ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : overtime four
มาอัพต่อแล้วจ้าา ตอนนี้ซันได้เจอกับคยูแล้ววว ><
หลังจากที่ฉันนั่งทบทวนบทและดูการแสดงของคนที่มาออดิชั่นหลายต่อหลายคนแล้ว มันทำให้ฉันจำบทได้รวดเร็วขึ้นโดยที่มีเพื่อนรักคอยช่วยเหลือ
"เออ...ขอโทษน่ะ ฉันจียอน เทอชื่อไรหรอ?" ฉันที่กำลังตั้งใจดูคนที่มาออดิชั่นอย่างตั้งใจ หันตามคนที่ทักมาๆ นี่ฉันตั้งใจเกินไปใช่ไหม?จนไม่รู้ตัวเลยว่าเเทลุกไปตั้งแต่เมื่อไหร่
"เออ...ซันนี่จ๊ะ^^" คนที่ชื่จียอน เขยิบตัวมานั่งตรงแท
"เพื่อนแทหรอ? ฉันไม่เคยเห็นซันเลย"
"เราพึ่งมาจากอเมริกาหน่ะ" ฉันตอบไปไม่คิดอะไร
"หรอ...(เด็กนอกนิเอง<-----พูดเบาๆ) แร้วเทออยากเล่นละครเรื่องนี้หรอ?" ไม่รู้ว่าฉันตาฝาดหรืออะไรกันแน่เพราะฉันเหมือนเห็นเทอเเสยะยิ้มมานิดๆ
"อื้ม"
"ทำไมหล่ะ ละครเรื่องอื่นก้อมีเยอะเเยะ"
"...." ฉันไม่พูดอะไร เพียงแต่ทำเป็นเงียบและหยิบหูฟังสุดโปรดมาฟังก่อนที่สายตาเห็น ผู้ายที่เห็นไปเมื่อกี้กำลังเดินจากที่นั่ง ไปยังตรงเวทีเเร้วไปนั่งที่ๆเตรียมพร้อมสำหรับคนต่อไป นี่เค้าจะเเสดงแร้วหรอ?
"นิทำไมไม่ฟัฉันล่ะ?" น้ำเสียงของจียอนฟังดูแร้วมันปนกับความรู้สึกไม่พอใจแต่ต้องเก็บเอาไว้
"มีไรกันหรอ?" เหมือนสวรรค์เข้าข้างเเทมาพอดี จียอนเลยไปนั่งที่ของตนเหมือนเดิม
"ป่าว เเค่ทักเฉยๆแต่เเปลกเนาะ ฉันถามอะไรก้อไม่ค่อยจะตอบ"
"อ่อๆ ก้อเป็นอย่างนี้เเหละ ไม่สนิทกับใครก้อเงียบแบบตายๆอะ "
พอเเทนั่งลงฉันเลยถามแทเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้น
"นี่ๆแทเค้าเป็นใครหรอ?" ฉันชี้ไปยังผู้ชายคนนั้นที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม
"อ่อๆเขาชื่อคยูฮยอน เป็นที่แปลกๆ"
"แปลก? แปลกอย่างไง?"
"ก้อมีแต่เรื่องลึกลับในตัวเขา เพราะขนาดฝ่ายปาปารัสซี่มือหนึ่งของมหาวิทยาลัยไปตรวจเช็คประวัติ แต่กลับได้มาแค่ ชื่อ ที่อยู่ " น่าแปลกจริงๆคนอะไรจะเก็บเรื่องส่วนตัวได้เก่งขนาดนั้น
"ว่าแต่มีไรอะซัน?"
"ป่าวๆแค่ดูเหมือนเค้าลึกลับดี" ขณะที่ฉันกับแทพูดสายตาของจียอนมองมาที่เราตลอดเลย ทำไมรู้สึกอึดอัดอย่างี้น่ะ!
"แต่ว่าเค้าหน่ะฝีมือดีมากเลยน่ะ เคยเล่นละครกับฉันเรื่องหนึ่งมืออาชีพมากแต่ปากเสียไปหน่อย แต่ถ้าเป็นใปได้ฉันก้ออยากเล่นกับหมอนั่นอีกน่ะ เพราะหมอนั่นหน่ะเล่นดีมากก" ระหว่างที่แทพูดเสียงหนึ่งก้อดังออกมา
"ผู้ชายคนต่อไปที่สมัครเป็นคนสุดท้าย นาย โจ คยูฮยอน"คยูฮยอนเดินออกมาในชุดคนธรรมดาทั่วไปแต่มันทำให้เค้าดูดีใช่เล่น
"เฮ้อ..." ท่าทางการเดิน การถอนหายใจ มันเหมือนทำให้ฉันเชื่อเลยว่าเค้าเป็นเมสโซ่ ตัวละคนในเรื่อง ฝีมือดีมากๆ!!
