นิยาย exo Don't stop หยุดไม่ได้รักไปแล้ว

ลำดับตอนที่ #3 : Chanbaek2

ชานยอล part

"โธ่เอ้ย!!!"ผมสบถดังๆในห้องของผมอะไรที่ขวางหูขวางตา ผมปาทิ้งหมดแหล่ะ โอ้ยยย 

"คนโกหก คนไม่ซื่อสัตว์ คนชอบรังแกคนที่ไม่มีทางสู้ สิ่งเหล่านี้กูเกลียดมาก เกลียดที่สุด และก็สิ่งที่เกลียดจนคิดว่าไม่น่าจะเกิดขึ้นกับตัวกูเลยก็คือ เพื่อน ไม่ แท้...."ตั้งแต่ออกจากโรงพักในหัวก็มีแต่คำพูดของแบคยอน ความรู้สึกผมตอนนี้มันก็เอ่ยไม่ถูกสะด้วย จะเป็นห่วงก็ไม่เชิงจะรู้สึกผิดก็ไม่ใช้ โอ้ยย คนหล่อสับสน!!!

เช้าวันต่อมา

โรงเรียนที่นักเรียนกว่าพันชีวิตทั้งโรงเรียนต่างกันฮือฮาเมาท์มอยเรื่องแบคยอนเรื่องที่ติดคุกคืณนึง ผมเดินเข้ามาในโรงเรียนด้วยเสียงเกี่ยวกับแบคยอนล้วนๆ 

"แก ทำไมพี่แบคยอนเข้าคุกด้วยหล่ะ"

"เห็นเค้าเมาท์น้ะว่าจะทำร้ายพี่มินอาอ่ะแกรเอ๊ย..."

"ว๊าย...เป็นผู้ชายสะเปล่า หน้าไม่อาย"เด็กสาวสองคนจับกลุ่มเมาท์จนคนฟังอย่างชานยอลรู้สึกผิดหนักกว่าเดิม

"เฮ้ยๆๆ แกมาแล้ว...ดูสิๆๆ~~~"เสียงฮือฮาเริ่มดังขึ้นผมหันไปตามเสียง แบคยอนมาแล้ว

แบคฮยอน part

ผมเดินเข้ามาในโรงเรียนต้องพบเจอกับสีหน้าที่คนในโรงเรียนต่างมองผมที่ใครดูก็รู้ว่านินทา 

"แกมาแล้ว ดูสิ บังอาจจะมาทำร้ายพี่มินอา สมน้ำหน้าเข้าคุกไป1คืณคงไม่กล้าทำไรพี่มินอาชัวร์เลยแกร"เสียงที่ผมฟังแล้วเลือดแทบขึ้นหน้า ตลอดทางเดินมีแต่เสียงนินทาตามหลังมา ผมเลือกที่จะไม่สนใจจนถึงคาบพักกลางวัน 

ผมนั่งกินข้าวคนเดียวพร้อมกับการโดนนินทาอยู่อย่างนั้น 

"ฮือ?"มีกระดาษเท่าเอสี่ที่ถูกปั้นเป็นวงกลมปามาต่อหน้าผม ผมคี่เปิดอ่านดู

แยคยอนหน้าตัวเมียทำร้ายพี่มินอาทำไม หน้าไม่อาย

"นี้!!!"ผมลุกขึ้นตะโกนเสียงดังจนคนในโรงอาหารหันมามองกันหมด

"ใครเป็นคนทำ!"ผมชูกระดาษที่ยับยู่ยี่จากการโดนหยำ

 
"ความจริงหน่ะรู้กันบ้างไหม ใครผิดใครถูกไม่ใช่ไปฟังปากต่อปากแล้วเอาพูดต่อๆกันแบบนี้คนเสียหายคือกู...เหี้ย!!!"ผมสุดจะทน

"ก็หรือมันไม่จริงพี่มินอาโพสลงไอจีว่าโดนนายตบ แถมมีรอยที่หน้า"มีนักเรียนหญิงกลุ่มนึงลุกขึ้นเถียงผม

"ก็แค่ตบหน้าตัวเองมันจะไปยากอะไร กูตัังหากที่โดนอีมินอาตบ ไม่เชื่อน้ะกูจะพาพวกเสือกทั้งหลายไปขอดูกล้องวงจรปิดที่เกิดเหตุเลย เอาไหมหล่ะครัชชชช"ผมเองติดคำว่าครัชคนนึง ทุกคนเงียบหมด

