รักพรางใจ

ป้องตะวัน มธุรกานดา เธอและเขาที่ผูกพันกันมาตั้งแต่วัยเด็ก เพียงเพราะบ้านสองหลังนั้นรั้วติดกัน

ยัยเด็กตัวอ้วนพุงกลมแก้มย้อยเป็นพวงที่ค่อยตามติดเด็กชายตัวสูง ไปไหนไปกัน

“พี่ป้องๆ ฉ้มโออยากได้ปลาฉวยๆใฉ่ในตู้เยี้ยงปลา”

แววตาประจบ ปากแดงๆ ยิ้มฉ้อเลาะ นิ้วมืออ้วนป้อมขย้ำชายเสื้อเด็กชายป้องตะวัน

“เมื่อไรจะพูดชัดนะ ยัยส้มเน่า”

เสียงถอนหายใจอย่างอ่อนใจพร้อมกับสะบัดมืออ้วนกลมนั้นออกด้วยความรำคาญ ไม่นานหลังจากนั้น

คนที่ถูกเรียกว่ายายส้มเน่าก็เบะปากร้องไห้โย

“พี่ป้องใจย้าย ฉ้มโอเกลียดพี่ป้องแล้ว เกลียดๆๆ” น้ำหูน้ำตา ขี้มูกไหลย้อยเปอะเปื้อนใบหน้า

“ไปเยย ไปให้พ้นหน้าเรา” กล่าวไล่พรางป้ายน้ำตาด้วยป้องแขนสั้นๆ เสียงหัวเราะขันจนตัวงอดังขึ้นทันที

“เรื่องอะไรเล่า ยัยส้มเน่า นี่บ้านเรา ตัวต่างหากต้องไป ไปๆ ชิ้ว จะเล่นเกมส์แล้ว” เด็กหญิงเบะหน้าหนักขึ้นสิบเท่า

สะอื้นหัก ๆ ชี้นิ้วมาที่ คนตัวโตกว่า เสียอกเสียใจอย่างที่สุด

“จะฟ้อง ย่านวล พี่ป้องไย่ฉ้มโอ ฮือๆๆๆ” ก่อนหันหลัง พาร่างต๊วมเตี๊ยม วิ่งเต๊าะแตะ กลับไป เสียงร้องไห้ ตัดพ้อระงมไปตลอดทาง

ยัยส้มเน่าที่คอยวิ่งไล่ตามเด็กชายป้องตะวันในวัยเด็ก เขาไม่อยากมีน้องสาว โดยเฉพาะยัยส้มเน่า น่ารำคาญ คอยตามตอแยเขาอยู่เสมอ 

พี่ป้องเด็กชายตัวสูงกว่าเธอ ผู้เป็นทุกอย่างของเด็กหญิงมธุกานดา เธออยากเล่นกับเขาตามประสาเด็กขี้เหงา แต่ก็โดนเขาหาเรื่องแกล้งอยู่ร่ำไป

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อเวลาหมุนผ่านไปเรื่อยๆ ต่างค่อยๆ เติบโต เป็นหนุ่มสาวแรกรุ่น จากยัยเด็กอ้วนตัวกลมพุงยื่นน่าเกลียด แขนขาเป็นปล้องๆ 

สู่เด็กสาวร่างสะโอดสะอง ผิวขาวเนียนเปล่งปลั่งเป็นไปตามวัย เป็นที่สนใจของเหล่านักเรียนชายในโรงเรียน 

"เฮ้ยไอ้ป้อง น้องมึงน่ารักว่ะ ชื่ออะไรนะ...น้องส้มโอมั้ยวะ" 

สายตากรุ่มกริ่ม มองตามสาวแรกรุ่นในชุดนักเรียนสะอาดสะอ้าน ผมดำเงาสลวยถูกมัดไว้ด้วยยางมัดผมปิดทับด้วยโบว์ผูกผมสีหวานแหวว เครื่องแบบนักเรียนถูกระเบียบน่ารักสมวัย สมชายเด็กหนุ่มชั้น ม.5 ที่เป็นเพื่อนกับป้องตะวันมาตั้งแต่ชั้นประถม 1 

"กู จีบได้มั้ยวะ ..นะ นะ พี่ป้องครับ ผมฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"

"อะไร ยัยส้มเน่านี่นะ โหย แกไม่รู้อะไร ยัยนี่นี่นะ น้ำก็ไม่ชอบอาบ สกปรกที่ 1 งานบ้านไม่เคยจับ กูนะ ได้ยินป้าดาด่าบ่อยๆ นู้นน ดังไป 3 บ้าน 8 บ้น" เขาปั้นเรื่องสดๆ ร้อนๆ ไม่ใช่อะไรหรอก ยัยส้มเน่ายังเด็กกะเปี๊ยก จะมีฟงมีแฟนได้ยังไง ไม่ได้เป็นห่วงหรอกนะ

 ป้องตะวันพูดจบ แล้วแสร้งทำย่นจมูก ก่อนเบะปากอย่างขยาดเสียเต็มทน

"ขนาดนั้นเลยหรอวะ เฮ้ยย แต่น้องเขาดูน่ารักใสๆ นิสัยดีอ่า เป็นไปได้หรอวะ กูงง" เกาหัวแกรกๆ คิ้วย่น ครุ่นคิด ก่อนเหล่มองไปที่เพื่อน

"หรือมึงโกหกกู จะเก็บไว้กินเอง ว่างั้น" สายตาคาดคั้นจับจ้องไปที่อีกฝ่าย

"ไอ้บ้า กูไม่เอาหรอก ยัยนี่ กูเห็นมาตั้งแต่วิ่งเล่นไม่ใส่กางเกง" ป้องตะวันสะดุ้งโหย่ง 

'บ้าเหรา..เราจะไปชอบยัยส้มเน่าได้ยังไง....ไม่จริง..ไม่

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------