั่งคิดมาก มึงก็อย่ามีเลย”
“ไม่..กูรอโอกาสนี้มานานมึงก็รู้ นี่ก็3อาทิตย์แล้วน่ะ ที่กูคบกัน ก็ดีนี่หว่า”
“หรอ? เนี๊ยะน่ะที่มึงเรียกว่าดี”
“......เออ ก็ดีซิว่ะ กูมีความสุขจะตาย”ไคพูดจะกุกตะกัก คริสขี้เกียจจะต่อความยาว เขามองดูเพื่อนตัวเอง
ไคกำลังฝืนอย่างถึงที่สุด เขามีความคิดว่าตอนไคยังไม่คบกับแบคฮยอน ยังดูมีความสุขมากกว่านี้อีก
“กลับมาแล้วววววววววววววววววววววววววววว”เสียงแบคฮยอนดังมาแต่ไกล ไคทิ้งงานทันทีแล้วรีบเดินมารับ
“เป็นไงเหนื่อยเปล่าครับที่รัก??”
“เหนื่อยดิ ไคพาไปดูหนังหน่อยดิ คืนนี้มีหนังเข้าใหม่อ่ะ”
“คืนนี้ไม่ได้หรอก พรุ่งนี้ได้ป่ะล่ะ คืนนี้ต้องทำงาน”
“ง่ะ อยากดูคืนนี้อ่ะ”
“อ่ะๆ ก็ได้ กี่โมงล่ะ”
“5ทุ่ม”
“โอเค งั้นเดี๋ยวไปพักผ่อนซะ เดี๋ยวไปทำงานก่อนน่ะ”
“อื้ม สู้ๆน่ะ แล้วเถากับคริสอ่ะ?”
“เถายังไม่กลับ คริสนอนอยู่ในห้องน่ะ”
“อ่อ ไปทำงานไป จะได้ไปดูหนังกันน่ะๆ”
“คร้าบบบ ที่รักไปอาบน้ำไป จะได้สบายตัว” ไคยิ้มอย่างอ่อนโยนให้แบคฮยอน ร่างบางเอื้อมมาหอมแก้ม ก่อนที่จะเดินเข้าห้องไป ไคมองตามแบคฮยอนไปจนเข้าห้อง.. แล้วเดินกลับมาทำงาน
“มึงช่วยกูทำงานหน่อยดิ กูต้องส่งพรุ่งนี้”
“มีเวลาทั้งคืนกลัวอะไรว่ะ”
“เดี๋ยว5ทุ่มกูต้องไปดูหนังกับแบคฮยอน”
“เอ้า แล้วงานมึงล่ะ?บอกมันไปดิว่าติดงาน”
“บอกแล้ว แต่ขี้เกียจขัดใจอ่ะ นี่ไงบอกให้มึงช่วยอยู่เนี๊ยะ ”
“เฮ้ออออออออไอ้ไค”คริสถอนหายใจเฮือกยาว แล้วตัดสินใจลุกมาช่วยไคทำงาน ..ไคทำงานไปบ่นไปตามสไตล์ในใจคิดหลายเรื่องเต็มไปหมด
มันดีจริงๆ เหรอตอนนี้? อย่างที่คริสพูด
เขามีความสุขจริงๆ ใช่ไหม..
..”ไอ้เชี้ยไค มึงตั้งใจทำงานไปเลยน่ะ มัวแต่ม่อสาวอยู่นั่นล่ะ”
เสียงของใครสักคนดังอยู่ในโสตประสาทของเขา
“ไอ้ฮุน เมื่อไรมึงจะกลับมาว่ะ?”เขาพูดในใจ
คิดถึง..มันคิดถึงจริงๆ
ไคเริ่มกลายเป็นคนขี้วิตกกังวล เขายิ้มน้อยลงทุกวัน แถมขี้แวงเพิ่มขึ้นมากเรื่อยๆ เวลาเห็นแบคฮยอนไปจอแจกับเขา ถึงแม้จะมีคริสคอยดูอยู่ แต่เขาก็ระแวงไม่เลิก จนเรื่องมันเกิดขึ้นในคืนหนึ่ง
เขาเพิ่งกลับมาจากการทำงานอันแสนเหน็ดเหนื่อย ..
กะจะกลับมานอนกอดแบคฮยอนให้ชื่นใจ แต่เมื่อเข้ามาถึงห้องนั่งเล่นกับมาเห็นแบคฮยอนนอนตักเถาอยู่
สติสัมปชัญญะที่ประมวลผลรวนมาหลายวันขาดสนิท
“ทำอะไร?”ไคเอ่ยเสียงเข้ม
“ดูทีวีดิว่ะ ถามได้”เถาตอบ
“ทำไมต้องนอนตักกันด้วยล่ะ”
“ไคเป็นอะไรอ่ะ?”แบคฮยอนลุกขึ้นมาถาม
“ไอ้เถามึงก็รู้ว่าแบคฮยอนเป็นแฟนกูมึงยังจะยุ่งทำไมว่ะ”ไคพูดอย่างไม่มีสติ เถาตกใจในคำพูดของไค..เพราะไม่คิดว่าไคจะคิดอะไรแบบนี้ได้?
---------------100%----------------
ความคิดเห็น