"เงียบทำไม เมื่อกี้ทั้งโรงอาหารมีแต่ชื่อกู ไงตอนนี้เงียบหล่ะ โธ่ๆๆๆ เดี่ยวอีมินอาอีกคน สตอร์นักกูจะตบจิงๆให้ กูยอมนอนคุกเลย อีห่า"และเหมือนความตายของอีมินอามาเยือน พูดปุ๊บมาปั๊บจริง เดิมยิ้มมาแต่ไกล ผมเห็นคนในโรงอาหารทำมือบายๆให้ ยัยมินอาก็บายๆกลับแต่ควายหมายนัยๆคือ'อย่ามา'แต่มันคิดว่าบายๆมันและก็ยิ้มจนมาถึงโรงอาหารพอมาถึงเท่านั้นแหล่ะนางเห็นผมพร้อมกับหุบยิ้มลงผมเดินเข้าไปหานางพร้อมมองที่หน้าของนาง

"รอยนี้ ทำกี่ครั้งกว่าจะออกมาเป็นรอยตบ"ผมกัดฟันพูดอย่างสุดๆ

"กี่ครั้งอะไรก็ที่นายตบเมื่อวานไม่ใช้หรอ วันนี้จะทำอะไรอีกอย่าน้ะ ชั้นกลัวแล้ว"ทำเป็นบีบน้ำตงบีบน้ำตา Sorry!!ใช้กับแบคยอนไม่ได้โว้ย

"เลิกตอแหล แล้วกลับสู่โหมดความเป็นจริงสะ! เพราะมึงมินอาทำให้กูติดคุกด้วยความสตอร์ขั้นเทพของมึง!"ผมพูดกราดออกมามินอาเองก็อึ้งไม่ใช้น้อยที่เจอผมโมโห

"ก็ตำรวจเค้าเห็นความจริงไงใครผิดใครถูก"ยังแถอีก 3คำ(ยัง สะ ตอร์)

"เค้าเห็นความจริงสนตีนอะไรเค้าเห็นนมมึงหรือเปล่าอย่าให้ได้พูดน้ะว่าเมื่อเช้ามึงไปทำอะไรกับตำรวจคนที่รับแจ้งความมึงมาน่ะ"

"เฮ้ยยยยย.....ฮือๆๆๆ???"เสียงฮือฮาดังขึ้น

"ก..แกอย่ากล่าว...หาชั้นผ..ผิดๆน้ะ"เสียงที่ตะกุกตะกักเร็ดออกมาจากปากยัยมินอามันทำให้ผมสะใจหนัก!

"หลักฐานมีน้ะดูไหม....เอ่าาาๆๆ ทุกคนดูไหม"แกล้งเอ่ยกวนประสาธไปเรื่อยย

"แก กรี๊ดดด เพรี๊ย..."ความชาแล่นสู้แก้มข้างขวาโดนทันทีโดนตบอีกแล้วน้ะ ผมยกมือขึ้นพร้อมจะตบถ้าไม่ใช้มีคนมาจับมือผมไว้ๆหันไปดูแทบอยากจะตบคนจับด้วย

'ปาร์คชานยอล'

"ปล่อยกูวันนี้กูจะตบมัน ปล่อย"ผมดิ้นสุดแรง

"ชานยอลขา อย่าให้เค้ามาทำร้ายมินอาได้น้ะค่ะ"ยังสตอร์ไม่เลิก

"ปล่าว ไม่ได้มาช่วย นี้แบคยอน ไหนหลักฐาน"ผมงงน่ะตอนแรกแต่หลักฐานที่เพิ่งพูดไปก็คงเป็นอันเดียวกัน ผมยื่นให้ชานยอลดู มันกำโทรศัพท์แน่น พรางมองหน้ามินอาด้วยสายตาหน้ากลัว

"ร่านร่อนเร้ลุมเล้ารอร่านระเลิง ฟวย"อึ้งกันหมด ชานยอลด่ามินอา 

"เลิกกันเถอะยัยตะกูลรอเรือและลอลิง"ชานยอลพูดพร้อมกับมองหน้ามินอาอย่างสมเพศและชานยอลก็เดินหายไปไหนไม่รู้ๆ

"ชานยอลกลับมาน้ะ มินอาขอโทษ ฮืออๆๆๆ"เสียงอ้อนวอนพร้อมกับจะวิ่งตามผมจับยัยมินอาให้หันมาหาผม

เพรี๊ยยย เพรี๊ยยยย

ผมตบเข้าที่หน้าของยัยมินอา2ทีขวาซ้าย ก็นางตบผมก่อนอ่ะ คนอย่างแบคยอนไม่แบ่งเพศแต่ถ้ามาเก่งกับคนอย่างผมก่อนก็จะไม่เว้นเลยแม้แต่หญิง ยกเว้นเด็ก(เค้ารักเด็กอ่ะ)

