คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part : II
Title : ::::: i3leeding Love :::::
Fictionist : °~p Princep cold-hearted~°
KISS RADIO
“ว้า เวลามันเดินไวจิงๆเลยเนอะพี่ฮยอก เปปๆ หมดเวลาสนุกซะแล้ว”
“อืม แต่ไม่เป็นรัยคับเพื่อนๆ เพราะพรุ่งนี้เราก็ต้องมาพบกันอีกเช่นเคยในเวลาบ่ายๆแบบนี้กับเราสองพี่น้องที่ kiss radioคร้าบ”
“ยังงัยแล้ว วันนี้เราสองพี่น้องขอลาเพื่อนๆทุกคนไปก่อนนะครับ พบกันใหม่วันพรุ่งนี้ สวัสดี คร้าบ”
“สวัสดีคับ”
<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>
“เห้อเสร็จงานไปอีกหนึ่งอย่าง เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ยพี่ฮยอกแค่นั่งพูดเนี่ย”
“เออดิ ทามงัยได้เราไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทองนิหน่า”
“เห้อ ไปเหอะเด๋วเข้างานที่พับไม่ทันกันพอดีพี่ เด๋วโดนหักเงินเดือน ก็ได้กินแกลบแทนข้าวกันพอดีฮ่าๆๆๆ”
ในระหว่างที่สองพี่น้องกำลังจะออกไปทำงานกันต่อ เจ้าของสถานี KISS RADIO ก็เดินเข้ามา ซึ่งนานๆครั้งสองพี่น้องจะเห็นเค้าเข้ามาในสถานี
“สวัสดีคับบอส”
“สวัสดีคับ”
“อืมหวัดดี เออนี่รู้หรือยังว่าผมจะเพิ่มเวลาออกอากาศให้คุณสองคน”
“ห๊า!!! จิงหรอคับ(^-^)” เสียงที่ได้ยินคงบอกได้เลยว่าสองหนุ่นหน้าหวานตอนนี้ดีใจเป็นลิงโล้ด
“เพิ่มช่วงเสาร์กับอาทิตย์ ตอนสามทุ่มถึงเที่ยงคืน พวกคุณทำไหวหรือเปล่าละ”
“ไหวคับบอส ไหวคับ”
“อืมก็ดี ถ้างั้นผมขอตัวก่อน”
“คับสวัดดีคับบอส”
“เออ แล้วไม่ต้องมาเรียกผมว่าบงว่าบอส ฟังแล้วมันดูขัดหู ผมฮันคยอง”พูดจบบอสเอ้ยไม่ใช้ฮันคยองก็เดินขึ้นไปบนสถานนี
<<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
“นี่ทงเฮ พี่ว่าบอสเค้าใจดีเนอะเพิ่มเวลาให้เรา อย่างนี้เงินเดือนเราก็ต้องเพิ่มด้วยอะดิ”
“ผมว่าก็คงเป็นเพราะเรดติ้งเรามากกว่า เพราะเสียงเราออกจะดีขนาดนี้ หน้าก็ดีไม่แพ้เสียงฮ่าๆๆ”
“อันนี้พี่ก็ไม่เถียงแก เพราะมันเป็นความจริงพี่รับได้ฮ่าๆๆๆๆ”คนพูดยิ้มโชว์เหงือกแดง
“เออแกว่าไหมไอ้ปลาว่าคุณฮันเค้าหล่อดีเนอะ ดูเท่ดีอะ”
“ไม่เอาน่าพี่ แอบชอบเจ้านายมันไม่ดีนะพี่ฮ่าๆๆๆๆ เล่นของสูงฮ่าๆๆๆๆ” น้องชายตัวดีหันมาพูดพร้อมทั้งรีบวิ่งหนีเพราะรู้ตัวว่าสิ่งที่จะตามมาคืออะรัย
“ไอ้ปลา! (0-0!) แกมานี่เลยนะ ใครเค้าจะไปชอบผู้ชายด้วยกันเล่า แถมยังเป็นเจ้านายอีก แกมาให้ฉันเตะเลยนะไอ้น้องบ้า”
“เอ้า ก็พี่งัยที่ชอบผู้ชายอะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปแล้ววุ้ยเด๋วโดยทีนฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้น้องบ้าเก่งจิงแกอย่าวิ่งหนีฉันเซซซ ไอ้น้องบ้าๆๆๆๆๆๆๆ”
