ภารกิจพิชิตใจยัยแว่นเย็นชา {kimetsu no yaiba} OCxAll

ตอนที่ 2 :

"เอาอีกแล้ว"

'เมื่อไหร่จะเลิกนิสัย ชอบอ่านหนังสือจนโต้รุ่งแบบนี้นะ'

ฉันคิดก่อนจะปิดหนังสือลง และเดินไปเก็บไว้ที่ชั้นเหมือนเดิม

"ห้าว ง่วงจัง"

ฉันบ่นกับตัวเอง ขาก็พรางเดินไปที่เตียงนอน

'อย่างน้อยก็ขอให้ได้งีบสัก5นาทีก็พอ'

แต่ยังไม่ทันได้แตะที่นอนเสียงเคาะประตูห้อง ที่คาดว่าคงจะเป็นป้าแม่บ้านมาเคาะประตูเพื่อปลุกแน่

"คุณหนูคะ ตื่นได้แล้วคะ คุณท่านรอทานอาหารอยู่นะคะ"

"คะๆ เดี๋ยวลงไปนะคะ"

ฉันส่งเสียงตอบปากแม่บ้านไป และลุกขึ้นจากที่นอน ทั้งๆที่ไม่อยากจะลุกด้วยซํ้า ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวและชุดนักเรียนเข้าไปในห้องนํ้าเพื่อแต่งตัวไปโรงเรียน

โรงเรียนxxxxx

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เหล่านักเรียนมาโรงเรียนกันหลังจากที่หยุดสุดสัปดาห์ เหล่านักเรียนต่างก็เดินไปมากันทั่วโรงเรียน แต่ก็ไม่ได้มีมากนัก

 เพราะที่โรงเรียนแห่งนี้นั้น มีนักเรียนอยู่ไม่มากเท่าไหร่

นิว เดินเข้ามาในโรงเรียนพร้อมกับนกฮูกคู่ใจอย่างคุณเมเปิ้ล นกฮูกสีขาวนวลตัวใหญ่ที่มักจะอยู่ที่ไหล่ของนิวเสมอ

หรือบางทีอาจจะค่อยบิน

ตามนิวไปไหนมาไหน แถมนกฮูกตัวนี้ยังค่อยปกป้องนิวจากพวกที่จะมาลวนลาม หรือพูดจาหื่นๆกับนิว ซึ่งนั้นก็ทำให้นิวรักคุณเมเปิ้ลมาก

แล้วถ้าถามว่าทำไมถึงเอาสัตว์เลี้ยงเข้ามาเรียนได้ ก็คงต้องรอบว่าทางผ.อนั้นเป็นคนอนุมัติเรียนนี้เอง เพราะนิวก็เป็นคนที่สร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนอยู่มาก ส่วนทางคุณครูก็ไม่ได้ว่าอะไร

นั้นจึงทำให้นักเรียนส่วนนึงอิจฉานิว และมักจะแกล้งนิวอยู่เป็นประจำ แต่ก็โดนคุณเมเปิ้ลจิกแทบจะทันที

"คุณเมเปิ้ลว่า วันนี้ที่โรงเรียนจะน่าเบื่ออีกไหม"

นิวพูดถามสัตว์เลื้ยงของเธอที่ตอนนี้กำลัง

คลอเคลียกับผมของเธออยู่

เจ้านกฮูกสีนวลหรือเมเปิ้ล ส่ายหัวไปมาเป็นคำตอบให้นิวก่อนจะคลอเคลียที่ผมของนิวต่อ

"นั้นสินิวก็ว่---"

"อินิวววว!!!"

