จอมนางสามแผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #4 : องค์หญิงแห่งหนี่เจิน 3

หลี่เฟยที่คร่ำเคร่งกับการฝึกอบรมกิริยามารยาทตามแบบกุลสตรีชาวหนี่เจินและคุณสมบัติการเป็นสนมของฮ่องเต้ต้าหลี่  ตามแต่ท่านหญิงจะจัดแจงหาครูมาสอนให้ นางรู้สึกเบื่อเหงาอย่างเสียไม่ได้ จากหญิงสาวที่เคยมีอิสระเสรีเป็นของตนเอง ต้องกลายมาเป็นนกน้อยที่คอยวันจะบินเข้ากรงที่ไม่รู้จะมีวันไหนได้ออกมาอีก

หลี่เฟย แม่จะส่ง แม่นมหย่งกับเสียนหง ไปคอยดูแลเจ้า เจ้าว่าดีไหม ท่านหญิงเอ่ยปากถามนางเมื่อเห็นว่านางคิดอะไรเพลินๆ แม่นมหย่ง อยู่กับท่านแม่มาตั้งนาน คอยรับใช้ใกล้ชิดท่านแม่ รู้ใจท่านแม่เสียทุกอย่าง จะส่งนางไปดูแลหม่อมฉันทำไม ท่านแม่เอาไว้ดูแลเถิด ลูกเอาแต่เสียนหงไปก็พอ นางตอบมารดาที่นั่งมองนางอยู่  แม่ห่วงเจ้านักในวังต้าหลี่จะเป็นอย่างไรบ้างไม่รู้ เอาเป็นว่าแม่เลือกแล้ว เจ้าเถอะ เตรียมตัวหรือยังวันพรุ่งนี้แล้วจะออกเดินทางแล้ว แม่รักเจ้านะ จำไว้นะผู้หญิงชาวหนี่เจินเราเข้มแข็ง ข้าจะจำไว้ท่านแม่ หลี่เฟยตอบมาทั้งน้ำตาเมื่อรู้ว่าอีกไม่นานต้องลาจากมารดาของนางอีกตลอดกาล

สายๆวันที่อากาศปลอดโปร่งที่หน้าจวนท่านอ๋องมีขบวนรถม้าบรรทุกสัมภาระมากมาย ทหารชาวหนี่เจินยืนเรียงแถวถือดาบบ้าง หอกบ้าง ในมือ ดูเข้มแข็ง หน้าขบวนนี้มีรถม้าอันสวยงามที่ถูกปิดด้วยผ้าแพรอันสวยงามที่ทอโดยสาวชาวหนี่เจิน ขุนพลเอี้ยนตันยืนม้ารออยู่หน้าขบวน สองข้างทางที่ขบวนจะผ่านไปมีชาวบ้านมารอส่งองค์หญิงของพวกเขาด้วยสายตาที่เศร้าหมองยิ่งนัก

จงหนาน พ่อแต่งตั้งเจ้าเป็นอ๋องน้อยแล้ว ดูแลชนเผ่าของเราให้ดี หากมีเหตุการณ์อะไรก็ปรึกษาท่านผู้อาวุโสของเผ่าพร้อมเหล่าเสนา คิดทำอะไรก็ให้นึกถึงประโยชน์ของเผ่าเรา ฉีเคอหลุนหนานสั่งกับบุตรชายของตนแล้วหันหน้ามาคุยกับท่านหญิง น้องหญิงเจ้าไม่ต้องเป็นห่วงลูกนะ ลูกของเราโตแล้ว ข้าเชื่อว่าเลือดของผู้กล้าชาวหนี่เจินในกายนางต้องทำให้นางเข้มแข็งได้ ข้าไปล่ะ ฉีเคอหลุนหลานกล่าวแล้วเดินไปขึ้นม้าพร้อมกันนั้นหลิงเฟยก็เดินออกมา นางคำนับท่านหญิงพร้อมกล่าวคำว่า รักษาตัวด้วยท่านแม่ลูกนี้อกตัญญูนักไม่อาจอยู่ปรนนิบัติท่านได้ ท่านหญิงเองประคองหลิงเฟยขึ้นมาแล้วพูดขึ้นว่า เจ้าอย่าห่วงใดๆเลย แม่รักเจ้านะหลิงเฟย  พี่ก็รักเจ้านะหลิงเฟย ฉีเคอจงหนานพูดขึ้นบ้าง  ข้าลาก่อนทุกคน พูดเสร็จหลิงเฟยก็เดินไปขึ้นรถพร้อมแม่นมหย่งกับเสียนหง ระหว่างที่นางเดินไปนั้น นางไปสะดุดกับแววตาอันเศร้าสร้อยของเอี้ยนตันแล้วนางเองก็คิดในใจว่า พี่เอี้ยนตันเราคงรักกันได้แค่นี้แล้วน้ำตาหลิงเฟยก็ไหลรินออกมา นางจึงเดินไปขึ้นรถม้าของนาย แล้วขบวนก้อค่อยๆเคลื่อนออกจากหน้าจวนไป