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
บรื้นๆ เอี๊ยดดดดดดกึ่ง (คิดซะว่ามันเป็นเสียงเบรกนะ=คนแต่ง)
“โอ้ยกว่าจะหลุดจากรถติดมาได้ แมร่งเป็นชั่วโมง” เสียงเจ้าของรถที่เพิ่งมาจอดที่คอนโดบ่นออกมาด้วยอารมณ์เสียแบบสุดๆ
ปังงงงงงง เสียงปิดประตูรถหรูที่ราคาเหยียบสามสิมล้าน อย่างไม่กลัวว่ามันจะพัง
“สวัสดีคับคุณ คิบอม” พนักงานเปิดประตูทักทายตามหน้าที่
“อืมหวัดดี”
“วันนี้กับมาไวนะคับ”
“เรื่องของฉัน” ตอบพร้อมกับเดินไปขึ้นลิฟต์โดยไม่สนใจพนักงานที่ยืนหน้าเว๋ออยู่ที่ประตู
(ตรูถามรัยผิดหว่ะเนี่ย (แกไม่รู้งัยว่าเค้าอารมณ์ไม่ดี=คนแต่ง))
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
“เออ ถึงห้องสักที เมื้อยฉิบ นั่งอยู่บนรถเป็นชั่วโมง อาบน้ำนอนดีกว่า” พูดจบก็ขว้าผ้าเช็ดตัวสีดำเดินเข้าห้องน้ำไป
>>>You are my everything Nothing your love won't bring My life is yours alone The only love I've ever known…..Rrrrrrrr
“คัยมันโทรมาตอนนี้หว่ะ” เจ้าของโทรศัพท์เดินออกจากห้องน้ำมารับโทรศัพท์
“อารายไอ้วอน กรูกำลังอาบน้ำ”
“โอโหเพื่อนที่เคารพ เค้าทักทายกันอย่างนี้หรอขอรับ”
“เอออย่ามากวนตีนมี รัยว่ามา ยาสระผมเข้าตากรู”
“วันนี้ไปเที่ยวผับกันเหอะหว่ะ ไม่ได้เที่ยวตั้งนาน พรุ่งนี้กรูไม่มีเดินแบบด้วยตื่นสายได้สบาย”
“ทำไม ไม่มีคนเค้าจ้างมึงแล้ว”
“ไอ้คุณเพื่อนที่เคารพเด๋วก็ประเคนตีนให้สะนี่ ปากดีจิงมึง”
“เออๆ ที่ไหน”
“เด๋วกรูไปรับมืงแล้วกัน ok ป่ะ”
“เออ แค่นี้”
ตื้ด ตื้ด ตื้ด
(ไอ้เพื่อนเวร ยังไม่ทันนัดเวลาเลย เสือกวาง มีครั้งไหนกรูจะพูดกับมืงรู้เรื่องไม่เนี่ย เห้อชายวอนเหนื่อยใจ)
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
“โอ้ยปัดจักรยานมากว่าจะถึง เหนื่อยจะตายแล้วเนี่ยพี่ฮยอก หน่องเรียวๆโปร่งหมดแล้วเนี่ย” พอคุยกับคุณฮันเสร็จสองพี่น้องก็ปัดจักรยานมาทำงานต่อที่ผับ ซึ่งมันก็ไกลจากสถานีวิทยุมากโข
“เออ ก็เห็นแกบ่นทุกวันแหละไอ้ปลา น่าจะชินได้แหละ”
“โหย ก็มันไม่ใช้ไกล้ๆ ไม่ได้ถึกเหมือนพี่นี่”
“อ่าวไอ้นี่รามปราม”
“โทดๆๆ เข้าไปกันเหอะ”
พูดจบก็พากันเดินเข้าทางหลังผับ ที่มีแต่พนักงานที่เข้าได้
“สวัสดีคับผู้จัดการ”
“อืม ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันได้แล้วไป”
“คร้าบบบ พี่หมี เฮ้ยพี่คังอิน”
“เดี๊ย ไอ้ปลาเด๋วพ่อก็ไล่ออกสะนี่”
“โหดูดิ เอาหน้าที่การงานมาใช้ในทางที่ไม่ชอบ”
“แกจะรองดูก็ได้นะไอ้ปลา”
“โหดร้ายอ่ะ พี่คังอิน โหดร้ายๆที่สุด ฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้ฮยอกเอาน้องแกไปเปลี่ยนชุดเลยไป กวนประสาทฉันจิงๆ”