เสียงตะโกนเรียกนิวมาจากทางด้านหลังพร้อมกับร่างของใครสักคนที่วิ่งมาควงแขนของนิวอย่างสนิทสนม

"ฟลุ๊ค ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าตะโกนแบบนี้"

นิวพูดพร้อมกับส่งสายตาไปให้เพื่อนสาวประเภคสองของเธอ

"แหมมึง ก็กูเรียกมึงเเล้วมึงไม่หันอ่ะ"

ฟลุ๊คพูดพร้อมกับปล่อยแขนที่ควงแขนนิวออก

"เฮ้อ งั้นไปส่งฉันที่ห้องเรียกหน่อยนะ"

ฟลุ๊คมองไปที่นิวก่อนจะส่งยิ้มให้และเดินจูงมือเพื่อนเลิฟอย่างนิวขึ้นไปบนตึกเรียน

"เออ ว่าแต่ทำไมมึงชอบให้กูขึ้นมาส่งบนห้องว่ะ อินกของมึงก็อยู่ด้วย มึงไม่เหงาหรอก"

ฟลุ๊คถามอย่างสงสัย ก่อนจะมองไปที่นกฮูกตัวใหญ่ที่กำลังจ้องหน้าเขาอย่างกับจะกินหัวเขาอย่างไงอย่างนั้นแหละ

'นี้มันกลัวกูแย่งเจ้าของขนาดนี้เลยหรอ'

"พวกนั้นมันเอาอีกแล้วน่ะ"

"ห้ะ!! พวกนั้นมันยุ่งกับมึงอีกแล้ว"

นิวไม่ตอบอะไรฟลุ๊ค ได้แต่พยักหน้าให้กับคำถามของเพื่อนสาวที่ตอนนี้กำลังโกรธจัด คงจะโกรธแทนเธอไปหมดแล้ว

"ชั่งหัวมันเหอะ คนอยู่ส่วนคน สัตว์ก็ส่วนสัตว์"

"มึงต้องการสื่อไรว่ะ"

ฟลุ๊คพูดถาม เพราะเธอไม่เข้าใจคำพูดของเพื่อนสาวเท่าไหร่ ส่วนริวเมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่เข้าใจที่เธอพูด เธอก็ยิ้มออกมาและพูดไขความสงสัยให้กับเพื่อนตน

"ฉันคือคน ส่วนพวกมันคือสัตว์เดรัจฉาน:)"

'เห้ย อีนิวมายังว่ะ"

'ยังๆ มึง'

'โอ้ย ทำไมวันนี้ถึงมาช้าว่ะทีแต่ก่อนมาเร็ว

ชิบหาย'

'มึง! มันมาแล้วๆ'

'เร็ว วางถังเร็วๆ!!'

"นิวฉันว่าแกอ้วนขึ้นหรือเปล่าว่ะ"

"หยาบคาย"

นิวตีไปที่หลังของเพื่อนสาว ก่อนส่งสายตาคาดโทษไปให้

"5555 กูล้อเล่น"

ฟลุ๊คยกมือขึ้นไหว้นิวลวกๆอย่างหยอดล้อ ซึ่งก็ทำให้นิวขำอยู่พอควร

ทั้งคู่เล่นมาเรื่อยๆก็ถึงห้องเรียน ก่อนที่นิวจะเป็นประตูห้องเรียนเข้าไป อย่างไม่คิดอะไร

ตู้ม

"!!!?"

"..."

อยู่ๆก็มีนํ้าที่ไหนไม่รู้สาดลงมาที่หน้าของ

นิวอย่างจังนั้นจึงส่งผลให้แว่นของนิวนั้น

เปียกนํ้าและร่วมไปถึงชุดและผม

ด้วย 

ซึ่งก็สร้างความตกใจให้กับฟลุ๊คและเมเปิ้ลอย่างมากก่อนที่จะมีเสียงหัวเราะดังขึ้นมาตามหลัง

"5555555 ยัยนิวยัยหมาตกนํ้า"

"ยัยหมาตกนํ้า ยัยหมาตกนํ้า ยัยหมาตกนํ้า"

เสียงของเพื่อนๆในห้องต่างก็ตะโกนตามเพื่อนผู้ผู้หญิงที่น่าจะเป็นคนบ่งการเรื่องนี้หรืออาจจะเป็นคนที่เกลียดนิวก็ได้

"นี้มันจะเกินไปไหมว่ะ อิสัส!"