ระหว่างที่เค้าแสดงกับพี่สตาฟเรื่อยๆ มาจนถึงฉากที่เค้าต้องร้องเพลงจบ
"อ มัน มา เร คือ อิบ ซุล รึล ยอล กี โด ชอน เน โม ดึน กอล..." ว้าว!!!! เสียงเค้าเพราะมากๆๆๆๆๆ เหมือนฉันถูกต้องมนต์สะกดฉันไม่อาจละสายตาไปจากเค้าได้ แต่เสียงเค้าคุ้นๆเเหะ เมื่อเเสดงจบทุกคนช่วยกันปรบมืออย่างดัง ฉันมัวแต่อึ้งจนลืมว่าถึงคิวตัวเองแล้ว
"ซัน...ซัน...ซันนี่!!!" ฉันสะดุงตื่นจากภวังค์
"ห...หืม?"
"ถึงคิวซันแล้วไปเร็ว" ฉันตกใจรีบลงไปเตรียมตัวข้างหลังเวที ตอนที่ลงมาได้ยินเสียงหัวเราะจากจียอนด้วยอะ =^=
ฉันมัวแต่จักการกับเสื้อผ้าจนไม่ได้สนใจคนที่กำลังเดินมาตรงฉัน
"โชคดี" ฉันเงยหน้าไปกับคนที่อวยพรฉัน แต่กลับชะงักเพราะคนๆนั้นเป็นคยูฮยอน
ฉันตื่นจากภวังค์หลังจากที่เค้าเดินผ่านไป
"อะไรของเค้า" ฉันบอกกับตัวเองก่อนที่จะทำสมาธิก่อนแสดง แต่คำพูดเมื่อกี่ทำให้ฉันยิ้มไม่หยุดจริงๆน่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
((คยู พาท))
ตอนที่ผมเห็นเทอที่หลังเวที ผมรู้สึกว่าตัวเอง เหมือน'เจอสิ่งที่ขาดหายไปและตัวเองกำลังพบกับความสุข' ตอนแรกกะจะเข้าไปทักแต่คือด้วยนิสัยของผมมันไม่ใช่คนช่างพูด ผมเลยตัดสินใจเดินออกไปเฉยๆ แต่ตอนที่ผมเดินผ่านเทอ ปากไม่รักดีของผมดันพูดออกไปว่า "โชคดี" ทำบ้าอะไรไปว่ะเนี่ย = ="
เมื่อเทอเริ่มแสดงผมเห็นบางอย่างในตัวเทอ เวลาที่เทอเเสดงนั้นเทอไม่เฟค แต่กลับแสดงได้เหมือนเทพธิดาเมนอสซินี่จริงๆ ดูสง่างาม โดดเด่น บทนี้มันเหมาะกับเทอมากๆ
"คยูนายเป็นไรว่ะ เอาแต่จ้องเด็กคนนั้นอยู่ได้" ผมไม่ตอบแต่ตั้งใจดูเทอต่อไปจนถึงจุดที่ต้องร้องเพลง
"โต อู ยอ นืน ทืด บู ดี ชยอ กาโด..." เสียงของเทอหวานและไพเราะ มันดูลึกซึ้งแต่ผมก้อปฏิเสธไมได้ว่าเสียงของแทยอนก้อดีว่าอยู่ดี แต่เทอคนนี้ฟังแล้วมีพลังบางอย่าง บางอบ่างทีผมตอบไม่ได้ เทอเป็นใครกันน่ะถึงทำให้ผมเป็นอย่างนี้ อยากลองดูปมของเทอสักครั้งถึงแม้ผมต้องแลกกับความจ้บปวดและความกลัว แต่ผมก้ออยากลองดู
.
.
.
.
.
.