“อืม ไปเร็วไอ้ปลาเด๋วคุณผู้จัดการเค้าจะไปหารังผึ้งกินแล้ว อย่าไปกวนฮ่าๆๆๆ” “หมีกันผึ้งอะหรอพี่ไก่ อย่างนี้ระวังผึ้งต่อยเอาน๊าพี่คังอินฮ่าๆๆๆ” ทิ้งท้ายเส็ดพี่น้องคู่หูก็พากันวิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ไอ้พี่น้องสองคนนี้มันกวนตีนจิงๆ เห้อ” บ่นไปยิ้มไป เพราะผู้จัดการคนนี้ก็รักสองพี่น้องเหมือนกับน้องตัวเอง คอยช่วยเหลือมาตลอดแต่ดูเหมือนทั้งสองคนจะไม่ค่อยจะสำนึกบุญคุณ เคยหามุขมากวนเค้าทุกวันสิหน่า
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“โอ้ยได้ยินแล้วโว้ย หูไม่ได้หนวก” แมร่งเคาะอยู่ได้
“ไอ้วอน ผับบ้านแกมันเปิดตอน สี่โมงเย็นหรองายหา”
แกร๊ก ๆ
“อ่าวไอ้คยู พี่ก็นึกว่าไอ้วอนมัน”
“เออ ไม่เป็นรัยคับ”
“มีรัยหรือเปล่า มาหาพี่ถึงห้องเลย”
“ผมเครียดๆเรื่องงานอะพี่ ยิ่งไกล้จะปิดกล้องแล้วเรื่องก็เริ่มเยอะ”
“เออ ๆ มีรัยเข้ามาคุยกันข้างใน”
“คับพี่” ตอบเสร็จพี่น้องนักแสดงก็พากันเดินไปที่ห้องนั่งเล่น
“เออนั่งก่อน กินเบียร์มั้ย”
“ก็ดีคับพี่”
“เออเด๋วฉันหยิบมาให้”
คิบอมเดินไปเปิดตูเย็น ที่ในตู้ที่มีแต่เบียร์ เหล้า ไวท์ และน้ำ
“อ่ะ “ คิบอมยื่นกระป๋องเบียร์ให้คยู
“ขอบคุณคับ เอ่อ พี่คับพี่จะเที่ยวผับหรอคับ”
“เออ นัดกับไอ้วอนมันไว้ ทำมัยอะ”
“ผมไปด้วยได้ไหมคับ”
“เออจะไปก็ไปดิ”
“เออแล้วเครียดเรื่องอารัย”
“ก็เรื่องงานแหละพี่ มีแต่เรื่องวุ่นปวดหัวหมดแล้วผมอะ”
“เออ คิดรัยมาก เด๋วมันก็ผ่านไปเองแหละ”
“คับ”
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ไอ้บอม เปิดประตู”
“เออหู กรูไม่ได้หนวก”
เกร๊กๆ
“เออแต่งตัวยังมึงไอ้บอม”
“มึงมีตาใหม”
“โห ถามดีๆกวนตีนคนหล่ออีกแหละ เออไปกันได้แล้ว”
“เออ เดี๋ยว คยูปะไปกันได้แล้ว”
“คับพี่”
“อ่าวคัยอ่ะ คยู เด็กมืงหรอไอ้บอม”
“เด็กเป๊ะมืงดิ น้องที่เป็นนักแสดงรู้จักกัน”
“อ่าวหรอ นึกว่ามืงเปลี่ยนรสนิยมมาปลูกป่าไว้ในบ้านฮ่าๆๆๆ”
“ตีนสิ กรูไม่ใช้มืง”
“เออถ้ามืงได้รองสักครั้งแล้วมึงจะติดใจ”
ในขณะที่ยืนพูดกันอยู่ คยูก็เดินออกมาจากห้องนั่งเล่น
“อะรัยหรอคับพี่คิบอม จะปลูกป่าอะรัยหรอคับ” ซีวอนได้ยินเสียงหัวเราะกร้ากๆๆๆๆ
“เอ๋อเปล่า เออนี่ซีวอนคยู”
“คับ สวัสดีคับคยูคับ”
ตะลึง ซีวอนหันไปเห็นหน้าคยูแล้วหยุดนิ่งทุกการเคลื่อนไหว ตะลึงในความหน้ารัก และใสซื่อ
“เอ เออ สวัสดีคับพี่ชื่อซีวอนคับ”
“อะ หึ่ม จะแนะนำตัวกันอีกนานมั้ย”
“เอ เอออ ไปกัน” พูดจบซีวอนก็เดินนำไปที่ลิฟต์ แต่ไม่วายหันมามองคยูอยู่เป็นระยะ
“ไอ้วอนมองรัย” คนเป็นเพื่อนมันรู้ทันกันอยู่แล้ว
“เปล๊านิ”
TBC >>>>>>
ความคิดเห็น