เป็นเสียงของฟลุ๊คที่ตะโกนออกมา แต่ด้วยความโกรธช่วงวูบนั้นทำให้ฟลุ๊คเผลอตบหน้าคนที่ล้อนิวอย่างจัด แรงจนขนาดทำให้คนๆนั้นหน้าหันได้

"มึงทำแบบนี้มึงสนุกกันหรอว่ะ!"

ทุกคนในห้องตอนนี้เงียบไปหมด ร่วมถึงคนที่โดนตบด้วย ทุกคนไม่กล้าที่จะพูดอะไรเพราะตอนนี้ฟลุ๊คดูน่ากลัวมาก ขนาดที่นิวเองยังรู้สึกกลัวด้วยเลย

"ไหนอิหน้าสัตว์ตัวไหนมันทำเพื่อนกูคะ!! มึง

ออกมาดิ"

ทุกคนในห้องยังคงก้มหน้า ไม่ยอมพูดอะไรจนเมเปิ้ลนกฮูกประจำตัวนิว บินไปจิกที่หัวของผู้หญิงคนนึง ที่นั่งอยู่หน้าห้อง

"โอ้ย นกมันจิกกูทำไมเนื่ย"

แล้วดูเหมือนว่าฟลุ๊คจะ รู้ความหมายที่นกตัวนี้ส่งมา จึงได้เดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น

"มึงเป็นคนสาดนํ้าหรอคะ"

"..."

"กูถาม!!!"

"ชะ..ใช่!!!"

"มึงทำทำไมว่ะ"

"ก็กูแค่อยากแกล้งมันอ่--''

"คำว่าแค่ของมึง คือสำหรับมึง แต่สำหลับคนอื่นมันไม่ใช่น้อยๆนะ"

"..."

ฟลุ๊คพูดไว้แค่นั้ยก่อนจะพยุงเพื่อนสาวของตัวเองและค่อยๆพาเดินออกไปจากห้อง

"ถ้ามีครั้งหน้ากูจะทำให้มึงอยู่โรงเรียนนี้ไม่ได้อีกตลอดการศึกษามึงเลย"

น่ากลัว

คนในห้องทุกคนต่างก็คิดอย่างเดียวกันว่าคนๆนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว

ส่วนเมเปิ้ลเมื่อเห็นว่านิวออกไปแล้ว จึงได้ใช้เท่าหยิบถังที่เคยสาดใส่นิวมาขว้างใส่หน้าผู้หญิงคนนั้นก่อนจะบินหนีตามนิวไป

ห้องพยาบาล

"นิวมึงเป็นอะไรมากไหมว่ะ"

ตั้งแต่มาถึงห้องพยาบาลฟลุ๊คก็เอาแต่

ถามนิวไม่หยุด จนนิวเริ่มจะตอบคำถามไม่ทันแล้ว

'รู้ว่าเป็นห่วงแต่ถามที่ล่ะข้อที???‘'

"ฉันไม่เป็นไรหรอก แต่ฟลุ๊ค"

"อะไรคะ"

นิวไม่รอช้าพุ่งตัวเข้าไปกอดเพื่อนสาวของตนเองพรางเอาหน้าซุกไปที่อกของเพื่อน ฟลุ๊คก็ไม่รีรอที่จะกอดตอบเพื่อนของตัวเอง

"ขอบคุณมาก ขอบคุณมาก"

เสียงของนิวนั้นสั่นเครือเหมือนราวกับจะร้องไห้ ที่อกของเพื่อนตน ฟลุ๊คยังคงกอดนิวอยู่อย่างนั้น

"มึง ร้องมาเลยกูรอปลอบมึงอยู่"

เพื่อแค่คำพูดไม่กี่คำก็ทำให้นิวคุณหนูสุดเย็นชาที่ใครหลายๆคนรู้จัก กล่าวเป็นเด็กขี้แยที่ร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของแม่

แฮร่ พระเอกยังไม่มาเลย มาแค่เพื่อนสาวเองงง ยับเพื่อนสาวนะคะะ????