นับหนึ่งที่เธอ

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 ชีวิตใหม่ บนคอนโดหรู

บทที่ 3 ชีวิตใหม่ บนคอนโดหรู

                รรินตื่นเช้ามาจัดการห้องข้าวของเครื่องใช้ที่ยังทำไม่เรียบร้อยต่อจากเมื่อวาน ทำกับข้าวแบบง่ายๆทิ้งไว้  จัดเตรียมหนังสือ  และเนื้อเรื่อง ที่จะต้องติวให้นายกันดิศ  ทำงานเสร็จเหลือบมองนาฬิกาก็ก็สิบเอ็ดโมงกว่าแล้ว  แต่ไม่มีแววว่าคนที่นอนอยู่ฟากตรงข้ามจะออกมาซักที  รรินตัดสินใจเคาะประตู  ก็อกๆ “นายกันดิศ  ตื่นได้แล้ว นี่มันจะเที่ยงแล้วนะ” รริน เว้นระยะซักแป๊บ กำลังจะยกมือเคาะห้องอีกครั้ง ประตูก็ถูกเปิดออกมาเสียก่อน

                “ขอเวลาอาบน้ำ 15 นาที” สิ้นเสียงห้วนๆสั้นๆ  ประตูก็ปิดลงอีกครั้งหนึ่ง

                “เออ  ปลุกง่ายกว่าที่คิดแฮะ” รรินพึมพำคนเดียวเบาๆ พลางนึกในใจว่า ดีว่าอีตากันดิศแต่งชุดนอนเรียบร้อยอยู่ไม่อย่างนั้นเธอคงได้ทำหน้าปูเลี่ยนแหมๆ

                ยังไม่ถึง 15 นาทีดี นายกันดิศก็เปิดประตูห้องนอนออกมา แล้วก้าวไปยังประตูคอนโด “ฉันจะออกไปหาอะไรกินเดี๋ยว”

                “ไม่ต้อง” รรินรีบตอบทันที

                “นี่ใจคอเธอจะให้ฉันต้องแบกท้องติวหรอ  กองทัพก็ต้องเดินด้วยท้องสิ” กันดิศพูดด้วยเสียงโมโหหิวนิดๆ

                “ฉันเตรียมไว้ให้นายแล้ว   กินไปฟังไป  จะได้ไม่เสียเวลา” รรินพูดพร้อมกับหายไปในครัวซักพัก ก็ยกถาดออกมา

                กันดิศ มองไปที่ถาด ก็เห็นคลับแซนวิช ดูหน้ากิน เสริฟพร้อมกับมันฝรั่งอบ ของชอบ แถมยังมีทั้งนมสด น้ำส้ม เหยือกน้ำปล่าวมาพร้อม  “นี่เธอทำเองหรอ มีฝีมือหนิ” พูดจบกันดิศก็คว้าแซนวิชเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ 

                รรินยักใหล่ เป็นคำตอบ แล้วก็เริ่มพูดถึงเนื้อหาที่นายกันดิศ จะต้องเรียนรู้ อธิบายถึงเนื้อหาที่สำคัญ สรุปจุดประสงค์หลักของแต่ละวิชาให้ฟังอย่างละเอียด สามชั่วโมงผ่านไป รรินถามกันดิสเป็นประโยคแรก “พอเข้าใจ ใช่มั้ย”

                กันดิศ พยักหน้าสั้นๆ “ก็ไม่ยาก”

                “งั้นพัก 15 นาทีนะ เดี๋ยวต่อไปจะอธิบายถึงตัวก่อนหน้านี้ เพราะมีวิชาบางตัวเป็นตัวต่อ นายต้องเข้าใจด้วย” รรินพูดจบก็เดินไปเข้าห้องน้ำ พรางคิดในใจว่านายกันดิศ ตั้งใจเรียนกว่าที่คิดไว้ไม่มีทีท่าอิจออดเลยซักนิดนึง  แถมอธิบายอะไรก็เข้าใจง่าย เธอสบายกว่าที่คิดไว้เยอะ

                พักเบรกครึ่งแรก รรินเปิดตู้เย็นหยิบจานผลไม้ออกมาพร้อมกับมาวางที่โต๊ะ ก่อนที่กันดิศ จะเอื้อมมือมาคว้า รรินก็ชักจานผลไม้กลับ กันดิศยักคิ้วอย่างแปลกใจเล็กน้อย รรินจึงพูดน้ำเสียงเรียบๆว่า “ฉันเป็นคนทำอาหาร เก็บล้างจาน เพราะฉะนั้น นายต้องเป็นคนออกเงินค่าของ”

                “โห....นี่เธอนอกจากไม่สวยแล้วยังจะเขี้ยวลากดิน  มาอาศัยอยู่บ้านเค้า  กินแค่นี้จะเป็นไร”

                “ค่าอาศัยอยู่บ้าน ฉันจ่ายเป็นค่าติวแล้ว เพราะฉะนั้น นี่ไม่เกี่ยวกัน” รรินเถียงอย่างไม่ลดละ ปนโมโหหน่อยๆเพราะไม่พอใจที่โดนนายกันดิศว่าว่าไม่สวย ส่วนเรื่องเขี้ยวหล่อนยอมรับ