เกือบสามเดือนที่เดินทางมาในที่สุดขบวนเดินทางก็มาสิ้นสุดลงที่หน้าประตูวังหลวงของต้าหลี่ การเดินทางก็สะดวกสบายเมื่อเข้าผ่านด่านของต้าหลี่ก็มีทหารม้าจำนวน 300 นายมาอารักขาคุ้มครองการเดินทางมาโดยตลอด  ระหว่างที่ฉีเคอหลุนหนานกำลังลงจากม้า ขันทีผู้ใหญ่ก็เดินเข้ามาหาแล้วถวายคำนับพร้อมกับกล่าวขึ้นว่า ฝ่าบาทกำลังรอท่านอ๋องที่ท้องพระโรง เชิญท่านอ๋องและองค์หญิงหลิงเฟยเข้าเฝ้า พะย่ะค่ะ เมื่อกล่าวจบขันทีผู้ใหญ่ก็เชิญท่านอ๋องและองค์หญิงแห่งหนี่เจินขึ้นเกี้ยวที่นำมารอรับเสด็จไว้แล้วเดินทาง   แม้จะผ่านตำหนักน้อยใหญ่ที่แสนงดงามและโอ่อ่าอาจทำให้หลิงเฟยตื่นเต้นบ้างแต่ก็ไม่มากนักเมื่อนางคิดถึงว่านางคงหมดโอกาสไปขี่ม้ายิงธนูกลางทุ่งหญ้าอีกแล้ว  สักพักเกี้ยวก็หยุดลงเมื่อหลิงเฟยก้าวลงจากเกี้ยวนางก็มายืนอยู่น่าตำหนักหลังใหญ่มีทหารคุ้มกันอย่างแน่นหนา  ขันทีผู้ใหญ่จึงเชิญทั้งสองเข้าไปในท้องพระโรงทันทีเมื่อเดินเข้ามาด้านในนางก็พบกับฮ่องเต้แห่งต้าหลี่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร มีอำนาจบารมีน่าเกรงขาม ถัดลงมาก็พบกับชายหนุ่มอีกคนแต่งกายบ่งบอกฐานะว่าเป็นคนสำคัญคนหนึ่งของต้าหลี่  เมื่อเห็นบิดาถวายความเคารพต่อฮ่องเต้ นางจึงทำตามแล้วยืนอยู่ข้างๆบิดานางนั่นเอง  ฮ่องเต้หลี่ซื่อถังกล่าวต้อนรับอ๋องแห่งหนี่เจินสักครู่ก่อนที่จะแนะนำบุคคลให้ท้องพระโรงให้นางและบิดารู้จัก ชายที่นั่งถัดมาจากฮ่องเต้คืออ๋องเจี้ยนหมิงพระอนุชาของฮ่องเต้หลี่ซื่อถัง ต่อมาเป็นเป็นพระสนมเอกหยางจื่อจวินหลิงเฟยรู้สึกได้ว่าพระสนมเอกมองนางด้วยแววตาที่ดูไม่เป็นมิตรนัก แต่นางก็ไม่คล้ายจะสนใจ เมื่อฮ่องเต้กล่าวต้อนรับทั้งสองแล้วก็เสด็จนำทั้งหมดไปยังห้องจัดเลี้ยงเพื่อเลี้ยงรับรอง มีการแสดงมากมาย จนการแสดงจบ ฮ่องเต้ก็ประกาศแต่งตั้งฉีเคอหลิงเฟยเป็นพระสนม ให้พำนักที่หอชมเดือน เมื่องานเลี้ยงเลิก นางอาลัยอาวรณ์ยิ่งนักเมื่อรู้ตัวว่าต่อจากนี้นางต้องอยู่ในสังคมที่น่าวุ่นวายที่นางไม่เคยสัมผัสมาก่อน