มาอัพเเล้วจ้าาา วันนี้อัพดึกมากๆๆ ช่วยกันโหวตและติดตามด้วยน่ะค่ะ ^^
� ปล. เดี่ยวจะมีเนื้อเรื่องละครที่ซันกับคยูมาเล่นให้ด้วย แต่ต้องรอตอนหน้าๆนู้นน่ะ แต่จะมาอัพเป็นรูปแบบไหนต้องคอยติดตามน่ะค่ะ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากที่ฉันนั่งทบทวนบทและดูการแสดงของคนที่มาออดิชั่นหลายต่อหลายคนแล้ว มันทำให้ฉันจำบทได้รวดเร็วขึ้นโดยที่มีเพื่อนรักคอยช่วยเหลือ
"เออ...ขอโทษน่ะ ฉันจียอน เทอชื่อไรหรอ?" ฉันที่กำลังตั้งใจดูคนที่มาออดิชั่นอย่างตั้งใจ หันตามคนที่ทักมาๆ นี่ฉันตั้งใจเกินไปใช่ไหม?จนไม่รู้ตัวเลยว่าเเทลุกไปตั้งแต่เมื่อไหร่
"เออ...ซันนี่จ๊ะ^^" คนที่ชื่จียอน เขยิบตัวมานั่งตรงแท
"เพื่อนแทหรอ? ฉันไม่เคยเห็นซันเลย"
"เราพึ่งมาจากอเมริกาหน่ะ" ฉันตอบไปไม่คิดอะไร
"หรอ...(เด็กนอกนิเอง<-----พูดเบาๆ) แร้วเทออยากเล่นละครเรื่องนี้หรอ?" ไม่รู้ว่าฉันตาฝาดหรืออะไรกันแน่เพราะฉันเหมือนเห็นเทอเเสยะยิ้มมานิดๆ
"อื้ม"
"ทำไมหล่ะ ละครเรื่องอื่นก้อมีเยอะเเยะ"
"...." ฉันไม่พูดอะไร เพียงแต่ทำเป็นเงียบและหยิบหูฟังสุดโปรดมาฟังก่อนที่สายตาเห็น ผู้ายที่เห็นไปเมื่อกี้กำลังเดินจากที่นั่ง ไปยังตรงเวทีเเร้วไปนั่งที่ๆเตรียมพร้อมสำหรับคนต่อไป นี่เค้าจะเเสดงแร้วหรอ?
"นิทำไมไม่ฟัฉันล่ะ?" น้ำเสียงของจียอนฟังดูแร้วมันปนกับความรู้สึกไม่พอใจแต่ต้องเก็บเอาไว้
"มีไรกันหรอ?" เหมือนสวรรค์เข้าข้างเเทมาพอดี จียอนเลยไปนั่งที่ของตนเหมือนเดิม
"ป่าว เเค่ทักเฉยๆแต่เเปลกเนาะ ฉันถามอะไรก้อไม่ค่อยจะตอบ"
"อ่อๆ ก้อเป็นอย่างนี้เเหละ ไม่สนิทกับใครก้อเงียบแบบตายๆอะ "
พอเเทนั่งลงฉันเลยถามแทเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้น
"นี่ๆแทเค้าเป็นใครหรอ?" ฉันชี้ไปยังผู้ชายคนนั้นที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม
"อ่อๆเขาชื่อคยูฮยอน เป็นที่แปลกๆ"
"แปลก? แปลกอย่างไง?"
"ก้อมีแต่เรื่องลึกลับในตัวเขา เพราะขนาดฝ่ายปาปารัสซี่มือหนึ่งของมหาวิทยาลัยไปตรวจเช็คประวัติ แต่กลับได้มาแค่ ชื่อ ที่อยู่ " น่าแปลกจริงๆคนอะไรจะเก็บเรื่องส่วนตัวได้เก่งขนาดนั้น
"ว่าแต่มีไรอะซัน?"
"ป่าวๆแค่ดูเหมือนเค้าลึกลับดี" ขณะที่ฉันกับแทพูดสายตาของจียอนมองมาที่เราตลอดเลย ทำไมรู้สึกอึดอัดอย่างี้น่ะ!
"แต่ว่าเค้าหน่ะฝีมือดีมากเลยน่ะ เคยเล่นละครกับฉันเรื่องหนึ่งมืออาชีพมากแต่ปากเสียไปหน่อย แต่ถ้าเป็นใปได้ฉันก้ออยากเล่นกับหมอนั่นอีกน่ะ เพราะหมอนั่นหน่ะเล่นดีมากก" ระหว่างที่แทพูดเสียงหนึ่งก้อดังออกมา
"ผู้ชายคนต่อไปที่สมัครเป็นคนสุดท้าย นาย โจ คยูฮยอน"คยูฮยอนเดินออกมาในชุดคนธรรมดาทั่วไปแต่มันทำให้เค้าดูดีใช่เล่น
"เฮ้อ..." ท่าทางการเดิน การถอนหายใจ มันเหมือนทำให้ฉันเชื่อเลยว่าเค้าเป็นเมสโซ่ ตัวละคนในเรื่อง ฝีมือดีมากๆ!!
