คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คุณเคยเกลียดเขาไหม
"อ๊า!!!ทำไมล็อฮาร์ทถึหายแล้วไ้มาสอนเนี้ย!!!"รอนรีร้อแ่เ้าัว็ไม่สนหรอว่าที่ยืนหน้าสลอนันอยู่นี่ือห้ออาารย์ให่
"ศาสราารย์ับเบิ้ลอร์่ะ...เรื่อริใ่ไหม่ะ"เ็สาวนเียวในลุ่มถาม้วยน้ำเสียเบาหวิว
"ไม่ใ่แ่ล็อฮารท์หรอนะ โโรเรส็้วยัน็ไม่เ้าใเหมือนันว่าทำไมระทรวถึทำแบบนั้น ไม่มีเหุผลแนบมา้วยสิ"
....ปิระทรวะทำอะไรเยมีเหุผลับเาสัรั้ไหมละรับ/่ะ....-_-
"พวเามาถึแล้วละและ้อเรียมาร้อนรับเที่ยนี้อะนะ"ายราพูพลาโยนลูอมมะนาวเ้าปาัวเอ
"เฮ้อ~ินแล้ว็ทำให้นึถึน้อสาวันแฮะ ถึอนนี้ัน็แปลในะที่เธอเหมือนแอริอานนานะ เเวอรัส"
ายราบบ่าอายหนุ่ม เเวอรัส่าเหมือนับน้อสาวอเาเสียริแ่าแ่สีผมับวาอะนะ
"ั้นเหรอรับ"ายหนุ่มอบ้วยท่าทีเิเินเพราะาทีู่รูปแอริอานนาเธอูสวยมา
"แน่นอนสิ....เอาละไปที่ห้ออาหารันเถอะเรียม้อนรับพวเา"ายราเินลบันไาม้วยเ็หนุ่มอี2น
"ศาสราารย์สเนป่ะ"เ็สาวับายเสื้ออายหนุ่มไว้
"มีอะไรเหรอ มิสเรนเอร์"
"หนูเห็นุใส่แหวนนั้นลอ....มันสำัมาเลยใ่ไหม่ะ"้วยวามอยารู้เ็สาวระุายเสื้ออายหนุ่มอย่าเบามือ
"นั้นสินะ....แหวนนี้เป็นอระูลันเอนะ"ายหนุ่มมีสีหน้าอ่อนโยนมือบาลูบแหวนนั้นอย่านุ่มนวล
"แหวนระูลสเนปเหรอ่ะ"เฮอร์ไมโอนี่ถามึ้น เสียหัวเราะเบาๆ้วยวามเอ็นูือำอบอายหนุ่ม
"ฝั่แม่นะ พ่อันเป็นมัเิ้ลื่อโทไบอัส สเนปส่วนแม่ันเป็นแม่มื่อไอรีน พริ้นส์ แหวนนี้แม่ให้ัน่อนท่านะเสียนะ"
"หนู...หนูอโทษ่ะ...ที่ถามออไปแบบนั้น...เสียใ้วยนะ่ะ"
"มันไม่ใ่เรื่อผิหรอนะมิสเรนเอร์ ีแล้วที่เธอเป็นเ็่าถามนะ"มือบายี้ผมเ็สาวเบาๆ
"แหวนนี้ือแหวนเ้าายเลือผสม"
"ั้นอนที่ศาสราารย์บอแฮร์รี่ว่าอาารย์ือเ้าายเลือผสมแสว่ามันือเรื่อริใ่ไหม่ะ"วาอเ็สาวเป็นประายเพราะเธออยารู้มานานแล้ว
"ะว่าแบบนั้น็ไม่ผิหรอนะเพราะ้นระูลอันเาเป็นเื้อพระวศมีศัิ์เป็นเ้าายที่มีเื้อสายเลือผสมอยู่นะ แหวนนี้มันอยู่มาหลายพันปีแล้วละ"
ายหนุ่มมอแหวนสีทอมีอัมีสีนิลทอประายอยู่หามอนัย์อายหนุ่มแล้ววาอายหนุ่มมีสีนิลำลับราวับอัมีที่สวยาม
"แหวนนี้มีพลัเวทย์มน์าถาไหม่ะ"
"เธอนี่มีวามรู้ีมาเลยนะ"
"เปล่า่ะ แ่ิว่าถ้าหาแหวนมันมีอายุพันปีมาแล้วหนูเลยิว่ามันน่าะมีพลัอะไรบาอย่า แฮะๆ"
เ็สาวหัวเราะ
"มีสิ ามำนานเล่าว่าแหวนนี้สามารถป้อันเวทย์มน์ไ้ทุนิ สามารถเพิ่มพลัเวทย์ให้ับผู้ที่สวมมัน....และอีอย่ามันสามรถย้อนเวลาและึผู้ที่ย้อนเวลาให้ลับมาาอีมาสู่โลปัุบันไ้ ็เหมือนับที่เธอใ้สร้อยย้อนเวลานั้นละ มิสเรนเอร์"
"อ๋อ แบบนี้นี่เอ"
"ั้นเราลไปันเถอะ ทุนรอเธออยู่นะ มิสเรนเอร์"
"อถามอี้อ่ะ"
"ไ้สิ อะไรอีละ"
"....ุเลียเมส์ับแฮร์รี่ไหม่ะ"
ายหนุ่มสะอึับำถามใบหน้าายแววใเล็น้อย
"ไม่....ันไม่เยเลียใรทั้นั้นลับัน ันลับรัพวเามาว่า....แ่ที่ันทำให้ทุนเลียันนั้น็เพราะว่าันไม่อยาให้นที่รัันมาเสียใในภายหลัมันมีแ่ะทิ้วามเ็บปวและรอยราบน้ำา็เท่านั้น และอีอย่า.....วามีอเราไม่ำเป็น้อให้ใรมาสรรเสริหรือยย่อ....อแ่เราั้ใ็พอแล้ว"
"ศาสราารย์สเนป"
"อ๊ะ!อโทษนะพูยาวไปหน่อย ไปที่ห้ออาหารเถอะเี๋ยวันามไป"
"่ะ อาารย์"เ็สาวยิ้ม่อนที่ะวิ่ลบันไไป
"ถ้าอนนี้ พวุยัอยู่พวุะภูมิใมาสินะ"
ายหนุ่มมอภาพเหล่าบรราอาารย์ให่่อนที่ะเินลบันไออาห้อไป
ความคิดเห็น