                กันดิศหัวเราะหึๆ ขำยัยหน้าจืดตรงหน้า ไม่รู้งกมาจากไหน “โอเค ชั้นจ่าย” ว่าแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบจานผลไม้จากมือของรริน มาเคี้ยวสบายใจเฉิบ

                รรินควักกระเป๋า เอาใบเสร็จออกมาแล้ววางแปะใว้บนโต๊ะ “นี่บิล”

                กันดิศรับมาดู “ทำไมเยอะขนาดนี้  โกงกันปล่าวเนี่ยะ”

                “บ้านนายไม่มีอะไรซักอย่าง เครื่องปรุงฉันต้องซื้อใหม่หมด อาทิตย์หน้าไม่แพงขนาดนี้หรอก คงมีแต่ค่าของสด” รรินอธิบายอย่างเรียบๆ

                “โอเคร  ฉันให้ 3000 เลยไม่ต้องทอน” กันดิศหยิบแบงค์พันสามใบออกจากกระเป๋า  นึกถึงคลับแซนวิช กะไข่ตุ๋นนมสดที่กินก่อนหน้านี้แล้ว ก็ต้องยอมรับเลยว่ายัยหน้าจืดนี่ทำอาหารอร่อยถูกปากเขาไม่ใช่น้อย ถือว่าคุ้มค่า แต่ก่อนที่รรินจะเอื้อมมือมาคว้าไอ้เจ้าแบงค์เทาๆสามใบ กันดิศก็ชักมันกลับเสียก่อน พร้อมกับถามว่า  “เย็นนี้มีอะไรกิน”  กันดิศหัวเราะชอบใจที่ได้แกล้งรินคืน เล็กๆน้อยๆ

                “เสต็กปลาแซลมอน กับสลัด” รรินตอบแล้วเอื้อมมือไปคว้าเงินใส่กระเป๋าหมับ
                “ยัยขี้งกเอ๊ย.....”กันดิศบ่นปนขำ

                “ติวกันต่อได้แล้ว” รรินพูดแก้เก้อ แล้วก็เริ่มพูดๆ  เกี่ยวกับวิชาเรียน  จากนั้นห้องก็เริ่มสงบลง มีแต่เสียงรรินเพียงคนเดียว   

                 กว่าจะติวเสร็จก็เกือบๆจะหกโมงเย็น  “นายไปพักก่อน ฉันเตรียมอาหารเย็นให้ ซักครึ่งชั่วโมงคงเสร็จ” รรินพูดพร้อมกับเก็บหนังสือบนโต๊ะเข้าที่ พลางคิดในใจว่า นักเรียนของเธอสอนง่ายกว่าที่คิด งานนี้คงจะไม่เหนื่อยเท่าไหร่ เก็บเสร็จก็เดินเข้าครัวไป

                กันดิศบิดขี้เกียจสองสามทีเพื่อไล่ความขบเมื่อย  พลางคิดว่า หกโมงเย็นแล้วหรอ เร็วจริงดีว่ายัยหน้าจืดนั่นพูดไม่หน้าเบื่อ เข้าใจย้ำความสำคัญของเนื้อหา แต่ก็เหนื่อยจริงๆ ยัยนั่นอัดเนื้อหาตลอดหก ชั่วโมง สมองเขาแทบจะไม่ได้พัก

                “ข้าวเสร็จแล้ว” รรินตะโกนออกมาจากห้องครัว

                “ทำเร็วจัง กินได้หรือปล่าวนะ” กันดิศมายืนพิงประตูครัวแปลกใจที่ยัยหน้าจืดทำอาหารเร็วมาก

                “ก็แค่ทอดปลา กับผักเครื่องเคียง อย่างอื่นก็เคตรียมๆไว้แล้ว”รรินพูด มือก็จัดถาด สำหรับตัวเองและกันดิศ

                “นี่ถาดของนายยกไปสิ” รรินเลื่อนถาดให้กันดิศ

                กันดิศมองดูอาหารในถาด แล้วก็นึกถึงร้านอาหารญี่ปุ่นตามห้างชื่อดัง ในถาดมีปลาแซวมอนทอดสุกกำลังดี มีเครื่องเคียงเป็นหน่อไม่ฝรั่งกับเห็ดออรินจิ ข้าวหนึ่งถ้วยโรยหน้าด้วยงาดำ แล้วก็สลัดปูอัด ลาดน้ำสลัดญี่ปุ่น เล่นเอาท้องร้องจ๊อกๆขึ้นมาทันควัน

                ระหว่างกินข้าว รรินก็ถามถึงรสนิยมในการกิน ว่ากันดิศชอบกินอะไร มีอะไรที่ไม่กิน ผลไม้ที่ชอบ เครื่องดื่มที่ชอบรสกาแฟที่ชอบ ขนมที่ชอบ ได้ใจความว่าเขากินได้ทุกอย่างขอให้อร่อยเป็นใช้ได้

                กินข้าวเสร็จ กันดิศก็เข้าห้องนอนทันที ปกติเขาไม่เคยนอนแต่หัวค่ำ แต่โดนคลอสติวเข้มมหาโหดของยัยหน้าจืดไปเล่นเอาเขาเพลีย พอหัวถึงหมอนก็หลับทันที