ระหว่างที่เค้าแสดงกับพี่สตาฟเรื่อยๆ มาจนถึงฉากที่เค้าต้องร้องเพลงจบ
"อ มัน มา เร คือ อิบ ซุล รึล ยอล กี โด ชอน เน โม ดึน กอล..." ว้าว!!!! เสียงเค้าเพราะมากๆๆๆๆๆ เหมือนฉันถูกต้องมนต์สะกดฉันไม่อาจละสายตาไปจากเค้าได้ แต่เสียงเค้าคุ้นๆเเหะ เมื่อเเสดงจบทุกคนช่วยกันปรบมืออย่างดัง ฉันมัวแต่อึ้งจนลืมว่าถึงคิวตัวเองแล้ว
"ซัน...ซัน...ซันนี่!!!" ฉันสะดุงตื่นจากภวังค์
"ห...หืม?"
"ถึงคิวซันแล้วไปเร็ว" ฉันตกใจรีบลงไปเตรียมตัวข้างหลังเวที ตอนที่ลงมาได้ยินเสียงหัวเราะจากจียอนด้วยอะ =^=
ฉันมัวแต่จักการกับเสื้อผ้าจนไม่ได้สนใจคนที่กำลังเดินมาตรงฉัน
"โชคดี" ฉันเงยหน้าไปกับคนที่อวยพรฉัน แต่กลับชะงักเพราะคนๆนั้นเป็นคยูฮยอน
ฉันตื่นจากภวังค์หลังจากที่เค้าเดินผ่านไป
"อะไรของเค้า" ฉันบอกกับตัวเองก่อนที่จะทำสมาธิก่อนแสดง แต่คำพูดเมื่อกี่ทำให้ฉันยิ้มไม่หยุดจริงๆน่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
((คยู พาท))
ตอนที่ผมเห็นเทอที่หลังเวที ผมรู้สึกว่าตัวเอง เหมือน'เจอสิ่งที่ขาดหายไปและตัวเองกำลังพบกับความสุข' ตอนแรกกะจะเข้าไปทักแต่คือด้วยนิสัยของผมมันไม่ใช่คนช่างพูด ผมเลยตัดสินใจเดินออกไปเฉยๆ แต่ตอนที่ผมเดินผ่านเทอ ปากไม่รักดีของผมดันพูดออกไปว่า "โชคดี" ทำบ้าอะไรไปว่ะเนี่ย = ="
เมื่อเทอเริ่มแสดงผมเห็นบางอย่างในตัวเทอ เวลาที่เทอเเสดงนั้นเทอไม่เฟค แต่กลับแสดงได้เหมือนเทพธิดาเมนอสซินี่จริงๆ ดูสง่างาม โดดเด่น บทนี้มันเหมาะกับเทอมากๆ
"คยูนายเป็นไรว่ะ เอาแต่จ้องเด็กคนนั้นอยู่ได้" ผมไม่ตอบแต่ตั้งใจดูเทอต่อไปจนถึงจุดที่ต้องร้องเพลง
"โต อู ยอ นืน ทืด บู ดี ชยอ กาโด..." เสียงของเทอหวานและไพเราะ มันดูลึกซึ้งแต่ผมก้อปฏิเสธไมได้ว่าเสียงของแทยอนก้อดีว่าอยู่ดี แต่เทอคนนี้ฟังแล้วมีพลังบางอย่าง บางอบ่างทีผมตอบไม่ได้ เทอเป็นใครกันน่ะถึงทำให้ผมเป็นอย่างนี้ อยากลองดูปมของเทอสักครั้งถึงแม้ผมต้องแลกกับความจ้บปวดและความกลัว แต่ผมก้ออยากลองดู
.
.
.
.
.
.
มาอัพเเล้วจ้าาา วันนี้อัพดึกมากๆๆ ช่วยกันโหวตและติดตามด้วยน่ะค่ะ ^^
� ปล. เดี่ยวจะมีเนื้อเรื่องละครที่ซันกับคยูมาเล่นให้ด้วย แต่ต้องรอตอนหน้าๆนู้นน่ะ แต่จะมาอัพเป็นรูปแบบไหนต้องคอยติดตามน่ะค่ะ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น