kimetsu no yaiba รอยยิ้มที่ส่องแสง Muichirox oc

ตอนที่ 2 : หยุดน่ารักได้ไหม

ถ้าตนเองจะต้องเป็นเมฆฝนที่คอยปิดบังแสงจากดวงอาทิตย์มิให้ได้ส่องแสงสว่าง ให้กับผู้ใดได้เห็นเขาก็จะยอมเป็นเมฆฝนเหล่านั้นเพื่อจะเก็บดวงอาทิตย์นั้นไว้ ให้เขาได้เห็นและครอบครองเอาไว้เพียงผู้เดียว

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"นึกแล้ว.."

เสียงหวานใสพูดขึ้น โคะฮะรุ มองไปที่มุอิจิโรที่ตอนนี้กำลังนอนหลับปุ๋ย โคะฮะรุเผยรอยยิ้มออกมาตามแบบของเธอ ก่อนจะเดินลงไปนั่งข้างๆมุอิจิโร

"นึกว่าหายไปไหน ที่แท้ก็มาแอบงีบอยู่ที่นี่"

โคะฮะรุ ค่อยๆยกศรีษะของมุอิจิโรขึ้นเบาๆ 

"ขออนุญาตนะคะ.."

โคะฮะรุเอ๋ยเบาๆ ก่อนจะวางศรีษะของมุอิจิโรลงที่

ตักของตน 

ผมของท่านมุอิจิโรนิ่มจัง..

โคะฮะรุวางมือลงบนกลุ่มผมนิ่มของมุอิจิโร่อย่างอ่อนโยน มือสวยของโคะฮะรุลูบผมของมุอิจิโรไปมา ก่อนจะมองไปที่ใบหน้าที่เหมือนกับสตรีอย่างมุอิ

จิโร

'ท่านมุอิจิโรน่าจะเกิดมาเป็นสตรีมากกว่ามาเป็นบุรุษ อีกนะเนี่ย'

คิดไปแล้ว ก็นึกขำกับความคิดของตัวเองถึงแม่งท่านมุอิจิโรจะหน้าคล้ายกับสตรีเพียงใด แต่การ

กระทำกับนิสัย ก็เหมือนกับบุรุษทั่วไป ไม่มีส่วนใดคล้ายกับสตรี ยกเว้นใบหน้าอ่ะนะ..

โชคดีที่มุอิจิโร่นั้นกำลังหลับอยู่ ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็โคะฮะรุอาจจะโดนบ่นใส่เป็นชุดก็ได้ ก็เพราะคงจะไม่มีบุรุษใดอยากได้ยินผู้อื่นชมว่าสวยนี่

โคะฮะรุค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า

กลุ่มเมฆที่ลอยอยู่บนท้องฟ้านั้น เรียงตัวเป็นรูปต่างๆ ก็ไม่แปลกใจที่ท่านมุอิจิโรจะชอบเหม่อ เวลามองขึ้นไปบนท้องฟ้า 

''แต่ท่านมุอิจิโร หลับนานจังข้าชักจะง่วงตามแล้วนะคะ°-°''

โคะฮะรุพูด ดวงตาสีเขียวสวยมองไปที่คนที่นอนอยู่ตรงตักเธอก่อนที่เปลือกตาสวยจะเริ่มปิดลง

พร้อมกับร่างบางของโคะฮะรุค่อยๆเอนลงพิงกับต้นไม้ต้นใหญ่ ในหูก็ได้ยินเสียงนกร้องเป็นทำนอง เสียงลม ที่ปลิดผ่านใบไม้ทำให้เกิดเสียงและเสียงลำธารน้ำ

 ที่โคะฮะรุได้ยินเสียงพวกนี้อาจจะเป็นเพราะโคะฮะรูนั้นมีปราณพงไพร และพอเธอมาอยู่ในป่านี่มันก็ทำให้โคะฮะรุสามารถได้ยินเสียงพวกนี้ได้ดีกว่าผู้อื่น

'ของีบสักพักนะคะ'

ไวกว่าความคิด โคะฮะรุหลับตาลงก่อนที่จะปล่อยตัวตามสบายและหลับไปในที่สุด

'นุ่ม'

ความรู้สึกแรกที่มุอิจิโร่สัมผัสได้หลังจากการตื่นนอน คือความรู้สึกนุ่มที่ศีรษะของตน แต่พอมุอิจิโร่ลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าตนนั้นกำลังนอนหนุนตักของใครบ้างคน 

ตอนที่เห็นครั้งแรก เขารู้สึกโมโหนิดหน่อยว่าใครที่กล้าให้เขามานอนหนุนตักตัวเองแบบนี้ แต่พอเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบหน้าของหญิงสาวที่

เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี โคะฮะรุ  ที่ตอนนี้กำลังหลับอยู่ พอเห็นอย่างนัั้นมุอิจิโรก็ไม่คิดจะว่าอะไร กลับดีใจซะอีกที่โคะฮะรุนั้นให้เขานอนตัก

มูอิจิโร่ค่อยๆยันตัวของตัวเองขึ้นจากตักของ

โคะฮะรุ ก่อนจะหันหน้าไปมองที่ใบหน้าสวยที่ตอนนี้กำลังหลับอยู่ มุอิจิโรไม่เคยมองโคะฮะรุใกล้ขนาดนี้มาก่อน โดยปกติแล้วเขาจะไม่ค่อยอยู่กับโคะฮะรุมากนัก เพราะเขานั้นเป็นถึงเสาหลักทำให้ต้องมีภารกิจค่อนข้างเยอะ ถึงแม้ในบางภารกิจจะมีโคะฮะรุไปด้วย แต่นั้นก็แค่บางครั้ง

แล้วโดยที่โคะฮะรุนั้น เป็นคนที่ร่าเริงและยิ้มง่ายจึงมักมีคนในหน่วยเข้าหาเธอโดยเฉพาะสัตว์เพศชาย มุอิจิโร่มักจะเรียกคนที่เข้าหาโคะฮะรุแบบนั้น หรือไม่ถ้าตอนที่เขาอยู่กับโคะฮะรุ 

เขาก็จะพยายามส่งสายตาไม่ให้คนในหน่วยเข้ามาใกล้เธอ จนบ้างทีคนในกลุ่มเสาหลัก ยังบอกกับเขาเสมอโดยเฉพาะอุซุยที่มักบอกกับเขาว่าเขาเป็นหมาหวงก้างเสมอ ถึงแม้จะแอบโมโหกับคำนี้อยู่บางครั้ง แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกมันไม่จริง

มุอิจิโรมองโคะฮะรุ อยู่นานก่อนที่มือหนาจะเอื้อมมือไปจับที่ใบหน้าสวยของโคะฮะรุ นิ้วมือก็พรางลูบไปที่แก้มและขอบตาของคนตรงหน้าเบาๆ

ขนตาสวยของโคะฮะรุกระตุก ก่อนที่มือสวยของโคะฮะรุจะยกขึ้นมาจับที่ข้อมือของมุอิจิโร ซึ่งนั้นก็ทำให้มุอิจิโรนั้นตกใจไม่น้อย แต่สิ่งที่ทำให้ตัว

มุอิจิโรแทบระเบิดคือ การที่โคะฮะรุนั้นคลอเคลียไปที่มือของมุอิจิโรอย่างออนอ้อน เหมือนกับแมวที่เรียกร้องความสนใจจากเจ้าของไม่มีผิด