หลังจากที่ทุกอย่างลงเอ่ย(ด้วยการตบกลับ)ทำให้ผมสดชื่นขึ้น ส่วนยัยมินอาหน่ะหรอ กำลังตามหาชานยอลให้ควัก 

ผมก็กำลังเดินออกจากโรงเรียน แวะร้านมินิมาทข้างโรงเรียน ผมเดินเข้าไปที่บูทเครื่องดื่ม เห็นร่างโย่ง หูกาง ขาโก่ง ยืนอยู่ ที่จริงก็ไม่ค่อยโกรธอะไรแล้วแหล่ะ เข้าใจน้ะว่าห่วงแฟน

เก้งๆๆ

เสียงขวดแก้วตีกันในตะกร้าที่ชานยอลถือ ผมมองลงไปที่ตะกร้าาา....

"มึงจะประชดชีวิตด้วยการแดกเบียร์ เด็กชิบ!"

"แล้วจะให้กูทำไง กูโดนสวมเขา"ชานยอลหันมามองผมพร้อมกับน้ำที่เอ่อคลอที่เบ้าตา เห็นแล้วสงสสารไม่น้อย

"มองหาคนที่ดีกว่าดิหว่ะ จะไปจมปลักกับอีคนที่ไม่รู้จักคำว่าพอ กูยังทำได้ เลย อย่ารักคนอื่นมาก รักตัวเองดีกว่า เนี้ยๆ เบียร์แดกไปเสี่ยงต่อการตับแข็ง แล้วมึงจะตาย แล้ว มะ...."

"พอแล้วสัส พูดสะกูไม่อยากแดกเบียร์เลย"ไอชานยอลชูมือปิดปากผมเพื่อให้หยุด และหันหลังไปเก็บขวดเบียร์คืณที่เดิม

"อ่ะแดกนี้ เดี่ยวกูเลี้ยงขอบคุณสำหรับที่มึงเลี้ยงกูวันนั้น"ผมยื่นน้ำผลไม้กล่องใหญ่ให้มัน พร้อมกับหยิบของผมด้วย

"กูโตแล้วแดกอะไร"

"โตแล้วก็แดกได้ อย่ามะโนสัส กิน!"ผมยื่นให้มันพร้อมกับเดินไปจ่ายเงินของผมกับของมัน และก็ออกจากร้านมินิมาท

"เดี่ยวกูจะกลับบ้านแหล่ะ อย่าให้กูรู้น้ะว่าแอบแดกเบียร์ ไม่งั้นกูจะแช่งให้แม่งตับแข็งเลยสัส"ผมพูดพรางมองหน้า

"เออๆ บ่นจัง เป็นแม่กูไง?"

"สาระแน"ผมกวนตีนมันไป พร้อมกับกลับบ้านผม

ชานยอลpart

ผมมาถึงบ้านพร้อมล้มตัวลงนอน 
ก็รู้สึกดีขึ้นที่ได้คุยกับแบคยอน แต่ก็รู้สึกผิดไปในตัวที่ปล่อยให้เค้าติดคุกคืณนั้น แถมไม่โกรธผม ด้วย 'เดี่ยวกูจะกลับบ้านแหล่ะ อย่าให้กูรู้น้ะว่าแอบแดกเบียร์ ไม่งั้นกูจะแช่งให้แม่งตับแข็งเลยสัส'นึกถึงคำพูดแบคยอนก็ยิ้มออกมา สะจนหุบยิ้มไม่ได้ 

"ทำไมกูต้องยิ้ม"คิดกับตัวเองในใจ'มองหาคนที่ดีกว่าดิหว่ะ'เศษคำพูดของแบคยอนเข้ามาในโสทประสาทของผม

"แล้วจะให้กูมองใครหว่ะ โอ๊ะ"พูดไปพรางนอนกลิ้งไปเรื่อยๆเห็นน้ำผลไม้ที่แบคยอนซื้อให้ ก็หยิบมันมาดู 

ตึกตักๆๆ

รู้สึกใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก ผมลองย้อนๆไป เวลามีใครมาชอบแบคยอนผมจะเอาเรื่องนั้นมาคิดจนโมโห และตอนไอมินโฮอีก รู้สึกโมโหสุดๆ ที่แอบคิดว่าไปทำอะไรกันหรือเปล่า

"หรือว่ากูชอบมึงหว่ะ ไอเตี้ยแบคยอน"

TBC.....